Με το πρόγραμμα των κορβετών για το ΠΝ να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, όπως είχε πει και ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος η επιλογή του κατάλληλου σκάφους συνιστά το μέγα ερώτημα.
Θα είναι γαλλική η πρόταση που επιλεγεί η κάποια άλλη, δεδομένου ότι και η βρετανική Babcock προσέρχεται με την φρεγάτα Arrowhead 140, για το πρόγραμμα των κορβετών.
Το γεγονός δεν είναι καθόλου παράξενο. Οι όροι «φρεγάτας» και κορβέτα» είναι εντελώς συμβατικοί και σίγουρα έχουν να κάνουν περισσότερο με τον οπλισμό και πολύ λιγότερο με το εκτόπισμα και τις διαστάσεις.
Όπως άλλωστε είχαμε αναφέρει και εμείς θα μπορούσε να εξεταστεί η και η περίπτωση μιας “Belh@rra light” για το πρόγραμμα του ΠΝ.
Αυτό όμως που δεν έχει εξεταστεί είναι το ΥΠΕΘΑ να προτιμήσει μια καθαρά ελληνική πρόταση για το πρόγραμμα των κορβετών. Σίγυορα δεν πρόκειται για κάτι νέο. Ίδιο σκηνικό υπήρχε και στην περίπτωση των φρεγατών.
Ο λόγος φυσικά για την σχεδίαση Als της Als NSD η οποία είναι γνωστή από την πρότασή της στο πρόγραμμα φρεγατών.
Παρά το γεγονός ότι η πρόταση δεν εξετάστηκε σοβαρά από το ΠΝ, η οικογένεια σκαφών που το ελληνικό σχεδιαστικό γραφείο προτείνει περιλαμβάνει και σκάφη κατηγορίας κορβέτας: ΄Έτσι η Als NSD προσφέρει τα πλοία Class 80 Light Corvette, Class 90 Corvette και Class 100 Littoral Combat Ship,
Class 80 Light Corvette
Πρόκειται για σκάφος μήκους 85,23 μέτρων, πλάτους 12,92 μέτρων και βύθισμα 3,45 μέτρων. Το πλήρες εκτόπισμα ανέρχεται στους 1.695 τόνους. Απαιτεί πλήρωμα έως 83 άτομα και το σύστημα πρόωσης περιλαμβάνει τέσσερις κινητήρες ντίζελ και προωθητή πλώρης μέγιστης ισχύος 300 kW. Επιτυγχάνει μέγιστη ταχύτητα 32 κόμβων (60 χ.α.ω) και εμβέλεια 3.500 ναυτικών μιλίων, (6.482 χιλιόμετρα) με ταχύτητα πλεύσης 15 κόμβους (28 χιλιόμετρα την ώρα).
Ο οπλισμός αποτελείται από ένα οκταπλό εκτοξευτή Mk.41 για 32 βλήματα μέσης ακτίνας ESSM, ένα πρωραίο πυροβόλο των 76 χλστ., οπλικό σύστημα εγγύς άμυνας CIWS τύπου RAM, τορπιλοσωλήνες, δυο (2) τηλεχειριζόμενους σταθμούς οπλισμού και το κυριότερο –από όλα- 16 κατευθυνόμενα βλήματα επιφανείας-επιφανείας.
Και λέμε κυριότερο δεδομένου ότι η νέα τάση που φαίνεται ότι θα παγιωθεί είναι 16 βλήματα επιφανείας0επιφανεάις στις σύγχρονες μεγάλες μονάδες και όχι οκτώ όπως ήταν μέχρι σήμερα. Δυστυχώς ούτε οι FDI θα διαθέτουν 16 βλήματα.
Class 90 Corvette
Πρόκειται για ένα μεγαλύτερο σκάφος το οποίο περιγράφεται ως κορβέτα, με μήκος 96,2 μέτρων, πλάτος 14,6 μέτρων και βύθισμα 3,71 μέτρων με μέγιστο εκτόπισμα 2.171 τόνους. Απαιτεί πλήρωμα 112-129 ατόμων συν ομάδα ειδικών επιχειρήσεων 16 ατόμων. Επιτυγχάνει μέγιστη ταχύτητα 27,3 κόμβων (51 χ.α.ω) και εμβέλεια 4.250 ναυτικών μιλίων (7.871 χιλιόμετρα) με ταχύτητα πλεύσης 15 κόμβων (28 χ.α.ω.) ή 21 ημέρες συνεχούς παρουσίας στη θάλασσα.
Ο οπλισμός του σκάφους προσδιορίζεται ως εξής: Πυροβόλο των 76 χιλιοστών, τρεις οκταπλοί Mk.41 (σύνολο 24 βλημάτων), οπλικό σύστημα εγγύς άμυνας CIWS τύπου RAM, τορπιλοσωλήνες, τηλεχειριζόμενους σταθμούς οπλισμού εναντίον ασύμμετρων απειλών καθώς και οκτώ κατευθυνόμενα βλήματα κατά στόχων επιφανείας.
Class 100 Littoral Combat Ship
Το μεγαλύτερο σκάφος της κατηγορίας που προτείνει η Als NSD για το πρόγραμμα των κορβετών είναι το Class 100.
Πρόκειται σκάφος με μήκος 105,5 μέτρων, πλάτος 15,48 μέτρων και βύθισμα 4,25 μέτρων με εκτόπισμα 2.829 τόνων,. Απαιτεί πλήρωμα μεταξύ 112 και 129 ατόμων συν ομάδα ειδικών επιχειρήσεων 16 ατόμων. Επιτυγχάνει μέγιστη ταχύτητα 29,7 κόμβων (55 χ.α.ω.) και εμβέλεια 4.450 ναυτικά μίλια (8.241 χιλιόμετρα) με ταχύτητα πλεύσης 15 κόμβων (28 χ.α.ω.) ή 25 ημέρες συνεχούς παρουσίας στη θάλασσα.
Σε ότι αφορά τον οπλισμό αυτός αποτελείται από 4 οκταπλούς εκτοξευτές Mk.41 (32 βλήματα) σε δυο διαφορετικά σημεία του πλοίου για βλήματα SM-2 ή ESSM, οκτώ κατευθυνόμενα βλήματα επιφανείας-επιφανείας, RAM, δυο τηλεχειριζόμενους σταθμούς οπλισμού καθώς και τορπιλοσωλήνες.
Το γεγονός ότι ένα ελληνικό σχεδιαστικό γραφείο προτείνει μια ολοκληρωμένη οικογένεια σκαφών κατηγορίας κορβέτας και δεν έχει εξεταστεί σοβαρά είναι πρόβλημα.
Σίγουρα οι ξένες σχεδιάσεις έχουν το πλεονέκτημα της εμπειρίας (εκτός των αμερικανικά σκάφη παράκτιων επιχειρήσεων MMSC) αλλά το ερώτημα είναι:
Μήπως κάποτε πρέπει να δώσουμε την ευκαιρία –επιτέλους- στην επιλογή ελληνικών λύσεων για την άμυνά μας παρά να τρέχουμε να τις αναζητούμε στους ξένιους κατασκευαστικούς Οίκους; Μήπως πρέπει να διδαχθούμε κάτι από το παράδειγμα της Τουρκίας;
