Ο “θρίαμβος” του Άσαντ και οι μυστικές επαφές Συρίας-ΗΠΑ - ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ NEWSKAMATERO

Παρασκευή 19 Μαΐου 2023

Ο “θρίαμβος” του Άσαντ και οι μυστικές επαφές Συρίας-ΗΠΑ

 

O “thriamvos” tou Asant kai oi mystikes epafes Syrias-IPA

Κάποιοι στην Ουάσιγκτον διερευνούν έναν διαφορετικό δρόμο με τον Άσαντ

Του Κώστα Ράπτη

Η χθεσινή άφιξη του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ στην Τζέντα για την Σύνοδο Κορυφής του Αραβικού Συνδέσμου υπήρξε αναμφίβολα για τον ίδιο μία στιγμή θριάμβου, σηματοδοτώντας την άρση, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τον αραβικό κόσμο, της απομόνωσής του, που κρατά από το 2011.

Ο ηγέτης της Συρίας δεν ενδιαφέρεται μόνο για την συσσώρευση διπλωματικού κεφαλαίου, αλλά και για την προσέλκυση επενδύσεων με στόχο την μεταπολεμική ανοικοδόμηση, εν μέσω της δυσπραγίας, χειρότερης από ποτέ την τελευταία δωδεκαετία, που έχουν προκαλέσει οι αμερικανικές κυρώσεις του Caesar Act.

Η αραβική “οικογένεια”, πάλι, έχει σοβαρούς λόγους να αναζητά τρόπους συνεργασίας με τη Δαμασκό, προκειμένου να αντιμετωπίσει το προσφυγικό ζήτημα, να καταπολεμήσει το εμπόριο της μεθαμφεταμίνης Captagon από τη συριακή επικράτεια προς τον Περσικό Κόλπο και να ανακόψει την επιρροή του Ιράν στη χώρα του Άσαντ καθώς και τις φιλοδοξίες της Άγκυρας.

Η Σαουδική Αραβία ειδικότερα, ως ο ουσιαστικός ηγέτης του Αραβικού Συνδέσμου, ενδιαφέρεται να προωθήσει τον μετασχηματισμό της οικονομίας της και να προωθήσει την πολιτική του “Saudi First”, κλείνοντας μέτωπα τα οποία απορροφούν πόρους, όπως είναι ο πόλεμος στην Υεμένη και η συριακή κρίση.

Άλλωστε, η πρόσφατη αποκατάσταση, με κινεζική διαμεσολάβηση, των σχέσεων της Σαουδικής Αραβίας με τον μεγάλο περιφερειακό ανταγωνιστή της, την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν δημιουργεί το έδαφος για την εκτόνωση πολλών παράπλευρων εντάσεων, που δεν ήταν παρά εκδηλώσεις της μεταξύ τους σύγκρουσης “δι’ αντιπροσώπου”.

Αλλά η σημαντικότερη μετατόπιση αφορά την αρχιτεκτονική ασφαλείας στην περιοχή – και προκύπτει από την αίσθηση του Ριάντ ότι η μέχρι τώρα επένδυση στην αμερικανική προστασία δεν αποδίδει. Αυτή η αίσθηση άλλωστε, οδήγησε και στη στροφή προς την κινεζική διαμεσολάβηση με το Ιράν.

Οι πυραυλικές επιδρομές που πραγματοποίησαν το 2019 οι σύμμαχοι του Ιράν αντάρτες Χούθι της Υεμένης στο (προστατευόμενο από συστήματα Patriot) Άμπαικ, τον κυριότερο κόμβο της σαουδαραβικής πετρελαιοπαραγωγής, αποτέλεσαν ένα πρώτο ισχυρό μήνυμα – όπως άλλωστε και οι επιδείξεις δύναμης των Ιρανών Φρουρών της Επανάστασης εναντίον πετρελαιοφόρων στον Κόλπο. Η επιλογή των ΗΠΑ να μην ανταπαντήσουν στις πυραυλικές επιθέσεις που εξαπέλυσε το Ιράν σε βάσεις τους στο ιρακινό έδαφος το 2020, σε αντίποινα για τη δολοφονία του στρατηγού Κάσεμ Σολεϊμανί, ενίσχυσε τις εντυπώσεις. Τα τελικά συμπεράσματα εξήχθησαν με την άτακτη αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από την Καμπούλ το καλοκαίρι του 2021, αλλά και από την επιλογή του Πούτιν τον επόμενο χρόνο να προκαλέσει ένοπλα τη Δύση στο ουκρανικό έδαφος.

Οι κύριοι παίκτες της Μέσης Ανατολής (του Ισραήλ ασφαλώς εξαιρουμένου) στρέφονται, αντί της διαιώνισης των συγκρούσεών τους, στην σταθεροποίηση του “οίκου” τους, ερήμην των ΗΠΑ. Οι ευρασιάτες ανταγωνιστές της Δύσης (Ρωσία και Κίνα), από την πλευρά τους, καλωσορίζουν και ενθαρρύνουν την επανεισδοχή του Άσαντ στην “αραβική οικογένεια”, ως βήμα προς την δημιουργία ενός “πολυπολικού κόσμου”, με πολλαπλασιασμό των δικών τους ευκαιριών στην περιοχή που αποτελεί τη φυσική έξοδο των νέων δρόμων του μεταξιού, αλλά και την καρδιά της παγκόσμιας πετρελαιοπαραγωγής.

Οι ΗΠΑ και από κοντά η Ε.Ε. επικρίνουν την άρση της απομόνωσης του Άσαντ, όσο δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη για τα εγκλήματα της προηγούμενης δωδεκαετίας και δεν υπάρχει μια πολιτική διαδικασία ικανή να ενσψματώσει την αντιπολίτευση. Όμως δεν έχουν να προτείνουν κάτι το νέο, πέρα από τη διαιώνιση της τωρινής πολιτικής κυρώσεων.

Ίσως όμως κάποιοι στη Ουάσιγκτον να διερευνούν έναν διαφορετικό δρόμο. Αυτό προκύπτει από το αποκλειστικό δημοσίευμα του ηλεκτρονικού περιοδικού The Cradle για μυστικές απευθείας συνομιλίες αμερικανικών και συριακών αντιπροσωπειών στην πρωτεύουσα του Ομάν, Μασκάτ.

Και μόνο η αναφορά στο Ομάν δείχνει ότι τα πράγματα είναι σοβαρά: διότι το σουλτανάτο των 4,5 εκατ. κατοίκων στην έξοδο του Περσικού Κόλπου αποτελεί προνομιακό τόπο διεξαγωγής εμπιστευτικών συνομιλιών τα τελευταία χρόνια. Ως χώρα που στηρίζεται στην αμερικανική (παλαιότερα βρετανική) προστασία και συμμετέχει στο Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου, αλλά δεν κόβει τις γέφυρές του με τους αντιπάλους της Δύσης, το Ομάν έχει τρόπον τινά “ειδικευθεί” σε αυτόν τον ρόλο, αν αναλογισθούμε ότι φιλοξένησε τις αρχικές συνομιλίες της κυβέρνησης Ομπάμα με το Ιράν, που κατέληξαν στην διεθνή συμφωνία του 2015 για το ιρανικό πυρηνικό πόλεμο, καθώς και προγενέστερες φάσεις των σαουδο-ιρανικών επαφών που ευοδώθηκαν στο Πεκίνο. Το ότι παραδοσιακά κυριαρχεί στο Ομάν το μουσουλμανικό δόγμα Ιμπαντί, που δεν είναι ούτε σουνιτικό ούτε σιιτικό διευκολύνει την ευρύτερη αποδοχή.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα του Cradle, που στηρίζεται κυρίως σε πηγές από τον Αραβικό Σύνδεσμο, οι συρο-αμερικανικές επαφές περιλάμβαναν αξιωματούχους του Πενταγώνου και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και αφορμή είχαν την ερώτημα της τύχης του Αμερικανού Όστιν Τάις, ο οποίος έχει απαχθεί στη Συρία το 2012. Πρόκειται για την πρώτη απευθείας επαφή των δύο πλευρών, που μέχρι τώρα αξιοποιούσαν τρίτα μέρη, όπως η υπηρεσία πληροφοριών του Λιβάνου. Κατά τις ίδιες αραβικές πηγές, η Συρία έθεσε μετ’ επιτάσεως το ζήτημα της αποχώρησης των 2.000 (επισήμως: 900) Αμερικανών στρατιωτών που βρίσκονται στην βορειοανατολική Συρία, ωστόσο δεν έγινε λόγος για τις κουρδικές δυνάμεις που τους πλαισιώνουν και έχουν αυτονομήσει τα εδάφη τους.

Σε κάθε περίπτωση, προδιαγράφονται σημαντικές εξελίξεις, είτε με είτε χωρίς τη συναίνεση των ΗΠΑ.

Πηγή: capital.gr

Από το Blogger.