Οι “Μανάδες του Σαββάτου” όπως αποκαλούνται, πέρασαν 25 χρόνια παλεύοντας για να αποκαλυφθεί η τύχη των συγγενών τους που σκοτώθηκαν και απήχθησαν στη δεκαετία του ’80 και του ’90.
Μανάδες και ακτιβιστές που έχουν περάσει 25 χρόνια εκστρατείας για να λάβουν πληροφορίες σχετικά με τους αγνοούμενους συγγενείς τους, πρόκειται να εμφανιστούν στο δικαστήριο στην Κωνσταντινούπολη, κατηγορούμενοι για συμμετοχή σε παράνομη συγκέντρωση.
Οι “Μανάδες του Σαββάτου”, όπως είναι γνωστή η ομάδα, αγωνίζονται στην πλατεία Γαλατασαράι της Κωνσταντινούπολης με κόκκινα γαρίφαλα κάθε εβδομάδα από τις 27 Μαΐου 1995, ζητώντας να μάθουν την τύχη των συγγενών τους που απήχθησαν και σκοτώθηκαν στο απόγειο του «βρώμικου πολέμου» της δεκαετίας του ’90.
Στις 25 Αυγούστου 2018 συμπλήρωσαν τις επτά χιλιάδες διαμαρτυρίες, και σε αντίδραση αυτού, η αστυνομία διέλυσε τη συνάθροιση και συνέλαβε τους παρευρισκόμενους, κηρύσσοντας παράνομη τη διαμαρτυρία. Μεταξύ αυτών που συνελλήφθησαν ήταν και μια από τις πρωτεργάτισσες των Μανάδων του Σαββάτου, η 83χρονη Emine Ocak, της οποίας ο γιος Χασάν απήχθη και εξαφανίστηκε τον Μάρτιο του 1995.
Τώρα 46 μέλη της ομάδας αντιμετωπίζουν δικαστικές κατηγορίες για φερόμενη “συμμετοχή σε παράνομες συναντήσεις και πορείες χωρίς όπλα” και διότι “αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν χώρο διαμαρτυρίας που κηρύχτηκε παράνομη από τις αρχές”.
Οι εισαγγελείς ζητούν φυλάκιση έως και τρία χρόνια για ορισμένες από τις μανάδες. Οι Μανάδες του Σαββάτου ζήτησαν να πραγματοποιηθούν διαμαρτυρίες έξω από την αίθουσα των δικαστηρίων.
“Την 700η εβδομάδα, η συνάντησή μας εμποδίστηκε από αστυνομική βία κατόπιν εντολής του υπουργού Εσωτερικών”, ανέφερε η ομάδα στο Twitter.
“Χρησιμοποίησαν αέρια και δακρυγόνα, μας έσυραν στο έδαφος και συνέλλαβαν 46 από τους φίλους μας. Φροντίστε τον αγώνα μας στις πλατείες για την αναζήτησή των παιδιών μας.”
«Ειρηνική διαμαρτυρία»
Στη δεκαετία του ’80 και του ’90, ιδιαίτερα μετά την έναρξη του πολέμου με το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK), οι ακροδεξιές οργανώσεις, συχνά συνδεδεμένες με το κράτος και το οργανωμένο έγκλημα, απήγαγαν και δολοφόνησαν αριστερούς και Κούρδους ακτιβιστές.
Στο παρελθόν, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είχε δηλώσει υποστήριξη για τη διαμαρτυρία των μανάδων και συναντήθηκε μαζί τους για να ακούσει τις ανησυχίες τους.
Ωστόσο, μετά τη διάλυση της 700ης διαμαρτυρίας – και την επακόλουθη απαγόρευση των δράσεων – ο Omer Celik, εκπρόσωπος του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), δήλωσε ότι η ομάδα δήθεν διεισδύθηκε από ξένα στοιχεία και πως τώρα υπάρχουν “τρομοκρατικές οργανώσεις που ελέγχουν την ομάδα”.
Σε δήλωση την Πέμπτη, τρεις διεθνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων ζήτησαν την άμεση απαλλαγή όλων των κατηγορούμενων.
“Η Διεθνής Αμνηστία, η Human Rights Watch και η Front Line Defenders προτρέπουν τις τουρκικές αρχές να ζητήσουν την άμεση απελευθέρωση των 46 και να εγγυηθούν το δικαίωμά τους στην ελευθερία της έκφρασης και της ειρηνικής συνάθροισης”, σύμφωνα με τη δήλωση των οργανώσεων, οι οποίες ζήτησαν επιπλέον την “άμεση, εμπεριστατωμένη και αμερόληπτη διερεύνηση των κατηγοριών για υπερβολική χρήση βίας και κακομεταχείριση από την αστυνομία στην Πλατεία Γαλατασαράι της Κωνσταντινούπολης στις 25 Αυγούστου 2018, με σκοπό την προσαγωγή των υπευθύνων στη δικαιοσύνη, σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα δίκαιης δίκης.”
Η διαμαρτυρία των μανάδων είχε διακοπεί στο παρελθόν μεταξύ των ετών 1999 και 2009, μετά από σκληρή καταστολή από την κυβέρνηση εκείνη την εποχή. Αν και η δράση τους συνεχίστηκε τον Ιανουάριο του 2009, απαγορεύτηκε και πάλι το 2018.
Εκείνη την εποχή, το Human Rights Watch κατήγγειλε την απαγόρευση ως μία “προκλητική και ντροπιαστική επίθεση στο δικαίωμα στην ειρηνική συνάθροιση και στην ελευθερία του λόγου”. “Είναι τρομακτικό να ισχυρίζεται κάποιος, όπως έκαναν ο υπουργός Εσωτερικών και ο εκπρόσωπος του AKP, ότι εκμεταλλεύονται τις μανάδες οι τρομοκράτες”, δήλωσε η Emma Sinclair Webb, ανώτερη ερευνήτρια για την Τουρκία εκ μέρους του Human Rights Watch.
“Όπως γνωρίζει καλά η τουρκική κυβέρνηση, υπάρχουν πολλά στοιχεία ότι οι δράστες των εξαφανίσεων τη δεκαετία του 1990 ήταν μέλη των δυνάμεων ασφαλείας και των παραστρατιωτικών που συνδέονται με το κράτος”.
ΠΗΓΗ: kurdishvoice.gr
