Αν και οι Χούτι (ή Χούθι) ανέλαβαν την επίθεση της 7ης Μαρτίου στις εγκαταστάσεις της σαουδαραβικής Aramco που προκάλεσαν ελάχιστες ζημιές, κάποια στοιχεία δείχνουν ότι η επίθεση θα μπορούσε να προέρχεται από το Ιράκ ή το Ιράν.
Αλλωστε, είναι πιθανές περαιτέρω επιθέσεις εναντίον της Σαουδικής Αραβίας και της Aramco τόσο από την Υεμένη όσο και από το Ιράκ. Αφότου οι κάτοικοι ανέφεραν ότι άκουσαν εκρήξεις στο Νταμάμ, το Ντάχραν και το Χομπάρ, το σαουδαραβικό πρακτορείο ειδήσεων ανέφερε ότι η δεξαμενή της Saudi Aramco στο Ρας Τανούρα (ο μεγαλύτερος τερματικός σταθμός εξαγωγής πετρελαίου στον κόσμο) αποτέλεσε στόχο ενός drone που προήλθε από τη θάλασσα και ότι τα θραύσματα από τον βαλλιστικό πύραυλο έπεσαν κοντά στην κατοικημένη περιοχή της Aramco, στο Ντάχραν.
Δεν αναφέρθηκαν θύματα ή καταστροφές σε περιουσίες. Δεύτερο δημοσίευμα του σαουδαραβικού πρακτορείου ειδήσεων ανέφερε ότι το υπουργείο Αμυνας της Σαουδικής Αραβίας ισχυρίζεται ότι παρεμπόδισε τον βαλλιστικό πύραυλο, προκαλώντας την πτώση του, με συντρίμμια του να πέφτουν γύρω από το Ντάχραν.
Σύμβουλος του βασιλικού δικαστηρίου της Σαουδικής Αραβίας είπε στη «Wall Street Journal» ότι η επίθεση δεν προήλθε από την κατεύθυνση της Υεμένης και ότι όλα τα σημάδια δείχνουν προς το Ιράν, αν και δεν είναι ξεκάθαρο αν η επίθεση προήλθε απευθείας από το Ιράν ή το Ιράκ. Ο εκπρόσωπος του Αραβικού Συνασπισμού Τούρκι αλ-Μαλίκι επανέλαβε την έμμεση επίρριψη της ευθύνης στο Ιράν λέγοντας στις 8 Μαρτίου στο δίκτυο Al-Arabiya ότι τελικά η ευθύνη ανήκε σε «περιφερειακές χώρες που υποστηρίζουν την τρομοκρατία», ανεξάρτητα από την ακριβή προέλευση των drones και των πυραύλων.
Αν και δεν υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες, φαίνεται πιο πιθανό ότι η επίθεση έγινε από το Ιράκ ή το Ιράν, παρά από την Υεμένη. Παρά την πρόθεση και το ευνοϊκό χρονοδιάγραμμα, οι Χούτι δεν έχουν επιδείξει προηγουμένως δυνατότητες να χτυπήσουν στόχους τόσο μακριά όσο είναι η Ρας Τανούρα και το Ντάχραμ. Η δήλωση περί προσέγγισης «από θαλάσσης» δείχνει επίσης την προσέγγιση από τα ανατολικά ή τα βόρεια. Η τελευταία επίθεση ακολουθεί αυτήν της 23ης Ιανουαρίου με drone στο βασιλικό παλάτι του Ριάντ, για την οποία Αμερικανοί αξιωματούχοι είπαν ότι προήλθε από το Ιράκ.
Σύμφωνα με πληροφορίες, τα τελευταία χρόνια το Ιράν μεταφέρει βαλλιστικούς πυραύλους μικρού και μεσαίου βεληνεκούς και μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα στις ιρακινές μαχητικές ομάδες και η τελευταία επίθεση θα μπορούσε να αποτελεί το τελευταίο παράδειγμα της χρήσης τους.
Είναι, επίσης, απίθανο να πραγματοποιηθεί οποιαδήποτε επίθεση αυτού του μεγέθους από μια μαχητική ομάδα που στηρίζεται από το Ιράν χωρίς τη συμμετοχή ή τις γνώσεις του Σώματος της Ισλαμικής Επαναστατικής Φρουράς. Τους τελευταίους τρεις μήνες, το Ιράν έχει επιδείξει σημαντική δραστηριότητα στον Περσικό Κόλπο, με τρία ξεχωριστά περιστατικά (1. Εκρηκτικός μηχανισμός βρέθηκε στο κάτω μέρος ενός δεξαμενόπλοιου στα ανοικτά των ακτών του Ιράκ, 2. Η κατάσχεση ενός κορεατικού δεξαμενόπλοιου, 3. Εκρηξη σε ένα ισραηλινό μεταφορικό οχημάτων).
H επίθεση, ωστόσο, στην Aramco αποτελεί μια από τις πιο επαίσχυντες επιθέσεις από το 2019. Εάν την έκανε η Τεχεράνη, ή τουλάχιστον δεν παρενέβη για να την αποτρέψει, τότε θα μπορούσε να σημαίνει ότι το Ιράν γίνεται ολοένα και πιο ανυπόμονο με την έλλειψη προόδου από την κυβέρνηση Μπάιντεν να το απαλλάξει από τις κυρώσεις.
Είναι πιθανές και άλλες επιθέσεις εναντίον της σαουδικής επικράτειας που θα προέρχονται από την Υεμένη και το Ιράκ. Επιπλέον, καθώς οι συνομιλίες μεταξύ Ιράν και Ηνωμένων Πολιτειών προχωρούν αργά, η Τεχεράνη φαίνεται να στηρίζει -ή τουλάχιστον δεν προσπαθεί ενεργά να σταματήσει- μια τέτοια δραστηριότητα.
Οι επιθέσεις μέχρι στιγμής δεν είχαν το ίδιο επίπεδο ακρίβειας στην επίτευξη ευαίσθητων στόχων με τις επιθέσεις του 2019 στο Αμπκάικ και το Χουραΐς, οι οποίες έπληξαν τους πιο κρίσιμους κόμβους στις εγκαταστάσεις επεξεργασίας της Aramco. Αυτό πιθανότατα οφείλεται στον συνδυασμό αυξημένης άμυνας εκ μέρους της Σαουδικής Αραβίας και στις λιγότερο ακριβείς και εξελιγμένες πλατφόρμες που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτές τις επιθέσεις. Ωστόσο, μια επίθεση θα μπορούσε να οδηγήσει στον θάνατο αμάχων -συμπεριλαμβανομένων και ξένων- που θα μπορούσαν να προκαλέσουν κλιμάκωση με άλλες χώρες, ανάλογα με την εθνικότητα των θυμάτων.
