ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Όπως αναφέρει η ανακοίνωση στόχος της βιομηχανικής πρότασης είναι η μεγιστοποίηση της συνεργασίας μεταξύ της ευρωπαϊκής ναυπηγικής βιομηχανίας, μέσω της ναυπήγησης της κορβέτας EPC. Η έγκριση της βιομηχανικής πρότασης, από την ΕΕ, θα συνοδευτεί από την αποδέσμευση του ποσού των € 60 εκατομμυρίων, το οποίο θα δαπανηθεί για ερευνητικούς/σχεδιαστικούς σκοπούς (άλλα € 30 εκατομμύρια είναι πιθανό να εκταμιευτούν σε ύστερο χρόνο).

Στο πρόγραμμα EPC συμμετέχουν η Ιταλία, η Γαλλία, η Ισπανία και η Ελλάδα, ενώ στη συγχρηματοδότηση του προγράμματος συμμετέχουν πλέον η Δανία και η Νορβηγία.

Συνολικά συμμετέχουν στο πρόγραμμα 40 ευρωπαϊκές εταιρίες. Στις αρχές Νοεμβρίου ο Πλοίαρχος Andrea Quondamatteo, αξιωματικός του ιταλικού Ναυτικού και διευθυντής του προγράμματος της Ευρωκορβέτας, μιλώντας στην ιστοσελίδα «DefenseNews», μίλησε για το πρόγραμμα της Ευρωκορβέτας.

Όπως είπε το πρόγραμμα θα κοστίσει περί τα € 6 δισεκατομμύρια, ενώ μέχρι στιγμής υπάρχει ενδιαφέρον για 20 πλοία, έξι για τη Γαλλία, έξι και την Ισπανία και οκτώ για την Ιταλία. Τα πλοία θα έχουν περί τα 105 μέτρα μήκος, 3.000 τόνους εκτόπισμα και θα αναπτυχθούν σε δύο κύριες εκδόσεις: Μάχης και μακράς περιπολίας.

Και οι δύο εκδόσεις θα ενσωματώνουν ραντάρ 3D με την κάθε χώρα να επιλέγει το ραντάρ της επιθυμίας της. Η ευελιξία στη σχεδίαση θα επιτρέψει σε κάθε χώρα να διαμορφώσει το πλοίο σύμφωνα με τις ανάγκες της (σύστημα διαχείρισης μάχης, αισθητήρες, όπλα κ.ά.).

Επίσης, και οι δύο εκδόσεις θα ενσωματώνουν βλήματα αντιαεροπορικής άμυνας, μέσου και/ή μικρού βεληνεκούς. Η έκδοση μάχης θα ενσωματώνει και σύστημα αντιμετώπισης τορπιλών, ενώ η επιθυμητή μέγιστη ταχύτητα είναι 25-26 κόμβοι (46-48 χιλιόμετρα την ώρα). Η έκδοση μακράς περιπολίας θα έχει μέγιστη ταχύτητα περί τους 24 κόμβους (44 χιλιόμετρα την ώρα). Επιθυμητός χρόνος παράδοσης του πρώτου πλοίου είναι το 2027.

Τμήματα Ειδικών Δυνάμεων -Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων από την Ελλάδα τις ΗΠΑ, την πΓΔΜ και τη Βουλγαρία- συμμετείχαν στην πολυεθνική άσκηση «DECISIVE STRIKE/SABER GUARDIAN-21» (DS/SG-21), η οποία εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο της «DEFENDER EUROPE-21» και διεξήχθη στις περιοχές Κρίβολακ και Πέτροβιτς της πΓΔΜ, από τις 17 Μαΐου έως την 1η Ιουνίου.

Η ελληνική αποστολή αποτελείτο από τμήμα 13 στελεχών των Ειδικών Δυνάμεων καθώς και ένα ζεύγος αεροσκαφών F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας. Τα 12 στελέχη συγκρότησαν μία επιχειρησιακή ομάδα (Special Operations Task Unit-SOTU) και ένα στέλεχος συμμετείχε στο επιχειρησιακό επιτελείο.

Όπως ανακιοινώθηκε από το ΓΕΕΘΑ, η άσκηση «DS/SG-21» περιέλαβε πλήθος επιχειρησιακών δραστηριοτήτων των Ειδικών Δυνάμεων, όπως βολές ατομικού οπλισμού από μικρές και μεγάλες αποστάσεις, μάχη σε κατοικημένους τόπους (Close Quarter Battle), άμεση επιθετική ενέργεια (Direct Action) σε συνδυασμό με αποστολές Close Air Support (CAS) από μαχητικά αεροσκάφη, ειδική επιτήρηση-αναγνώριση (Special Reconnaissance), A’ Βοήθειες πεδίου μάχης, καθώς και τερματική καθοδήγηση πυρών αεροσκαφών (Joint Terminal Attack Controller-JTAC).

Παράλληλα, όπως επισημαίνεται, «η ελληνική συμμετοχή στην άσκηση αποδεικνύει έμπρακτα τον ενεργό ρόλο της χώρας μας στην ευρύτερη περιοχή και εντάσσεται στο πλαίσιο στρατιωτικής διπλωματίας που ασκεί εκμεταλλευόμενη το αξιόμαχο και την ισχύ των Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων. Στόχος του ΓΕΕΘΑ είναι στο εγγύς μέλλον να συγκροτήσει Τμηματική Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων (Special Operations Component Command) για τη στελέχωση της οποίας συνεργάζεται με φίλιες βαλκανικές χώρες όπως η Βουλγαρία, η Ρουμανία και η Ουγγαρία».

Ναυτεμπορική

Την ίδια στιγμή, οι προσπάθειες των ΗΠΑ να έλθουν σε κάποια συνεννόηση με την Τουρκία προσκρούουν στην επιμονή του καθεστώτος Ερντογάν να διατηρεί ανοικτούς τους διαύλους με την Ρωσία και να μην υποχωρεί στο ζήτημα της επιχειρησιακής ανάπτυξης του πυραυλικού συστήματος S-400.

Για τους Αμερικανούς το ζήτημα αυτό της τουρκικής συμπεριφοράς δημιουργεί την ανάγκη στενότερης στρατηγικής συνεργασίας με την Ελλάδα και αξιοποίησης περισσοτέρων βάσεων, προκειμένου να ελέγχεται η έξοδος των στενών του Ελλησπόντου, αλλά και να είναι εξασφαλισμένη η πρόσβαση στον Εύξεινο Πόντο, των πολεμικών πλοίων των ΗΠΑ.

Είναι χαρακτηριστικές άλλωστε οι αναφορές του Προέδρου Μπάιντεν στον ρόλο της Ελλάδος, ως «κρισίμου συμμάχου» του ΝΑΤΟ, για την σταθερή ανάπτυξη της Ατλαντικής Συμμαχίας στα δυτικά Βαλκάνια και την ανατολική Μεσόγειο. Οι Αμερικανοί άλλωστε, ως κατ’ εξοχήν ναυτική δύναμη, αντιλαμβάνονται καλύτερα από τον καθένα την στρατηγική θέση της Ελλάδας στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων και αντιστοίχων θαλασσίων οδών.

Το ζήτημα των βάσεων αναδεικνύεται επιτακτικά και θα είναι καθοριστικό, αν και δεν έχει γίνει γνωστό αν και σε ποιο βαθμό συζητήθηκε ανάμεσα στους κ.κ. Μητσοτάκη και Μπάιντεν. Είναι όμως γνωστό το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για την Σούδα και γενικότερα την Κρήτη. Διακαώς επιθυμούν μια συμφωνία πενταετούς τουλάχιστον διαρκείας για την βάση αυτή ώστε μην έχουν ετήσιες ανανεώσεις. Αυτό φέρνει την Ελλάδα σε πλεονεκτική θέση καθώς μπορεί να διεκδικήσει ανταλλάγματα. Αρκεί να ξέρει τι πρέπει να ζητήσει.

Η πείρα δείχνει ότι οι Αμερικανοί είναι πρόθυμοι να δώσουν άμεσα και σημαντικά στρατιωτικά ανταλλάγματα. Εάν ζητούμε ανταλλάγματα που απαιτούν την εμπλοκή ιδιωτικού επιχειρηματικού κεφαλαίου, το πολύ που μπορεί να αποκομίσουμε είναι κάποιες «συστάσεις» προς αμερικανικές εταιρείες, οι οποίες θα θέσουν με την σειρά τους σειρά προϋποθέσεων που θα οδηγήσουν σε ατέρμονες διαβουλεύσεις. Και συνήθως σε μηδενικό αποτέλεσμα.

Να μην μας διαφεύγει δε, ότι πέρα από την Σούδα, οι Αμερικανοί επιδιώκουν και άλλη βάση στην Κρήτη προκειμένου να την αποσυμφορήσουν. Και αυτό δίδει πρόσθετο πλεονέκτημα στην ελληνική πλευρά.

Πέρα όμως από την Κρήτη, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης και το αεροδρόμιο της Καβάλας είναι στρατηγικά σημεία για τον έλεγχο του Ευξείνου Πόντου. Παράλληλα, από τον Βόλο μπορούν να ελέγχονται μη επανδρωμένα αεροχήματα (drones) που θα επιχειρούν σε όλη την περιοχή των Βαλκανίων και της Μεσογείου.

Τέλος για την αμερικανική πλευρά, είναι σημαντική η αναβάθμιση της αεροπορικής βάσης του Ακτίου, από όπου επιχειρούν ιπτάμενα ραντάρ του ΝΑΤΟ που παρέχουν ολοκληρωμένη τακτική εικόνα της κατάστασης στην ευρύτερη περιοχή.

Η ανάπτυξη ελληνο-αμερικανικής συνεργασίας σε όλα αυτά τα επίπεδα, υποβαθμίζει (αν και δεν καταργεί) την αξία της βάσης του Ιντσιρλίκ στην ανατολική Μικρά Ασία. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά τους τελευταίους μήνες οι αναφορές στην βάση αυτή, έχουν εκτοπισθεί από την επικαιρότητα. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι η Ουάσιγκτον επέλεξε να προηγηθεί η επικοινωνία του Τζο Μπάιντεν με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αυτής με τον Ταγίπ Ερντογάν την οποία διακαώς επεδίωκε ο τελευταίος.

Ήδη τα μηνύματα της αμερικανικής δυσαρέσκειας δόθηκαν κατά την συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν και Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Όλα αυτά προκαλούν στην Άγκυρα εκνευρισμό, ο οποίος επιτείνεται από την συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι η σχέση της με την Αμερική πρέπει πλέον να εντάσσεται σε καθορισμένο πλαίσιο.

Ο καιρός της ασυδοσίας των τουρκικών απαιτήσεων φαίνεται πως έχει παρέλθει. «Αυτά που ξέρατε να τα ξεχάσετε» ήταν το ξεκάθαρο μήνυμα Μπάιντεν προς την Τουρκία.

Απεναντίας η εμβάθυνση των ελληνο-αμερικανικών σχέσεων, δεν είναι μόνο προφανής. Η πρόσκληση προς τον κ. Μητσοτάκη να επισκεφθεί την Ουάσιγκτον σημαίνει ότι υπάρχουν περαιτέρω δυνατότητες που πρέπει να συζητηθούν στο ανώτατο επίπεδο.

ΠΗΓΗ: newsbreak.gr

Η τουρκική οικονομία που ήταν σε κρίση το 2020 αναπτύχθηκε με 1,8% ενώ η ελληνική συρρικνώθηκε κατά 10%. Τι θα γίνει αν η γείτονα δεν είναι σε κρίση και ποιες θα είναι οι συνέπειες για τα εθνικά θέματα.

Ο πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν δεν θα μπορούσε να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιό του για τη Μεγάλη Τουρκία, αν η τουρκική οικονομία δεν αναπτυσσόταν με υψηλούς ρυθμούς από τις αρχές της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα που ανέλαβε τη διακυβέρνησή της.

Επί των ημερών του, η Τουρκία έγινε μέλος του G20, του κλαμπ των 20 μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου.

Ακόμη και το 2020, μια χρονιά που όλα τα διεθνή ΜΜΕ μιλούσαν για κρίση στην τουρκική οικονομία καθώς η χώρα είδε τη λίρα να χάνει το 20% και πλέον της αξίας της σε σχέση με ένα χρόνο πριν, τα συναλλαγματικά αποθέματα να βυθίζονται, τον πληθωρισμό να πηγαίνει στα ύψη και τον τουρισμό να μειώνεται δραματικά, ο ρυθμός ανάπτυξης ανήλθε σε 1,8%.

Για την ακρίβεια, η Τουρκία και η Κίνα ήταν οι δύο μοναδικές από τις 20 μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου που αναπτύχθηκαν το 2020 παρά την πανδημία και την έξοδο των ξένων επενδυτών από την Τουρκία.

Την ίδια χρονιά, η ελληνική οικονομία εκτιμάται ότι συρρικνώθηκε κατά 10%, με αποτέλεσμα να ανοίξει ακόμη περισσότερο εις βάρος μας η ψαλίδα του ΑΕΠ μεταξύ των δύο χωρών.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ερντογάν έχει σοβαρά εσωτερικά και εξωτερικά θέματα να αντιμετωπίσει, που μπορεί να δυσκολέψουν περισσότερο μετά την εκλογή του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν.

Οσο όμως η τουρκική οικονομία αναπτύσσεται τόσο πιο ευχερής γίνεται η χρηματοδότηση του φιλόδοξου σχεδίου του Τούρκου προέδρου να καταστήσει την Τουρκία περιφερειακή υπερδύναμη, παίζοντας το ισλαμικό χαρτί.

Είναι ένα σενάριο το οποίο ενστερνίζονται πλέον γνωστοί γεωπολιτικοί αναλυτές σε λίγες δεκαετίες από σήμερα, όπως ο Τζορτζ Φρίντμαν και το Stratfor, και το οποίο θα έπρεπε να προβληματίσει και να κινητοποιήσει την Αθήνα.

Μάλιστα, ο Φρίντμαν έχει χαρακτηρίσει τη ναυπήγηση των νέων υποβρυχίων και το τουρκο-λιβυκό σύμφωνο ως το πρώτο δείγμα των σκοπών της Αγκυρας.

Αν το σενάριο επιβεβαιωθεί, δεν χρειάζεται να έχει κανείς διδακτορικό για να προβλέψει πως η Τουρκία θα γίνει πιο επιθετική και απαιτητική απέναντι στην Ελλάδα, εκτός των άλλων.

Πίσω απ’ όλα αυτά βρίσκεται η μεγέθυνση της τουρκικής οικονομίας και η δυνητική αύξηση της αγοραστικής δύναμης ενός συνεχώς αυξανόμενου πληθυσμού. Αυτή την πραγματικότητα και τις ευκαιρίες που παρουσιάζει για εμπορικές συναλλαγές και επενδύσεις δεν μπορούν να αγνοήσουν οι άλλες χώρες.

Από τις δυτικοευρωπαϊκές έως τις αφρικανικές και άλλες. Κι επειδή τα οικονομικά συμφέροντα παίζουν σημαντικό ρόλο στις διεθνείς σχέσεις, είναι πιθανόν η διαπραγματευτική θέση της Τουρκίας έναντι τρίτων χωρών να ισχυροποιηθεί, αν εμείς δεν κάνουμε τα αυτονόητα.

Κοινώς, η Ελλάδα θα πρέπει να επιτύχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης με αιχμή τις επενδύσεις και τις εξαγωγές που θα της επιτρέψουν να ενισχύει διαρκώς την αποτρεπτική της δύναμη, με ταυτόχρονη ανάπτυξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας.

Για τη συνέχεια Euro2Day

Στο πλαίσιο της συμφωνίας, η εταιρεία Rafael θα προμηθεύσει το σύστημα «Trophy Active Defense System» στη Γερμανία, με στόχο την ενσωμάτωσή τους σε περίπου 17 γερμανικά άρματα μάχης Leopard 2, μια εξέλιξη που αναμένεται να βελτιώσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τις επιχειρησιακές δυνατότητες των γερμανικών τεθωρακισμένων δυνάμεων.

Ειδικότερα, η μονάδα τεθωρακισμένων που θα παραλάβει και να ενσωματώσει το σύστημα, αναμένεται να είναι επιχειρησιακά λειτουργική προκειμένου να ενταχθεί στη Δύναμη Ταχείας Αντίδρασης του NATO.

The Israel Ministry of Defense and German Federal Ministry of Defense signed a G-to-G agreement to supply @RAFAELdefense TROPHY active protection system to the German military for their fleet of LEOPARD 2 tanks. 1/2 pic.twitter.com/oA592e0GaY

— Ministry of Defense (@Israel_MOD) February 23, 2021

Συνολικά, η Γερμανία διαθέτει περίπου 328 κύρια άρματα μάχης τύπου Leopard 2 , τα οποία διαχωρίζονται σε τρεις εκδόσεις:

• Τα Leopard 2A6
• Τα Leopard 2A6M
• Τα Leopard 2A7

Το σύστημα ενεργητικής προστασίας τύπου Trophy ουσιαστικά δημιουργία μια «ασπίδα» προστασίας γύρω από το άρμα μάχης. Ο σκοπός του είναι να ανιχνεύει γρήγορα και να εμπλέκει τις όποιες απειλές «στοχεύουν» το άρμα μάχης, όπως αντιαρματικά βλήματα.

Επιπρόσθετα, το σύστημα ενεργητικής προστασίας Trophy μπορεί να εντοπίσει την «πηγή» από την οποία προέρχεται η απειλή (το αντιαρματικό βλήμα ή το αντίστοιχα βλήμα εχθρικού άρματος μάχης) και παρέχει τη δυνατότητα στο πλήρωμα του τανκ να ανταποδώσει.

Με πληροφορίες από: Defence Blog