Το ενδιαφέρον με το οποίο αντιμετώπισε το αναγνωστικό μας κοινό το άρθρο για το «Athens Pride» στο οποίο διατυπώναμε την ενόχλησή μας για όσα συνέβησαν, μας οδηγεί στην απόφαση αναδημοσίευσης ενός ακόμα κειμένου, το οποίο μας κίνησε το ενδιαφέρον.
Ο λόγος είναι ότι ο συντάκτης του προσεγγίζει το θέμα από μια εντελώς διαφορετική σκοπιά που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Ασκεί δριμεία κριτική στη διοργάνωση και τον τρόπο με τον οποίο την προσεγγίζουν όσοι τους αφορά, ενώ ξεκινά από την αξιωματική θέση της ανάγκης σεβασμού των δικαιωμάτων των συγκεκριμένων ατόμων.
Αυτό και μόνο είναι σημαντικό, καθώς το βασικό δίδαγμα που αποπνέει, είναι αυτό που συχνά πυκνά υποστηρίζουμε κι εμείς στα γραπτά μας, ότι δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο, καθώς όλα κινούνται σε ένα απέραντο γκρίζο. Κατά συνέπεια, η συζήτηση είναι εφικτή και η προσέγγιση με όσους, σε πολλά σημεία, τουλάχιστον με όσους έχουν καλή διάθεση…
Ας δούμε το προκλητικό άρθρο που δημοσιεύθηκε στο https://ontotita.wordpress.com/
Μέρος 1 – Κάποια δεδομένα που πρέπει να ξέρεις, πριν αρχίσεις να μιλάς, να κριτικάρεις και να γεμίζεις τα κοινωνικά δίκτυα με ημιμάθεια, μίσος, φασισμό, πρωτογονισμό και άλλες ομορφιές
Ας κάνουμε μια απλή (ίσως απλοϊκή) και κατανοητή κατηγοριοποίηση του 98% των ανθρώπων με βάση την ερωτική και σεξουαλική τους προτίμηση:
Straight άτομα: Άνδρες που έλκονται από γυναίκες, γυναίκες που έλκονται από άνδρες.
Gay άτομα: Άνδρες που έλκονται από άνδρες και γυναίκες που έλκονται από γυναίκες.
Bisexual άτομα: Άνδρες και γυναίκες που έλκονται και από τα δύο φύλα.
Gay άτομα: Άνδρες που έλκονται από άνδρες και γυναίκες που έλκονται από γυναίκες.
Bisexual άτομα: Άνδρες και γυναίκες που έλκονται και από τα δύο φύλα.
Υπάρχει αρκετά μεγάλη συζήτηση για το ποσοστό των ανθρώπων που ανήκουν σε κάθε μια από τις τρείς κατηγορίες. Για την οικονομία της κουβέντας ας θεωρήσουμε όμως ότι τα straight άτομα είναι η απόλυτη πλειοψηφία (κάποιοι θεωρούν ότι είναι απλώς σχετική η πλειοψηφία έναντι των άλλων). Μικρή σημασία έχει για αυτά που θα πούμε στη συνέχεια, ακόμη κι αν αποτελούσαν μειοψηφία.
Transgender: Επιπροσθέτως, υπάρχουν άνθρωποι που ισχυρίζονται πως το κοινωνικό τους φύλο δεν συμβαδίζει και δεν ταυτίζεται με το βιολογικό τους. Με απλά λόγια ενώ, η βιολογική αφετηρία είναι είτε άνδρες είτε γυναίκες, αισθάνονται πως 1) ανήκουν στο αντίθετο φύλο, 2) δεν ανήκει σε κανένα φύλο, 3)ανήκουν ταυτόχρονα και στα δύο φύλα ή απλώς 4) βρίσκονται σε μια κατάσταση όπου δεν μπορούν να αποφασίσουν σε ποιό από τα δύο ανήκουν.
Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι απλούστατα πρόκειται περί κάποιας σεξουαλικής προτίμησης ή (ακόμη χειρότερα) να το χαρακτηρίσει ως «διαστροφή» ή «ανωμαλία», ωστόσο οι ερευνητές το έχουν διαχωρίσει ξεκάθαρα από κάτι τέτοιο.
Πάμε στο υπόλοιπο 2% των ανθρώπων:
Μεσοφυλικά (intersex) άτομα: Το φύλο του Ανθρώπου καθορίζεται από τα φυλετικά του χρωμοσώματα. Για τους άνδρες ΧΥ και για τις γυναίκες ΧΧ. Δύο στους εκατό, δεν ανήκουν στον κανόνα. Μπορεί να έχουν ΧΧΥ χρωμοσώματα, ή ΧΥΥ, ή άλλους συνδυασμούς. Αυτό, έχει σαν αποτέλεσμα μια γυναίκα (ως προς την εξωτερική εμφάνιση και τα γεννητικά όργανα) να ανακαλύψει ότι έχει ανδρικά χρωμοσώματα, ή ένας άνδρας, γυναικεία.
Τα συγκεκριμένα άτομα, μπορεί να ταυτίζονται είτε ως άνδρες, είτε ως γυναίκες, είτε ως κάτι ενδιάμεσο. Μπορεί επίσης να αντιτίθενται ως προς το κοινωνικώς καθορισμένο φύλο τους και την εξωτερική τους εμφάνιση, μπορεί και όχι.
Ως εκ τούτου οι άνθρωποι της παραπάνω κατηγορίας δεν μπορούν να προσδιοριστούν ακριβώς ως Gay/Lesbian, Straight ή Bisexual, απλούστατα γιατί δεν υπάρχει σαφής βιολογική αφετηρία φύλου. Ωστόσο, εκφράζουν την ερωτισμό τους, όπως όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι απέναντι σε άλλα ανθρώπινα όντα και έχουν κάθε δικαίωμα σε αυτό.
Τί είναι το «Gay» ή LGBT Pride;
Πρόκειται για μια μορφή ειρηνικής διαδήλωσης όλων των παραπάνω ανθρώπων, εξαιρουμένων των Straight (δηλαδή Lesbian, Gay, Bi, Trans) με ιστορία που αρχίζει τουλάχιστον από τη δεκαετία του ’50 στις ΗΠΑ. Για κάποιους, η αστυνομική επέμβαση στο Gay Bar Stonewall Inn της Νέας Υόρκης, στις 28/6/1969, την οποία ακολούθησαν μεγάλης κλίμακας διαδηλώσεις το επόμενο διάστημα, αποτελεί ένα ορόσημο.
Η διαδήλωση ονομάζεται «pride» (υπερηφάνεια), ως αντίθετο του «shame» (ντροπή), διότι οι άνθρωποι αυτοί θέλουν να αναγνωρίζονται ισότιμα, να πάψουν να αντιμετωπίζονται υποτιμητικά και να υφίστανται διακρίσεις.
Μέρος 2 – Σχολιασμός της «Οντότητας»
Δηλώνω παρούσα;
Το μότο του φετινού LGBT Pride ήταν το «παρούσα». Είδαμε μάλιστα και σποτάκι στην τηλεόραση. Γιατί «παρούσα» βρε παιδιά; Έχω ακούσει μερικούς (πολύ αξιόλογους και μορφωμένους ανθρώπους) από εσάς, να περιγράφετε όλες τις παραπάνω κατηγοριοποιήσεις και ιδιαιτερότητες πολύ αναλυτικά σε διάφορες συνεντεύξεις σας.
Επί 60 και πλέον έτη, δίνετε μάχη αναγνώρισης (και απελευθέρωσης) από το επιβεβλημένο straight πρότυπο. Το «δηλώνω παρούσα» όμως δεν συνάδει με τα αιτήματά σας. Θα μπορούσε να είναι σύνθημα διαδήλωσης του φεμινιστικού κινήματος, παρά μιας «αμφι-ομοφυλόφιλης-τρανς-κ.α. υπερηφάνειας».
Ομολογώ πως στην αρχή, μπερδεύτηκα κι εγώ. Επειδή άγνοια από τους διοργανωτές εξ ορισμού δεν υπάρχει, τότε υπάρχει σκοπός και θα πρέπει να αναζητήσουμε κάπου αλλού το «λάθος».
Εάν κρίνω από το τηλεοπτικό σποτάκι, τότε η συμπόρευση με το φεμινιστικό κίνημα (όπως αυτό τείνει να μετατραπεί), είναι κάτι παραπάνω από σαφής και θα μπορούσε να σημαίνει ότι: Το straight πρότυπο, κατά τη δική σας οπτική, είναι στενά συνδεδεμένο με τους άνδρες και ειδικότερα, με την πατριαρχία.
Δηλώνω παρούσα (άρα γυναικείου φύλου) σε μια διαδήλωση που δεν αφορά τις διακρίσεις των φύλων και την καταπίεση της γυναίκας, πρόκειται για ξεκάθαρη μετατροπή του αρχικού νοήματός της «ΛΟΑΤ υπερηφάνειας» προς την κατεύθυνση που λέει: Straight σεξουαλική προτίμηση σημαίνει φαλλοκρατία και καταπίεση! Γι’ αυτό δηλώνουμε «παρούσα». Είμαστε gay, bi, trans και είμαστε γυναίκες!
WTF? (σ.σ. ξεδιάντροπου DP: “What The Fuck”!!!) Σκέφτομαι και κάτι άλλο τώρα που διορθώνω το κείμενο: Για παράδειγμα, μια γυναίκα που της αρέσουν οι άνδρες, είναι καταπιεσμένη κι ένας άνδρας που του αρέσουν οι γυναίκες, καταπιεστής;
Ακόμη κι αν κάτι άλλο παίζει και το παρεξήγησα, οι διοργανωτές του pride, σίγουρα αντιλαμβάνονται ίσως καλύτερα από τον καθένα το γεγονός ότι η πλειοψηφία των δυτικών κοινωνιών και δη της ελληνικής, συνεχίζουν να μην είναι ενήμεροι και να μην γνωρίζουν καν όλες τις ιδιαίτερες κατηγορίες των συγκεκριμένων ανθρώπων.
Η ελληνική κοινωνία μάλιστα, καλά καλά, δεν μπορεί να διαχωρίσει τους gay από τους bi. Σίγουρα δεν μπορεί να αντιληφθεί πώς ένας άνθρωπος θέλει να αλλάξει φύλο και ότι αυτό δεν πρόκειται για σεξουαλική διαστροφή, αλλά για ανάγκη αυτοπροσδιορισμού, ή πώς ένας άλλος άνθρωπος αρέσκεται απλώς να ντύνεται με ρούχα του αντίθετου φύλου, χωρίς απαραιτήτως να είναι ομοφυλόφιλος, διεστραμμένος, «ζαβός» ή επικίνδυνος. (Σχόλιο / Ένσταση DP: Δεν μπορεί να μην είναι απολύτως τίποτε από αυτά και όλα να βαίνουν καλώς!)
Οι διοργανωτές σίγουρα αντιλαμβάνονται πως, αντί να προσπαθήσουν να συμβάλλουν προς το ξεκαθάρισμα τέτοιων καταστάσεων, περιπλέκουν ακόμη περισσότερο τα πράγματα με αυτό το σύνθημα, επιχειρώντας μια άνευ προηγουμένου ταύτιση του γυναικείου φύλου (ή της θηλυκότητας;), με την LGBT κοινότητα!
Και πάλι, δεν μπορώ να δω τίποτα άλλο από μια στοχοποίηση (έμμεση πλην όμως σαφής) προς τους άνδρες (μη παρόντες, δηλαδή απόντες) και δη τους straight (εφόσον δεν τους αφορά η διαδήλωση ενώ θα έπρεπε!) τοποθετώντας τους στο κάδρο του «καταπιεστή», όπως τον ορίζει ο φεμινισμός!
Προφανώς λοιπόν, δεν ενδιαφέρει τους διοργανωτές ούτε η ενημέρωση της κοινωνίας για τα αιτήματα των συγκεκριμένων ανθρώπων και προφανέστατα δεν τους ενδιαφέρει η διεκδίκηση καμίας ισότητας ή αναγνώρισης, διότι στρέφουν τα πυρά της πρόκλησης προς μια άλλη κοινωνική ομάδα, κάνοντας επικίνδυνες και άτοπες ταυτίσεις. Επιπλέον, ένα τέτοιο σύνθημα δεν μπορεί να εκφράσει ούτε τους ίδιους τους ΛΟΑΤ!
Δεν ξέρω τί κρύβεται πίσω από τέτοιες επικίνδυνες ταυτίσεις, αυτό θα φανεί στο μέλλον. Εγώ απλώς επισημαίνω το λογικό και υπαρξιακό σας λάθος και το γεγονός ότι με αυτό το σκεπτικό όχι μόνο δεν καλείτε όλη την υπόλοιπη κοινωνία να συμμετέχει σε αυτό και να σας στηρίξει, αλλά την απομακρύνετε.
Δεν απομακρύνετε μόνο τα οπισθοδρομικά, βαθιά συντηρητικά κομμάτια της, ούτε μόνο τους straight (με τους οποίους έχετε ήδη έναν ακήρυχτο πόλεμο μερικοί, όχι όλοι ευτυχώς). Απομακρύνετε και άλλους Bi, Gay ακόμη και Trans ανθρώπους που θέλουν να δηλώσουν παρόντες και όχι παρούσες.
(Το ότι διοργανώνετε απλώς μια συγκέντρωση που μερικοί από τους πιο μάχιμούς σας, την μετατρέπετε σε καρναβάλι, είναι -όπως βλέπετε- το λιγότερο που με απασχολεί στην επιχειρηματολογία μου.)
Μέρος 3 – Παρελκόμενα και παραλειπόμενα
1. Straight Pride;
Η επιτομή της ηλιθιότητας και της αντιδραστικότητας: Λέει ο straight, ότι είναι περήφανος για τις προτιμήσεις του, επειδή λέει ο μη straight το ίδιο; Εάν φίλε αναγνώστη είσαι straight και σου τη δίνουν οι μη straight, τότε το να διοργανώνεις αντιδιαδήλωση είναι ένας έμμεσος αλλά σαφής τρόπος του να επιβεβαιώνεις την ύπαρξη του «αντιπάλου».
Ποιος έκανε την αρχή με τα prides; Ο μη-straight. Διοργάνωσε κάτι άλλο τότε εάν νομίζεις ότι «θίγονται» οι αξίες σου. Το να αντιγράφεις τον άλλον, είναι απλώς η επιβεβαίωσή του. Και είναι λογικό να συμβεί εφόσον όντως τα αιτήματα της LGBT κοινότητας είναι στην γενική τους αρχή, σωστά και δίκαια.
Οι άνθρωποι αυτοί έχουν δεχθεί καταπίεση διότι η υπόλοιπη κοινωνία τους φοβάται, τους θεωρεί λάθη της φύσης και ψυχασθενείς. Λοιπόν, είναι απλώς διαφορετικοί. Αυτό που είναι, δεν είναι κολλητικό.
Τη στιγμή που θα αντιληφθείς, πόσο εντελώς άστοχο επικοινωνιακά είναι το να προσπαθείς να προβάλλεις τις straight προτιμήσεις σου με έναν τέτοιο τρόπο, θα έχεις ωριμάσει λίγο περισσότερο και θα αντιληφθείς πως δεν υπάρχει καμία απολύτως ανάγκη να τις προβάλλεις γενικότερα.
2. Pride;
Αντιλαμβάνομαι ότι το να ονομάζετε «υπερηφάνεια» μια τέτοια διαδήλωση είναι για να δηλώσετε το αντίθετο της «ντροπής». Ναι, δεν πρέπει να ντρέπεστε γι αυτό, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να είστε και περήφανοι. (Για τον ίδιο λόγο που και οι straight δεν πρέπει να είναι περήφανοι).
Η σεξουαλική μας ταυτότητα και ο προσωπικός μας προσδιορισμός για το φύλο μας, δεν είναι ντροπή, αλλά ούτε και λόγος για να υπερηφανεύεται κανείς. Ίσως όμως να είναι ακόμη νωρίς για μια τέτοια ωρίμανση από μια απλή αντίδραση στο κυρίαρχο πρότυπο προς την πραγματική διεκδίκηση της ισότητας. (Βέβαια, με την τροπή που παίρνουν τα πράγματα, αμφιβάλλω).
