Τα «σκοτεινά χρόνια» (1943-1949) - Οι χλιαρές αντιδράσεις και οι ευθύνες των ελληνικών κυβερνήσεων που οδήγησαν στις σημερινές εξελίξεις
Με το μακεδονικό ζήτημα, έχουμε ασχοληθεί μέχρι σήμερα σε πολλά άρθρα μας, έχοντας καλύψει πτυχές του από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Σήμερα, ημέρα του μεγάλου συλλαλητηρίου για τη Μακεδονία και λίγες ημέρες πριν έρθει στη Βουλή η «Συμφωνία των Πρεσπών», θα ασχοληθούμε με μία σχετικά άγνωστη περίοδο του μακεδονικού.
Συγκεκριμένα, θα δούμε τι έγινε μεταξύ 1943, οπότε αποφασίσθηκε η ίδρυση της Ομόσπονδης Δημοκρατίας της «Μακεδονίας», εντός της Γιουγκοσλαβίας, ως το 1991.
Όπως έχουμε αναφέρει, το κράτος των Σκοπίων, η «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας», ιδρύθηκε στις 2 Αυγούστου 1944 στο μοναστήρι Πρόχορ Πτσίνσκι κατά την πρώτη σύνοδο του «Αντιφασιστικού Συμβουλίου της Λαϊκής Απελευθέρωσης της Μακεδονίας» (ASNOM). Στο προεδρείο του ASNOM, υπερίσχυσαν τα πρόσωπα εκείνα που δεν διακρίνονταν για φιλογιουγκοσλαβικές τάσεις και προσήλωση στις κομμουνιστικές ιδέες, αλλά επιδίωκαν την κατοχύρωση της μέγιστης δυνατής ανεξαρτησίας της γιουγκοσλαβικής «Μακεδονίας» από τον Τίτο και επίσης την συνένωση των τριών τμημάτων της Μακεδονίας. Πρόεδρος ήταν ο Μετόντιγια – Αντόνοφ Τσέντο από το Πρίλεπ και αντιπρόεδροι ο Πάνκο Μπρασνάροφ και ο Εμμανουήλ Τσούτσκοφ.
Είχε προηγηθεί στις 29 Νοεμβρίου 1943, στο Γάιτσε της Βοσνίας , η Δεύτερη Σύνοδος της Αντιφασιστικής Συνέλευσης της «Λαϊκής Απελευθέρωσης της Γιουγκοσλαβίας», όπου αποφασίστηκε η ομοσπονδοποίηση της Γιουγκοσλαβίας και η ένταξη της «Μακεδονίας» σ’ αυτή.
Τον Οκτώβριο – Νοέμβριο του 1943, ιδρύθηκε το ΣΝΟΦ (Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο), με τη συγκατάθεση του Κ.Κ.Ε. σε Φλώρινα και Καστοριά. Το Κ.Κ.Ε. πίστευε ότι έτσι θα προσχωρήσουν στον ΕΛΑΣ οι σλαβόφωνοι που είχαν παρασυρθεί από τη βουλγαρική προπαγάνδα και είχαν ενταχθεί στη βουλγαρική οργάνωση Οχράνα.
Άμεσοι στόχοι του ΣΝΟΦ ήταν ο αφοπλισμός των σλαβόφωνων χωρικών που είχαν εξοπλιστεί από τους Βούλγαρους, η ένταξή τους στο ΣΝΟΦ και η καλλιέργεια «σλαβομακεδονικής» εθνικής συνείδησης με καταπολέμηση του φιλοβουλγαρισμού και του γραικομανισμού.
Τον Απρίλιο του 1945, ιδρύθηκε το ΝΟΦ (Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο), ως «διάδοχος» του ΣΝΟΦ το οποίο δρούσε ανενόχλητο στην ελληνική Μακεδονία προπαγανδίζοντας τη συνένωση των τριών τμημάτων της Μακεδονίας στο πλαίσιο της Γιουγκοσλαβίας.
Με την έναρξη του ελληνικού εμφυλίου το 1946, το Κ.Κ.Ε είχε να αντιμετωπίσει την αλυτρωτική δράση του ΝΟΦ. Το ΚΚΕ είχε πλέον ανάγκη από τη βοήθεια της Γιουγκοσλαβίας και έπρεπε να εξομαλύνει τις σχέσεις του με το ΝΟΦ. Μετά από διαπραγματεύσεις, στις 14 Οκτωβρίου 1946 υπογράφτηκε ειδική συμφωνία μεταξύ ΚΚΕ και ΚΚ Γιουγκοσλαβίας, η οποία προέβλεπε την ένταξη των σλαβοφώνων στα αντάρτικα τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού και τους κομματικούς μηχανισμού του Κ.Κ.Ε.
Το Κ.Κ.Ε., σύμφωνα με τη σχετική απόφαση της Κομμουνιστικής Διεθνούς του 1934, αναγνώριζε την ύπαρξη «σλαβομακεδονικού» έθνους, αλλά από το 1935 είχε εγκαταλείψει την παλιά του θέση για «Ενιαία και Ανεξάρτητη Μακεδονία» και υποστήριζε την ισοτιμία των μειονοτήτων μέσα στα όρια του ελληνικού κράτους.
Μετά τον πόλεμο ωστόσο, η γιουγκοσλαβική ηγεσία φαινόταν να αναμένει ότι ως αποτέλεσμα της νίκης του Δημοκρατικού Στρατού, το Κ.Κ.Ε. θα παραχωρούσε τμήματα της Δυτικής Μακεδονίας, στη Γιουγκοσλαβία.
Στους κόλπους του ΝΟΦ στο μεταξύ, υπήρχε μια άτυπη διάσπαση μεταξύ αυτών που ήταν υπό την επιρροή του Κ.Κ.Ε. και όσων στρέφονταν προς το ΚΚ Γιουγκοσλαβίας (Μιχάλης Κεραμιτζής, Ηλίας Δημάκης, Βαγγέλης Αγιάνης). Η φιλογιουγκοσλαβική πτέρυγα ελεγχόταν από τα Σκόπια και διακήρυττε ότι λύση του Μακεδονικού ζητήματος μπορεί να υπάρχει, μόνο όταν η ελληνική Μακεδονία ενωθεί με τη γιουγκοσλαβική «Μακεδονία», στο πλαίσιο της γιουγκοσλαβικής ομοσπονδίας.
Το Κ.Κ.Ε. προσπάθησε να διατηρήσει τον έλεγχο του ΝΟΦ στρέφοντας τη μια ομάδα εναντίον της άλλης. Καθώς όμως είχε ανάγκη να στρατολογήσει όσο το δυνατόν περισσότερους σλαβόφωνους στον Δημοκρατικού Στρατό, δεν μπόρεσε να εμποδίσει την αλυτρωτική προπαγάνδα των φιλογιουγκοσλαβικών στοιχείων του ΝΟΦ στους σλαβόφωνους.
Η Τρίτη Ολομέλεια του Κ.Κ.Ε., που συνήλθε τον Σεπτέμβριο του 1947 στο Βελιγράδι, αποφάσισε την αύξηση του αριθμού των ανταρτών από 25.000 σε 60.000 με στόχο την κατάληψη της Θεσσαλονίκης και την «απελευθέρωση» της Βόρειας Ελλάδας («Σχέδιο Λίμνες»). Αμέσως μετά την Τρίτη Ολομέλεια, συγκροτήθηκε η «Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση» (ΠΔΚ) των ανταρτών. Στόχος ήταν αυτή να εγκατασταθεί στην Κόνιτσα.
Στην καθοριστικής σημασίας μάχη όμως για την κατάληψη της Κόνιτσας (24 Δεκεμβρίου 1947-6 Ιανουαρίου 1948), οι αντάρτες ηττήθηκαν από τις δυνάμεις του Εθνικού Στρατού και της Χωροφυλακής. Το Κ.Κ.Ε. τέθηκε τότε εκτός νόμου.
Τον Μάρτιο του 1948 η ΠΔΚ, ανακοίνωσε την απόφασή της για αποστολή παιδιών στις ανατολικές χώρες. Η οργάνωση των αποστολών είχε ξεκινήσει νωρίτερα, μετά από απόφαση του Κ.Κ.Ε. Πρόκειται για το λεγόμενο «παιδομάζωμα». Το Κ.Κ.Ε. ισχυριζόταν ότι οι γονείς έδιναν εθελοντικά τα παιδιά τους και πως στόχος της επιχειρήσης ήταν η σωτηρία των παιδιών από τα δεινά του πολέμου.
Αυτό όμως ήταν τελείως προσχηματικό. Λόγω των δυσμενών γι’ αυτό εξελίξεων στην εμφύλια σύρραξη και την ανάγκη ύπαρξης εφεδρειών, περισσότερα από 20.000 παιδιά ηλικίας 5-13 ετών (άλλες πηγές ανεβάζουν τον αριθμό τους σε 25.000-28.000), μεταφέρθηκαν βίαια στις ανατολικές χώρες. Έτσι, οι γονείς τους απαλλαγμένοι από τη φροντίδα των παιδιών τους, θα μπορούσαν να ενταχθούν απρόσκοπτα στον Δημοκρατικό Στρατό.
Η στράτευση των γυναικών ήταν πλέον επιβεβλημένη.
Οι γυναίκες θα συμμετείχαν στην κατασκευή καταφυγίων και χαρακωμάτων, στη μεταφορά πυρομαχικών και την περίθαλψη των τραυματιών. Την άνοιξη του 1949, οι γυναίκες αποτελούσαν το 30% των μάχιμων και το 70% των βοηθητικών του ΔΣΕ.
Όσο για τα παιδιά-θύματα του «παιδομαζώματος»;
Πολλά χάθηκαν κατά τη «μεταφορά» τους στις ανατολικές χώρες. Άλλα εκπαιδεύονταν για να σταλούν στην Ελλάδα και να ενταχθούν στον Δημοκρατικό Στρατό. Πρόσφατες έρευνες ιστορικών στα Σκόπια και την Πολωνία, έδειξαν ότι το 1948-1949 τουλάχιστον 2.000 παιδιά στάλθηκαν από τις ανατολικές χώρες στο μέτωπο για να πολεμήσουν με τον ΔΣΕ.
Τον Σεπτέμβριο του 1947 στο μεταξύ, το ΚΚΕ δεν έγινε δεκτό στην ΚΟΜΙΝΦΟΡΜ (συνέχεια της Κομμουνιστικής Διεθνούς), ενώ η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση των ανταρτών δεν αναγνωρίστηκε από τα κομμουνιστικά κράτη (Δεκέμβριος 1947).
Μετά την ήττα στην Κόνιτσα, ο Μάρκος Βαφειάδης υποστήριξε ότι ο ΔΣΕ έπρεπε να περιοριστεί απλά σε ανταρτοπόλεμο και να περιμένει εξωτερική βοήθεια. Αυτή ήταν η κύρια αιτία της διένεξης του Βαφειάδη με τον Νίκο Ζαχαριάδη.
Τα γεγονότα μετά το 1948
Ήδη από τις αρχές του 1948 οι σχέσεις ΕΣΣΔ – Γιουγκοσλαβίας είχαν διαταραχθεί. Η κρίση κορυφώθηκε με την αποπομπή της Γιουγκοσλαβίας από την Κομινφόρμ στις 28 Ιουνίου 1948. Κύρια αιτία της ρήξης ήταν η πολιτική ηγεμονισμού του Τίτο στα Βαλκάνια.
Οι Η.Π.Α. φοβούμενες σοβιετική επίθεση στη Γιουγκοσλαβία, πίεζαν την Ελλάδα να εξομαλύνει τις σχέσεις της με τον Τίτο, ώστε να παρασχεθεί βοήθεια στη Γιουγκοσλαβία μέσω Θεσσαλονίκης αν υπήρχε κίνδυνος.
Το 1951 οι ελληνογιουγκοσλαβικές σχέσεις εξομαλύνθηκαν και το 1953-1554 συγκροτήθηκε μια νέα «Βαλκανική Συμμαχία» μεταξύ Ελλάδα, Τουρκίας και Γιουγκοσλαβίας.
Η Γιουγκοσλαβία μετά το 1949 εγκατέλειψε την επεκτατική πολιτική, αλλά επέμενε στην ύπαρξη «μακεδονικής μειονότητας» στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία. Περίπου 20.000 σλαβόφωνοι χωρικοί κατέφυγαν μεταξύ 1944-1949 στη Γιουγκοσλαβία.
Άλλοι επειδή είχαν προσχωρήσει στο ΣΝΟΦ και το ΝΟΦ και φοβούνταν αντίποινα από τις ελληνικές αρχές, άλλοι για λόγους ασφαλείας λόγω των συνθηκών που επικρατούσαν στη Μακεδονία κατά την περίοδο του εμφυλίου και άλλοι λόγω της τρομοκρατίας και της πίεσης που ασκούσε η ομάδα του Μιχάλη Κεραμιτζή. Όπως γράφει ο Σπυρίδων Σφέτας:
«Οργανωμένο κυβερνητικό ελληνικό σχέδιο για την εκδίωξη των σλαβοφώνων δεν υπήρξε, σε αντίθεση με ό ,τι είχε διαπράξει η Τσεχοσλοβακία με τους Σουδήτες ή η Γιουγκοσλαβία με τους Γερμανούς της Βοϊβοδίνας».
Οι περισσότεροι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στα Σκόπια, το Μοναστήρι, το Τίτο Βέλες, το Πρίλεπ, το Κοτσάνι και το Στιπ. Από αυτούς, συμπαγή σλαβομακεδονική συνείδηση είχαν όσοι είχαν στρατολογηθεί στον Δημοκρατικό Στρατό και το ΝΟΦ. Η ρήξη του Τίτο με τον Στάλιν προκάλεσε ρήγμα και στους σλαβόφωνους πρόσφυγες. Ορισμένοι εγκαταστάθηκαν σε άλλες ανατολικές χώρες (Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία, Βουλγαρία). Το 1950-51, περίπου 3.000 εξέφρασαν την επιθυμία να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Όμως οι ελληνικές προξενικές αρχές στα Σκόπια ήταν ιδιαίτερα επιφυλακτικές και εξέταζαν το κάθε αίτημα ξεχωριστά.
Στις 16 Μαΐου 1950 και ενώ οι ελληνογιουγκοσλαβικές σχέσεις βρίσκονταν σε φάση εξομάλυνσης, ο υπουργός Εξωτερικών της Γιουγκοσλαβίας Καρντέλι, ανέφερε στη Βουλή, ότι υπάρχει ζήτημα «μακεδονικής» μειονότητας στην Ελλάδα που πρέπει να λυθεί. Η κυβέρνηση Πλαστήρα, εξέφρασε την έντονη ενόχλησή της και ο Τίτο αναγκάστηκε να δώσει εξηγήσεις στον Βρετανό πρεσβευτή στο Βελιγράδι Charls Peak (12/8/1950). Οι εξηγήσεις καθησύχασαν την ελληνική πλευρά και οι στα τέλη του 1950- αρχές 1951, οι σχέσεις Ελλάδας-Γιουγκοσλαβίας εξομαλύνθηκαν.
Το 1953, η ελληνική κυβέρνηση ψήφισε νόμο, με τον οποίο εγκαταστάθηκαν νέοι κάτοικοι στις περιοχές που είχαν εγκαταλείψει οι σλαβόφωνοι πρόσφυγες. Οι γιουγκοσλαβικές αντιδράσεις ήταν χλιαρές. Το 1954, ο Τίτο επισκέφτηκε πανηγυρικά την Αθήνα και κατόπιν υπογράφτηκε η τελική «συνθήκη συμμαχίας, πολιτικής συνεργασίας και αμοιβαίας βοήθειας μεταξύ Ελλάδας, Γιουγκοσλαβίας και Τουρκίας». Η γιουγκοσλαβική κυβέρνηση διέταξε τότε τη διάλυση του συλλόγου των «Αιγαιατών προσφύγων» στα Σκόπια και το σταμάτημα της έκδοσης του περιοδικού τους «Η φωνή των Αιγαιατών», το οποίο στρεφόταν εναντίον της Ελλάδας.
Με την επαναπροσέγγιση ΕΣΣΔ-Γιουγκοσλαβίας το 1955-1956, πάνω από 3.000 σλαβόφωνοι πρόσφυγες που είχαν ακολουθήσει την ηγεσία του ΔΣΕ στις ανατολικές χώρες, εγκαταστάθηκαν στα Σκόπια και τοποθετήθηκαν σε καίριες κρατικές θέσεις. Η κυβέρνηση Καραμανλή αντέδρασε, αλλά δεν επιθυμούσε να οξύνει την κατάσταση, καθώς είχε ανάγκη τη στήριξη της Γιουγκοσλαβίας στο Κυπριακό. Στις 18 Ιουνίου 1959, υπογράφτηκαν μεταξύ των δύο χωρών 12 συμφωνίες, με σημαντικότερη εκείνη τη μεθοριακή επικοινωνία. Καθοριζόταν με ζώνη βάθους περίπου 10 χιλιομέτρων από τις δύο πλευρές, συμπεριλαμβανόμενων των πόλεων Φλώρινα και Μοναστήρι (Μπίτολα), όπου επιτρεπόταν η ελεύθερη επικοινωνία των κατοίκων.
Επιτρεπόταν η ελεύθερη εισαγωγή και πώληση ορισμένων προϊόντων, η ελεύθερη άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος και η καλλιέργεια κτημάτων στην άλλη πλευρά των συνόρων, εφόσον οι δικαιούχοι τους μπορούσαν ν’ αποδείξουν την κυριότητά τους μέχρι το 1939.
Τα συνοριακά δελτία εκδίδονταν στις επίσημες γλώσσες των δύο χώρων, δίχως αυτές να κατονομάζονται.
Η συμφωνία καταστρατηγήθηκε από τις γιουγκοσλαβικές αρχές, καθώς πολίτες της «Ομόσπονδης Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας» αλλά και σλαβόφωνοι πρόσφυγες πήγαιναν στην Δυτική Μακεδονία, έκαναν προπαγάνδα και συγκέντρωναν υλικό για την ιστορία των χωριών της περιοχής κατά τη διάρκεια της Κατοχής και του εμφυλίου. Από την ελληνική πλευρά, σε ορισμένα χωριά της Δυτικής Μακεδονίας, με πρωτοβουλία των τοπικών αρχών, έγιναν τελετές ορκωμοσίας κατοίκων ενώπιον Θεού και ανθρώπων, ότι δεν θα ξαναμιλήσουν το σλαβικό γλωσσικό ιδίωμα.
Στις 14 Νοεμβρίου 1961 ο πρωθυπουργός των Σκοπίων Αλεξάνταρ Γκρλίτσκοφ, μίλησε για μέτρα της ελληνικής κυβέρνησης που είχαν στόχο τον αφανισμό της «μακεδονικής» μειονότητας στην Ελλάδα. Η χώρα μας αντέδρασε με τη μονομερή αναστολή της εφαρμογής της συμφωνίας (τέλη του 1961).
Τον Δεκέμβριο του 1962, υπογράφτηκε κοινή δήλωση μεταξύ των ΥΠΕΞ των δύο χωρών Ευάγγελου Αβέρωφ-Τοσίτσα και Κότσα Πόποβιτς, γνωστή ως «συμφωνία κυρίων Αβέρωφ-Πόποβιτς», σύμφωνα με την οποία πρέπει να αποφεύγεται κάθε δραστηριότητα και εκδήλωση που θα μπορούσε να διαταράξει τις διμερείς σχέσεις.
Η κρίση ξεπεράστηκε και η διμερής συνεργασία συνεχίστηκε. Το 1964, λόγω της όξυνσης του Κυπριακού, η κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου έκανε κάποιες παραχωρήσεις προς τη Γιουγκοσλαβία για να εξασφαλίσει τη συμπαράστασή της στο Κυπριακό.
Το διδακτορικό καθεστώς της 21ης Απριλίου λόγω του Μακεδονικού, τήρησε σκληρή στάση εναντίον της Γιουγκοσλαβίας. Τον Ιούλιο του 1967 εκδόθηκε από το υπουργικό συμβούλιο συντακτική πράξη που προέβλεπε τη στέρηση της ελληνικής ιθαγένειας και τη δήμευση των περιουσιών των αντεθνικώς δρώντων.
Αυτό αφορούσε ουσιαστικά όσους είχαν στρατευθεί στο ΣΝΟΦ, το ΝΟΦ και τον ΔΣΕ και μεταπολεμικά ζούσαν στο εξωτερικό (Γιουγκοσλαβία, Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία, Πολωνία) ή πρόσφυγες που πολιτογραφήθηκαν «Μακεδόνες» στα Σκόπια και ανέπτυσσαν ανθελληνική προπαγάνδα.
Τον Ιούλιο του 1967, ιδρύθηκε στα Σκόπια η «Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία» και στη συνέχεια η «Μακεδονική Ακαδημία Επιστημών και Τεχνών» ενώ το 1970 άρχισε να λειτουργεί ο ραδιοφωνικός σταθμός των Σκοπίων με καθημερινές εκπομπές στην ελληνική γλώσσα και ανθελληνικό περιεχόμενο.
Τον Ιανουάριο του 1971, εξερράγη αυτοσχέδια βόμβα στο κτίριο του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στα Σκόπια πιθανότατα από άτομα του «μακεδονικού λόμπι». Η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε τη λήψη περισσότερων προστατευτικών μέτρων και τη σύλληψη των δραστών. Στις 8 και 9 Σεπτεμβρίου 1971, μετά από πρόσκληση του Γιουγκοσλάβου ΥΠΕΞ Τεπάβατς, ο υφυπουργός Εξωτερικών Χρήστος Ξανθόπουλος-Παλαμάς, επισκέφθηκε επίσημα το Βελιγράδι. Ήταν η μοναδική επίσκεψη κυβερνητικού στελέχους στη Γιουγκοσλαβία, στα χρόνια της δικτατορίας.
Όταν ο Τεπάβατς ζήτησε να αναγνωρίσει η Ελλάδα την ύπαρξη «μακεδονικού έθνους» για να βελτιωθούν οι διμερείς σχέσεις, ο Ξανθόπουλος-Παλαμάς απάντησε:
«… Στη Βόρεια Ελλάδα υπάρχουν μονάχα Έλληνες, μερικοί από τους οποίους μιλούν σλαβική διάλεκτο. Κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτοί οι κάτοικοι της Βόρειας Ελλάδας, οι οποίοι δεν αισθάνονταν Έλληνες αναχώρησαν για τη Βουλγαρία. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής και του εμφυλίου, πραγματοποιήθηκε νέα μετακίνηση του πληθυσμού από τη Βόρεια Ελλάδα και τώρα εκεί παρέμειναν κάτοικοι με ελληνική συνείδηση».
Οι ελληνογιουγκοσλαβικές συνομιλίες τερματίστηκαν λόγω του μακεδονικού το 1973. Ο τότε αναπληρωτής ΥΠΕΞ Φαίδων Άννινος Καβαλιεράτος, δήλωσε:
«… Το επαρχιακόν στοιχείον… είναι ότι δημιουργείται εν Γιουγκοσλαβία μια τεχνητή εθνότης περί της οποίας π.χ. προ 50 ετών ουδείς εγένετο λόγος».
Κατά τη μεταπολίτευση, η κυβέρνηση Κων/νου Καραμανλή, υπέγραψε μια σειρά από συμφωνίες με τη Γιουγκοσλαβία. Ο Γιουγκοσλάβος πρωθυπουργός Τζεμάλ Μπίγιεντιτς έθεσε στον Κ. Καραμανλή κατά τη διάρκεια επίσκεψης του τελευταίου στη Λιουμπλιάνα (Ιούνιος 1975) το ζήτημα της «μακεδονικής» μειονότητας στην Ελλάδα.
Ο Καραμανλής αρνήθηκε κάθε συζήτηση. Στις 10-13 Μαΐου 1976, ο Τίτο επισκέφθηκε την Αθήνα συνοδευόμενος από τον πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της «Μακεδονίας» Μπόρις Ποπόφ και δήλωσε: «Θα είμαι ειλικρινής. Το θέμα το Μακεδονικό αποτελεί κάποιο εμπόδιο. Εμείς δεν έχουμε εδαφικές βλέψεις… Το γνωρίζω: δεν πρέπει να σας προσθέσω περισσότερα προβλήματα στα τόσα που έχετε…».
Τέλος, στην επίσκεψή του στο Βελιγράδι (16-20 Μαρτίου 1979) ο Κ. Καραμανλής δήλωσε:
«Εμείς δεν δεχόμαστε την ύπαρξη μειονότητας. Οι δίγλωσσοι έχουν ελληνική εθνική συνείδηση. Είχαμε εμφύλιο πόλεμο. Ένας μεγάλος αριθμός απ’ αυτούς πήγε στα Σκόπια και δημιουργεί κατά καιρούς προβλήματα. Δεν θεωρώ σκόπιμο να τίθεται το θέμα. Προσέχω τόσο πολύ το θέμα της διαφυλάξεως των σχέσεων των δύο χωρών, ώστε, όταν προκαλούμαι από δηλώσεις των Σκοπίων, δεν αντιδρώ δημόσια γιατί ακριβώς δεν θέλω να έχουμε αρνητικές επιδράσεις στις σχέσεις μας… Αλλά αυτό το θέμα μπορεί να βλάψει γιατί δημιουργεί αντιδράσεις στην Ελλάδα…».
Το δραματικό τέλος της λεγόμενης «κροατικής άνοιξης» (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1971) και το νέο Σύνταγμα της Γιουγκοσλαβίας (1974) που μετέτρεπε τη χώρα σε υβρίδιο μεταξύ ομοσπονδίας και συνομοσπονδίας προοιωνίζονταν την μελλοντική διάλυση της χώρας. Καθώς τη δεκαετία του ’80 δεν είχαμε κάποιες θεαματικές αλλαγές στις ελληνογιουγκοσλαβικές σχέσεις, η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας το 1991 και η ανεξαρτητοποίηση του κράτους των Σκοπίων δημιούργησαν μία νέα κατάσταση την οποία βιώνουμε μέχρι σήμερα.
Αυτή είναι σε γενικές γραμμές, η ιστορία του Μακεδονικού ζητήματος από το 1943 ως το 1991. Καμία ελληνική κυβέρνηση μετά τη λήξη του εμφυλίου δεν τόλμησε να προχωρήσει στην οριστική λύση του ζητήματος αλλά το άφηνε να σέρνεται… Οι Σκοπιανοί συνέχιζαν ωστόσο τη δραστηριότητα τους ανενόχλητοι στο εξωτερικό δημιουργώντας τετελεσμένα τα οποία κάποια στιγμή κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε, αιφνιδιασμένοι για μία ακόμη φορά…
Βασική πηγή μας για το άρθρο αυτό, ήταν το κεφάλαιο ΣΕΡΒΙΑ ΚΑΙ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ-ΕΛΛΑΔΑ, του Σπυρίδωνα Σφέτα, από το βιβλίο «ΒΑΛΚΑΝΙΑ 1913-2011- Εκατό Χρόνια Θύελλες και Χίμαιρες», ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ-ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ Αδελφών Κυριακίδη α.ε., Θεσσαλονίκη 2012.
Νότια του νησιού τα επίκεντρα των δύο σεισμικών δονήσεων
Δύο σεισμοί μεγέθους 4,6 και 4,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, μέσα σε ένα λεπτό, σημειώθηκαν στη θαλάσσια περιοχή ανοιχτά της Ρόδου, στις 17:49 και 17:50 αντίστοιχα, την Κυριακή.
Ο πρώτος σεισμός, μεγέθους 4,6 Ρίχτερ, είχε επίκεντρο 83 χιλιόμετρα νότια του νησιού των Ιπποτών και εστιακό βάθος 11,8 χιλιόμετρα.
Η δεύτερη σεισμική δόνηση είχε επίκεντρο 48 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Χάλκης και εστιακό βάθος 157,5 χιλιόμετρα.
Νωρίτερα, στις 17:32, είχε σημειωθεί σεισμός 3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ με επίκεντρο 65 χιλιόμετρα νότια της Ρόδου και εστιακό βάθος 15,4 χιλιόμετρα.
Νέο μοντέλο για τις εφημερίες των νοσοκομείων του ΕΣΥ στο Λεκανοπέδιο Αττικής αναζητεί το υπουργείο Υγείας. Οι πρόσφατες εικόνες ντροπής στο νοσοκομείο «Αττικόν» το οποίο την περασμένη Τρίτη γέμισε με ράντζα, λίγες ώρες μετά την έναρξη της εφημερίας του, αλλά και η κραυγή αγωνίας «δεν πάει άλλο» των εργαζομένων, ήταν η αφορμή για να εντατικοποιηθούν οι επαφές του υπουργείου Υγείας με τις αρμόδιες 1η και 2η Υγειονομική Περιφέρεια Αττικής και το Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων Υγείας για την αλλαγή του υφιστάμενου συστήματος εφημεριών των νοσοκομείων. Στο μικροσκόπιο των υπευθύνων θα βρεθούν τις επόμενες ημέρες σε διαδοχικές συσκέψεις ο αριθμός των νοσοκομείων που θα εφημερεύουν κάθε μέρα και η γεωγραφική κατανομή τους, ο τρόπος λειτουργίας των τμημάτων επειγόντων περιστατικών αλλά και η διαχείριση των ασθενών που εισάγονται στο νοσοκομείο ως έκτακτα περιστατικά σε κάθε εφημερία.
Το βασικό πρόβλημα που έχει να επιλύσει το υπουργείο αφορά την υπερφόρτωση συγκεκριμένων νοσοκομείων και κλινικών με επείγοντα περιστατικά. Είναι χαρακτηριστικό ότι το «Αττικόν» σε κάθε εφημερία του δέχεται περί τα 900 περιστατικά και γίνονται 200-250 εισαγωγές ασθενών, εκ των οποίων τουλάχιστον οι μισοί νοσηλεύονται σε ράντζα. Είναι ενδεικτική η εικόνα της περασμένης Τρίτης, όταν κατά την εφημερία του «Αττικόν» αναπτύχθηκαν 121 ράντζα, και εισήχθησαν συνολικά 210 ασθενείς. Μάλιστα, η εικόνα αυτή χαρακτηρίστηκε από τη διοίκηση του νοσοκομείου μία «τυπική εφημερία χειμερινής περιόδου», αφού το «έμφραγμα» στο «Αττικόν» ξεκίνησε πριν από επτά χρόνια, όταν δηλαδή εισήλθε το νοσοκομείο σε σύστημα πλήρους εφημερίας. Την περασμένη Τρίτη πρόβλημα είχε και ο «Ευαγγελισμός», ο οποίος επίσης εφημέρευε. Στο νοσοκομείο αναπτύχθηκαν 70 ράντζα, συν τα 15-20 ράντζα που βρίσκονται μονίμως στην ψυχιατρική κλινική.
Τι ισχύει σήμερα
Τώρα, ισχύει ένα περίπλοκο σύστημα εφημεριών σύμφωνα με το οποίο τα νοσοκομεία του Λεκανοπεδίου εφημερεύουν σε τέσσερις ομάδες (η κάθε ομάδα έχει νοσοκομεία γενικής, μερικής και ειδικής εφημερίας), που σημαίνει ότι το σύνολο του πληθυσμού της Αττικής για ένα επείγον σοβαρό πρόβλημα υγείας περιορίζεται στο ένα τέταρτο των νοσοκομείων της Αθήνας και του Πειραιά. Το δε σημαντικό έλλειμμα σε υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας οδηγεί ακόμα και απλά περιστατικά να απευθύνονται σε τριτοβάθμια νοσοκομεία.
Επιπλέον, πρόβλημα υπάρχει και στη γεωγραφική κατανομή των εφημερευόντων νοσοκομείων ειδικά στην περιοχή του Πειραιά και της Δυτικής Αθήνας. Είναι ενδεικτικό ότι το «Αττικόν» σε κάθε του εφημερία ανά τέσσερις ημέρες εξυπηρετεί πληθυσμό μεγαλύτερο των δύο εκατομμυρίων κατοίκων (Δυτική Αθήνα, Πειραιάς, νησιά Αιγαίου), χωρίς ουσιαστική βοήθεια από άλλη κοντινή μονάδα υγείας, ειδικά μετά και το «κλείσιμο» του νοσοκομείου Αγίας Βαρβάρας. Αλλο παράδειγμα αφορά την κάλυψη των νοτίων προαστίων: υπάρχουν ημέρες κατά τις οποίες για τον κάτοικο π.χ. Βούλας το πλησιέστερο νοσοκομείο που εφημερεύει είναι ο «Ευαγγελισμός» ή το «Αττικόν».
Τέλος, αδυναμίες εντοπίζονται και στην προετοιμασία των νοσοκομείων πριν από τη γενική εφημερία. Σε πολλά νοσοκομεία δεν τηρείται η υποχρέωση οι κλινικές τους να έχουν σε ποσοστό 25% διαθέσιμες κενές κλίνες κατά την έναρξη της εφημερίας, που σημαίνει ότι συχνά ξεκινούν την εφημερία έχοντας ήδη πληρότητα. Κατά καιρούς έχουν εκφραστεί ακόμα και από τα πιο επίσημα χείλη καταγγελίες για εισαγωγή στα νοσοκομεία μη επειγόντων περιστατικών μέσω της εφημερίας, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις που δεν αξιοποιείται το σύνολο των κενών κλινών ενός τομέα για νοσηλεία (κλινικές αναπτύσσουν ράντζα αντί να νοσηλεύσουν ασθενείς σε άδεια κρεβάτια άλλων κλινικών του ίδιου τομέα του νοσοκομείου).
Κριτική στην αστυνομία για τη ρίψη χημικών σε πολίτες
Ως «δείγμα γραφής για το πώς αντιμετωπίζει τη λαοθάλασσα ο τρομαγμένος πρωθυπουργός», παρουσίασε τα επεισόδια στο Σύνταγμα η Ένωση Κεντρώων.
Λίγη ώρα μετά τη βίαιη διάλυση του μεγάλου συλλαλητηρίου για τη Μακεδονία, η Ένωση Κεντρώων εξέδωσε ανακοίνωση, ασκώντας κριτική στην αστυνομία για τα χημικά.
Πιο αναλυτικά η ανακοίνωση:
«Αντί η Αστυνομία να συλλάβει τους ολιγάριθμους κουκουλοφόρους αλήτες που θέλησαν να διαταράξουν την τάξη στο συλλαλητήριο, έριξε χημικά στους φιλήσυχους πολίτες του συλλαλητηρίου.
Είναι και αυτό δείγμα γραφής, το πώς αντιμετωπίζει την λαοθάλασσα ο τρομαγμένος Πρωθυπουργός. Η Ένωση Κεντρώων καλεί τον κ. Τσίπρα να έρθει αύριο στην Βουλή να δώσει εξηγήσεις για τα κατορθώματα των Υπουργών του και της Αστυνομίας».
Το πλοιάριο με τους μετανάστες βρίσκεται 60 μίλια ανοιχτά της πόλης Μιζουράτα
Ένα πλοιάριο με 100 μετανάστες εξέπεμψε σήμα κινδύνου 60 μίλια ανοικτά της Λιβυκής πόλης Μιζουράτα, όπως μεταδίδουν τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης.
Το πλοιάριο μεταφέρει 100 ανθρώπους και το σήμα κινδύνου εξέπεμψε το σύστημα εντοπισμού πλωτών μέσων σε αβαρία, Alarm Phone.
H διαδικτυακή έκδοση της εφημερίδας La Repubblica προσθέτει ότι οι επιβαίνοντες είναι σε κατάσταση πανικού και φέρονται να υπάρχουν και νεκροί, ίσως και παιδιά.
Η Ιταλία και η Μάλτα απάντησαν επίσημα ότι αρμόδια για την παροχή βοήθειας είναι η λιβυκή ακτοφυλακή, η οποία όμως μέχρι τώρα φέρεται να μην έχει απαντήσει.
Στην εξέδρα του συλλαλητηρίου για τη Μακεδονία ανέβηκε ο δημοφιλής καλλιτέχνης Πέτρος Γαϊτάνος και τραγούδησε τον εθνικό ύμνο, πριν ξεκινήσουν οι ομιλίες των κεντρικών ομιλητών.
Χιλιάδες κόσμου κάτω από την εξέδρα τραγούδησαν μαζί του τον εθνικό ύμνο.
Σε αστυνομικούς και διερχόμενους πολίτες επιτέθηκαν αντιεξουσιαστές κατά την διάρκεια και μετά το τέλος του Συλλαλητηρίου για την Μακεδονία, στα Εξάρχεια και την ΑΣΟΕΕ.
Σύμφωνα με αστυνομικές πηγές ομάδες αγνώστων που είχαν ως ορμητήριο την ΑΣΟΕΕ στην οδό Πατησίων επιτέθηκαν σε διερχόμενα μηχανάκια.
Στην Αλεξάνδρας, ομάδα αναρχικών επιτέθηκε σε κλιμάκιο της ΟΠΚΕ, ενώ στο τρίγωνο Αλεξάνδρας - Σόλωνος - Πατησίων καταγράφηκαν επιθέσεις κατά πολιτών.
Τέλος η Αστυνομία προχώρησε σε 2-3 προσαγωγές ατόμων στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.
Ο ΙΣΑ θεωρεί εγκληματικό το γεγονός ότι τα επικίνδυνα αυτά χημικά όπλα χρησιμοποιήθηκαν ενάντια σε οικογένειες που διαδήλωναν ειρηνικά
O Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών εκφράζει την αγανάκτησή του για την ρίψη χημικών ουσιών με επιβλαβείς ουσίες, στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία και πρόκειται άμεσα να καταθέσει μηνυτήρια αναφορά στον Εισαγγελέα, προκειμένου να αποδοθούν ευθύνες σε όσους επέλεξαν τον απαράδεκτο και αντιδημοκρατικό αυτό μέσο καταστολής που έθεσε σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία.
Ο ΙΣΑ θεωρεί εγκληματικό το γεγονός ότι τα επικίνδυνα αυτά χημικά όπλα χρησιμοποιήθηκαν ενάντια σε οικογένειες που διαδήλωναν ειρηνικά και έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή παιδιών και ηλικιωμένων. Ακόμη θεωρεί απαράδεκτο ότι η εγκληματική αυτή ενέργεια γίνεται με την ανοχή και την συγκάλυψη της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υγείας, η οποία ανήκει στο ιατρικό σώμα και οφείλει να προστατεύει τη Δημόσια υγεία.
Σχολιάζοντας το θέμα ο πρόεδρος του ΙΣΑ Γ. Πατούλης επισήμανε τα εξής: «Καταγγέλλουμε το αντιδημοκρατικό και επικίνδυνο αυτό μέσο καταστολής ενός ειρηνικού συλλαλητηρίου για τα εθνικά μας συμφέροντα που βάναυσα καταπατούνται.
Η χρήση των χημικών ουσιών, έθεσε σε κίνδυνο τη ζωή ακόμα και παιδιών ενώ πέρα από τις άμεσες βλάβες στην υγεία, έχει επιπτώσεις στο σύνολο του πληθυσμού που παραμένει στην περιοχή. Καθώς έχει αποδειχθεί ότι η χρήση τους, σε μικροπεριβάλλοντα, προκαλεί τη συσσώρευση τοξικών χημικών ενώσεων, σε επίπεδα ικανά να επιφέρουν συμπτώματα στους κατοίκους της περιοχής για μακρό χρονικό διάστημα. Ζητούμε να αποδοθούν ευθύνες σε όσους επέλεξαν το βάναυσο αυτό τρόπο για να φιμωθεί η φωνή των εκατοντάδων χιλιάδων συμπολιτών μας που συμμετείχαν στο συλλαλητήριο».
Την αγανάκτησή της στην πρωτοφανής χρήση αστυνομικής βίας κατά το σημερινό συλλαλητήριο για την Μακεδονία εξέφρασε μέσω του λογαριασμού της στο Twitter η πρώην πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου.
«Ντροπή. Χημικά κ καταστολή απέναντι σε μια ειρηνική διαδήλωση με ανθρώπους όλων των ηλικιών» γράφει η κυρία Κωνσταντοπούλου και συμπληρώνει: «Ό,τι έκαναν το 2011 με τους Αγανακτισμένους».
Ντροπή. Χημικά κ καταστολή απέναντι σε μια ειρηνική διαδήλωση με ανθρώπους όλων των ηλικιών. Ό,τι έκαναν το 2011 με τους #Αγανακτισμένους#Συλλαλητήριο#Μακεδονία
Με μια γελοιογραφία απαντά ο πρώην εταίρος του πρωθυπουργού στην ανακοίνωση Μαξίμου πως «ακραία στοιχεία» βρέθηκαν στο Συλλαλητήριο
Στην ανακοίνωση του Μεγάρου Μαξίμου περί «ακραίων στοιχείων» που μετείχαν στο Συλλαλητήριο για την Μακεδονία, ανέλαβε να απαντήσει ο πρώην εταίρος του πρωθυπουργού, Πάνος Καμμένος.
Ο κύριος Καμμένος ανέβασε στο λογαριασμό του στο Twitter μια γελοιογραφία, όπου φαίνεται ο ίδιος με τον Αλέξη Τσίπρακαθισμένοι δίπλα δίπλα στα υπουργικά έδρανα. Ο κύριος Τσίπρας φαίνεται να λέει: «Ακραίοι πηγαίνουν στα συλλαλητήρια», ενώ ο Πάνος Καμμένος του απαντά: «Αυτοί που σε έκαναν πρωθυπουργό»!
Την παραίτηση της Όλγας Γεροβασίλη και της Κατερίνας Παπακώστα ζητά η ΝΔ με αφορμή τα επεισόδια στο Σύνταγμα και την αντίδραση της Αστυνομίας.
Σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΝΔ κάνει εκ νέου λόγο για κυβέρνηση - κουρελού του κ. Τσίπρα που, όπως λέει, έδειξε σήμερα το πιο σκοτεινό και αυταρχικό της πρόσωπο.
«Πανικόβλητοι μπροστά στην οργή των Ελλήνων και χωρίς καμία σοβαρή αφορμή, έριξαν μεγάλες ποσότητες χημικών για να διαλύσουν τους εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που συγκεντρώθηκαν από όλη την Ελλάδα για να διαδηλώσουν ειρηνικά εναντίον της επιζήμιας Συμφωνίας των Πρεσπών.
Οι κυρίες Γεροβασίλη και Παπακώστα πρέπει να ντρέπονται και οφείλουν σήμερα κιόλας να παραιτηθούν», καταλήγει η ανακοίνωση της ΝΔ.
Ο τεράστιος μουσικοσυνθέτης χαρακτήρισε έγκλημα σε βάρος της Ελλάδας τη Συμφωνία των Πρεσπών
«Παρών» στο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα για τη Μακεδονία έδωσε ο Μίκης Θεοδωράκης μέσω της επιστολής που συνέταξε για τους 300 της Βουλής ενόψει της κύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Την επιστολή του γνωστού μουσικοσυνθέτη με την οποία χαρακτήρισε «έγκλημα» τη Συμφωνία των Πρεσπών ανέγνωσε στους εκατοντάδες χιλιάδες συγκεντρώμενους ο Μιχάλης Πατσίκας από την οργανωτική επιτροπή του συλλαλητήριου.
Ο Μίκης Θεοδωράκης στην επιστολή του, η οποία δημοσιεύθηκε το Σάββατο στην εφημερίδα «τα ΝΕΑ», ζητά τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος κάνοντας λόγο για μεγάλους κινδύνους για το μέλλον της χώρας.
Η επιστολή του Μίκη Θεοδωράκη έχει ως εξής:
Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε που εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι όλων των πολιτικών πεποιθήσεων, ενώθηκαν στο Σύνταγμα απαιτώντας να μην προχωρήσουν οι εθνικές παραχωρήσεις εις βάρος της Ελλάδας στο Μακεδονικό.
Τότε μίλησα σε εκείνους όπως και σε όλους τους Έλληνες για τους μεγάλους κινδύνους που κρύβει για την πατρίδα μας αυτή η αναίτια υπαναχώρηση. Η κυβέρνηση αγνόησε τους κινδύνους και τον ελληνικό λαό και χωρίς καμία λογική, αποφάσισε να προχωρήσει με κάθε κόστος. Για ένα θέμα στο οποίο δεν έχουμε κανένα απολύτως λόγο να κάνουμε πίσω , ένα θέμα που δεν χρειάζεται να "λυθεί" γιατί για την Ελλάδα είναι λυμένο. Για να μας επιβληθεί μια συμφωνία που μόνο δεινά επιφυλάσσει για τη χώρα μας αλλά και για τα Βαλκάνια στο σύνολό τους. Και μάλιστα την ώρα που τα ίδια τα Σκόπια δεν έχουν από τε μέχρι σήμερα σταματήσει επισήμως να μιλούνς για "μακεδονικό" έθνος, "μακεδονική" γλώσσα και "μακεδονική" ταυτότητα, παραβιάζοντας καθημερινά ακόμα και τη Συμφωνία των Πρεσπών. ΌΛΟΙ, Από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τους και την αντιπολίτευση μέχρι και των "καλών προθέσεων" υπουργό Εξωτερικών τους που τον ακούσαμε και προχθές ακόμα στην επίσημη επίσκεψή του στην Τουρκία.
Σήμερα απευθύνομαι όχι μόνο σε εκείνους που θα διαδηλώσουν αύριο ξανά στο Σύνταγμα, αλλά κυρίως σε όσους θα βρίσκονται μέσα στο κτήριο της Βουλής και θα πάρουν μια αποφαση που αφορά το μέλλον της Ελλάδας. Απευθύνω έκκληση προς όλους τους βουλευτές: μην προχωρήσετε σε αυτό το έγκλημα σε βάρος της Ελλάδας. Η ζημιά που θα προκαλέσετε στον τόπο μας θα είναι ανεπανόρθωτη. Αλλά και η κρίση της Ιστορίας και του ελληνικού λαού θα είναι αμείλικτη.
Σας θυμίζω την επίσημη ανακοίνωση που εκδόθηκε μετά τη λήξη του Συμβουλίου των τότε πολιτικών αρχηγών που συνεδρίασαν στις 13.4.1992 παρουσία του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλή.
«Η πολιτική ηγεσία της χώρας (σ.σ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Ανδρέας Παπανδρέου, Μαρία Δαμανάκη (Συνασπισμός), Αλέκα Παπαρήγα) με εξαίρεση το ΚΚΕ συμφώνησε ότι η Ελλάδα θα αναγνωρίσει το ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων μόνο ένα τηρηθούν και οι τρεις όροι που έθεσε η ΕΟΚ στις 16 Δεκεμβρίου 1991, με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι στο όνομα του κράτους αυτού δεν θα υπάρχει η λέξη Μακεδονία».
ΚΑΘΟΛΟΥ. Με κανένα γεωγραφικό ή άλλο προσδιορισμό.
Η τυχόν απομάκρυνση από εκείνη την απόφαση πολιτικών ιστορικού διαμετρήματος που εκπροσωπούσαν σχεδόν ολόκληρο τον πολιτικό χώρο είναι πράξη ιστορικά απαράδεκτη, στα όρια της εθνικής μειοδοσίας και θα έχει ολέθρια αποτελέσματα για το μέλλον της χώρας μας.
Τα Σκόπια με όχημα το όνομα "Μακεδονία" και παραμορφώνοντας τα ιστορικά γεγονότα σε βαθμό γελοιότητας, επιδιώκουν στην πραγματικότητα την επέκταση των συνόρων τους εις βάρος των δικών μας για τη δημιουργία της λεγόμενης "Μακεδονίας του Αιγαίου".
Είναι ανάγκη να αντιταχθούμε σ΄αυτή την παραχάραξη της ιστορίας και να επαγρυπνούμε για τη διαφύλαξη της εθνικής μας ακεραιότητας που κινδυνεύει από τις διεθνείς δυνάμεις που στοχεύουν ανοιχτά στη σαλαμοποίηση της περιοχής των Βαλκανίων. Η περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας είναι νωπή. Το επόμενο θύμα θα είναι η χώρα μας.
Αν τα Σκόπια γίνουν μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης με την ψήφο τη δική μας, ώστε να μπορούν αύριο-μεθαύριο να μας απειλούν από ισχυρότερη θέση, τότε θα είμαστε άξιοι της Μοίρας μας.
Επειδή είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι η Μακεδονία ήταν και είναι Ελληνική, δεν πρέπει να τους αναγνωρίσουμε ποτέ με το όνομα αυτό, αφού γνωρίζουτμε ότι μόνο εμείς μπορούμε να του δώσουμε την ιστορική νομιμοποίηση. Δεν έχει σημασία αν υπάρχουν χώρες που αναγνώρισαν τα Σκόπια με το όνομα "Μακεδονία" παραβλέποντας ότι έτσι γελειοποιούνται μπροστά στην Ιστορία. Θυμηθείτε το παράδειγμα της Δυτικής Γερμανίας που δεν αναγνώρισε ως το τέλος την Ανατολική Γερμανία παρά το ότι δεκάδες χώρες είχαν συνάψει μαζί της διπλωματικές σχέσεις, θεωρώντας πως δεν μπορεί η αποδοαχή από τους άλλους να παραχαράξει τελεσίδικα τη δική τους νομιμοποίηση.
Βεβαίως πρέπει να συνεχίζουμε να στηρίζουμε την ειρηνική συνύπαρξη με το κράτος των Σκοπίων. Όμως όσο εκφράζουν με κάθε τρόπο αλυτρωτικές τάσεις και διεκδικούν την ιστορική μας ταυτότητα προχωρώντας σε "παραχωρήσεις" που θα μπορούσαν να απευθύνονται μόνο σε λαό ηλιθίων και γονατισμένων και παραβιάζοντας προκλητικότατα (άρα ΑΚΥΡΩΝΟΝΤΑΣ) και την ίδια τη συμφωνία των Πρεσπών που υπέγραψαν, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να έχουν την ψηφο μας για την ένταξή τους στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων δεν είναι ένα θέμα που αύριο μπορεί πανεύκολα να ρυθμιστεί διαφορετικά. Η ψήφος του ελληνικού λαού δεν έδωσε σε κανέναν εν λευκώ εξουσιοδότηση για χειρισμό του θέματος αυτού κατα το δοκούν. Καμία κυβέρνηση (ακόμα κι αν ήταν κυβέρνηση πλειοψηφίας) δεν μππορεί να πάρει τόσο σοβαρές για τη χώρα αποφάσεις. Γι' αυτό η μόνη συνετή απόφαση από πλευράς της σημερινής κυβέρνησης είναι να καταφύγει στην κρίση του Κυρίαρχου Ελληνικού Λαού με τη διενέργεια Δημοψηφίσματος.
Άνδρας μεταφέρεται αυτή τη στιγμή στο νοσοκομείο έπειτα από μαχαίρωμα που δέχθηκε από αγνώστους. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι άγνωστοι του επιτέθηκαν, του έκαψαν τη μοτοσικλέτα και τον μαχαίρωσαν. Το περιστατικό δεν συνδέεται προς το παρόν με τις συγκεντρώσεις κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Η κηδεία της 14χρονης θα γίνει την Τρίτη και το 6ο Γυμνάσιο Λαμίας θα παραμείνει κλειστό
Θρήνος για το ξαφνικό χαμό μιας 14χρονης μαθήτριας.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες από το lamiareport.gr, μαθήτρια της Β' Γυμνασίου εισήχθη στα Επείγοντα του νοσοκομείου Λαμίας πολύ νωρίς το πρωί της Παρασκευής με έντονο πόνο στην κοιλιά.
Αφού έγιναν οι απαραίτητες εξετάσεις γύρω στις 3 το μεσημέρι της Παρασκευής διακομίστηκε με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας, όπου και υπεβλήθη σε χειρουργική επέμβαση σκωληκοειδίτιδας.
Κατά τις ίδιες πηγές η επέμβαση πήγε καλά, ωστόσο η αντιβίωση η οποία χορηγήθηκε στην 14χρονη μαθήτρια ήταν αυτή που της προκάλεσε αλλεργικό σοκ, με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή της.
Η κηδεία της 14χρονης θα γίνει την Τρίτη και το 6ο Γυμνάσιο Λαμίας θα παραμείνει κλειστό.
Ένα μωρό περίπου δύο ετών μεταφέρθηκε πριν από λίγο από το Σύνταγμα με ασθενοφόρο σε νοσοκομείο. Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πληροφορίες, το μωρό δεν έχει τις αισθήσεις του.
Οι διαδηλωτές άνοιξαν διάδρομο για να μεταφερθεί το μωρό στο ασθενοφόρο και από εκεί οι διασώστες να το μεταφέρουν σε εφημερεύον νοσοκομείο.
Οι δυνάμεις της ΕΛ.ΑΣ. αντί να απομονώσουν τους 10-15 κουκουλοφόροι που δημιούργησαν τα επεισόδια επέλεξαν να προχωρήσουν σε εκτεταμένη χρήση χημικών με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί κομφούζιο.
Η αστυνομία από την πλευρά της αρχικά κατεβάζει κατά πολύ τον αριθμό των συγκεντρωμένων λέγοντας πως είναι 100.000 στο Σύνταγμα, ενώ σε μία προσπάθεια να μαζέψει τα ασυμμάζευτα για τη χρήση χημικών από τα ΜΑΤ κάνει λόγο για επίθεση εναντίων της αστυνομίας.
Συγκεκριμένα πηγές της ΕΛ.ΑΣ. αναφέρουν, χωρίς ωστόσο να λένε κουβέντα γιατί έκαναν εκτεταμένη χρήση χημικών σε ένα τόσο μεγάλο πλήθος κόσμου με κίνδυνο να ποδοπατηθούν άνθρωποι, αναφέρουν πως οι διαδηλωτές τους επιτέθηκαν. Αναφέρουν πως τα 10-15 άτομα τους επιτέθηκαν με πέτρες, λοστούς και φωτοβολίδες και από τις επιθέσεις τραυματίστηκαν αστυνομικοί.
Ενδεικτική της κατάσταση η παρακάτω εικόνα. Τα ΜΑΤ γεμάτα μπογιές κάνουν τείχος με τις ασπίδες και ένας εξ αυτών είναι έτοιμος να «ψεκάσει» με χημικά.
Παρών στο μεγάλο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία έδωσε ξανά ο Αντώνης Σαμαράς, όπως είχε κάνει και στο πρώτο συλλαλητήριο της 4ης Φεβρουαρίου.
Το παρών στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία έδωσε ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς μαζί με τη σύζυγό του.
«Η σημερινή διαδήλωση είναι για τη Δημοκρατία, είναι για την Ελλάδα για το δίκαιο μας. Και όλος ο κόσμος ήρθε εδώ – πάνω από κόμματα -για αυτό που πιστεύει και το δείχνει» δήλωσε ο κ. Σαμαράς στους δημοσιογράφους.
Αναρτήσεις
