Τα πράγματα με το πραγματικό όνομα τους αναφέρει Αιγύπτιος σύμβουλος του Σίσι, μιλώντας περί οριστικής ρήξης των δύο χώρων λόγω του νεο-Οθωμανικού ονείρου του Ερντογάν, ενώ έριξε και μια “βόμβα” για τις “τουρκικές ειρηνευτικές επιχειρήσεις” σε Συρία, Ιράκ, και Λιβύη η οποία θα συζητηθεί σίγουρα.
Μίλησε ο ίδιος χωρίς περιστροφές ουσιαστικά για την ανακατάληψη αυτών των περιοχών ουσιαστικά με “την ξιφολόγχη” πιθανόν λέμε από ένα στρατιωτικό συνασπισμό χωρών της περιοχής.
Ο Αιγύπτιος σύμβουλος της κυβέρνησης του Αλ Σίσι και εμπειρογνώμονας επί των τουρκικών θεμάτων Μοχάμεντ Αμπντέλ-Κάντερ, δήλωσε ότι οποιαδήποτε εκεχειρία στη Λιβύη είναι απίθανο να καλύψει την τεράστια διαφορά μεταξύ Καΐρου και Άγκυρας.
Ο Αιγύπτιος πρόεδρος Αλ Σίσι προειδοποίησε πριν από οκτώ εβδομάδες ότι εάν οι δυνάμεις του GNA, οι οποίες περιλαμβάνουν 17.000 Τζιχαντιστές, κινηθούν για να εισβάλουν στην γραμμή Σύρτη-Αλ Τζούφρα,τότε η Αίγυπτος θα ανταποκριθεί στρατιωτικά,έχοντας την σύμφωνη γνώμη του κοινοβουλίου της Λιβύης και των ηγετών των φυλών στα ανατολικά της χώρας.
Ο Mohamed Abdel-Kader, ειδικός και αυτός επί των τουρκικών υποθέσεων στο Κέντρο Πολιτικών και στρατηγικών σπουδών Al-Ahram, δεν βρίσκει τίποτα νέο στις τελευταίες εξελίξεις όσον αφορά τη «συνολική εικόνα του τουρκο-αιγυπτιακού bradefer».
Είναι πεπεισμένος ότι πέρα από την κατάπαυση του πυρός στη Λιβύη, για την οποία κανείς δεν ξέρει ακόμη εάν θα αποδειχθεί βιώσιμη, δεν υπάρχει καθόλου χώρος και για περαιτέρω προσέγγιση μεταξύ του Καΐρου και της Άγκυρας.
«Αυτό που βλέπουμε είναι μια στιγμή διαχείρισης συγκρούσεων. Οι δύο χώρες εξακολουθούν να είναι βαθιά αντίθετες», δηλώνει ο ίδιος.
Η Άγκυρα, υποστηρίζει ο Αμπντέλ-Κάντερ, "εξαρτάται από τη χρήση μισθοφόρων μαχητών παράλληλα με τη στρατιωτική της δύναμη για να υλοποιήσει τα προγράμματα της περιφερειακής και εξωτερικής πολιτικής της.
Αυτό δεν ισχύει μόνο για τη Λιβύη αλλά και αλλού στην Αφρική όπου η Τουρκία αναζητά στρατιωτικές βάσεις, με την μετατόπιση των Τζιχαντιστών από τη μια χώρα στην άλλη.
Η Τουρκία χρησιμοποίησε επίσης τη στρατιωτική της δύναμη για να επιβάλει μια περιφερειακή ατζέντα, η οποία βασικά αφορά την αναβίωση της οθωμανικής επιρροής, στο Ιράκ και τη Συρία.
«Τα εδάφη που η Τουρκία κατέλαβε στρατιωτικά και στις δύο χώρες θα ανακτηθούν μόνο με στρατιωτική αντεπίθεση.
Η Αίγυπτος ενεργεί ενάντια σε αυτές τις εκδηλώσεις της τουρκικής στρατιωτικής επέκτασης και ηγεμονίας, όχι μόνο στη Λιβύη αλλά και αλλού στην περιοχή», τόνισε ο ίδιος αποκαλύπτοντας αλήθειες που όλοι τις γνωρίζουν και κανείς δεν τις αναφέρει όμως .
"Ο αυξημένος συντονισμός μεταξύ της Αιγύπτου και άλλων κρατών της Ανατολικής Μεσογείου (Ελλάδα) είναι μόνο η μια πτυχή της εκστρατείας του Καΐρου για να χαράξει μια γραμμή αντίδρασης στις «επεκτατικές κινήσεις» της Τουρκίας", λέει ο Abdel-Kader.
Προς το παρόν όμως, δηλώνει ο Abdel-Kader, η Τουρκία είναι τώρα «πολύ πιο απασχολημένη με την αντιπαράθεσή της με την Ελλάδα στην Ανατολική Μεσόγειο».
Το πιο πιθανό σενάριο για το ίδιο, είναι η συνεχιζόμενη αντιπαράθεση.
«Ούτε η Τουρκία ούτε η Αίγυπτος θα εγκαταλείψουν πρόθυμα τα σχέδιά τους και να αποποιηθούν τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα, για να διερευνήσουν περαιτέρω αποθέματα φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο, ούτε θα εγκαταλείψουν τις προσπάθειές τους να οικοδομήσουν ισχυρές βάσεις σε ολόκληρη την Αφρική», τόνισε ο Αιγύπτιος ειδικός.
Η αντιπαράθεση αυτή που επεκτείνεται, οφείλεται και στις θέσεις Καΐρου και Άγκυρας, σχετικά με το ρόλο του πολιτικού Ισλάμ στην περιοχή.
Ο Abdel-Kader έριξε επίσης μία ακόμη ”βόμβα” σημειώνοντας ότι «η Τουρκία και το Κατάρ φιλοξενούν Αιγύπτιους ισλαμιστές που αντιτίθενται στο αιγυπτιακό καθεστώς για περισσότερα από επτά χρόνια."
Ο ίδιος δημοσίευσε πρόσφατα και ένα βιβλίο για το πολιτικό πραξικόπημα που βοήθησε τον Ερντογάν να παραμείνει στην εξουσία πέρα από τους καθορισμένους συνταγματικούς όρους.
«Το πραξικόπημα του Ερντογάν δεν είναι στρατιωτικό, αλλά είναι ένα πολιτικό πραξικόπημα που περιλαμβάνει μια σειρά καταναγκαστικών μέτρων εναντίον όλων εκείνων που του αντιτίθενται, συμπεριλαμβανομένων ανωτάτων στρατηγών και κορυφαίων κρατικών αξιωματούχων», κατέληξε ο ίδιος.
Το Ισλάμ και το πως αντιλαμβάνεται κάθε χώρα είναι διαφορετικό. Η Αίγυπτος κουβαλά μας ιστορία χιλιάδων ετών όπως και η Ελλάδα, διερχόμενη μέσα από “φωτιά και ατσάλι” για να φτάσει στο σήμερα.
Η Τουρκία από την άλλη πλευρά έχει πολύ μικρότερη πορεία ως κράτος, αλλά χρησιμοποιεί επιδέξια το επίσημο θρησκευτικό δόγμα της, το σουνιτικό ισλάμ, ακολουθώντας πολιτική όμως “οθωμανικής αυτοκρατορίας”, αναζητώντας “δούλους” γενικά και όχι συμμάχους.
