Ούτε ένα ούτε δύο αλλά 25 εκατομμύρια ευρώ έχει δώσει την τελευταία δεκαετία ο ΟΠΕΚΕΠΕ στη Neuropublic, εταιρεία πληροφορικής που από το 2009 λειτουργεί ως αποκλειστικός τεχνικός διαχειριστής τoυ πληροφοριακού συστήματος του «αμαρτωλού» οργανισμού. Με πρακτικές που θυμίζουν καρτέλ η Neuropublic κατοχύρωσε σχεδόν μονοπωλιακά την τεχνολογική «πίτα» του αγροτικού πληροφοριακού συστήματος του ΟΠΕΚΕΠΕ, με ένα μόνο διάλειμμα την περίοδο 2022-23, όταν για πρώτη φορά επιχειρήθηκε η χρήση δημόσιου cloud. Παρά το προσωρινό αυτό κενό, η εταιρεία επανήλθε γρήγορα συνεχίζοντας να αναλαμβάνει συστηματικά κρίσιμα έργα και κρατώντας ουσιαστικά στα χέρια της τα «κλειδιά» της διαχείρισης των κοινοτικών ενισχύσεων.
Πλέον, μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ, η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία ερευνά και τις εταιρείες Neuropublic και Gaia Επιχειρείν (στην τελευταία έχει συμμετοχή η Τράπεζα Πειραιώς) και συγκεκριμένα τον ρόλο που τυχόν διαδραμάτισαν, σε συνεργασία με πρόσωπα-κλειδιά μέσα στον ΟΠΕΚΕΠΕ, στο στήσιμο ενός πανίσχυρου συστήματος διαμεσολάβησης και νομής ευρωπαϊκών πόρων.
Με διεθνείς διαγωνισμούς-εξπρές ήδη από το 2014 κομμένους και ραμμένους στα μέτρα της, με ασφυκτικά μικρές προθεσμίες, η Neuropublic κάθε χρόνο αναλάμβανε τα έργα για αναβάθμιση και ολοκλήρωση του πληροφοριακού συστήματος του ΟΠΕΚΕΠΕ. Οι αναβαθμίσεις παρουσιάζονταν ως «τεχνικά απαραίτητες», όμως στην πράξη επρόκειτο για επαναλαμβανόμενες εργασίες χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο – σχεδόν copy/ paste συμβάσεις για ένα έργο που ήταν ήδη στημένο. Ετσι, όπως λένε πηγές ακόμα και μέσα από τον ΟΠΕΚΕΠΕ, οι περιβόητες αυτές «αναβαθμίσεις» για τις οποίες πληρωνόταν αδρά η Neuropublic κάθε χρόνο δεν ήταν τίποτε άλλο παρά προσχηματικές επαναλήψεις του ίδιου έργου.
Το Documento ξετυλίγει το νήμα μιας κρατικά επικυρωμένης μονοκρατορίας αποκαλύπτοντας το modus operandi αυτής της μονοπωλιακής συνεργασίας.
Διαχρονικός ανάδοχος
Με πρακτικές καρτελικού τύπου η Neuropublic κατάφερε να παγιώσει για χρόνια τον ρόλο της ως αποκλειστικού τεχνικού διαχειριστή του πληροφοριακού συστήματος αγροτικής ανάπτυξης του ΟΠΕΚΕΠΕ. Μέσω αλλεπάλληλων συμβάσεων για την περίοδο 2014-27 (με ένα μικρό διάλειμμα την περίοδο 2022-23) η παρουσία της εν λόγω εταιρείας είναι κάτι παραπάνω από σταθερή, σχεδόν αυτόματη, χωρίς κανέναν ουσιαστικό ανταγωνισμό.
Ας δούμε βήμα βήμα πώς χτίστηκε ένα από τα πιο ανθεκτικά τεχνολογικά «μονοπώλια» του ελληνικού δημοσίου με κρατική σφραγίδα.
Η εταιρεία πληροφορικής Neuropublic ιδρύθηκε το 2003 από τον Τάσο Γαργαλάκο. Επειδή η Κομισιόν πίεζε την Ελλάδα να ψηφιοποιήσει την αγροτική γη την περίοδο 2005-10, το υπουργείο Γεωργίας το 2009, επί υπουργίας Σωτήρη Χατζηγάκη, προκειμένου να αποφύγει τυχόν ποινές, ανέθεσε το έργο στην ΑΓΡΟΓΗ ΑΕ που είχε μοναδικό μέτοχο τον εκάστοτε υπουργό Γεωργίας.
Ως ανώνυμη εταιρεία του δημοσίου η ΑΓΡΟΓΗ δεν μπορούσε να μπει στο σύστημα του ΟΠΕΚΕΠΕ, ενός ΝΠΙΔ δηλαδή, και να αντλήσει τα δεδομένα. Κάπως έτσι, στη θέση του «μεσάζοντα» μπήκε η Neuropublic, η οποία από το 2009 έως το 2021 λειτουργούσε ως αποκλειστικός διαχειριστής της ροής των δεδομένων. Δηλαδή μέσω Neuropublic η ΑΓΡΟΓΗ έπαιρνε τα αρχεία από τη βάση του ΟΠΕΚΕΠΕ, τα ψηφιοποιούσε και τα επέστρεφε στον οργανισμό.
Το 2014 ιδρύθηκε από τη Neuropublic –σε συνεργασία με την Τράπεζα Πειραιώς– η Gaia Επιχειρείν και ορίστηκε από τον ΟΠΕΚΕΠΕ ως «φορέας συντονισμού» για την υποβολή των αγροτικών δηλώσεων (ΟΣΔΕ). Ενεργούσε ως μεσάζοντας μεταξύ του ΟΠΕΚΕΠΕ, των αγροτών και των Κέντρων Υποδοχής Δηλώσεων (ΚΥΔ) και εισέπραττε προμήθεια 7 ευρώ ανά αίτηση από περίπου 650.000 παραγωγούς κάθε χρόνο.
Εργο… σε επανάληψη
Ας επιστρέψουμε όμως στη Neuropublic. Ξεσκονίζοντας τα αρχεία της Διαύγειας και του ΚΗΜΔΗΣ, εντοπίσαμε ένα σταθερό μοτίβο ανάθεσης συμβάσεων του ΟΠΕΚΕΠΕ στη Neuropublic για το ίδιο ακριβώς έργο, σχεδόν copy/ paste κάθε φορά. Και μάλιστα τα έργα αυτά ανατέθηκαν μέσω διεθνούς ηλεκτρονικού διαγωνισμού με ανοιχτή διαδικασία.
Ετσι, από την έρευνα του Documento προέκυψε ότι για τα έτη 2014-2021 ανατίθεται στη Neuropublic το έργο που περιλαμβάνει τη «Συντήρηση, υποστήριξη και επέκταση του Ολοκληρωμένου Πληροφοριακού Συστήματος Πληρωμών της Ενιαίας Αίτησης Εκμετάλλευσης (Ο.Π.Σ.Ε.Α.Ε.) και την διαχείριση των αιτήσεων, την Αναβάθμιση του Ολοκληρωμένου Πληροφοριακού Συστήματος Αγροτικής Ανάπτυξης (Ο.Π.Σ.Α.Α.) για την εφαρμογή των απαιτήσεων του νέου προγράμματος αγροτικής ανάπτυξης (2014-2020) και την Υποστήριξη και λειτουργία της απαραίτητης πληροφοριακής υποδομής: το υ Internet Data Center (I.D.C.) του Ο.Π.Ε.Κ.Ε.Π.Ε., παροχή υποδομής και υπηρεσιών D.R.S. (Disaster Recovery site) και B.C.P. (Business Continuity Plan)».
Τι σημαίνει αυτό; Οτι κάθε χρόνο πληρώναμε γύρω στο 1,5 εκατομμύριο ευρώ για το ίδιο, ανακυκλωμένο έργο, χωρίς ουσιαστικές αλλαγές, χωρίς καινοτομία και βελτιώσεις. Το συνολικό κόστος γι’ αυτά τα έργα ξεπέρασε τα 10,5 εκατομμύρια ευρώ.
Κι έτσι εγείρεται ένα απλό αλλά ουσιώδες ερώτημα: Γιατί ήταν απαραίτητη αυτή η «πολυπόθητη» αναβάθμιση και υποστήριξη σε ετήσια βάση;
Για όλους όσοι διαβάζουν ανάμεσα στις γραμμές δημιουργούνται εύλογες υποψίες περί «μπίζνας» του δημοσίου με συγκεκριμένη ιδιωτική εταιρεία.
Τα έργα αυτά, που ανατέθηκαν επανειλημμένα στη Neuropublic, θα μπορούσαν να είχαν υλοποιηθεί με πολύ μικρότερο κόστος, καθώς το λογισμικό που δήθεν τέθηκε επανειλημμένα προς δημιουργία και βελτίωση ήταν ήδη διαθέσιμο και δεν απαιτούνταν σημαντικές τροποποιήσεις ή νέες αναπτύξεις.
ΠΗΓΗ Διαβάστε περισσότερα εδώ documentonews.gr
Αναρτήσεις
