Αυτή τη φορά το καμπανάκι του κινδύνου στο Μέγαρο Μαξίμου δεν ήχησε ούτε από τις Βρυξέλλες, ούτε από το Βερολίνο, ούτε από την Ουάσινγκτον αλλά από την πλατεία Συντάγματος. Από εκεί που κατοικοεδρεύει το Γραφείο Προϋπολογισμού στη Βουλή, του οποίου προΐσταται ο πρώην Γ.Γ. του ΓΛΚ και στενός συνεργάτης των Ε. Τσακαλώτου και Γ. Χουλιαράκη.
Κρίσιμοι οι πρώτοι μήνες – Οχι στην παροχολογία
«Οι πρώτοι μήνες που θα ακολουθήσουν την έξοδο από το πρόγραμμα θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμοι καθώς τα μηνύματα που θα στείλει η κυβέρνηση θα επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό την αξιοπιστία της εγχώριας οικονομικής πολιτικής και κατά συνέπεια το ύψος των επιτοκίων της αγοράς. Συνεπώς θα πρέπει να περιοριστούν στο ελάχιστο οι κίνδυνοι που προέρχονται από τις πολιτικές πιέσεις που θα ασκηθούν για περισσότερο επεκτατική δημοσιονομική πολιτική και επιβράδυνση εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων μετά το τέλος του προγράμματος» σημειώνει στην έκθεση το ΓΠΚ για το β’ 3μηνο, επιχειρώντας να «φρενάρει» την παροχολογία που ήδη αναπτύσσεται εντός της κυβέρνησης και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
Δεν παίρνει θέση για περικοπές στις συντάξεις
Ειδικά όσον αφορά στο «καυτό» θέμα των περικοπών στις συντάξεις από 1/1/2019, αν και το ΓΠΚ αποφεύγει να πάρει θέση, καθώς το ζήτημα δεν έχει ανοίξει επισήμως στις διαβουλεύσεις με τους δανειστές, η γραμμή είναι ναι μεν πρόκειται για ζήτημα με ειδικό πολιτικό βάρος, ωστόσο τα «κουκιά» είναι μετρημένα κι αυτό σημαίνει ότι αν δεν κοπούν οι συντάξεις, ως μη αναγκαίο δημοσιονομικό μέτρο, θα πρέπει να μη δοθούν και οι κοινωνικές παροχές που περιλαμβάνει το πακέτο των αντίμετρων. Εν αναμονή των διαβουλεύσεων με το Κουαρτέτο στα τέλη Σεπτεμβρίου, φαίνεται ότι η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να σώσει τουλάχιστον κάποιο μέρος από τις συντάξεις ήτοι να μην γίνει καταργηθεί πλήρως η προσωπική διαφορά.
Μηνύματα έστειλε το ΓΠΚ και αναφορικά με τον κατώτατο μισθό, καθώς τα στοιχεία από το μέτωπο της παραγωγικότητας είναι αν μη τι άλλο αποθαρρυντικά. «Η χώρα μας είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση όπου η μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας οφείλεται στην ταχύτερη μείωση των μισθών από την παραγωγικότητα. Η εξέλιξη αυτή, όπως εξηγούμε στο Ειδικό θέμα, ίσως να βοήθησε στην ενίσχυση των εξαγωγών αγαθών (αν και όχι υπηρεσιών) στην περίοδο της κρίσης. Μακροχρόνια όμως, ένα σενάριο συνεχούς μείωσης της παραγωγικότητας με τους μισθούς να συμπιέζονται όλο και περισσότερο προκειμένου να διατηρηθεί χαμηλά το μοναδιαίο κόστος εργασίας, δεν είναι βιώσιμο. Αντίθετα, η μακροχρόνια οικονομική μεγέθυνση και η αντιμετώπιση μακροοικονομικών ανισορροπιών απαιτούν τη σταθερή αύξηση της παραγωγικότητας, ο ρυθμός μεταβολής της οποίας θα πρέπει να αποτελεί το όριο αυξήσεων στους μισθούς». Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω; Ότι αυξήσεις μισθών μπορούν να γίνουν μόνο στα όρια της παραγωγικότητας, που παραμένει επί του παρόντος αρνητική, άρα και οι συζητήσεις για αύξηση του κατώτατου μισθού δύσκολα θα μπορούσαν να πάρουν σάρκα και οστά πριν από το 2019.
Δεν πρέπει να βιαστεί η χώρα για την επόμενη έκδοση ομολόγου
Αναφορικά με τα μέτρα ελάφρυνσης του Χρέους, χαρακτηρίζονται θετικά αν και με την υποσημείωση των επιφυλάξεων από το ΔΝΤ και των αντιδράσεων που θα μπορούσαν να προκαλέσουν στις αγορές, ενώ και το ΓΠΚ συμμερίζεται την άποψη ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να βιαστεί για την επόμενη έκδοση ομολόγου.
