ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Ο βαριά οχυρωμένος οικισμός, που βρίσκεται στα περίχωρα της πόλης Ντονέτσκ, χρησιμοποιήθηκε από τις ουκρανικές δυνάμεις για να βομβαρδίζουν αδιακρίτως την πρωτεύουσα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ για σχεδόν δέκα χρόνια πριν τελικά απελευθερωθεί από τις ρωσικές δυνάμεις.

Να θυμίσουμε ότι το pronews.gr είχε αναφέρει πρώτο ότι οι Ρώσοι είχαν διώξει από την Μαρίνκα όλες τις ουκρανικές δυνάμεις που είχαν απομείνει.

«Κατά τη διάρκεια των επιθετικών επιχειρήσεων, αποσπάσματα επίθεσης της Νότιας Ομάδας Δυνάμεων απελευθέρωσαν πλήρως τον οικισμό Μαρίνκα νοτιοδυτικά του Ντονέτσκ», δήλωσε ο Σοϊγκού στον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν σε ενημέρωση τη Δευτέρα.

«Θα ήθελα να σας συγχαρώ. Αυτό είναι μια επιτυχία. Μεταβιβάστε τα λόγια ευγνωμοσύνης σε όλο το προσωπικό και τους μαχητές που έλαβαν μέρος σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και σε διαφορετικά στάδια [στην απελευθέρωση του οικισμού, σ.σ.]», απάντησε ο Πούτιν.

Ο πρόεδρος εξέφρασε την πεποίθηση ότι ο έλεγχος του οικισμού θα επιτρέψει στις ρωσικές δυνάμεις να απωθήσουν τις ουκρανικές θέσεις πιο πίσω από το Ντονέτσκ.

Ο Σοϊγκού συμφώνησε, λέγοντας ότι η απελευθέρωση της Μαρίνκα θα καταστήσει επίσης δυνατή την αποτελεσματικότερη προστασία της πόλης του Ντονέτσκ από τα ουκρανικά πυρά.

Ο υπουργός Άμυνας δήλωσε ότι τα στρατεύματα της 150ης Μηχανοκίνητης Μεραρχίας Τυφεκιοφόρων διακρίθηκαν για την κατάληψη του οικισμού. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν η 150η Μεραρχία που κατέλαβε ως γνωστόν το κτίριο του Ράιχσταγκ στο Βερολίνο.

«Η απελευθέρωση αυτού του οικισμού μειώνει φυσικά τις αμυντικές δυνατότητες των ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων και μας δίνει πρόσθετες ευκαιρίες για περαιτέρω ενέργειες», είπε.

Η Μαρίνκα είχε μετατραπεί σε φρούριο τα τελευταία εννέα χρόνια, συνδεδεμένο με ένα δίκτυο υπόγειων διαδρόμων, με οχυρώσεις σχεδόν σε κάθε δρόμο της, δήλωσε ο Σοϊγκού.

Ο Πούτιν ζήτησε από τον υπουργό Άμυνας να διανείμει μετάλλια στους στρατιώτες που διακρίθηκαν για την απελευθέρωση της στρατηγικού οικισμού και του έδωσε εντολή να προαγάγει τον διοικητή που επέβλεπε την κατάληψή του στον βαθμό του ταγματάρχη.

«Με τη διάρρηξη αυτής της οχύρωσης, την οποία ο εχθρός έχει εκ των πραγμάτων οικοδομήσει από το 2014… τα στρατεύματά μας έχουν την ευκαιρία να εισέλθουν σε μια ευρύτερη επιχειρησιακή περιοχή. Αλλά, φυσικά, αυτό είναι θέμα των τοπικών διοικητών και των ειδικών του Γενικού Επιτελείου και του Υπουργείου Άμυνας. Αυτό είναι ένα ξεχωριστό θέμα, αλλά σε κάθε περίπτωση, αυτή η ευκαιρία προκύπτει σε αυτή την περιοχή», δήλωσε ο Πούτιν.

Πηγη pronews

Χαραυγή: «ΟΜΟΡΦΙΤΑ: ΕΙΧΕ ΜΕΤΑΤΡΑΠΕΙ ΣΕ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΟΧΥΡΟ…» 

Μετά την εγκαθίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας στις 16 Αυγούστου 1960 οι Tούρκοι της Κύπρου έκαναν ότι μπορούσαν να την υπονομεύσουν χρησιμοποιώντας το βέτο που εξασφάλισαν με τις Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου χάρη στις διαπραγματεύσεις που έκανε ο Τούρκος Συνταγματολόγος Δρ.Nihat Erim  με τους Βρετανούς. Καταψήφισαν το νομοσχέδιο για παράταση του φορολογικού νόμου και στη συνέχεια το νομοσχέδιο περί φόρου εισοδήματος, με αποτέλεσμα να μείνει η Δημοκρατία χωρίς σχετική νομοθεσία για τέσσερα χρόνια…

Στόχος : Η προμελετημένη και κακόβουλη πρόθεσή των να διαλύσουν την ΚΔ και να επιβάλουν τα δύο «Ομόσπονδα κράτη» που δεν κατάφεραν οι Βρετανοί να τους εξασφαλίσουν (διχοτόμηση) χάρη στις αμερικανικές αντιδράσεις και τους σύστησαν υπομονή και θα κατόρθωναν τα όσα ζητούσε ο Νιχάτ Ερίμ με… σταδιακές συνταγματικές ρυθμίσεις…

Σχιζοφρενική απαίτηση

Ο  Sir Arthur Clark, τότε Βρετανός ΄Υπ. Αρμοστής στη Λευκωσία,   από τις 12.2.1963 προειδοποίησε τους ανωτέρους του για το παράλογο των τουρκικών στόχων:

« Οι χωριστοί δήμοι είναι βλακεία και ενωμένο (κράτος) με ικανοποιητικές προφυλάξεις λογική λύση. ΄Ενα ενωμένο κράτος, και πάλι με λογικά μέτρα ασφάλειας για την τουρκική μειονότητα, θα έχει ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη ευτυχία και πρόοδο για όλους τους κατοίκους στο νησί παρά το είδος της σχιζοφρενικής κοντα-ομόσπονδου καθεστώτος λύση που φαίνεται να επιδιώκουν κάποιοι πιο εξτρεμιστές Τούρκοι…» 

Ο Πρόεδρος Μακάριος  λόγω των σοβαρών προβλημάτων που προέκυπταν πλέον στην ομαλή λειτουργία του κράτους, κατέθεσε πρόταση τροποποίησης του Συντάγματος με δεκατρία σημεία, τα οποία, όμως συνέταξε σε συνεργασία με τον ΄Υπατο Αρμοστή της Βρετανίας στην Κύπρο Sir Arthur Clark. Οι σημαντικότερες αλλαγές αφορούσαν την κατάργηση βέτο, τη μείωση του αριθμού των Τουρκοκυπρίων στην δημόσια υπηρεσία (υπέρ-προνόμια με 30% συμμετοχή για μια μειοψηφία του 18%) και την κατάργηση της πρόνοιας για χωριστούς δήμους.  Την πρόταση απέρριψαν Τουρκία και Τούρκοι της Κύπρου. 

Με αφορμή, λοιπόν,  τα 13 Σημεία τροποποίησης του Συντάγματος επιτέθηκαν των Ελλήνων της Κύπρου  παραμονή των Χριστουγέννων 1963 βάση σχεδίου που αποκαλύφθηκε μάλιστα  στο χρηματοκιβώτιο του τότε Τούρκου Υπουργού Γεωργίας. Με υπογραφές Κουτσούκ/Ντενκτάς,  Και έκτοτε προωθούν μια κακόβουλη και ψεύτικη προπαγάνδα βιάζοντας την ιστορία και την αλήθεια, για όσα οι ίδιοι μας έκαναν, με βάση την ίδια επεκτατική πολιτική της Άγκυρας. Την οποία σχεδίασε στις εκθέσεις του ο Δρ. Νιχάτ Ερίμ κατ΄εντολή του τότε  Τούρκου Πρωθυπουργού  Ατναν Μεντερές και του παρέδωσε  το Νοέμβριο και Δεκέμβριο του 1956. Αρχικά για δύο κράτη/διχοτόμηση, όπως συνεχίζουν έκτοτε μέχρι σήμερα. Αλλά με τελικό στόχο την ΑΡΠΑΓΗ ΚΑΙ  ΤΟΥΡΚΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ. 

Η έκθεση Δρ. Νιχάτ Ερίμ του  Νοεμβρίου 1956 στα βιβλία του κ. Κώστα Ν. Χατζηκωστή « Εξι Προεδρικά Πορτραίτα» /«Επτά Προεδρικά Πορτραίτα». 

Από άρθρο Λάζαρου Μαύρου «Σημερινή» 20.10.2008

                         Χαρακτηριστικό το δημοσίευμα της «Χαραυγής» 27 Δεκεμβρίου 1963 «Το πεδίο των μεγάλων συγκρούσεων- ΟΜΟΡΦΙΤΑ: ΕΙΧΕ ΜΕΤΑΤΡΑΠΕΙ ΣΕ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΟΧΥΡΟ – Πολυβολεία στους τοίχους και υπόγειες σήραγγες – Συμμετοχή της ΤΟΥΡΔΥΚ – περιγραφή συντακτών μας»

Το τουρκικό έγγραφο για πραξικόπημα εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας 

O Δρ.Φαζίλ Κουτσούκ πέθανε τo 1984

Στο βιβλίο του «Τα δύσκολα χρόνια – Αναμνήσεις μιας ζωής» ο πρώην υπουργός Άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας και επαρχιακός διοικητής Λεμεσού Χριστόδουλος Βενιαμίν (πέθανε στις 16.11.2016)  δημοσίευσε στην ολότητα του το έγγραφο που οι αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας βρήκαν στο γραφείο του Τουρκοκύπριου υπουργού Γεωργίας  Fazil Plumer, ο οποίος στη βιασύνη του προφανώς να εγκαταλείψει το γραφείο του, άφησε αριθμό εγγράφων. Ακολουθεί συντομευμένο.

Ο Ραούφ Ντενκτάς πέθανε το 2012

“…Τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου δεχθήκαμε ως προσωρινό μεταβατικό στάδιο, αν δεν ήταν έτσι δεν θα τις υπογράφαμε. Με αυτές αναγνωρίσθηκαν σε διεθνές επίπεδο τα δικαιώματα της Τουρκίας επί της Κύπρου… Θα ωφεληθούμε από τα λάθη των Ρωμιών και αφού ετοιμασθούμε καλύτερα,… θα περιμένουμε την ημέρα που θα θέλουν να χαλάσουν τις Συμφωνίες, οπότε θα επιτύχουμε την πλήρη ελευθερία μας… πρέπει να υποστηρίζεται ο αγώνας μας αυτός από πολλούς εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες αλλά πρωτίστως από την Μητέρα Πατρίδα… Μπορούμε να συνοψίσουμε τα κύρια σημεία ενός τέτοιου σχεδίου ως εξής: Ο Τούρκος αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας θα γίνει δεκτός ως πρόεδρος της Δημοκρατίας υπό της τουρκικής κοινότητος και θα ιδρυθεί μια κυβέρνηση αποτελούμενη καθαρώς από Τούρκους… Η Μητέρα πατρίς θα αναγνωρίσει αμέσως την κυβέρνηση αυτή… θα ακολουθήσει η επέμβαση της Μητέρας Πατρίδας και εάν υπάρξει ανάγκη θα αναγνωρισθούν αμέσως τα δικαιώματα, ως πολίτες της Δημοκρατίας,  εις τους Κυπρίους οι οποίοι είναι εγκατεστημένοι εις Τουρκία… οι Ρωμιοί θα αντιδράσουν εναντίον των Τούρκων εμπράκτως και έτσι θα αρχίσει ένας αγώνας μεταξύ των δύο Κοινοτήτων και το αποτέλεσμα θα καθορίσει τον αγώνα. ΄Οταν  αρχίσει ο αγώνας η τουρκική Κοινότητας η οποία είναι διεσπαρμένη εις όλη την νήσο  να μαζευτεί εις μίαν ζώνη δια της βίας και να είναι υποχρεωμένη όπως κρατήσει εκείνην την ζώνη… Εις ποιον μέρος θα ευρίσκεται αυτή η ζώνη, αυτό θα εξαρτηθεί από το στρατηγικό  σχέδιο που θα ετοιμάσουν οι ειδικοί… ενίσχυση των σχέσεων με την Μητέρα Πατρίδα …Η τουρκική κοινότητα  αφού συμπληρώσει από απόψεως οικονομικής, στρατιωτικής, και ηθικής με την πλήρη έννοια της λέξεως αυτές τις προετοιμασίες, θα επωφεληθεί της ευκαιρίας κατά την οποίαν θα δημιουργηθεί μία συνταγματική κρίσης διά τους Ρωμιούς και θα έχει κάποιαν επιτυχία…

Λευκωσία 14.9.1963 Δρ. Φαζίλ Κιουτσιούκ  Αντιπρόεδρος Κ.Δ , Ραούφ Ντενκτάς Πρόεδρος Τουρκικής Κοινοτικής Συνέλευσης. ” 

ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ 23/2/1964

  Η εφημερίδα «Φιλελεύθερος» στα αποκαλυπτικά της δημοσιεύματα τον Φεβρουάριο του 1964 αναφέρθηκε στο συγκεκριμένο έγγραφο στις 21 και 23 Φεβρουαρίου 1964, με τίτλο ” Θα μας επεβάλλετο  ο τουρκισμός».

Στο δε βιβλίο  «Το Κυπριακό πρόβλημα – ιστορική θεώρηση και ανάλυση των τελευταίων εξελίξεων», έκδοση του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών της ΚΔ, 1984 τονίζετο:

«Τον Δεκέμβριο του 1963 υπήρξε μια πιο δυσμενή αντίδραση από την τουρκική κυβέρνηση – εξέγερση εναντίον του κράτους  από την ΤΜΤ (Τουρκική Τρομοκρατική Οργάνωση στην Κύπρο) και απειλές για εισβολή, πράξεις επιθετικότητας από την ίδια την Τουρκία, η οποία χρησιμοποίησε τις προτάσεις του Προέδρου Μακαρίου για τροποποίηση του Συντάγματος για να εφαρμόσει τα προ πολλού ετοιμασμένα σχέδια της για διχοτόμηση της Κύπρου…» 

«Νιού Γιόρκ Χέραλτ Τρίπιουν», 31.12.1963: «Το Κυπριακό Σύνταγμα είναι νεκρό», είπε στους δημοσιογράφους ο Δρ. Φαζίλ Κουτσιούκ, ο ηγέτης της τουρκικής κοινότητας στην Δημοκρατία. Ερωτηθείς αν ήθελε διχοτόμηση μεταξύ της τουρκικής μειονότητας και της ελληνικής πλειοψηφίας, απάντησε: «Ονομάστε το διχοτόμηση αν θέλετε».

«Η Κύπρος θα μοιραστεί σε δύο κομμάτια, το ένα εκ των οποίων θα ενωθεί με την Τουρκία», ήταν δήλωση το 1964 από τον Κεμάλ Σατίρ, πρώην Αντιπρόεδρο της Τουρκίας. ..

Βρετανία – «Έστω και να εισβάλουν οι Τούρκοι δεν θα τους σταματήσουμε»

 Ο Sir Alec Douglas-Hume πέθανε το 1995

Παράλληλα  ο  πρωθυπουργός της Βρετανίας Sir Alec Douglas-Hume  στις 31.12.1963 εξέδωσε την πιο κάτω οδηγία προς τον υπουργό Κοινοπολιτείας που βρισκόταν στην Κύπρο. «…Δεν έχουμε πρόθεση να χρησιμοποιήσουμε τις δυνάμεις μας έστω και να οι Τούρκοι εισβάλουν και δεν νομίζω με το να μπλοφάρουμε θα μας βοηθήσει…» (Το 1972 το επανέλαβαν και το 1974 το έπραξαν).

Στις 16 Ιανουαρίου 1964 στη σύσκεψη στο Λονδίνο ο Ραούφ Ντενκτάς απαίτησε γεωγραφική ομοσπονδία  και εθελοντική ανταλλαγή πληθυσμών για συγκέντρωση των Τούρκων σε μια περιοχή. Μια μετακόμιση που είχαν ήδη αρχίσει από το 1958 όταν ξεσήκωναν Τούρκους από περιοχές της Πάφου και  μετέφερναν τους ανθρώπους στη βόρεια πλευρά της νήσου βάση του διχοτομικού σχεδίου τους. Το οποίο επέβαλαν δυναμικά αμέσως μετά το πραξικόπημά τους τα Χριστούγεννα 1963 και εγκλώβισαν τους Τουρκοκύπριους στους θύλακες στο βόρειο μέρος της νήσου και δολοφονούσαν τους δικούς τους, όσους δεν συμφωνούσαν… 

Στις 24 Ιανουαρίου 1964 ο Υπ. Κοινοπολιτειακών Σχέσεων ενημέρωσε την Ελλάδα ότι οι  Τούρκοι της Κύπρου  το είχαν ξεκαθαρίσει, δεν δέχονταν τίποτα που να μην προνοούσε  γεωγραφικό διαχωρισμό των δύο κοινοτήτων.  Στις 3 Ιανουαρίου 1964 δε, το Φόρειν ΄Οφις είχε ήδη ξεκινήσει σχέδια για «δύο συνιστώντα κράτη»…

Σημ. Η γράφουσα έζησε τα γεγονότα εκείνα στην κατεχόμενη Νεάπολη Λευκωσίας.

(Πηγές «Αιματηρή Αλήθεια –Bloody Truth» της Κίνησης για Ελευθερία και Δικαιοσύνη στην Κύπρο 2009 , «Διζωνική vs Δημοκρατία» Φανούλας Αργυρού 2019 με πηγές από το Βρετανικό Εθνικό Αρχείο στο Kew του Λονδίνου).

*Ερευνήτρια/δημοσιογράφος

ΠΗΓΗ:ΣΗΜΕΡΙΝΗ 24/12/2023

Εκπρόσωπος του ιατροδικαστή του Λος Άντζελες δήλωσε: «Το Τμήμα Ιατροδικαστών της Κομητείας του Λος Άντζελες προσδιόρισε την αιτία θανάτου του 54χρονου ηθοποιού Μάθιου Λάνγκφορντ Πέρι ως τις οξείες επιπτώσεις της κεταμίνης» και πρόσθεσε: «Οι παράγοντες που συμβάλλουν στο θάνατο του κ. Πέρι περιλαμβάνουν πνιγμό, στεφανιαία νόσο και τα αποτελέσματα της βουπρενορφίνης (που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της διαταραχής χρήσης οπιοειδών). Ο τρόπος θανάτου είναι ατύχημα».

Υπενθυμίζεται ότι ο Μάθιου Πέρι αντιμετώπιζε χρόνια προβλήματα με το αλκοόλ και την εξάρτηση από τα παυσίπονα, όπως ο ίδιος είχε παραδεχτεί. Ο Μάθιου Πέρι βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του στο Λος Άντζελες στις 4.17 μ.μ. στις 28 Οκτωβρίου.

Μάλιστα το ένα παιδί, με τραύματα στο πρόσωπο, μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, στο νοσοκομείο Παίδων “Αγλαΐα Κυριακού”, για να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες. Το περιστατικό έγινε, το βράδυ της Δευτέρας, στην πλατεία Καραϊσκάκη, στο Άνω Καλαμάκι.

Από την πρώτη στιγμή στο σημείο βρέθηκε ο εντεταλμένος δημοτικός σύμβουλος για την Δημοτική Αστυνομία, Γιάννης Βέργης, ο οποίος ενημέρωσε για την καταδρομική επίθεση τον δήμαρχο, Ανδρέα Κονδύλη. Όπως είπαν οι μαθητές, οι δράστες ήταν επίσης ανήλικοι από την Αργυρούπολη.

Η παρέα από τον Άλιμο καθόταν στο σημείο που βρίσκεται το άγαλμα του Καραϊσκάκη, όταν ξαφνικά, εμφανίστηκε από την οδό Ελευθερίου Βενιζέλου μία ομάδα περίπου 30 νεαρών. Τους πλησίασαν και τους ρώτησαν αν είναι από τον Άγιο Δημήτριο.

Πριν οι μαθητές προλάβουν να τους απαντήσουν ότι δεν είναι από τον Άγιο Δημήτριο, άρχισαν την επίθεση. Κάποια από τα παιδιά προσπάθησαν να ξεφύγουν, τρέχοντας στη Λεωφόρο Ιωνίας, κινδυνεύοντας από τα αυτοκίνητα που περνούσαν. Ο ανήλικος που μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, μπήκε σε σούπερ μάρκετ για να γλυτώσει από τη μανία τους, αλλά τον ακολούθησαν και συνέχισαν να τον χτυπάνε, μέσα στο κατάστημα.

«Έγιναν όλα μπροστά μου» λέει στο Notia.gr, ένας κάτοικος της περιοχής. «Δεν πτοήθηκαν καν από την παρουσία μου. Ήταν πολλοί και εμφανίστηκαν ξαφνικά. Χτυπούσαν τα παιδιά και τους κυνηγούσαν στην Ιωνίας…»

Οι γονείς των μαθητών που χτυπήθηκαν θα υποβάλουν μήνυση και θα ζητήσουν από τους αστυνομικούς, να ελέγξουν το οπτικό υλικό που έχουν καταγράψει οι κάμερες του σούπερ μάρκετ.

Οι οπαδοί της Γκλάντμπαχ προκάλεσαν ολιγόλεπτη διακοπή στον αγώνα με την Βέρντερ Βρέμης, πετώντας εκατοντάδες σοκολατένια κέρματα στον αγωνιστικό χώρο…

Αυτό αναμένεται μάλιστα να συμβεί και σε άλλα γερμανικά γήπεδα της Μπουντεσλίγκα. Οι οπαδοί με αυτό τον τρόπο εκφράζουν την δυσαρέσκειά τους προς την συμφωνία της λίγκας να πουλήσει ένα μερίδιο εσόδων από τις τηλεοπτικές μεταδόσεις σε εξωτερικό επενδυτή. Όλοι οι οπαδοί έχουν συμφωνήσει τα πρώτα 12 λεπτά των αγώνων να έχουν σιωπηρή διαμαρτυρία, χωρίς δηλαδή να τραγουδούν συνθήματα.

Οι φίλοι της Γκλάντμπαχ, ωστόσο, το πήγαν ένα βήμα παραπέρα. Ανάλογη διαμαρτυρία υπήρξε και σε παιχνίδι της δεύτερης κατηγορίας, στον αγώνα της Πάντερμπορν με την Χάνσα Ροστόκ.

🚨 𝐁𝐑𝐄𝐀𝐊𝐈𝐍𝐆 | Durante o jogo entre Borussia M'gladbach e Werder Bremen, os torcedores da equipe mandante lançaram moedas falsas no gramado em forma de protesto contra a entrada de novos investidores na Bundesliga! 🌕⚠️

A partida foi paralisada por alguns minutos. ‼️ pic.twitter.com/u1ktOBrybo

— 𝐁𝐮𝐧𝐝𝐞𝐬𝐥𝐞𝐚𝐠𝐮𝐞 𝐈𝐧𝐬𝐢𝐝𝐞𝐫 🇩🇪🇧🇷 (@BundesInsider) December 15, 2023

Οι Πειραιώτες «έπεσαν» με το τελικό 56-63 στο ΣΕΦ, απέναντι στη Βαλένθια, για την 14η αγωνιστική της διοργάνωσης, με τις «νυχτερίδες» να βελτιώνουν σε 8-6 το ρεκόρ τους, πανηγυρίζοντας την τρίτη σερί νίκη τους και το τρίτο εφετινό «διπλό».

Τα δεκάλεπτα: 15-14, 26-35, 38-47, 56-63

Οι επιβάτες, σύμφωνα με ρεπορτάζ του thsstoday.gr, αποβιβάστηκαν από το λεωφορείο λόγω εκδήλωσης φωτιάς στην τουρμπίνα του οχήματος και καταγγέλλουν ότι όταν ζήτησαν καταφύγιο στα γραφεία των διοδίων, οι εργαζόμενοι τους αρνήθηκαν, με το πρόσχημα ότι απαγορεύεται εξαιτίας της πολιτικής της εταιρείας.

Η περιπέτειά τους ξεκίνησε στις 18.30, όταν στο λεωφορείο του ΚΤΕΛ με τους 40 επιβάτες που εκτελούσε το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη – Ιωάννινα εμφανίστηκαν καπνοί από την τουρμπίνα.

Το όχημα ήταν εν κινήσει επί της Εγνατίας Οδού, κοντά στο ύψος των διοδίων των Μαλακασίων, στην Καλαμπάκα. Μέσα σε λίγα λεπτά ξέσπασε φωτιά και ο οδηγός με γρήγορα αντανακλαστικά ακινητοποίησε το λεωφορείο και με τη χρήση πυροσβεστήρα πρόλαβε την επέκτασή της.

Δυστυχώς παρα το γεγονός ότι βρέθηκαν εκτεθειμένοι στα ακραία καιρικά φαινόμενα αντιμετώπισαν την αδιαφορία των εργαζομένων στα διόδια. Χαρακτηριστικά είναι τα όσα μετέφερε στο thesstoday.gr επιβάτης του λεωφορείου.

«Είμαστε 40 άνθρωποι, εκ των οποίων οι τρεις είναι ηλικιωμένοι. Ζητήσαμε όπως και οι άνδρες της Ελληνικής Αστυνομίας που έφτασαν στο σημείο ένα καταφύγιο μέχρι να έρθει το επόμενο λεωφορείο να μας μαζέψει. Αρνήθηκαν. Αμέσως το πρώτο πράγμα που σκεφτήκαμε, είναι η απανθρωπιά. Πώς αφήνεις κάποιον εκτεθειμένο μέσα στη χιονοθύελλα, χωρίς τουαλέτα, χωρίς προστασία, χωρίς ζέστη. Νιώσαμε μόνοι, ενώ την ίδια στιγμή οι εργαζόμενοι μας κοιτούσαν μέσα από τα παράθυρα. Αν ήταν μαζί μας μικρά παιδιά και συνέβαινε κάτι, τότε τι θα γινόταν;» διερωτάται η επιβάτιδα και συνεχίζει: «Ο οδηγός του λεωφορείου απολογήθηκε για τις συνθήκες που περιμέναμε. Προσπάθησε μαζί με τις υπόλοιπες υπηρεσίες να τους πείσουν, αλλά δεν εισακούστηκαν. Τυλιχτήκαμε με τα κασκόλ μας, με ό,τι είχε ο καθένας, όμως η συμπεριφορά αυτή είναι απαράδεκτη. Δεν μας άφηναν να βρούμε ένα καταφύγιο».

Πηγη thesstoday.gr

Τα στρεβλά αποτελέσματα του πολέμου κατά του λαθρεμπορίου – συμπεριλαμβανομένων χιλιάδων θανάτων στα σύνορα, της κλιμάκωσης του πολιτικού μπρα ντε φερ και της επαγγελματοποίησης της επιχείρησης λαθρεμπορίας ανθρώπων – είναι κάτι περισσότερο από ένα σφάλμα ή μια ανωμαλία, αφού όταν οι πολιτικές αποτυγχάνουν επίμονα, πρέπει να εξετάσουμε όχι μόνο «τι πήγε στραβά» αλλά και «τι πήγε σωστά», όπως και το ποιος επωφελείται από τα συντρίμμια, σημειώνει ο βρετανικός Guardian στην ανάλυσή του.

Πρόσφυγες Ροχίνγκια ξεκουράζονται σε ένα πάρκο σκέιτμπορντ που χρησιμοποιείται ως προσωρινό καταφύγιο, αφού οι ντόπιοι αρνήθηκαν να τους δεχτούν, στην Ινδονησία

Η συνήθεια να διεξάγουμε «πόλεμο» κατά των πάντων έχει εξαπλωθεί, από τις πρώτες ημέρες του πολέμου κατά του κομμουνισμού και του πολέμου κατά των ναρκωτικών, στις «μάχες» κατά του εγκλήματος, της τρομοκρατίας, της παράτυπης μετανάστευσης και πολλών πιο σύνθετων πολιτικών προβλημάτων. Αυτοί οι πόλεμοι δεν φαίνεται να κερδίζονται ποτέ και συχνά έχουν καταστροφικά αποτελέσματα, ωστόσο οι πολιτικοί συνεχίζουν να τους κηρύσσουν.

Τι κρατάει σε λειτουργία τέτοιες καταστροφικές επεμβάσεις και πολιτικές; Τι τις καθιστά αποδεκτές; Γιατί επανεφευρίσκονται από τη μια εποχή στην άλλη; Και γιατί δεν φαίνεται να μαθαίνουμε ποτέ; Χρησιμοποιώντας τις γνώσεις μας στην ανθρωπολογία και την ιστορία/κοινωνιολογία, τα τελευταία χρόνια, προσπαθήσαμε να φτάσουμε στην ουσία αυτών των ερωτημάτων. Πουθενά δεν φαίνεται καλύτερα η αποτυχία της προσέγγισης του «πολέμου κατά των πάντων» από τον αγώνα κατά της μετανάστευσης.

Κλιμάκωση των αγώνων, κλιμάκωση των απαιτήσεων

Ένας από τους σημαντικότερους «παίκτες» ήταν ο συνταγματάρχης Μουαμάρ Καντάφι της Λιβύης. Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, είχε ήδη ανακαλύψει ότι βρισκόταν πάνω σε μια πολύτιμη περιουσία. Εν μέσω του διεθνούς εμπάργκο όπλων, είχε στρέψει το βλέμμα του προς τους Αφρικανούς γείτονές του.

Το να κοιμάται σε μια μεγάλη σκηνή των Βεδουίνων στη Νέα Υόρκη, πριν από τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ, ήταν ό,τι πρέπει για τον νεοαποκτηθέντα ρόλο του ως κύριου εκπροσώπου των καταπιεσμένων αφρικανικών εθνών, που απελευθερώνονται από τα παλιά αποικιοκρατικά δεσμά. Είχε δημιουργήσει στενούς επιχειρηματικούς δεσμούς με κράτη του Σαχέλ και είχε προσκαλέσει Αφρικανούς εργάτες στην ανθηρή οικονομία της Λιβύης.

Ωστόσο, καθώς η Ιταλία και οι βόρειοι γείτονές της άρχισαν να εξετάζουν με αγωνία τη Μεσόγειο για σημάδια μεταναστευτικών πλοίων, ο Καντάφι άρχισε να βλέπει τους Αφρικανούς εργάτες της χώρας του ως διπλό πλεονέκτημα. Από τη μία πλευρά, οι εργάτες μπορούσαν ακόμη να αξιοποιηθούν – από την άλλη, μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως όπλα.

Παιδιά προσφύγων παίζουν σε πάρκο – προσωρινό καταφύγιο

Μέχρι το 2008, είχε συναφθεί συνθήκη φιλίας μεταξύ του Καντάφι και του Ιταλού Σίλβιο Μπερλουσκόνι, η οποία είχε αξία 5 δισ. δολάρια για 20 χρόνια. Υποτίθεται ότι αποσκοπούσε στην αντιμετώπιση των αποικιακών αδικιών, εξομάλυνε τον δρόμο για την εξωτερική περιπολία των συνόρων στην κεντρική Μεσόγειο. Ακόμα κι έτσι, ο Καντάφι, ο οποίος είχε πια πλήρως ενστερνιστεί την καρικατούρα του Ρόναλντ Ρέιγκαν, που τον χαρακτήριζε ως το «τρελό σκυλί της Μέσης Ανατολής», κλιμάκωσε τη ρητορική και απείλησε ότι η Ευρώπη θα «μαυρίσει», αν δεν του γίνονταν κι άλλες χάρες.

Μετά ήρθε ο πόλεμος. Εν μέσω της αραβικής άνοιξης, το ΝΑΤΟ και διάφορες χώρες της Μέσης Ανατολής επενέβησαν στρατιωτικά στη μάχη για την εξουσία στη Λιβύη. Η βίαιη απομάκρυνση του Καντάφι και η σύγκρουση που ακολούθησε οδήγησαν σε έναν καταιγισμό εκτοπισμών και μετανάστευσης – κλιμάκωσαν επίσης τα παιχνίδια και το μπρα ντε φερ.

Παιχνίδι με τη μεταναστευτική «εμμονή» της Ευρώπης

Το διακύβευμα επρόκειτο να αυξηθεί ακόμη περισσότερο. Το 2015, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν της Τουρκίας βρισκόταν σε δύσκολη θέση: είχε προκηρύξει πρόωρες εκλογές και πολιορκούνταν από όλες τις πλευρές. Αλλά ο Ερντογάν είχε το ατού: το μεταναστευτικό.

Αν και οι λεπτομέρειες επρόκειτο να παραμείνουν θολές, μέχρι την άνοιξη του 2016 γινόταν σαφές ότι η απειλή να ανοίξει τη «στρόφιγγα» της μετανάστευσης ήταν μια σημαντική τακτική για την τουρκική ηγεσία. Η συνοριακή κρίση του 2015-16 θα ενίσχυε τη λαβή του Ερντογάν στην εξουσία, καθώς απέσπασε υποσχέσεις από την ΕΕ – που τηρήθηκαν μόνο εν μέρει, αλλά αυτό δεν είχε ιδιαίτερη σημασία για βραχυπρόθεσμους εκλογικούς σκοπούς – για ταξίδια χωρίς βίζα για τους Τούρκους και για οικονομική στήριξη δισεκατομμυρίων ευρώ για τις επιχειρήσεις της Τουρκίας για τους πρόσφυγες.

Το να πουλάς τον εαυτό σου ως ένα αναξιόπιστο προπύργιο κατά της μετανάστευσης είχε γίνει από το 2015 μεγάλη επιχείρηση. «Όπλα μαζικής μετανάστευσης» χαρακτήρισε μελετητής, η Kelly Greenhill, αυτή τη χρήση των μεταναστών ως γεωπολιτικό εργαλείο.

Όπως και να ονομάσουμε αυτό το παιχνίδι με τη μετανάστευση και τον αναγκαστικό εκτοπισμό, είναι ένας εξαιρετικά αποτελεσματικός τρόπος για τα λιγότερο ισχυρά κράτη να ασκούν πίεση στα ισχυρότερα. Ένα ακόμη παράδειγμα προέρχεται από το Μαρόκο, το οποίο το 2022 κατάφερε τελικά να μετατοπίσει την πολιτική της Ισπανίας για την κατεχόμενη Δυτική Σαχάρα υπέρ του, με αντάλλαγμα την περαιτέρω επιβολή της μετανάστευσης – σταματώντας, τουλάχιστον προσωρινά, το μπρα ντε φερ που είχε υποδαυλίσει πολιτικά υποκινούμενες «συνοριακές κρίσεις» στους ισπανικούς θύλακες Θέουτα και Μελίλια, καθώς και στα στενά του Γιβραλτάρ, κατά τις προηγούμενες δεκαετίες.

Ουκρανοί εγκαταλείπουν τη χώρα μετά τη ρωσική εισβολή

Στη μελέτη της, η Greenhill υποστηρίζει ότι ορισμένα χαρακτηριστικά των φιλελεύθερων δημοκρατιών – συμπεριλαμβανομένου του σεβασμού των δικαιωμάτων και του ανοικτού δημοκρατικού διαλόγου – τις καθιστούν ιδιαίτερα ευάλωτες στον εμπαιγμό. Ωστόσο, είδαμε στη Λιβύη και την Τουρκία πώς η ανελεύθερη τάση της αντιμετώπισης της μετανάστευσης ως απειλής αποτέλεσε βασικό μέρος του παιχνιδιού.

Από τη στιγμή που η καταπολέμηση της μετανάστευσης έχει γίνει αντιληπτή ως πρωταρχικός πολιτικός στόχος στα κράτη προορισμού, και από τη στιγμή που δαπανώνται τεράστιοι πόροι σε αυτή την προσπάθεια, τα κράτη-φύλακες θα εντοπίσουν τα τρωτά σημεία και τις ευκαιρίες να παίξουν με αυτή την υπαρξιακή απειλή, κλείνοντας και ανοίγοντας επιλεκτικά τις πύλες.

Τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες από το 2023 επιβεβαιώνουν μια ευρύτερη τάση: το 83% των προσφύγων παγκοσμίως φιλοξενούνται από χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος και το 72% από χώρες που γειτνιάζουν με ζώνες συγκρούσεων.

Ενώ η ασφάλεια των συνόρων απέτυχε θεαματικά να αντιμετωπίσει τη διεθνή μετανάστευση (και δημιούργησε μια σειρά από καταστροφικές συνέπειες), εντούτοις «πέτυχε» να κρατήσει τους πρόσφυγες μακριά από την προστασία που θα μπορούσαν να παρέχουν τα πλουσιότερα κράτη, τουλάχιστον για κάποιο χρονικό διάστημα.

Ωστόσο, αυτό δεν είναι καθόλου το μόνο κοντόφθαλμο κέρδος για τα κράτη προορισμού. Ένα άλλο προέρχεται από την ισχυρή πολιτική τής απόσπασης της προσοχής και του δράματος που παρέχει ο έλεγχος των συνόρων.

Η αναπτυσσόμενη «μπίζνα» της φύλαξης των συνόρων

Αξίζει να αναλογιστούμε πόσο γρήγορα τα σύνορα έγιναν προπύργια κατά της ανεπιθύμητης μετανάστευσης. Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου υποσχέθηκε κάποτε, στους αισιόδοξους φιλελεύθερους στοχαστές, έναν κόσμο χωρίς σύνορα – αντί γι’ αυτό, μας χάρισε μια όλο και πιο παγκοσμιοποιημένη επιχείρηση συνόρων.

Φράγματα χωρίζουν σήμερα τους γείτονες όχι μόνο στη Δύση, αλλά και πολύ πέρα από αυτήν. Ενώ υπήρχαν 15 τείχη στα σύνορα των εθνών-κρατών σε όλο τον κόσμο στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου, το σύνολο είχε αυξηθεί σε περισσότερα από 70 μόλις τρεις δεκαετίες αργότερα. Σε αντίθεση με τις παλαιότερες συνοριακές οχυρώσεις, τα νέα δεν έχουν κατασκευαστεί για να κρατήσουν μακριά τους εχθρούς του κράτους (ή για να κρατήσουν τους πολίτες μέσα, όπως στην περίπτωση του Τείχους του Βερολίνου): στοχεύουν στο να κρατήσουν τους ανθρώπους έξω.

Οι εκκλήσεις για «ασφάλεια» και «προστασία των συνόρων» δεν δικαιολογούν μόνο την κατασκευή τειχών, αλλά και μια ευρύτερη αρχιτεκτονική ελέγχου, διαχωρισμού και επιτήρησης στα εθνικά σύνορα και πολύ πέρα από αυτά.

Πρόσφυγες τρώνε φαγητό στον καταυλισμό προσφύγων στο Τσαντ

Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη έχουν επαναχρησιμοποιηθεί από τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» για την επιτήρηση των συνόρων στις ΗΠΑ και τη Μεσόγειο – πολύπλοκες συμφωνίες υπεράκτιας κράτησης και θαλάσσιας περιπολίας έχουν αναπτυχθεί από την Αυστραλία έως τον Ατλαντικό – ο προηγμένος εξοπλισμός ραντάρ και η δορυφορική επιτήρηση έχουν αποδειχθεί ευλογία για την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία, ενώ στον αυξανόμενο αριθμό «εκθέσεων» για την ασφάλεια των συνόρων, οι εταιρείες ασφαλείας έχουν παρουσιάσει στους πελάτες τους όλο και πιο παρεμβατικές τεχνολογίες – σαρωτές καρδιακών παλμών, ανιχνευτές οξυγόνου, επίγειους αισθητήρες, επιγραμμική επιτήρηση – σε μια αγορά που, σύμφωνα με μια εκτίμηση, σύντομα θα αξίζει περισσότερα από 65 δισ. δολάρια.

Εν τω μεταξύ, ο προϋπολογισμός του οργανισμού συνοριοφυλακής και ακτοφυλακής της ΕΕ, Frontex, εκτοξεύτηκε από 19 εκατ. ευρώ το 2006 σε περισσότερα από 750 εκατ. ευρώ έως το 2022, έτος κατά το οποίο αντιμετώπιζε ένα πιθανό σκάνδαλο σχετικά με την υποστήριξη «παράνομων ελληνικών επαναπροωθήσεων» στη θάλασσα.

Ο λόγος είναι εντυπωσιακά απλός: καθώς έγινε πολύ πιο δύσκολο για τους εποχικούς μετανάστες εργάτες να κυκλοφορούν πίσω στην «πατρίδα», λόγω των σκληρών συνοριακών ελέγχων και φραγμών, οι άνθρωποι έμειναν. Γιατί, λοιπόν, αν οι συνοριακοί έλεγχοι απέτυχαν τόσο θεαματικά, οι διαδοχικές κυβερνήσεις ήταν τόσο αφοσιωμένες σε αυτούς;

Τα πολιτικά κέρδη από την καταπολέμηση της μετανάστευσης

Το χάσμα μεταξύ ρητορικής και πραγματικότητας στη μεταναστευτική πολιτική είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο όταν πρόκειται για την καταπολέμηση της μετανάστευσης. Τα πολιτικά οφέλη από μια ισχυρή στάση στα σύνορα είναι σαφή, ακόμη και όταν οι πολιτικοί αποτυγχάνουν να επιτύχουν τα αποτελέσματα που επιδιώκουν.

Ένα μεγάλο μέρος του κινήτρου για τη συνέχιση της κλιμάκωσης του αγώνα, στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, αφορούσε στα κέρδη που θα μπορούσαν να προκύψουν από την εμμονή και την καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης.

Ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, το κλείσιμο των συνόρων απέφερε οικονομικά κέρδη, καθιστώντας το διασυνοριακό εργατικό δυναμικό όλο και περισσότερο εκμεταλλεύσιμο.

Εν τω μεταξύ, τα πολιτικά κέρδη είναι διπλά. Από τη μία πλευρά, ένα σκληρό εθνικιστικό μήνυμα προσελκύει ψηφοφόρους – από την άλλη, προσφέρει αντιπερισπασμό από προβλήματα που οι κυβερνήσεις δεν μπορούν ή δεν θέλουν να λύσουν, όπως η ανισότητα, η οικονομική ανασφάλεια και η περιβαλλοντική καταστροφή.

Η παράτυπη μετανάστευση μέσω ξηράς και θάλασσας αποτέλεσε ευλογία γι’ αυτό το είδος πολιτικής στην Ευρώπη. Ωστόσο, οι αριθμοί ήταν σχετικά μικροί, εξαιρουμένου του 2015.

Οι κυβερνήσεις και τα υπουργεία Εσωτερικών θεώρησαν σκόπιμο, για τους δικούς τους πολιτικούς και θεσμικούς λόγους, να αντιμετωπίζουν ορισμένες ανθρώπινες μετακινήσεις ως πρόβλημα ασφαλείας που πρέπει να επιλυθεί με τη βία. Αντί να εξετάσουν τους σύνθετους παράγοντες της μετανάστευσης – συμπεριλαμβανομένης της επίμονης ζήτησης για εργαζόμενους – το μόνο που έπρεπε να κάνουν οι πολιτικοί ήταν να φανούν ότι αντιμετωπίζουν τις αφίξεις.

Εν τω μεταξύ, νέοι φορείς εντόπισαν μια ευκαιρία…

Πρόσφυγες πολέμου κάνουν ουρά για τα τρένα προς την Πολωνία, μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία

Πώς ο πόλεμος κατά της μετανάστευσης τροφοδοτεί το λαθρεμπόριο

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες επιθυμούν διακαώς να παρουσιάσουν τις προσπάθειες για την ασφάλεια των συνόρων τους ως πόλεμο κατά των λαθρεμπόρων, ιδίως από το 2015, όταν οι λαθρέμποροι (που συχνά χαρακτηρίζονται λανθασμένα ως μαφία ή διακινητές) κατηγορήθηκαν βολικά για μια σειρά φρικτών ναυαγίων κοντά στις ακτές της Ιταλίας και της Μάλτας.

Φυσικά, ουδείς επιθυμεί να παρουσιάσει τους λαθρέμπορους με ρόδινα χρώματα – η επιχείρησή τους είναι συνήθως μια επιχείρηση που «κόβει κεφάλι». Ωστόσο, πρόκειται για μια επιχείρηση που έχει γίνει μεγαλύτερη και πιο βίαιη, χάρη στην επιβολή της τάξης των συνόρων, όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και παγκοσμίως.

Στη βόρεια Αφρική και το Σαχέλ, το μικρής κλίμακας λαθρεμπόριο των προηγούμενων ετών, που συχνά διευθύνεται από τους ίδιους τους μετανάστες, έχει δώσει όλο και περισσότερο τη θέση του σε οργανωμένες εγκληματικές συμμορίες.

Στη Λιβύη, οι διακινητές κρατούσαν μετανάστες και πρόσφυγες ομήρους και τους βασάνιζαν, μέχρι οι οικογένειές τους να πληρώσουν τα τέλη απελευθέρωσης. Όσο πιο ψηλά είναι τα εμπόδια, τόσο πιο δέσμια είναι η αγορά σου, καθώς οι «πελάτες» δεν έχουν πού αλλού να στραφούν παρά μόνο στα χέρια επαγγελματικών εγκληματικών οργανώσεων.

Στο φτωχοποιημένο Μάλι και τον Νίγηρα, διάφοροι πολιτικοί ηγέτες έστειλαν σαφή μηνύματα ότι αν δεν λάβουν την απαιτούμενη πολιτική στήριξη και το οικονομικό κεφάλαιο, θα ακολουθήσει μεταναστευτική κρίση. Κράτη όπως το Μαρόκο και η Τουρκία ανοίγουν και κλείνουν τακτικά τη μεταναστευτική «βρύση», για να ενισχυθούν στις διαπραγματεύσεις τους με την ΕΕ.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, οι αυταρχικοί ηγέτες, τα υπουργεία Εσωτερικών και οι καταχρηστικές δυνάμεις ασφαλείας είναι οι μεγάλοι νικητές στον αγώνα κατά της μετανάστευσης – κερδίζοντας δύναμη, αναγνώριση και χρήματα. Αυτοί που υπέφεραν περισσότερο ήταν οι μετανάστες και οι πολίτες αυτών των χωρών, ενώ η περιφερειακή σταθερότητα αποδυναμώθηκε.

Ένα ευρύ φάσμα πολέμων και μαχών – είτε σε σχέση με τη μετανάστευση, την τρομοκρατία, τα ναρκωτικά ή το έγκλημα – έχει δημιουργήσει πλέον διεστραμμένα κίνητρα. Μπαίνει κανείς στον πειρασμό να πει ότι η αποτυχία έχει γίνει η… νέα επιτυχία.

Πηγη in.gr