ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Κορωνοϊός: Σε δύο «ταχύτητες» θα «τρέξει» η Εκπαίδευση στη χώρα, λόγω των έκτακτων συνθηκών που προκύπτουν από το lockdown.

Η Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση «αντέχει» συνεχίζοντας τη λειτουργία της εν μέσω αυστηρών μέτρων, όταν η Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση μπαίνει σε ρυθμούς τηλεκπαίδευσης.

Η απόφαση της κυβέρνησης να μην ακολουθήσει το ίδιο μοντέλο λειτουργίας για όλες τις βαθμίδες ίσως «ξένισε» αρκετούς, όμως τόσο ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης όσο και ο καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας ανέπτυξαν σειρά επιχειρημάτων, χωρίς όμως να αρνηθούν ότι το θέμα «σχολεία» δίχασε τους ειδικούς.

Από τη Δευτέρα, οι μαθητές του Γυμνασίου και του Λυκείου θα συνεχίσουν την εκπαιδευτική διαδικασία μέσω τηλεκπαίδευσης, η οποία θα είναι υποχρεωτική για το σύνολο της σχολικής κοινότητας. Οι διευθυντές θα προσαρμόσουν το ωρολόγιο πρόγραμμα στις νέες ανάγκες και οι καθηγητές θα δημιουργούν τις ψηφιακές τάξεις, στις οποίες θα προσκληθούν οι μαθητές για να παρακολουθήσουν το μάθημα και να συμμετάσχουν ενεργά σε αυτό.

Πρόκειται για μια πρωτόγνωρη εμπειρία, που φέτος για πρώτη φορά λαμβάνει διαστάσεις υποχρεωτικότητας και παύει να αποτελεί ένα «πείραμα» όπως τον περασμένο Μάρτιο. Η ύλη θα προχωράει κανονικά μέσω της ψηφιακής τάξης και οι μαθητές θα πρέπει να συμπεριφέρονται όπως ακριβώς και στη φυσική τάξη, καθώς ο καθηγητής καταγράφει απουσίες, ενώ έχει τη δυνατότητα να προχωρήσει και σε «ψηφιακή» αποβολή. Δεν είναι μόνο οι μαθητές που ελέγχονται, αλλά και οι ίδιοι οι καθηγητές, οι οποίοι θα ενημερώνουν την πλατφόρμα myschool για την πορεία της διδασκαλίας τους και την κάλυψη της ύλης.

Τα προβλήματα που αντιμετώπισαν την περασμένη άνοιξη όσοι πειραματικά συμμετείχαν στην τηλεκπαίδευση πολύ πιθανόν να τα δει το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας φέτος, με τις πάγιες ελλείψεις σε ψηφιακό εξοπλισμό και την αδυναμία γρήγορης σύνδεσης να αποτελούν τα μεγαλύτερα «αγκάθια» για τη λειτουργία της τηλεκπαίδευσης.

Ωρες αιχμής

Πλέον, το κάθε σπίτι θα χρειάζεται πληθώρα ηλεκτρονικών συσκευών, καθώς, εκτός από την τηλεκπαίδευση, θα υπάρχει και η τηλεργασία και είναι άγνωστο αν μπορούν να επιτευχθούν, ειδικά στις «ώρες αιχμής», υψηλές ταχύτητες.

Το υπουργείο Παιδείας έχει επιχειρήσει να δώσει αρκετές εναλλακτικές (σ.σ.: όπως για παράδειγμα σύνδεση στην ψηφιακή τάξη ακόμα και μέσω σταθερού τηλεφώνου), μένει να φανεί στην πορεία όμως πόσο αποδοτικές θα είναι αυτές.

Στον αντίποδα, τα Δημοτικά και τα Νηπιαγωγεία, όπως και οι Παιδικοί Σταθμοί, θα συνεχίσουν κανονικά τη λειτουργία τους. Οι μαθητές θα «κρατήσουν» την καθημερινότητά τους κατά τη διάρκεια του lockdown, ενώ, αντίθετα, οποιαδήποτε δραστηριότητα απογευματινή γι’ αυτούς αναστέλλεται, καθώς σε φροντιστήρια, κέντρα ξένων γλωσσών και μελέτης αναστέλλεται η λειτουργία τους.

Τα επιδημιολογικά δεδομένα, η διαφορετική συμπεριφορά μεταξύ μικρών μαθητών και μεγαλύτερων αλλά και η ανταπόκρισή τους στην τηλεκπαίδευση φαίνεται ότι έκριναν το τελικό αποτέλεσμα της εισήγησης των ειδικών.

«Θέλουμε να περιορίσουμε όσο το δυνατόν τη διασπορά του ιού όχι γιατί τα παιδιά κινδυνεύουν, αλλά ως προς τη συμβολή τους στη μεταδοτικότητα του ιού στην κοινότητα. Φαίνεται ότι αυτή η συμβολή των παιδιών στη μεταδοτικότητα του ιού στην κοινότητα αρχίζει και αυξάνει κλιμακωτά μετά την ηλικία των 10-12, δηλαδή μετά την ηλικία του Δημοτικού», τόνισε ο καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας κατά τις δηλώσεις του την περασμένη Πέμπτη, υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι η τηλεκπαίδευση έχει αποδειχθεί ότι είναι πιο αποδοτική στα μεγαλύτερα παιδιά.

Πάντως, η κυβέρνηση έχει κατά καιρούς τοποθετηθεί υπέρ της διατήρησης των ανοιχτών σχολείων, υπογραμμίζοντας ότι καμία μορφή τηλεκπαίδευσης δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη διά ζώσης μάθηση, σημειώνοντας παράλληλα ότι λαμβάνει υπ’ όψιν και τους ψυχολογικούς παράγοντες που προκύπτουν από τη μακρά απουσία του μαθητή από το σχολικό περιβάλλον. Γι’ αυτόν τον λόγο, άλλωστε, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης διαβεβαίωσε ότι τα σχολεία θα είναι τα πρώτα που θα ξανανοίξουν μόλις περιοριστεί η πανδημία.

Είκοσι ένα ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης (Δεκέμβρης του ’91).

Το πλέον ενδιαφέρον πείραμα του 20ού αιώνα, που ξεκίνησε με τη σοσιαλιστική Επανάσταση του Οκτώβρη του 1917, διήρκεσε 74 χρόνια. Η ιστορική αποτίμηση του εγχειρήματος, με δεδομένη την τελική του κατάληξη, αποτελεί μια μεγάλη ερευνητική πρόκληση….

Κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Ρωσική Αυτοκρατορία είχε βρεθεί στο ίδιο στρατόπεδο με τους Αγγλους, τους Ιταλούς, τους Γάλλους, τους Αμερικανούς, τους Σέρβους, τους Ρουμάνους, τις ΗΠΑ, στο τέλος και με τους Ελληνες. Αντίπαλοι ήταν η Γερμανία, η Αυστροουγγαρία, η Οθωμανική Αυτοκρατορία των Νεότουρκων, η Βουλγαρία. Οι άσχημες κοινωνικές συνθήκες που δημιούργησε ο πόλεμος προκάλεσαν έντονη δυσαρέσκεια που έφερε επαναστατικές αναταράξεις, με κατάληξη τη δημοκρατική Επανάσταση του Φεβρουαρίου του 1917 και την εκθρόνιση του τσάρου. Λίγους μήνες αργότερα (τέλη Οκτώβρη, με το παλιό ημερολόγιο) οι μπολσεβίκοι θα καταλάβουν την εξουσία και θα την ασκήσουν μαζί με άλλα επαναστατικά κόμματα.

Ειρήνη ή Επανάσταση;

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχε να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση των μπολσεβίκων και των Αριστερών Σοσιαλεπαναστατών (Εσέρων) ήταν η διαχείριση του πολέμου. Με την επικράτηση της Επανάστασης είχαν ξεκινήσει οι συνομιλίες με τους Γερμανούς στην πολωνική πόλη Μπρεστ Λιτόφσκ (Brzesc Litewski) και είχε επιτευχθεί μια κατ’ αρχάς παύση των εχθροπραξιών. Το περιβάλλον ήταν ακόμα εξαιρετικά ρευστό. Η Ρωσική Αυτοκρατορία κατέρρεε και αποσυντίθονταν, ενώ στην ίδια τη Γερμανία ξεσπούσαν οι πρώτες απεργίες των εργατών (Ιανουάριος του ’18). Ειδικά στο Βερολίνο, το απεργιακό κίνημα απλώθηκε στα μεγαλύτερα εργοστάσια και υποστηρίχθηκε από εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες.

Στους κόλπους της επαναστατικής κυβέρνησης εμφανίστηκαν τρεις διαφορετικές απόψεις. Η κατ’ αρχάς κυρίαρχη άποψη του μπολσεβίκου Νικολάι Μπουχάριν και των Αριστερών Κομμουνιστών, για συνέχιση του πολέμου και τη μετατροπή του σε επαναστατικό. Ο Μπουχάριν υποστήριζε: «Λέγαμε πάντοτε ότι, αργά ή γρήγορα, η ρωσική επανάσταση θα ερχόταν σε σύγκρουση με το διεθνές κεφάλαιο. Αυτή η στιγμή έφτασε».

Υπήρχε επίσης η άποψη «ούτε ειρήνη ούτε πόλεμος» του Τρότσκι, που ήταν κοντύτερα στον Μπουχάριν, και, τέλος, η άποψη του Λένιν για ειρήνη με Γερμανούς και Νεότουρκους, με κάθε τίμημα. Για τον Λένιν, το σημαντικό ήταν η διατήρηση της κυριαρχίας του «πρωτοπόρου κόμματος» σε μια οποιαδήποτε περιοχή, με οποιοδήποτε κόστος. Στην άποψη αυτή ανιχνεύεται το πρόπλασμα της απομονωτικής θέσης «σοσιαλισμός σε μια μόνο χώρα», που θα αναδείξει λίγο αργότερα ο Στάλιν.

Οι συνέπειες της Συνθήκης του Μπρεστ Λιτόφσκ, πέραν του ότι η Ρωσία έχασε μεγάλο μέρος των εδαφών της (2 εκατ. τετρ. χλμ.), υπήρξαν καταλυτικές, τόσο για το ευρωπαϊκό επαναστατικό κίνημα όσο και για τους λαούς της Ανατολής. Η Ρωσική Επανάσταση αποχώρησε εθελούσια από τις επαναστατικές εξελίξεις στην Ευρώπη, αφήνοντας αβοήθητο το επαναστατικό κίνημα. Οι συνέπειες της διάλυσης της συμμαχίας των μπολσεβίκων με τους Αριστερούς Σοσιαλεπαναστάτες θα είναι μοιραίες για τις πολιτικές εξελίξεις. Οι μπολσεβίκοι θα αρχίσουν πλέον να κυβερνούν μόνοι τους τη χώρα

Με την άποψη του Μπουχάριν συμφωνούσε όλη η Επαναστατική Αριστερά, συμπεριλαμβανομένων των Αναρχικών του πρίγκιπα Κροπότκιν, των διεθνιστών Μενσεβίκων, των Αριστερών και Δεξιών Εσέρων. Ολοι συμφωνούσαν ότι ο «ιμπεριαλιστικός πόλεμος έπρεπε να μετατραπεί σε επαναστατικό πόλεμο ολόκληρου του ευρωπαϊκού προλεταριάτου». Θεωρούσαν μεγάλο λάθος την επιμονή του Λένιν και πίστευαν ότι οι απόψεις του υπονόμευαν την παγκόσμια επανάσταση.Η άποψη του Λένιν αρχικά είχε την υποστήριξη μόνον του ενός τετάρτου των μπολσεβικικών οργανώσεων. Το θέμα αυτό συζητήθηκε και στα Σοβιέτ. Μόνο 2 από τα 230 τάχθηκαν υπέρ της ειρήνευσης, ενώ τα σημαντικότερα Σοβιέτ των εργατικών κέντρων τάχθηκαν ανοιχτά υπέρ της συνέχισης του πολέμου και της μετατροπής του σε επαναστατικό. Οι Αριστεροί Κομμουνιστές του Μπουχάριν κυριαρχούσαν στις οργανώσεις του μπολσεβικικού κόμματος-ΚΚΡ(μπ.). Στη πρώτη ψηφοφορία που έγινε σε μια κομματική σύσκεψη, η άποψη του Λένιν συγκέντρωσε 15 ψήφους, ο Τρότσκι 16 και ο Μπουχάριν 32. Ο Λένιν κατηγορήθηκε ανοιχτά στην εφημερίδα «Κομμουνίστ» των Αριστερών Κομμουνιστών, που κυκλοφορούσε σε ένα εκατομμύριο αντίτυπα, ότι εγκατέλειψε τις διεθνιστικές αρχές της επανάστασης.

Η στάση του Τρότσκι

Για να αποτρέψει ο Λένιν την πλήρη επικράτηση της επαναστατικής άποψης κατά την έναρξη των διαπραγματεύσεων στο Μπρεστ Λιτόφσκ, καιροσκοπικά συντάχθηκε με την άποψη του Τρότσκι. Η διαπραγματευτική στρατηγική των Γερμανών αποσκοπούσε στο να «στριμώξει» τους μπολσεβίκους και να τους υποχρεώσει να συνάψουν μια ατιμωτική συνθήκη. Ο Τρότσκι αντιλαμβάνεται την ηθική σημασία μιας ατιμωτικής υπογραφής και δηλώνει: «Δεν μπορούμε να βάλουμε την υπογραφή μας κάτω από μια συνθήκη ειρήνης που καταδικάζει στην καταπίεση, στη συμφορά και στην εξαθλίωση εκατομμύρια ανθρώπινα όντα».Τελικά ο Λένιν κατάφερε να «περάσει» την άποψή του στην Κεντρική Επιτροπή, παρότι ήταν μειοψηφούσα: από τους 15 παρόντες, οι 7 ψήφισαν υπέρ της άποψής του για ειρήνη με τους όρους των Γερμανών και υπογραφής της συνθήκης, 4 έκαναν αποχή, ενώ 4 ψήφισαν κατά. Η ομάδα του Τρότσκι με την αποχή της έδωσε τη νίκη στον Λένιν. Οπως δήλωσε ο ίδιος ο Τρότσκι: «Δεν είμαι βέβαιος πως έχει δίκιο (σ.τ.σ. ο Λένιν), αλλά δεν θέλω να κάνω κάτι που θα μπορούσε να βλάψει την ενότητα του κόμματος».

Στις 3 Μαρτίου η μπολσεβικική αντιπροσωπεία υπέγραψε τη Συμφωνία Ειρήνης με τους Γερμανούς και τους συμμάχους τους. Την ίδια στιγμή ο Τρότσκι παραιτήθηκε από κομισάριος των Εξωτερικών Υποθέσεων. Με τη Συμφωνία του Μπρεστ Λιτόφσκ, η Ρωσία έχασε το ένα τέταρτο των εδαφών της (δύο εκατομμύρια τετρ. χλμ.), το ένα τρίτο των καλλιεργειών της, τις 9.000 από τις 16.000 βιομηχανικές και βιοτεχνικές επιχειρήσεις, μεταξύ των οποίων και το 75% των ανθρακωρυχείων. Στους Γερμανούς παραδόθηκαν 56 εκατομμύρια υπήκοοι της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, δηλαδή το 26% του πληθυσμού, το 33% των βιομηχανιών, το 73% της παραγωγής του σιδήρου και το 89% της παραγωγής του άνθρακα. Απώλεσε επίσης χίλια εργοστάσια κατασκευής μηχανών και 900 υφαντουργεία. Τα Σοβιέτ, που παρέμειναν στις περιοχές που παρέδωσε ο Λένιν στους Γερμανούς, κατακρεουργήθηκαν, ενώ αναπτύχθηκαν νέα σημαντικά κινήματα αντίστασης, όπως το αγροτικό αναρχικό κίνημα του Νέστορα Μάχνο στη νοτιοανατολική Ουκρανία, που υποστηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό και από τους Ελληνες της Μαριούπολης.

Η λύση θα δοθεί με τη νίκη της Αντάντ επί των Κεντρικών Δυνάμεων εννέα μήνες αργότερα. Το άρθρο 116 της Συνθήκης των Βερσαλιών, που ρύθμιζε τις μεταπολεμικές σχέσεις, ακύρωσε την επαχθή για τους λαούς Συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ.

Μήπως είχε δίκιο ο Μπουχάριν;

Οι συνέπειες της Συνθήκης του Μπρεστ Λιτόφσκ υπήρξαν καταλυτικές τόσο για το ευρωπαϊκό επαναστατικό κίνημα όσο και για τους λαούς της Ανατολής. Τη στιγμή που ξέσπασε η επανάσταση στη Γερμανία, η επανάσταση στη Ρωσία είχε βυθιστεί σ’ έναν σκληρό εμφύλιο πόλεμο.

Ενα μήνα μετά την υπογραφή της Συνθήκης θα ξεσπάσουν σκληρές συγκρούσεις με τους αναρχικούς στη Μόσχα, ενώ τον Ιούλιο θα εξεγερθούν και οι αριστεροί σοσιαλεπαναστάτες -ήλεγχαν το 40% των Σοβιέτ-, οι οποίοι μέχρι τότε ήταν σύμμαχοι των μπολσεβίκων στην κυβέρνηση. Ο Λένιν για τους αριστερούς είχε προδώσει την επανάσταση, εφόσον θεωρούσαν ότι η μόνη πραγματική ελπίδα για το σοσιαλισμό θα ήταν η γερμανική επανάσταση.

Οι συνέπειες της διάλυσης της συμμαχίας των μπολσεβίκων με τους αριστερούς σοσιαλεπαναστάτες θα είναι μοιραία για τις πολιτικές εξελίξεις. Οι μπολσεβίκοι θα αρχίσουν να κυβερνούν μόνοι τους τη χώρα, σε σύγκρουση με όλη την υπόλοιπη Αριστερά, για την οποία ίδρυσαν τα πρώτα στρατόπεδα συγκέντρωσης με εντολή του ίδιου του Λένιν και το κόμμα θα αντικαταστήσει ολοκληρωτικά την εργατική τάξη.

Η ελληνική πλευρά της Συνθήκης

Οι συνέπειες της Συνθήκης του Μπρεστ Λιτόφσκ στον Ελληνισμό της Μαύρης Θάλασσας ήταν δραματικές. Ο ρωσικός στρατός είχε ήδη καταλάβει τον ανατολικό Πόντο και είχε συγκροτηθεί Προσωρινή Κυβέρνηση από Ελληνες της περιοχής.

Το πολεμικό μέτωπο είχε σταθεροποιηθεί στο Χαρσιώτη ποταμό, που ξεκινά από την Αργυρούπολη και εκβάλλει κοντά στην Τρίπολη. Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση οι νέες ιδέες φτάνουν και στον Πόντο. Στην Τραπεζούντα δημιουργείται Σοβιέτ και αρχίζουν πολύ ενδιαφέρουσες ιδεολογικές και κοινωνικές διεργασίες. Η περίοδος των συνομιλιών στο Μπρεστ Λιτόφσκ συνέπεσε με το Α’ Παμποντιακό Συνέδριο, που έγινε στη Μασσαλία της Γαλλίας και διεκδίκησε τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου κράτους στην περιοχή του Πόντου. Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει το τηλεγράφημα που απέστειλε «προς τον Κομισάριο Εξωτερικών Υποθέσεων» Λ. Τρότσκι το συνέδριο, με την υπογραφή του πρόεδρου του Κ. Κωσταντινίδη, θείου του μεγάλου σοσιαλιστή κοινωνιολόγου Γεωργίου Σκληρού.Στο τηλεγράφημα, οι ποντιακές οργανώσεις ζητούσαν: «Η επιθυμία μας είναι να διαμορφώσουμε μια δημοκρατία ανεξάρτητη από τα ρωσικά σύνορα μέχρι πέρα από τη Σινώπη και την ενδοχώρα». Ζητούσαν από τους μπολσεβίκους να στηρίξουν το αίτημα για την αυτοδιάθεση του Πόντου, ώστε «να μην ξαναπέσει κάτω από την τουρκική κυριαρχία».Μ’ έναν παράδοξο τρόπο, τα αιτήματα του αντι-απολυταρχικού ποντιακού κινήματος συνέπιπταν με τις επιδιώξεις της αριστερής τάσης των μπολσεβίκων, των Σοσιαλεπαναστατών και του Τρότσκι. Ομως τελικά θα επικρατήσει μια άλλη πολιτική προσέγγιση, που θα οδηγήσει στην ατιμωτική Συνθήκη Ειρήνης.Χιλιάδες πρόσφυγες, Ελληνες και Αρμένιοι, ακολούθησαν τα ρωσικά στρατεύματα που αποχωρούσαν από τον ανατολικό Πόντο και τον Καύκασο. Υπολογίζεται ότι περί τους 150.000 Ελληνες πρόσφυγες θα καταφύγουν στα ρωσικά εδάφη. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ένας απ’ αυτούς θα περιγράψει στην ελληνική κομμουνιστική εφημερίδα «Σπάρτακος», που εκδιδόταν στο Νοβοροσίσκ της νότιας Ρωσίας, τη δραματική αποχώρηση των Ελλήνων από τον Πόντο.

«Το χώμα μας το δακρυποτισμένο και αιματοβαμμένο το άφηναν οι Ρώσοι, έρχονταν όμως οι Τούρκοι εξαγριωμένοι πιο πολύ παρ’ όσον ήσαν, να χύσουν περισσότερο αίμα και δάκρυα. Επρεπε λοιπόν να φύγουμε και φύγαμε όσοι μπορούσαμε. Και ήρθαμε εδώ. Θυμούμαι ακόμα, δεν είμαστε οι πρώτοι, πόσα βαπόρια καταφορτωμένα φτάσανε κατόπιν από μας. Πάμπολλα. Κι άλλοι ήρχουνταν και σε μοτόρια και σε καράβια και σε βάρκες ακόμα. Πόσοι χάθηκαν άδικα στο δρόμο. Αλίμονον! Φτάσαμε στη Ρωσσία. Σπίτια πολύ ολίγα και τρόφιμα πολύ ολιγώτερα. Μόλις ήρθαμε μεις στην παραλία αυτήν, η έλλειψις έγινε αισθητή. Πολλοί απερίσκεπτοι λέγανε να μη μας δεχθούνε. Και έφεραν ως λόγον ισχυρόν το ψωμί, που δύσκολα έφθανε σ’ αυτούς… Και αναρχία και αταξία παντού. Και μ’ όλα ταύτα μας επήραν και μας εφιλοξένησαν. Μοιράσθηκαν τη δυστυχία μαζί μας. Ο καθένας μας βρήκε μία καμαρίτσα και εκάθησε, ένα μαγαζάκι και εδούλεψε και έβγαλε το ψωμί του».

Προκάλεσε έκπληξη σε πολλούς όταν η Γαλλία αποφάσισε να απαγορεύσει την οργάνωση «Γκρίζοι Λύκοι», την οργάνωση νεολαίας του ακροδεξιού Κόμματος Εθνικιστικών Κινήσεων της Τουρκίας αυτήν την εβδομάδα, καθώς ο ριζοσπαστικός ισλαμιστικός τρόμος σήκωσε ξανά το κεφάλι του στην Ευρώπη.

Η ομάδα -που ονομάζεται Loups Gris στα γαλλικά, καθώς το αρχικό της όνομα στα τουρκικά ακούγεται λίγο περίεργο – «εστίες ιδεαλιστών» ιδρύθηκαν ως μέρος του αντικομμουνιστικού κύματος της δεξιάς πολιτικής στη δεκαετία του 1960, από εκπαιδευμένους στις ΗΠΑ αξιωματούχους του τουρκικού κράτους.

Η ομάδα επέστρεψε στη δημόσια σκηνή με τις πρόσφατες επιθέσεις εναντίον κοινοτήτων Αρμενίων και μνημείων στη Γαλλία. Ένα μνημείο για τις μαζικές δολοφονίες του 1915 καλύφθηκε με έντονα κίτρινα γκράφιτι και πλήθη θυμωμένων Τούρκων περιφέρονταν στις αρμενικές γειτονιές κατά τη διάρκεια των μαχών μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας για την αμφισβητούμενη περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν δεν μπορούσε να αγνοήσει τα αιτήματα της γαλλο-αρμενικής κοινότητας καθώς οι προεδρικές εκλογές πλησιάζουν στη χώρα. Ωστόσο, η απαγόρευση μοιάζει κάπως παραπειστική, καθώς δεν υπάρχει επίσημος οργανισμός που ονομάζεται «Γκρίζοι Λύκοι». Το αν θα ερμηνευθεί ότι θα περιλαμβάνει διάφορες ομάδες που έχουν την ίδια ιδεολογία μένει να φανεί, ανάλογα και με το εάν οι εντάσεις Τουρκίας-Αρμενίας θα αυξηθούν στη Λυών και σε πολλές άλλες βασικές γαλλικές επαρχίες, αναφέρει ο Ergun Babahan στην Ahval.

Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών κατηγόρησε τη Γαλλία για την απόφαση, και κάνοντας έτσι, όχι μόνο έδειξε την υποστήριξή του για τη νεολαία του μικρότερου εταίρου της κυβέρνησης, αλλά την ίδια στιγμή, υπερασπίστηκε την οργάνωση «Γκρίζοι Λύκοι» που βλέπει σαφώς ως μέρος του κράτους και τους έδωσε το μήνυμα ότι η Τουρκία είναι πίσω τους.

«Γκρίζοι Λύκοι», «Εστίες Ιδεαλιστών», «άνθρωποι υπέρ των ιδανικών», όπως και να αυτοαποκαλούνται, αυτή η ομάδα ανθρώπων δημιουργήθηκε ως μέρος της Επιχείρησης Gladio, μιας παράνομης αντικομμουνιστικής πρωτοβουλίας που υποστηρίχθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Η ομάδα εμφανίστηκε ως οργανισμός υπό την «κατάσταση σκιάς» και συνέχισε ως το παραστρατιωτικό εργαλείο που χρησιμοποίησε το κράτος.

Η πρώτη «Εστία Ιδεαλιστών» ιδρύθηκε από φοιτητές νομικής στο Πανεπιστήμιο της Άγκυρας το 1966. Ανακήρυξαν αρχηγό τους τον Alparslan Türkeş που αποκαλούσαν «başbuğ» – ή «επικεφαλής στρατιώτης» – εμπνευσμένο από το «Führer».

Ο Türkeş έμεινε στις Ηνωμένες Πολιτείες για λίγο κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 ως νεαρός αξιωματικός του στρατού και εκπαιδεύτηκε για ειδικούς πολέμους, παράτυπους πολέμους και αντάρτικους πολέμους.

Το 1956, επέστρεψε ως μέλος της τουρκικής αντιπροσωπείας στο ΝΑΤΟ, για να γίνει ο πρώτος εμπειρογνώμονας σε θέματα ανορθόδοξου πολέμου της Τουρκίας και επικεφαλής των γραφείων του ΝΑΤΟ υπό τον Αρχηγό Επιτελείου της Τουρκίας.

Οι αντικομμουνιστικές ομάδες οργανώνονταν εντός του κρατικού μηχανισμού εκείνη την περίοδο ως μονάδες εμφύλιου πολέμου / αντι-εξέγερσης. Τα εγχειρίδια βάσει των οποίων λειτουργούσαν, περιλάμβαναν αναλυτικές οδηγίες και εκπαίδευση για κατασκοπεία, σαμποτάζ, διάδοση προπαγάνδας και φημών, καθυστέρηση ή λανθασμένη κατεύθυνση, έκδοση ψευδών ή παραπλανητικών εντολών ή αναφορών, δολοφονία, εκβιασμό, κλοπή, παραποίηση και εντοπισμός ατόμων για τρομοκρατική επίθεση.

Αυτό για το οποίο μιλάμε -αναφέρει πάντα ο Ergun Babahan στην Ahval- είναι μια δομή όπου οι αρχές ασφαλείας του κράτους, τα πολιτικά κόμματα και οι οργανώσεις νεολαίας συνυπάρχουν, και συνεχίζει αυτήν την περίπλοκη ύπαρξη μέχρι σήμερα.

Η οργάνωση «Γκρίζοι Λύκοι» στοχεύει τους φτωχούς νέους στα άκρα της Ανατολίας και άρχισε να εκπαιδεύει τα αγόρια της υπαίθρου σε στρατιωτικά στρατόπεδα που ιδρύθηκαν στη δυτική επαρχία της Σμύρνης μετά το 1968. Οι συνταξιούχοι αξιωματικοί του στρατού χειρίζονταν την εκπαίδευση αυτών των νέων.

Η χορηγούμενη από το κράτος άνοδος αυτής της παραστρατιωτικής δύναμης συνεχίστηκε καθ ‘όλη τη δεκαετία του 1970 και κορυφώθηκε με την κεντροαριστερή κυβέρνηση του Bülent Ecevit εκείνη την εποχή. Καθώς η χώρα εκινείτο προς το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1980, μαζικές δολοφονίες όπως στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης αφαίρεσαν τη ζωή πολλών διανοουμένων και ακόμη περισσότερων νέων.

Το στρατιωτικό πραξικόπημα της 12ης Σεπτεμβρίου 1980 ήταν ένα σοκ για τους Ιδεαλιστές. Πίστευαν ότι εργάζονταν για το κράτος, αλλά πολλά εξέχοντα μέλη συνελήφθησαν, φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν.

Οι Γκρίζοι Λύκοι έχασαν την εστίασή τους μετά το πραξικόπημα της δεκαετίας του 1980. Χρειάστηκε τότε η παρέμβαση του οργανωμένου εγκλήματος για να βγάλει τους «Ιδεαλιστές» από τη φυλακή.

Η ομάδα είχε προσεγγίσει το οργανωμένο έγκλημα ήδη από τη δεκαετία του 1970, για να προμηθευτεί όπλα και να συγκεντρώσει πόρους. Το κράτος ασκούσε επίσης τότε αυστηρό έλεγχο στις ομάδες του οργανωμένου εγκλήματος.

Καθώς η δεκαετία του 1980 συνεχίστηκε, οι Γκρίζοι Λύκοι άρχισαν οι ίδιοι να διαμορφώνονται σε Μαφία, με «αφεντικά» τους Muhsin YazıcıoÇlu, Abdullah Çatlı, Mehmet Gül, Mehmet Şener και Yalçın bigzbey. Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τουρκικής Ομοσπονδίας και ο άνθρωπος που ξεκίνησε τις σχέσεις με τη μαφία, Lokman Kondakçı, δήλωσε ως μέρος της ομολογίας του τα τελευταία χρόνια ότι ο ευκολότερος τρόπος για να βρεις χρήματα ήταν μέσω της διακίνησης ηρωίνης.

Αυτή η εθνικιστική μαφία άρχισε να συμμετέχει ενεργά στον αγώνα της Τουρκίας ενάντια στο κουρδικό πολιτικό κίνημα τη δεκαετία του 1990, περιπλέκοντας περαιτέρω τις σχέσεις της με το κράτος. Η ομάδα ήρθε για να ελέγξει πλήρως τη διαδρομή ναρκωτικών από το Αφγανιστάν στην Ευρώπη και την Αμερική.

Εκτός από την εμπλοκή τους με τη μαφία, μέλη της ομάδας «Γκρίζοι Λύκοι» εργάζονταν επίσης για το κράτος. Στην εποχή μετά το πραξικόπημα, η Τουρκία θεώρησε καλή ιδέα να χρησιμοποιήσει τους Γκρίζους Λύκους ενάντια στον Αρμενικό Μυστικό Στρατό για την Απελευθέρωση της Αρμενίας – ή την ASALA, μια ομάδα που χαρακτηρίστηκε «τρομοκρατική» από την Τουρκία επειδή έβαζε στο στόχαστρο Τούρκους διπλωμάτες ή γραφειοκράτες, ως αντίποινα για τα δεινά που είχαν υπομείνει οι Αρμένιοι από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Η ASALA στόχευσε πολλά τουρκικά συμφέροντα και διπλωματικές αποστολές, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας. Ο αρχηγός της τουρκικής εθνικής υπηρεσίας πληροφοριών MİT εκείνη τη στιγμή, Mehmet Eymür, δήλωσε σε μια πολύ μεταγενέστερη δίκη ότι οι Γκρίζοι Λύκοι χρησιμοποιήθηκαν εναντίον της ASALA, του Κουρδικού-αποσχιστικού Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK) και της Μαρξιστικής-Λενινιστικής Επαναστατικής Αριστεράς (DEV-SOL ). «Δεν είναι δυνατή η πραγματοποίηση αυτών των δραστηριοτήτων με φυσιολογικούς ανθρώπους», δήλωσε ο Eymür στην κατάθεσή του. «Χρειαζόμαστε άντρες που μπορούν να σπάσουν πράγματα».

Ο Alaattin Çakıcı, ένας από τους ηγέτες αυτής της εθνικιστικής μαφίας, ηγήθηκε αυτών των προσπαθειών για να στοχεύσει τους Αρμένιους, συμπεριλαμβανομένης της φερόμενης δολοφονίας του ηγέτη της ASALA Agop Agopyan. Με λίγα λόγια, η χρήση των Γκρι Λύκων εναντίον Αρμενίων στην Ευρώπη δεν είναι κάτι νέο για την Τουρκία.

Υπάρχουν ανεπιβεβαίωτες αναφορές ότι οι πορείες εναντίον Αρμενίων στη Λυών διοργανώθηκαν από Τούρκους αξιωματούχους, αλλά είναι μόνο μια φήμη – τουλάχιστον για τώρα.

Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει ένα εκτεταμένο δίκτυο πληροφοριών στην Ευρώπη μέσω των μουσουλμανικών τζαμιών. Οι Γκρίζοι Λύκοι δεν χρειάζονταν στο πεδίο, αλλά όταν ξέσπασε το ζήτημα της Αρμενίας, το κράτος έφτασε για άλλη μια φορά σε «ανάγκη ανδρών που μπορούν να σπάσουν τα πράγματα».

Η Τουρκία ακολουθώντας μια συνεχώς πιο σκληρή εξωτερική πολιτική και αποδεικνύοντας ότι δεν θα δίσταζε να χρησιμοποιήσει την τουρκική κοινότητα στην Ευρώπη για να προωθήσει τα συμφέροντά της, έχει επίσης σημάνει συναγερμό στη Γερμανία. Οι Πράσινοι της Γερμανίας, η αριστερή πτέρυγα Die Linke και η ακροδεξιά Alternative für Deutschland (AfD) έχουν ζητήσει παρόμοιες προφυλάξεις.

Ο Τούρκος-Γερμανός Πράσινος βουλευτής Cem Özdemir είναι μεταξύ εκείνων που ζήτησαν απαγόρευση της ομάδας. «Δεν έχει σημασία αν είναι Τούρκοι ή Γερμανοί ή οτιδήποτε άλλο», δήλωσε ο Özdemir σε ένα tweet. «Οι υπερεθνικιστές Γκρίζοι Λύκοι αξίζουν να απαγορευτούν!»

Η Άγκυρα έχει δείξει ότι μπορεί να προκαλέσει αναταραχές στη Γαλλία όποτε το επιθυμεί, ειδικά απέναντι σε έναν Μακρόν που βρίσκεται σε περίοδο που πηγαίνει σε εκλογές, ο οποίος με τη σειρά του έδειξε ότι μπορεί να πιέσει για πιο σκληρά μέτρα εναντίον της Τουρκίας. Ωστόσο, υπάρχουν βαθιές σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες, που πηγαίνουν πολύ πίσω στον χρόνο. Και οι δύο υπηρεσίες πληροφοριών έχουν μια σχέση που υπερβαίνει τις αντίστοιχες κυβερνήσεις τους.

Σύμφωνα με τον αρθρογράφο Doğan Özgüden, το πιο δραματικό παράδειγμα της Γαλλίας που κλείνει τα μάτια στην τουρκική δραστηριότητα πληροφοριών ήταν το 2013, όταν τρεις εκπρόσωποι του κουρδικού εθνικού κινήματος δολοφονήθηκαν στο Γραφείο Πληροφοριών του Κουρδιστάν στο Παρίσι από ένα στέλεχος της MiT. «Έχουν περάσει επτά χρόνια, αλλά η Γαλλία δεν έχει αποκαλύψει τον ρόλο του τουρκικού κράτους σε αυτές τις άθλιες δολοφονίες», δήλωσε ο Özgüden.

Πηγή: Ahvalnews / Ergun Babahan

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου 

Πηγή: kosmodromio.gr

διαφορετικό είναι το πολιτικό κλίμα για την κυβέρνηση στην δεύτερη καραντίνα μετά από αυτή της περασμένης άνοιξης: Οι Έλληνες πολίτες αισθάνονται εξαπατημένοι μετά την αυτοδιάψευση των κυβερνητικών διαβεβαιώσεων  ότι «Το lockdown δεν είναι στις επιλογές μας».

Ο ίδιος ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης, ο πιο άμεσος δηλαδή συνεργάτης του πρωθυπουργού, πριν 48 ώρες, μόλις δήλωνε ότι:

«Μία απόφαση καθολικής απαγόρευσης θα ήταν “Εξαιρετικά άστοχη για πολλούς λόγους. Θα οδηγούσε σε μαρασμό της οικονομίας και υπάρχουν ακόμη σοβαρότατες δευτερογενείς συνέπειες που δεν μπορούμε άμεσα να τις μετρήσουμε, όπως οι ψυχολογικές που σχετίζονται με τον περιορισμό των ελευθεριών των πολιτών και τον εγκλεισμό στα σπίτια, ιδίως στις νεότερες ηλικίες»!

Τι άλλαξε;

Τώρα η φτώχεια μεταξύ των εκατομμυρίων ανέργων έχει φτάσει σε ακραία όρια και οι επιχειρηματίες των μικρών εταιρειών εστίασης, λιανεμπορίου κλπ. είναι απλά κατεστραμμένοι στην μεγάλη τους πλειοψηφία μετά από τον 1,5 μήνα lockdown της άνοιξης και την μείωση των πωλήσεων μεταξύ 50-80% των μηνών που ακολούθησαν.

Όπου και να πας, όπου και να βρεθείς, ακούς «κατάρες» για την κυβέρνηση.

Τώρα, πριν τα Χριστούγεννα, λόγω αύξησης των κρουσμάτων και μόνο (οι θάνατοι, όπως ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κ.Μητσοτάκης παραδέχθηκε στην ανακοίνωση της καραντίνας, δεν ακολουθούν και δεν έχουν καμία σχέση με την αύξηση των κρουσμάτων), επιβάλλουν πάλι καραντίνα!

Ας δούμε τι είπε στο κυπριακό «Σίγμα» ειδικά για το θέμα των lockdown, ένας επιστήμονας που διαρκώς επιβεβαιώνεται από την αρχή της πανδημίας για τον τρόπο αντιμετώπισής της, ο καθηγητής ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Stanford, δρ. Γιάννης Ιωαννίδης: «Οι περισσότερες χώρες δεν άκουσαν τις συμβουλές και έχασαν την μάχη με τα τεστ και εφαρμόζουν το καταστροφικό μέτρο του lockdown». 

Ο Κ.Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του, απλά «μαϊμουδίζουν» αυτά που κάνουν οι μεγάλες δυτικές χώρες της ΕΕ, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ισπανία κλπ. με μονοψήφιο κλάσμα κρουσμάτων και κάτω του 5%, κρουσμάτων και ελάχιστων θανάτων, αναλογικά με τον πλυθυσμό, αυτών.

Γιατί; Δεν υπάρχει λογικοφανής εξήγηση. Απλά να σημειώσουμε ότι τέτοιες ενέργειες αυξάνουν την προσδοκία ενός εμβολίου που «θα σώσει». Αλλά το ρωσικό εμβόλιο, έστω όταν εγκριθεί από τον «αμαρτωλό» ΠΟΥ, δεν το έχουν στην ατζέντα τους. Εχουν όμως, άλλο...

Όμως με αυτά και με άλλα η (πραγματική...) δημοφιλία του Κ.Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του, καταρρέει.

Χαρακτηριστικά είναι τα "dislike" που έκαναν οι Έλληνες πολίτες στον πρωθυπουργό Κ.Μητσοτάκη κατά την διάρκεια των ανακοινώσεών του για το νέο lockdown, καθώς στο youtube, από το οποίο υπήρχε ζωντανή μετάδοση, οι αρνητικές αντιδράσεις ήταν περισσότερες των θετικών.

Οι επικοινωνιολόγοι στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν φροντίσει να απαγορεύσουν τα σχόλια, αλλά επέτρεψαν την θετική ή αρνητική σήμανση του βίντεο  και οι Έλληνες που παρακολουθούσαν το βίντεο άρχισαν τα dislike , προκειμένου να εκφράσουν τα συναισθηματά τους, καθώς έβλεπαν τον πρωθυπουργό να ανακοινώνει τον, επί της ουσίας, θάνατο της οικονομίας.

Μπορεί στα ΜΜΕ να καλλιεργείται η εντύπωση μιας κυβέρνησης που στηρίζεται μαζικά από τους πολίτες, όμως στην πραγματικότητα οι διαθέσεις των πολιτών είναι ήδη «άγριες» και αναμένεται να γίνουν ακόμη χειρότερες, ενόσω η κυβέρνηση καταστέλλει την οικονομική δραστηριότητα στην χώρα, στο όνομα του κορωνοϊού.