ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Τα τουρκικά αεροσκάφη κινήθηκαν σε Βορειοανατολικό, Κεντρικό και Νοτιοανατολικό Αιγαίο.

Σύμφωνα με το ΓΕΕΘΑ σημειώθηκαν 6 παραβιάσεις από μαχητικά F-16 και οι υπόλοιπες 6 από το μη επανδρωμένο αεροσκάφος, ενώ και τα δυο διαφορετικού τύπου πολεμικά αεροσκάφη αναγνωρίστηκαν και αναχαιτίστηκαν από την ελληνική πολεμική αεροπορία, σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες, κατά πάγια πρακτική.

Eντελώς νέο σκηνικό σε ό,τι αφορά τα Ελληνοτουρκικά αλλά και τις περιφερειακές συνεργασίες και ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή της Αν. Μεσογείου – Μ. Ανατολής – Κόλπου 

Νίκος Μελέτης

Αντιμέτωπη με ένα εντελώς νέο σκηνικό σε ό,τι αφορά τα Ελληνοτουρκικά αλλά και τις περιφερειακές συνεργασίες και ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή της Αν. Μεσογείου – Μ. Ανατολής – Κόλπου βρίσκεται η Αθήνα, καθώς η Τουρκία αναβαθμίζει τον ρόλο της ελπίζοντας ότι σύντομα θα το εξαργυρώσει. Περιφερειακοί παίκτες όπως το Ισραήλ, τα Εμιράτα, το Κατάρ και η Αίγυπτος βρίσκονται σε αναζήτηση νέων ρόλων στη σκιά της Ουκρανικής κρίσης και της αντιπαράθεσης Δύσης – Ρωσίας.

Η Τουρκία έχοντας να αντιμετωπίσει τις οικονομικές συνέπειες του πολέμου, που θα υπονομεύσουν ακόμη περισσότερο τις προσπάθειες και τα τεχνάσματα του Τ. Ερντογάν για τη διάσωση της λίρας και τιθάσευση του πληθωρισμού, από την πρώτη στιγμή και με τις ευλογίες του Β. Πούτιν επεδίωξε να έχει ένα ρόλο ενδιαμέσου σε αυτή την κρίση.

Παρά το γεγονός ότι σε έναν βαθμό η στάση της Τουρκίας αναδεικνύει τις αδυναμίες που υπάρχουν στο ίδιο το ΝΑΤΟ, όταν η χώρα με τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό, αρνείται να λάβει οποιοδήποτε μέτρο έναντι της Ρωσίας, η Άγκυρα επιδιώκει και τουλάχιστον προς το παρόν επιτυγχάνει, να γίνεται αποδεκτή από τους εταίρους και συμμάχους αυτή η suis generis (μη) συμμετοχή της στο κοινό μέτωπο ΝΑΤΟ και ΕΕ έναντι της Ρωσίας.

Η συγκυρία είναι ευνοϊκή για την Τουρκία, καθώς αν και η προσωπική αντιπάθεια του προέδρου Μπάιντεν προς τον Τ. Ερντογάν παραμένει, στην Ουάσιγκτον τα ηνία στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής έχουν πάρει οι επίγονοι της περιόδου Κλίντον, που θεωρούν ότι η Τουρκία είναι στρατηγικός πυλώνας της αμερικανικής πολιτικής ασφάλειας και ότι δεν μπορεί η χώρα αυτή να «χαθεί» για κανένα λόγο από το Δυτικό στρατόπεδο.

Έτσι η Τουρκία εκμεταλλεύεται αυτό το κλίμα για να επιτύχει την «ανατροπή» στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις με την παράκαμψη των εμποδίων που υπήρχαν μέχρι τώρα (S-400, ανθρώπινα δικαιώματα, κράτος δικαίου, Συρία, Ιρακ κ.α.) ως αντάλλαγμα στις υποτιθέμενες υπηρεσίες που προσφέρει τόσο για την υποστήριξη της Ουκρανίας (που περιορίζονται βεβαίως στην εμπορική πράξη της πώλησης των Bayraktar) όσο και για τη «μεσολάβηση» προς τον Β. Πούτιν.

Βεβαίως, αυτή η διαδικασία αποκρύπτει το γεγονός ότι η Τουρκία έρχεται όλο και πιο κοντά στον Ρώσο πρόεδρο ο οποίος στην πραγματικότητα κρατάει το «χαλινάρι» της Τουρκίας λόγω της ισχυρής εξάρτησης στην ενέργεια, τον τουρισμό, αλλά και στην ευαίσθητη εμπλοκή της στη Συρία.

Η Τουρκία βρίσκεται επίσης σε μια διαδικασία εξομάλυνσης των σχέσεών της με κρίσιμες περιφερειακές δυνάμεις, το Ισραήλ, τα ΗΑΕ αλλά και την Αίγυπτο, καθώς η οικονομική κατάσταση της χώρας δεν επιτρέπει πλέον τις πολυτέλειες περιφερειακών αντιπαλοτήτων.

Με τα ΗΑΕ η διαδικασία αυτή προχωρά με ιδιαίτερα γοργούς ρυθμούς, με το Ισραήλ επίσης υπάρχει δυναμική επαναφοράς των σχέσεων στην προ «Μαβη Μαρμαρα» περίοδο και σε αυτή την κατεύθυνση σπρώχνει και ένα σημαντικό μέρος της Διοίκησης Μπάιντεν που οραματίζεται έναν φιλοδυτικό άξονα συνεργασίας στην περιοχή με συντελεστές την Τουρκία, το Ισραήλ, τα ΗΑΕ, το Κατάρ και την Αίγυπτο.

Σε ό,τι αφορά το Ισραήλ η στήριξη της Χαμάς από το καθεστώς Ερντογάν είναι ένα σημαντικό πρόβλημα, όμως από την άλλη πλευρά τονίζεται ότι ο Τούρκος πρόεδρος με την επιρροή που ασκεί στη Χαμάς θα μπορεί να λειτουργήσει ως μηχανισμός εκτόνωσης εντάσεων και ελέγχου της εξτρεμιστικής οργάνωσης.

Και βεβαίως το Ισραήλ δεν κρύβει την επιθυμία του να κλείσει μέτωπα όπως αυτό με την Τουρκία, ώστε να επικεντρωθεί στη μεγάλη απειλή ασφαλείας, το Ιράν.

Οι εξελίξεις αυτές προκαλούν δικαιολογημένα προβληματισμό στην Αθήνα. Τα ΗΑΕ προφανώς δεν θα είναι η χώρα στην οποία θα μπορεί αποκλειστικά να στηριχθεί η Ελλάδα σε ζητήματα ασφαλείας, αλλά όπως τονίζει άριστα ενημερωμένη πηγή, παραμένει ως σημαντικό κέρδος ότι οι κινήσεις προς το Αμπού Ντάμπι τα τελευταία χρόνια άνοιξαν μια «πόρτα στην Ελλάδα που μέχρι τότε ήταν κλειστή. Και έτσι ότι και αν μείνει από αυτή τη στενότατη σχέση που αναπτύχθηκε τα προηγούμενα χρόνια είναι «μεγάλο όφελος» για την Ελλάδα.

Στο Ισραήλ η καχυποψία έναντι του Τ. Ερντογάν δεν έχει εκλείψει φυσικά και παρά το γεγονός ότι η ισραηλινή εξωτερική πολιτική φημίζεται ότι συνήθως «απαιτεί τα πάντα και δεν προσφέρει τίποτα στον άλλο», η σχέση με την Ελλάδα παραμένει ακόμη ισχυρή, κάτι που αναμένεται να επιβεβαιωθεί την επόμενη Τρίτη με την επίσκεψη του Ισραηλινού ΥΠΕΞ Γ. Λαπίντ στην Αθήνα για συνομιλίες με τον Ν. Δένδια και Τριμερή με τη συμμετοχή του Ι. Κασουλίδη.

Τα ενεργειακά παραμένουν σημαντικό κομμάτι στις σχέσεις και οι επιλογές του Ισραήλ θα αποτελέσουν και τον μπούσουλα για το πού στρέφεται το Ισραήλ και ποιες είναι οι προοπτικές των περιφερειακών συνεργασιών του. Η Τουρκία έχοντας τη στήριξη και κύκλων της Ουάσιγκτον προωθεί την ενεργειακή συνεργασία με το Ισραήλ, θεωρώντας ότι αυτό μπορεί να αποτελέσει τη βάση για το «δέσιμο» των δύο χωρών.

Όμως και για τα σχέδια αυτά υπάρχουν αντιδράσεις, ενώ υπάρχει και η πιο οικονομική και πιο ευέλικτη μέθοδος εξαγωγής φυσικού αερίου, μέσω των σταθμών LNG της Αιγύπτου ή από πλωτούς σταθμούς FLNG.

Αυτή τη στιγμή η πιο σταθερή και καθαρή σχέση στην περιοχή είναι αυτή με την Αίγυπτο, που και η ίδια αισθάνεται ως απειλή για τη σταθερότητα, την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας, ενώ μεταξύ των δύο χωρών κτίζεται πλαίσιο συνεργασίας πολύ ισχυρό και ανθεκτικό σε γεωστρατηγικές και τακτικές αναταράξεις.

Η στήριξη που προσέφερε και πάλι η Ουάσιγκτον με δήλωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στην ηλεκτρική διασύνδεση της Αιγύπτου με την Ελλάδα αλλά και στην εξαγωγή του φυσικού αερίου της περιοχής μέσω LNG, υπό το φως μάλιστα της προσπάθειας της Ευρώπης να απεξαρτηθεί από το ρωσικό φυσικό αέριο, οδηγούν σε επίσπευση των διαδικασιών για τις μελέτες, έρευνες και υλοποίηση του σημαντικού αυτού έργου Euro Africa Interconnector που θα προσφέρει στην Ευρώπη πρόσβαση σε «πράσινη ενέργεια».

Η Αθήνα προσβλέπει όμως στην Αίγυπτο και για ένα ακόμη σοβαρό ζήτημα, εκείνο της Λιβύης. Το Κάιρο διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο για τις εξελίξεις στη γειτονική του χώρα και στηρίζει τον πρωθυπουργό Φ. Μπασάγκα ο οποίος αναδείχθηκε από το Κοινοβούλιο, ενώ συνεχίζει να έχει ισχυρή επιρροή τόσο στον πρόεδρο του Κοινοβουλίου Α. Σάλεχ όσο και στον στρατηγό Χαφτάρ (οι οποίοι επισκέφθηκαν τη Δευτέρα το Κάιρο).

Ο Φ. Μπασάγκα αν και ο παραδοσιακός φίλος της Τουρκίας στην προηγούμενη λιβυκή κυβέρνηση, τώρα επιχειρεί να ισορροπήσει, ώστε να έχει τη στήριξη της Αιγύπτου και για την Αθήνα είναι αυτή η σχέση Αιγύπτου – Μπασάγκα ο μοναδικός τρόπος που έχει για να ελέγξει τις εσωτερικές εξελίξεις και να αποφύγει δυσάρεστα τετελεσμένα με ενδεχόμενη προσπάθεια υλοποίησης του Τουρκολιβυκού Μνημονίου επί του πεδίου. Κάτι που θα οδηγούσε σε αντιπαράθεση την Ελλάδα τόσο με την Τρίπολη όσο και με την Άγκυρα.

Σε αυτό το σκηνικό, η Αθήνα παρακολουθεί τις κινήσεις Ερντογάν και ελπίζει ότι την ώρα που εμφανίζεται ως ειρηνοποιός στην Ουκρανία και κρατά «κλάδο ελαίας» στη Μέση Ανατολή και στον Κόλπο, θα αποφύγει να χαλάσει αυτή την εικόνα προκαλώντας ένταση επί του πεδίου εις βάρος της Ελλάδας.

Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ότι αλλάζει προς το ελάχιστον η θέση της Τουρκίας σε ό,τι αφορά τα μεγάλα ζητήματα των διμερών σχέσεων, ενώ και για την Ελλάδα θα είναι όλο και πιο δύσκολο να πείσει τους Συμμάχους και τους εταίρους για τον πραγματικά αποσταθεροποιητικό ρόλο της Τουρκίας που δεν κρύβεται πίσω από διαμεσολαβήσεις και φιλειρηνικές διακηρύξεις.

Η Αθήνα κερδίζει χρόνο, πρέπει να δίνει μάχη για να αναβιώνει και να συντηρεί διμερείς συνεργασίες και συμμαχίες και συγχρόνως να ολοκληρώνει τα εξοπλιστικά προγράμματά της. Γιατί η Τουρκία ακόμη και με τη μάσκα του ειρηνοποιού, όλοι γνωρίζουν ότι κάνει απλώς «διάλειμμα» και σύντομα θα επιστρέψει με τη γνωστή ατζέντα της στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο.

Πηγή: Liberal.gr

Όπως εκτιμούν επιτελείς οι συχνές αυτές πτήσεις των τουρκικών UAV τα οποία μπορούν να παραμείνουν στο αέρα για 24 ώρες έχουν ως βασικό στόχο τον έλεγχο της ελληνικής αεράμυνας και την κατάστρωση σχεδίων για μια ενδεχόμενη επίθεση τύπου κορεσμού από εκατοντάδες UAV. Ας μην λησμονούμε ότι οι δύο τουρκικές εταιρείες η Baykar και η TAI έχουν κατασκευάσει τουλάχιστον 350 UAV εκ των οποίων τα 200 βρίσκονται σε υπηρεσία με τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις.

Έτσι αναζητούνται λύσεις, λύσεις όμως που απαιτούν επενδύσεις. Σ

ε μια τέτοια περίπτωση η Ελλάδα μπορεί να απαντήσει με τρεις τρόπους:

Είτε να δημιουργήσει μια ανάλογη δύναμη αποτροπής, είτε να επενδύσει σε συστήματα και μεθόδους εξουδετέρωσης των UAV είτε και τα δύο μαζί. Μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει τίποτα από αυτά.

Πολλοί μιλούν για κατάρριψη τουρκικού UAV όταν αυτό πραγματοποιεί υπέρπτηηση πάνω από εθνικό έδαφος. Σπεύδουν όμως να τονίσουν ότι αυτό θα μπορούσε να σημάνει μέχρι ένοπλη σύρραξη, κάτι που φυσικά απορρίπτεται, χωρίς δεύτερη σκέψη, λόγω των γνωστών φοβικών συνδρόμων.

Έτσι οποιαδήποτε δυναμική απάντηση από την Ελλάδα στις πτήσεις τουρκικών UAV θα πρέπει να θεωρείται απίθανή.

Βέβαια άλλα κράτη προχώρησαν σε τέτοιες. Στις 4 Δεκεμβρίου του 2011 το Ιράν κατάφερε να αποκτήσει τον έλεγχο ενός αμερικανικού UAV RQ-170 Sentinel το οποίο προσγειώθηκε σε ιρανικό αεροδρόμιο στην πόλη Kashmar, στο βορειοανατολικό τμήμα της χώρας.

Όπως αναφέρεται το Ιράν κατάφερε να αποκτήσει τον έλεγχο του UAV είτε μέσω ενός συστήματος επίθεσης στον κυβερνοχώρο/ηλεκτρονικό πόλεμο είτε ήταν σφάλμα στο αμερικανικό σύστημα διοίκησης και ελέγχου.

Τουλάχιστον μια αμερικανική πηγή παραδέχτηκε ότι το Ιράν θα μπορούσε να είχε διακόψει τη σύνδεση δεδομένων του σταθμού ελέγχου με το RQ-170 και κατάφερε να το προσγειώσει σχεδόν άθικτο.

Ένα άρθρο του Christian Science Monitor αναφέρεται στον ισχυρισμό ενός Ιρανού μηχανικού ότι ο έλεγχος του αμερικανικού UAV χάθηκε καθώς οι Ιρανοί κατάφεραν να  παρεμποδίσουν τα σήματα ελέγχου τόσο από δορυφόρους όσο και από την ξηρά, με ψευδή σήματα GPS που τροφοδότησε το UAV για να προσγειωθεί στο Ιράν στο αυτό που «νόμιζε» το UAV (δηλαδή οι χειριστές του) ότι  ήταν η έδρα του στο Αφγανιστάν. Ο Stephen Trimble από την Flight Global υποθέτει ότι η καθοδήγηση UAV θα μπορούσε να είχε στοχοποιηθεί από το σύστημα εμπλοκής και εξαπάτησης ραντάρ 1L222 Avtobaza που παρείχε στο Ιράν η Ρωσία.

Ουσιαστικά είναι άγνωστο το πώς έγινε κάτι τέτοιο αλλά οι Ιρανοί  ισχυρίζονται ότι η προσγείωση του αμερικανικού UAV στην Kashmar έγινε βάσει δικών τους ενεργειών και αυτό είναι το πιθανότερο.

Πόσο δύσκολο είναι για την Ελλάδα να αναπτύξει ένα τέτοιο σύστημα. Βέβαια επειδή μιλάμε για την Ελλάδα μάλλον δύσκολο. Εάν όμως χανόταν «μυστηριωδώς» ο έλεγχος ενός τουρκικού UAV την ώρα που παραβίαζε τον εναέριο χώρο μας και αυτό προσγειωνόταν σε κάποιο ελληνικό αεροδρόμιο με την Ελλάδα να αρνείτο κάθε ανάμιξη, θα ξαναέστελναν οι Τούρκοι κάποιο TB.2 ή ΑΝΚΑ πάνω από το Αιγαίο;

Εκτός όμως από τα παραπάνω είναι άμεση ανάγκη για την ΠΑ και τον Στρατό να προσαρμόσει τα α/α συστήματα έτσι ώστε αυτά να μπορούν να εντοπίζουν τα τουρκικά UAV και να τα καταρρίπτουν όταν έρθει η στιγμή.

Η αποτυχία των συστημάτων της Αρμενίας να καταρρίψουν τα τουρκικά UAV του Αζερμπαϊτζάν έγκειται στο γεγονός ότι τις περισσότερες φορές τα ΣΕΠ δεν αναγνώριζαν ως απειλή τα τουρκικά UAV καθώς αυτά πετούσαν με πολύ μικρή ταχύτητα. Έτσι αυτά βομβάρδιζαν χωρίς κανένα πρόβλημα τα άρματα μάχης της Αρμενίας.

Το Ισραήλ από την πλευρά του για την αντιμετώπιση παρόμοιων απειλών υποχρεώθηκε εκ των πραγμάτων να αναζητήσει τη λύση στην ανάπτυξη μιας νέας πρωτοποριακής αμυντικής τεχνολογίας με την χρήση του Iron Beam ενός συστήματος laser προκειμένου να διαμορφώσει μια «ομπρέλα», έναν «θόλο» που θα μπορεί έτσι με εξαιρετικά αποτελεσματικό τρόπο να αποκρούσει κάθε επίθεση από αέρος είτε με UAV’s είτε με ρουκέτες είτε με πυραύλους.

Ο ισραηλινός πρωθυπουργός Ν. Μπένετ ανακοίνωσε την προηγούμενη εβδομάδα ότι το σύστημα αυτό θα χρησιμοποιηθεί εντός του έτους για την αεράμυνα του νότιου Ισραήλ που είναι εκτεθειμένο στις από αέρος επιθέσεις της Χαμάς, με προοπτική να καλύψει σύντομα ολόκληρο το Ισραήλ.

 Η Ελλάδα προς το παρών δεν έχει τέτοια δυνατότητα και είναι αμφίβολο εάν θα αποκτήσει αν και τεχνολογία laser ανατάσσεται από ελληνικές εταιρείες, όπως της Soukos Robots. Μάλιστα στην πρόσφατη έκθεση DEFEA παρουσίασε  πρόπλασμα λέιζερ με ισχύ 100 kW, αρκετή δηλαδή για να καταρρίπτει μικρά και μεσαία drones.

🇬🇷DÉFENSE

Soukos Robots a présenter sa nouvelle arme laser à haute énergie, qui promet de transférer de l'énergie à la vitesse de l'éclair pour abattre des drones, au salon de la défense DEFEA 2021 à Athènes.https://t.co/lLAATjayxU

— Projet FOX (@ProjetFOX) July 15, 2021

Παράλληλα, ο ίδιος έσπευσε να δηλώσει: «Θέλω να τονίσω πόσο σημαντικό είναι να συνεργαστούμε σε αυτό το θέμα. Γνωρίζουμε πόσο πολύ έχει βοηθήσει η Τουρκία τους Σύρους πρόσφυγες και τι είδους οικονομική επιβάρυνση έχει υποστεί».

Είναι σαφές πως η Τουρκία έχει καταστήσει το μεταναστευτικό-προσφυγικό ως «όπλο» με το οποίο πιέζει και εκβιάζει για να πάρει ανταλλάγματα σε όλους τους τομείς.

Η ψευδής προπαγάνδα της εν τέλει καταφέρνει να δημιουργήσει θέματα εκεί που δεν υπάρχουν καθώς ο ΟΗΕ αποδέχτηκε τις τουρκικές «καταγγελίες» και θέλει να διεξάγει... έρευνα.

Είναι εξωφρενικό, αλλά όταν κάποιος επαναλαμβάνει μεθοδικά και συνεχώς, ένα ψεύτικο αφήγημα, στο τέλος καταφέρνει να του δώσει οντολογική υπόσταση.

Πρόσφατα, και αντιδρώντας στα τουρκικά fake news, η ελληνική κυβέρνηση έκανε λόγο για «τουρκική προπαγάνδα» με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Γιάννη Οικονόμου, να μιλάει για : «ένα συνολικό σχέδιο προπαγάνδας από πλευράς της Τουρκίας».

Νίκος Μελέτης

Σε ασκήσεις αντοχής της ελληνικής αεράμυνας, με όπλο τα τουρκικής κατασκευής UAV’s υποβάλει τη χώρα μας η Τουρκία, σε μια νέα τακτική με την αποστολή UAV’s να πετούν κατά μήκος του Αιγαίου και να πραγματοποιούν παράνομες υπερπτήσεις πάνω από ελληνικές νησίδες, πολλές εκ των οποίων περιλαμβάνονται στον κατάλογο των διεκδικήσεων της Τουρκίας.

Οι συχνές, το τελευταίο διάστημα, αποστολές τουρκικών UAV’s στο Αιγαίο, δημιουργούν σοβαρό προβληματισμό στην Αθήνα καθώς εκτός των άλλων εκτιμάται ότι πρόκειται και για προετοιμασία ενός επιχειρησιακού σχεδίου από την Τουρκία που θα μπορούσε να προκαλέσει κορεσμό στην Ελληνική αεράμυνα με την ταυτόχρονη αποστολή μεγάλου αριθμού μη επανδρωμένων αεροσκαφών στο Ελληνικό FIR και πραγματοποιώντας υπερπτήσεις από ελληνικά νησιά σε μεγάλο ή και μεσαίο ύψος.

Η τακτική του κορεσμού της αεράμυνας χρησιμοποιήθηκε την περασμένη Άνοιξη εναντίον του Ισραήλ με τη μαζική εκτόξευση 4000 ρουκετών, drones και μικρών πυραύλων από τη Γάζα, που οι περισσότερες είχαν προέλευση το Ιράν και εξάντλησαν και αυτό ακόμη το σπουδαίο όπλο της ισραηλινής αεράμυνας το Iron Dome επιφέροντας και σημαντικό οικονομικό κόστος στο Ισραήλ και λόγω των πανάκριβων βλημάτων του Iron Dome αλλά και με την παράλυση της οικονομικής ζωής σε πολλές περιοχές του Νότιου Ισραήλ.

Η επιστράτευση των UAV’s από την Τουρκία για πτήσεις στο Αιγαίο το τελευταίο διάστημα, πέραν της σημαντικής αποστολής της συλλογής χρήσιμων πληροφοριών από τις κινήσεις του ελληνικού Στόλου, τις αμυντικές εγκαταστάσεις ή ακόμη και αυτό τον τρόπο και χρόνο αντίδρασης των ελληνικών πληρωμάτων των μαχητικών αεροσκαφών όταν καλούνται για αναχαιτίσεις τουρκικών μαχητικών, πιθανότατα αποσκοπεί και στη διαμόρφωση τέτοιων σχεδίων. Καθώς η Τουρκία τώρα διαθέτει σχεδόν 200 UAV’s κάθε τύπου, μερικά εκ των οποίων έχουν δυνατότητα μεταφοράς και οπλισμού και μπορούν να εκτελούν ακόμη και αποστολές kamikaze, η απειλή γίνεται ακόμη πιο σοβαρή. Σε μια ενδεχόμενη κρίση στο Αιγαίο η αποστολή μεγάλου αριθμού τουρκικών UAV’s θα προκαλούσε σοβαρό πρόβλημα στην ελληνική αεράμυνα που συγχρόνως θα είχε να αντιμετωπίσει και τις πτήσεις των τουρκικών μαχητικών.

Το Ισραήλ υποχρεώθηκε εκ των πραγμάτων να αναζητήσει τη λύση στην ανάπτυξη μιας νέας πρωτοποριακής αμυντικής τεχνολογίας με την χρήση laser προκειμένου να διαμορφώσει μια «ομπρέλα», έναν «θόλο» από laser πάνω από ολόκληρη τη χώρα που θα μπορεί έτσι με εξαιρετικά οικονομικό και αποτελεσματικό τρόπο να αποκρούσει κάθε επίθεση από αέρος είτε με UAV’s είτε με ρουκέτες είτε με πυραύλους.

Ο ισραηλινός πρωθυπουργός μάλιστα Ν. Μπένετ ανακοίνωσε την προηγούμενη εβδομάδα ότι το σύστημα αυτό θα χρησιμοποιηθεί εντός του έτους για την αεράμυνα του νότιου Ισραηλ που είναι εκτεθειμένο στις από αέρος επιθέσεις της Χαμάς, με προοπτική να καλύψει σύντομα ολόκληρο το Ισραήλ.

Η Αθήνα προς το παρόν δεν έχει τέτοιου είδους δυνατότητες και επιχειρησιακά θα πρέπει να αναζητήσει άλλους τρόπους αντιμετώπισης της νέας απειλής. Προφανώς, η αναχαίτιση των μη επανδρωμένων αεροσκαφών από ελληνικά μαχητικά επιφέρει σημαντικό κόστος στην Ελλάδα και κυρίως προκαλεί κόπωση στην Ελληνική Πολεμική Αεροπορία απέναντι σε έναν «αντίπαλο» που τηλεκατευθύνεται από το έδαφος χωρίς να υπάρχει φυσικά κανένας κίνδυνος για τη ζωή ή την ασφάλεια πιλότων όπως συμβαίνει με τα ελληνικά μαχητικά.

Η επιλογή της κατάρριψης ενός τουρκικού UAV’s προφανώς υπάρχει πάντοτε στο τραπέζι, αλλά εκτιμάται ότι δεν θα λύσει το πρόβλημα και θα οδηγήσει σε μια κλιμάκωση την οποία η Αθήνα δεν επιθυμεί.

Η αναζήτηση νέων τεχνολογιών για την αντιμετώπιση της απειλής των τουρκικών UAV’s σε συνεργασία με φιλικές χώρες είναι η πρώτη επιλογή.

Συγχρόνως και σε διπλωματικό επίπεδο θα πρέπει να υπάρξει κινητοποίηση με δεδομένο ότι η χρήση οπλισμένων UAV’S για αποστολές πλήγματος και μη στρατιωτικών στόχων, έχει ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση στη διεθνή κοινότητα και κυρίως στις ευρωπαϊκές χώρες καθώς θέτει μια σειρά ζητήματα «Αρχών»(ηθικών και πολιτικών) διεξαγωγής στρατιωτικών επιχειρήσεων.

Επίσης, θα πρέπει να αναλυθεί εξαντλητικά από την Αθήνα το νομικό πλαίσιο για την πτήση στρατιωτικών UAV’s σε διεθνή εναέριο χώρο και εντός ξένου FIR και εάν υπάρχει η αναγκαία πιστοποίηση από τις ευρωπαϊκές Αρχές για την πραγματοποίηση πτήσεων εντός Ευρωπαϊκού εναέριου χώρου. Αν και μπορεί να αποφεύγεται από τουρκικής πλευράς ο προγραμματισμός πτήσεων των UAV’s σε αεροδιαδρόμους της Πολιτικής Αεροπορίας, ο κίνδυνος από ανεξέλεγκτες πτήσεις ενός μη επανδρωμένου αεροσκάφους σε έναν πολυσύχναστο εναέριο χώρο όπως το Αιγαίο δημιουργεί σοβαρούς κινδύνους και για την Αεροπλοΐα.

Όμως η Αθήνα οφείλει να θέσει και να προβάλει και σε επίπεδο Ε.Ε. και σε φιλικές κυβερνήσεις που συμμερίζονται τις Ελληνικές ανησυχίες για την ασφάλεια της ευρύτερης περιοχής, τον κίνδυνο που προκαλεί η ανεξέλεγκτη εξαγωγή τουρκικών UAV’s και σε χώρες που έχουν εμφύλιες διαμάχες (Αιθιοπία, Λιβύη), αλλά και σε πολλές χώρες της Αφρικής που υπάρχει πραγματικός κίνδυνος η τεχνολογία αυτή να πέσει στα χέρια επικίνδυνων εξτρεμιστών.

Και σε κάθε περίπτωση η Αθήνα δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα της αποδοχής μιας νέας «κανονικότητας» που θα θέτει τον διεθνή και εθνικό εναέριο χώρο του Αιγαίου υπό την υψηλή «εποπτεία» των τουρκικών UAV’s.

liberal.gr

Έναν καινούριο ορισμό του Δικαίου της Θάλασσας έδωσε σε τηλεοπτική του συνέντευξη, ο αντιπρόεδρος της Τουρκίας, Φουάτ Οκτάι, ο οποίο; έβαλε στο «στόχαστρο» το Καστελόριζο και τις Οινούσσες, λέγοντας πως η εγγύτητα προς την Τουρκία είναι λόγος ώστε να μην έχουν τα νησιά υφαλοκρηπίδα.

Είπε μάλιστα πως για να αγοράσουν τα απαραίτητα «ψωμί και γάλα» θα έρθουν στην Τουρκία, θέλοντας να δείξει πως η απόσταση του νησιού της Μεγίστης από την ηπειρωτική Ελλάδα είναι «απαγορευτικά» μεγάλη.

Υποστηρίζει δηλαδή πως η «εγγύτητα» προς μία ηπειρωτική περιοχή είναι αυτή που καθορίζει το δικαίωμα στην υφαλοκρηπίδα και τις θαλάσσιες ζώνες, μόνο που αυτός ο ορισμός δεν υπάρχει πουθενά στο Διεθνές Δίκαιο.

Μετά επανέλαβε τα γνωστά περί αποστρατικοποίησης των νησιών και πρόσθεσε μάλιστα ότι θα πρέπει να σταματήσουν «να έρχονται Έλληνες να τα κατοικούν».

«Είχαμε αναφερθεί στο Καστελόριζο. Μιλάμε για ένα μικροσκοπικό νησί. Απέχει 580 χιλιόμετρα από την ηπειρωτική χώρα της Ελλάδας. Ενώ από την Τουρκία απέχει, νομίζω, περίπου 4 μίλια.

Δηλαδή φωνάζει ο κόκορας στο νησί και τον ακούτε. Δηλαδή αν είναι να αγοράσουν ψωμί και γάλα θα έρθουν στην Τουρκία. Είναι τόσο κοντά. Κι έρχονται και διεκδικούν υφαλοκρηπίδα από αυτό το νησί. Δεν είναι τίποτα άλλο αυτό από εγωιστική και κακομαθημένη στάση. Η Τουρκία δεν μπορεί να υποχωρεί», τόνισε.

Σε ό,τι αφορά στις Οινούσσες, το «δεξί χέρι» του Ερντογάν σημείωσε ότι «αν φωνάξετε θα σας ακούσουν απέναντι, δε χρειάζεται να χρησιμοποιήσετε τηλέφωνο. Από τέτοια κοντινά νησιά έρχονται ακριβώς μπροστά μας και διώχνουν και τους ψαράδες. Δεν έχουν όριο».

Παράλληλα, ο Φουάτ Οκτάι επανάφερε το θέμα των «γκρίζων ζωνών» σημειώνοντας ότι η Ελλάδα πρέπει να σταματήσει τόσο τη στρατιωτικοποίηση όσο και την εγκατάσταση ανθρώπων στα νησιά.

Την ίδια ώρα πριν από λίγες ημέρες οι Τούρκοι πραγματοποίησαν πάρτι με DJ στο μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά στον Πόντο.

Αλλά και πριν λίγες ημέρες δημιουργήθηκε ένα σκηνικό έντασης στο Αιγαίο με έναν Τούρκο ψαρά να υβρίζει τα στελέχη του Λιμενικού Σώματος και να τους λέει εκφράσεις ότι «θα το βάλετε στα πόδια» μόλις εμφανιστεί η τουρκική Ακτοφυλακή.

Ο πρωθυπουργός Κ.Μητσοτάκης είχε επικοινωνία το Σαββατοκύριακο με τον Τούρκο πρόεδρο, Ρ.Τ.Ερντογάν, όπου και του ευχήθηκε περαστικά, παρόλα αυτά δεν αναφέρθηκε σε κανένα από τα προκλητικά συμβάντα που έχουν λάβει χώρα τα τελευταία 24ωρα. 

Δηλαδή τηλέφωνο μόνο για... ευχές.

Ανάμεσα στις 60 παραβιάσει, τέσσερις ήταν υπερπτήσεις πάνω από ελληνικό έδαφος που κατά τα φαινόμενα ούτε αυτό αναγνωρίζουν οι Τούρκοι.

Το ΓΕΕΘΑ μπορεί να αναφέρει στην ανακοίνωσή του ότι  «τα ανωτέρω Α/Φ αναγνωρίστηκαν και αναχαιτίστηκαν σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες, κατά πάγια πρακτική», αλλά φυσικά το ερώτημα είναι:

Σίγουρα αναγνωριστήκαν και αναχαιτίστηκαν; Και αν ναι πόσες φορές αναχαιτίσαμε τα τουρκικά UAV; Και τρις εξήντα, κάθε φορά που παραβίαζαν τον Εναέριο Χώρο μας;

Και με τι; Σηκώσαμε F-16 ή Mirage 2000 για να αναχαιτίσουμε ένα ελικοφόρο που πετά με 120 κόμβους;

Έτσι για μια ακόμη φορά είμαστε υποχρεωμένοι να επανέλθουμε στο θέμα της αναχαίτισης των τουρκικών UAV με αεροσκάφη T-6A Texan II.

Αλλά με ποια T-6; Τα 25 από τα 45 συνολικά που θα επανέλθουν σε πτητική κατάσταση; Όχι βέβαια, καθώς αυτά χρειάζονται για την εκπαίδευση.

Υπάρχουν όμως και άλλα 20 τα οποία μπορούν να φέρουν οπλισμό αλλά που δεν γνωρίζουμε τίποτα που βρίσκονται και σε τι κατάσταση και που η ΠΑ αρνείται να δώσει κάποια πληροφορία για αυτά. 

Τα τουρκικά drones κι ο γρίφος για την Πολεμική μας Αεροπορία

«Η Τουρκία δεν μπορεί, όμως δεν θέλει αυτό να φανεί προς τα έξω. Κι αυτό ίσως την κάνει πιο επικίνδυνη». Η εκτίμηση αυτή προέρχεται από ανθρώπους που παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις στην γείτονα σε συνάρτηση με την οικονομική κρίση, που πλήττει κατ’ επέκταση και τις ένοπλες δυνάμεις.

Σύμφωνα με πληροφορίες  πλέον οι Τούρκοι δεν μπορούν να κρύψουν τις χαμηλές διαθεσιμότητες που έχει η χώρα σε μαχητικά αεροσκάφη. Έχει παρατηρηθεί πολλές φορές κατά την διάρκεια των παραβιάσεων στο Αιγαίο να χρησιμοποιούνται τα ίδια F-16.

Αυτό είναι κάτι που καταφέρνουν σαν πληροφορία να αποσπάσουν οι Έλληνες πιλότοι από την οπτική επαφή με τον αντίπαλο κατά την διάρκεια των καταδιώξεων. Οι σειριακοί αριθμοί είναι καθρέπτης της πραγματικότητας. Κι αυτή είναι ότι η τουρκική πολεμική αεροπορία αντιμετωπίζει διπλό πρόβλημα διαθεσιμοτήτων. Δεν υπάρχει ροή ανταλλακτικών και υποστήριξης.

Αφενός λόγω του εμπάργκο που έχουν θέσει οι ΗΠΑ και αφετέρου λόγω της οικονομικής κρίσης.

Ωστόσο, η αδυναμία που εμφανίζει, δεν συμβαδίζει με την ρητορική. Με τον υπουργό Άμυνας της χώρας, Χουλουσί Ακάρ, να σέρνει τον χορό των λεκτικών προκλήσεων (με φληναφήματα περί απόβασης κολυμπώντας στο Καστελλόριζο) και από την άλλη με την επιλογή φθηνών – κυριολεκτικά – προκλήσεων.

Η πτήση ενός Μη Επανδρωμένου Αεροσκάφους (UAV) έχει το σχεδόν το 10% του κόστους ενός μαχητικού. Άρα, σε επικοινωνιακό επίπεδο η Τουρκία καταγράφει το πρόσημο της προκλητικότητας που επιθυμεί σχετικά ανέξοδα.

Χθες, πρώτη εργάσιμη μέρα του 2022, ένα UAV πραγματοποίησε 34 παραβιάσεις του Εθνικού Εναέριου Χώρου και μια υπερπτήση πάνω από το νησί Κανδελιούσα, δυτικά της Νισύρου, σε υψόμετρο 19.000 ποδών.

Τελευταία φορά που η Τουρκία είχε πραγματοποιήσει κάτι ανάλογο ήταν τον Μάιο του 2019 πάνω από την Χίο και τον Οκτώβριο του 2019 πάνω από την Ρω. Μετά το 2020 ήρθε η κρίση του Έβρου και του Oruc Reis κι έκτοτε υπήρξε μια διετία ησυχίας.

Χθες, επέλεξε να σπάσει την διετή ησυχία θέτοντας σε εφαρμογή ένα μοτίβο… ύπνωσης. Αρχικά το UAV εμφανίστηκε να κάνει βόλτες στην θαλάσσια περιοχή ανάμεσα από Καρπαθο και Νισυρο δίνοντας την αίσθηση ότι πραγματοποιεί «αβλαβή» πτήση. Δεν ήταν η πρώτη φορά που έκαναν κάτι τέτοιο οι Τούρκοι τους τελευταίους μήνες, δίνοντας την αίσθηση της… ρουτίνας. Μέχρι που αποφάσισαν να χαράξουν πορεία για Κανδελιούσα. Γνώριζαν ότι η ελληνική αντίδραση θα ήταν άμεση και γι’ αυτό τον λόγο απογείωσαν 2 F-16 τα οποία αναχαιτίστηκαν από τα γαλάζια γεράκια. Κατά την διάρκεια των αερομαχιών, οι Έλληνες πιλότοι «κλείδωσαν» στα ραντάρ τους και τους δυο Τούρκους πιλότους, οι οποίοι φαίνεται ότι επιχείρησαν να παίξουν το παιχνίδι του αποπροσανατολισμού. Όση ώρα διήρκησαν οι αερομαχίες ήταν αρκετή ώστε το UAV να απομακρυνθεί με ασφάλεια.

Πλέον, στο ελληνικό πεντάγωνο είναι πεπεισμένοι ότι η Τουρκία φαίνεται να έχει βάλει ως στόχο την δοκιμή των ορίων της Ελλάδας. Κάτι που έχει επισημάνει και ο υπουργός εξωτερικών, όσες φορές έχει καταγγείλει την τουρκική παραβατικότητα.