ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ NEWSKAMATERO

Σάββατο 9 Μαΐου 2020

Η ελληνική επανάσταση στην εποχή των επαναστάσεων

Το παρόν άρθρο συντάσσεται με αφορμή τη συζήτηση που έχει ξεκινήσει, στα πλαίσια και της επικείμενης επετείου για τα 200 χρόνια από το 1821, σχετικά με τον χαρακτήρα και τις ιδεολογικές προκείμενες της ελληνικής επανάστασης. Ο λόγος που τονίζεται στον τίτλο η εποχή των επαναστάσεων είναι η παραδοχή πως η ελληνική περίπτωση δεν μπορεί να ιδωθεί ανεξάρτητα από την παγκόσμια κίνηση της ιστορίας της εν λόγω περιόδου (1776 – 1848). Ωστόσο, η προσέγγιση μας θα κινηθεί κριτικά έναντι τόσο της απομονωτικής παρουσίασης -που τείνει να εξετάζει το γεγονός της ελληνικής επανάστασης εκτός αυτού του διεθνούς πλαισίου- όσο και πτυχών της, κυρίαρχης, εκσυγχρονιστικής ματιάς -που θέτει τον «ευρωπαϊκό προσανατολισμό», στα πλαίσια μίας κακώς εννοούμενης εξάρτησης, ως πρωταρχικό διακύβευμα των επαναστατημένων Ελλήνων.
Η τελευταία προσέγγιση, μάλιστα, έρχεται -όλο και περισσότερο- να δώσει προτεραιότητα στα «φιλελεύθερα» ιδεολογικά προτάγματα του αγώνα και τεχνηέντως να υποκαταστήσει την παραδοσιακά κυρίαρχη εθνοθρησκευτική διάσταση του. Για να εξετάσουμε την ορθότητα και τα ενδεχόμενα προβλήματα αυτής της θέσης θα αναφερθούμε στο πλαίσιο στο οποίο αναπτύχθηκαν τα επαναστατικά κηρύγματα στον ελληνικό χώρο, στην εξέλιξή τους και στην προσαρμογή τους στο χρόνο σε σύνδεση με τα διεθνή δεδομένα της ανάπτυξης και, τελικά, της ήττας του ριζοσπαστισμού στην Ευρώπη –κατά την περίοδο 1789-1815. Επιπλέον, θα παραθέσουμε τον τρόπο προβολής της ελληνικής επανάστασης προς το εξωτερικό, όπως αυτός αποτυπώνεται στο κείμενο της διακήρυξης της ελληνικής ανεξαρτησίας τον Ιανουάριο του 1822.
Είναι γεγονός ότι τα επαναστατικά κηρύγματα εισέρχονται στον βαλκανικό χώρο κατά την περίοδο ακμής του ριζοσπαστισμού στην ευρωπαϊκή ήπειρο, μετά το κορυφαίο γεγονός της γαλλικής επανάστασης, της ιακωβίνικης «τρομοκρατίας» (1792-1794) και, ιδίως, της Ναπολεόντειας αυτοκρατορικής επέκτασης στην Ευρώπη και στα εδάφη της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Αρχής γενομένης από την επαναστατική απόπειρα του Ρήγα Βελεστινλή (1797), το λεγόμενο σενάριο επανάστασης στον ελληνικό χώρο λαμβάνει, αρχικά, χαρακτηριστικά ριζικής κοινωνικής αναμόρφωσης πέραν του σκοπού της εθνικής αποκατάστασης, όντας συνδεδεμένο με τις διακηρύξεις και τα προτάγματα της γαλλικής επανάστασης και των ναπολεόντειων αντιτυραννικών μηνυμάτων. Σε αυτό το πλαίσιο, η επαναστατική προοπτική προκάλεσε ισχυρές αντιδράσεις σε ευρέα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Εκπρόσωποι του ελληνικού διαφωτισμού, φαναριώτες και λόγιοι (Βούλγαρης, Καταρτζής, Κούμας, Οικονόμου κ.α.) αντιτάχθηκαν στην τροπή της γαλλικής επανάστασης μετά τη βασιλοκτονία (1793) και οριοθέτησαν τα ανοίγματά τους στον διαφωτισμό. Φιλελεύθεροι, όπως ο Κοραής, άσκησαν κριτική στις ακραίες πτυχές της γαλλικής επανάστασης και στη ναπολεόντεια διακυβέρνηση, ενώ η ισχυρότερη αντίδραση στα επαναστατικά καλέσματα προήλθε από συντηρητικούς λογίους (όπως ο Μιχαήλ Περδικάρης), από τον κλήρο και το πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης (Γρηγόριος Ε΄, Αθανάσιος Πάριος κ.α.).
Όπως καταδεικνύει η κοινωνιολογική προσέγγιση του Ανωνύμου Έλληνος στην «Ελληνική Νομαρχία» και ο Βρετανός περιηγητής William Leak, κατά την πρώτη δεκαετία του 19ου αι., οι Έλληνες ήταν χωρισμένοι σε δύο παρατάξεις: στη μία βρίσκονταν οι φορείς της ιδέας της επανάστασης και στην άλλη η εκκλησία και τα πρόσωπα που κατείχαν διοικητικές θέσεις στην οθωμανική αυτοκρατορία, οι οποίοι ένιωθαν, εύλογα, να απειλούνται από την επέλαση του ριζοσπαστισμού και τη δυνητική ανατροπή της κοινωνικής και διανοητικής τάξης πραγμάτων. Οι τελευταίοι ασκούσαν τη μεγαλύτερη επιρροή στο σύνολο του ελληνικού πληθυσμού. Ωστόσο, σε αυτό το πλαίσιο, όπου το ενδεχόμενο επανάστασης άρχισε να γίνεται το κεντρικό σημείο αντιπαράθεσης, διαμορφώθηκε ένα περιβάλλον στο οποίο άρχισαν να συζητούνται σενάρια μελλοντικής αποκατάστασης του ελληνικού γένους. Η κριτική που ασκήθηκε από τις προαναφερθείσες κοινωνικές ομάδες στις ανατρεπτικές πτυχές του επαναστατικού λόγου, που διαφοροποιούνταν ριζικά από τα δεδομένα της ορθόδοξης παράδοσης και του υπάρχοντος κοινωνικοοικονομικού καθεστώτος, διαμόρφωσε σταδιακά τα όρια ριζοσπαστισμού στα οποία θα κινούνταν μελλοντικά η προσπάθεια εθνικής αποκατάστασης.
Παράλληλα, η έκβαση των ναπολεόντειων πολέμων, το 1814, σηματοδότησε την απαρχή μίας νέας εποχής, στην οποία οι επαναστατικές ιδέες ήταν πλέον ηττημένες. Οι μυστικές εταιρείες αποτέλεσαν τους φορείς απορρόφησης των επαναστατικών ιδεών στα πλαίσια της παλινόρθωσης. Οι εταιρείες, όμως, μέσα στο προαναφερθέν περιβάλλον, -και ιδιαίτερα η Φιλική Εταιρεία στη ελληνική περίπτωση- εισήγαγαν μία νέα ιεράρχηση, όπου η εθνική αποκατάσταση τίθεται σε προτεραιότητα έναντι μίας ριζικά ανατρεπτικής πολιτικής και κοινωνικής συγκρότησης. Το ιδεολογικό πλαίσιο, επομένως, τροποποιήθηκε σταδιακά, καθώς ο εθνισμός άρχιζε να κερδίζει συνεχώς έδαφος έναντι των παλαιότερων προταγμάτων που συνδύαζαν την εθνική αποκατάσταση με έναν ριζοσπαστικά φιλελεύθερο κοινωνικό μετασχηματισμό.
Επιπλέον, η ελληνική εθνική αποκατάσταση ήταν πλέον συνδεδεμένη όχι με τις διαθέσεις των «δημοκρατικών» Γάλλων αλλά με την προσμονή βοήθειας από την ομόδοξη ρωσική αυτοκρατορία, για την οποία έχει διαμορφωθεί η πεποίθηση ότι βρίσκεται πίσω από τις ενέργειες της Φιλικής Εταιρείας. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό και με άλλους (κοινωνικοοικονομικούς) παράγοντες της μεταναπολεόντειας εποχής, θα ενεργοποιήσει τα παραδοσιακά ρωσόφιλα στοιχεία του ελληνικού χώρου, τα οποία θα γίνουν κοινωνοί της εθνικής και επαναστατικής ιδέας. Επιπρόσθετα, η οργάνωση της Φιλικής Εταιρείας, με το σύστημα των τοπικών εφορειών, θα εισαγάγει τις ελληνικές ηγετικές κοινωνικές ομάδες στο επαναστατικό εγχείρημα, μετά το 1818, με την αθρόα μύηση προεστών, φαναριωτών ηγεμόνων και ανωτέρων ιερέων· ομάδων που μέχρι εκείνη τη στιγμή τάσσονταν στους αντίποδες της επαναστατικής προοπτικής. Η Φιλική Εταιρεία, έτσι, κατέστη ο δίαυλος μετάδοσης των επαναστατικών ιδεών και βλέψεων από τα κοινωνικά στρώματα της διασποράς στην καρδιά των ηγετικών ελληνικών ομάδων στο πλαίσιο της οθωμανικής κυριαρχίας. Παράλληλα, κατάφερε να συσπειρώσει διαφορετικά κοινωνικά στρώματα του έθνους, τα οποία κινήθηκαν για την επίτευξη ενός κοινού σκοπού ανεξάρτητα από την ιδεολογική και κοινωνική τους ταυτότητα.
Μετά την αποτυχία της ελληνικής επανάστασης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες και την εμφανή αδυναμία της να εκπληρώσει το αρχικό σχέδιο μίας ολοκληρωτικής κατάρρευσης της οθωμανικής εξουσίας με μία πανχριστιανική συστράτευση, άρχισε να προωθείται το σενάριο της ανεξαρτησίας, στη βάση της πολιτικής ενοποίησης, στις περιοχές όπου η επανάσταση είχε επικρατήσει (Πελοπόννησος, Στερεά Ελλάδα, Νησιά). Οι πιο επιφανείς ελληνικές προσωπικότητες, εντός και, κυρίως, εκτός της επαναστατημένης επικράτειας (Ιωάννης Καποδίστριας, Ιγνάτιος Ουγγροβλαχίας, Κωνσταντίνος Πολυχρονιάδης, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος κ.α.) συνέστηναν την άμεση δημιουργία κεντρικής υπέρτατης διοίκησης, με στόχο αφενός τον κεντρικό συντονισμό των πολεμικών ενεργειών και αφετέρου την ιδεολογική προβολή του ελληνικού αγώνα στο εξωτερικό όχι ως κοινωνικά ανατρεπτικού αλλά ως εθνικού, θρησκευτικού και νομιμόφρονος.
Χαρακτηριστικό τεκμήριο αυτής της προτεραιότητας είναι το υπόμνημα του Ιωάννη Καποδίστρια προς τον Ιγνάτιο, το καλοκαίρι του 1821, στο οποίο, αφού προτρέπει τη σύσταση διοίκησης στους ελευθερωθέντας τόπους που να είναι  απλουστάτη και όσον το δυνατόν παρομοία με την παλαιάν των κατασκευήν καθώς οι νεωτερισμοί θέλουν κάμει περισσότερον κακόν παρά καλόν, σημειώνει: «Χαρακτηρίζουν την επανάστασιν της Ελλάδος ως έργον αυτόχρημα των Ιταλικών, Γερμανικών και Γαλλικών εταιρειών. Η κατηγορία αυτή είναι ψευδής· τουλάχιστον δεν την βοηθεί καμμία απόδειξις· εν τοσούτω αυτή πιέζει το έθνος μας. Αι ανόητοι προκηρύξεις του Υψηλάντου εδικαίωσαν πολλά τους εχθρούς μας (και δεν είναι μόνον οι Τούρκοι εχθροί μας) να σημειώσουν την ελληνικήν επανάστασιν ως περισπασμόν, τον οποίον οι Ιακωβίνοι της Ευρώπης ενήργησαν προς βοήθειαν των ολεθρίων σκοπών των κατά Ιταλίας, Γερμανίας και Γαλλίας». Έτσι, κοινός τόπος της πνευματικής, θα λέγαμε, ηγεσίας των Ελλήνων, που είχε γνώση των ευρωπαϊκών πραγμάτων, κατέστη η εμφάνιση της ελληνικής επανάστασης ως εντελώς ξεχωριστής περίπτωσης από τις επαναστατικές κινήσεις που εκδηλώνονταν την ίδια εποχή στον ευρωπαϊκό χώρο. Η ιδιαιτερότητά της, σύμφωνα με την παραπάνω ερμηνεία, συνίσταται στο γεγονός ότι δεν επεδίωκε κάποια ριζοσπαστική κοινωνική εκτροπή και τη διατάραξη της ευρωπαϊκής τάξης.
 Η επανάσταση, δηλαδή, εξ υπαρχής, προσπάθησε να πετύχει τη σύνδεσή της όχι με τις επαναστατικές φιλελεύθερες δυνάμεις της εποχής που απειλούσαν το status quo της παλινόρθωσης αλλά με τα κραταιά ευρωπαϊκά -συνταγματικά και μη- βασίλεια. Αυτή η επιλογή αφενός οφειλόταν στην ανάγκη για διπλωματική υποστήριξη της επανάστασης, σε έναν κόσμο όπου οι αντεπαναστατικές δυνάμεις και ιδέες είχαν επικρατήσει πλήρως· αφετέρου, όμως, δήλωνε την προσήλωση των Ελλήνων στον εθνικό προσανατολισμό ο οποίος επισκίαζε τις διακριτές ιδεολογικές και κοινωνικές ταυτότητες των ηγετικών (και μη) προσωπικοτήτων του αγώνα. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η προσπάθεια απόκρυψης του ονόματος της Φιλικής Εταιρείας (ο εταιρισμός προκαλούσε αρνητικά τις διαθέσεις των Δυνάμεων)  και ο υποβιβασμός του φυσικού αρχηγού της επανάστασης Δημητρίου Υψηλάντη. Επιπλέον, η στάση του Κολοκοτρώνη, στις αρχές τις επανάστασης, που συγκράτησε τον όχλο και τους θερμόαιμους στρατιωτικούς, έξω από το κατάλυμα του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, όταν επιχείρησαν να εξοντώσουν τους προύχοντες, λέγοντας ότι δεν πρέπει να μας πουν καρβονάρους.
Το πρώτο ελληνικό πολίτευμα της Επιδαύρου (1822) υπηρέτησε ακριβώς την ανάγκη προβολής του αγώνα, στην Ευρώπη της παλινορθούμενης μοναρχίας (όπου την ίδια εποχή καταπνίγονταν επαναστατικά κινήματα στην Ισπανία, τη Νάπολη και το Πεδεμόντιο), ως εθνικού και θρησκευτικού. Ταυτόχρονα, το προσωρινό πολίτευμα διευθέτησε προσωρινά τις επιμέρους ανταγωνιστικές επιδιώξεις των πρωταγωνιστικών πολιτικών παραγόντων (προυχόντων, φαναριωτών, στρατιωτικών), οι οποίες συνολικά οριοθετούνταν έξω από τον χώρο του φιλελεύθερου ριζοσπαστισμού, όπως αυτός εκφράστηκε πανευρωπαϊκά από τον «ιακωβινισμό» και τον «καρμποναρισμό» στη συνέχεια. Σίγουρα στους κόλπους των Ελλήνων διανοουμένων και, ιδιαιτέρως, των φιλελλήνων υπήρχαν αρκετά στοιχεία που εξέφραζαν, συνήθως, έναν μετριοπαθή και, σε κάποιες περιπτώσεις, ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό. Τα προτάγματα, όμως, αυτών των ομάδων συμβιβάστηκαν και προωθήθηκαν έως το σημείο εκείνο που να μην διαταράσσεται η επιδιωκόμενη διπλωματική σύνδεση του ελληνικού αγώνα με τον ευρωπαϊκό κόσμο της Ιεράς Συμμαχίας.
Στην εκσυγχρονιστική βιβλιογραφία τονίζονται σε μεγάλο βαθμό τα φιλελεύθερα χαρακτηριστικά των ελληνικών συνταγμάτων (ισότητα απέναντι στο νόμο, διάκριση των εξουσιών, ανεξιθρησκία), με πρώτο αυτό της Επιδαύρου, και, ενίοτε, η αναντιστοιχία τους με τη παραδοσιακή κοινωνία στην οποία απευθύνονταν. Στη σύνταξή τους, πράγματι, πρωταγωνίστησαν φιλελεύθεροι Έλληνες και φιλέλληνες, όπως ο Αναστάσιος Πολυζωίδης και ο Ιταλός καρμπονάρος Vincenzo Gallina. Η συνταγματική, ωστόσο, διευθέτηση και η σύσταση επιτροπικής (αντιπροσωπευτικής) διοίκησης ήταν σύμφωνη με τις προθέσεις των επιφανών Ελλήνων του εξωτερικού, ενώ δεν εναντιωνόταν στις αξιώσεις της πλειοψηφίας των ανθρώπων της επαναστατημένης επικράτειας. Επίσης, τα ρεπουμπλικανικά συντάγματα, κατά τη διάρκεια του αγώνα, είχαν προσωρινό χαρακτήρα, δεδομένου ότι δεν υπήρχε κάποιο πρόσωπο εκείνη τη στιγμή που θα αναλάμβανε ως μονάρχης τη διακυβέρνηση. Αυτό σήμαινε ότι η οριστική πολιτειακή συγκρότηση θα ολοκληρωνόταν, μετά από την επιδιωκόμενη -στρατιωτική και διπλωματική- επιτυχία της επανάστασης και την ένταξη της ελληνικής πολιτείας στο ευρωπαϊκό σύστημα σταθερότητας, με την ίδρυση ενός βασιλείου· πράγμα που δεν ήταν αντίθετο με τις διαθέσεις του συνόλου σχεδόν των πολιτικών παραγόντων. Επιπλέον, τα συντάγματα, γενικότερα, στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα, αποτελούσαν πλέον μία διαδεδομένη πρακτική της εποχής μέσω της οποίας θεσμίζονταν ισχυρά βασίλεια και αναγνωρίζονταν νέα κρατικά μορφώματα και όχι μία ριζοσπαστικά φιλελεύθερη καινοτομία.
Η ελληνική επανάσταση προσάρμοσε το νεωτερικό κεκτημένο του εθνικισμού στις παραδοσιακές νοηματοδοτήσεις του κόσμου και της ιστορίας, στη βάση της υποκατάστασης του θρησκευτικού προνοιακού προορισμού από την υπηρέτηση του εθνικού οράματος. Σε αυτό το πλαίσιο, το μοντέρνο συνταγματικό μοντέλο της Επιδαύρου συνδυάζεται με παραδοσιακές ερμηνείες αποκατάστασης που είναι εμφανείς στο κείμενο της  διακήρυξης της ελληνικής ανεξαρτησίας, σηματοδοτώντας το σημείο συνάντησης της παράδοσης και της νεωτερικότητας. Χαρακτηριστικό στοιχείο της διακήρυξης της ανεξαρτησίας είναι η απουσία της λέξης «επανάσταση» από το κείμενο. Ο αγώνας των Ελλήνων περιγράφεται ως εθνικός και ιερός πόλεμος εναντίον μίας τυραννικής και άνομης εξουσίας. Το εθνικό πρόταγμα έρχεται να υποστασιάσει νομιμοποιητικά το νοούμενο πλέον ως αυθαίρετο και παράνομο πλαίσιο της παρελθούσης συνθήκης της οθωμανικής κατάκτησης. Σε αυτά τα συμφραζόμενα, η επανάσταση προβάλλεται από τους Έλληνες ως προσπάθεια για την επιβολή της νομιμότητας απέναντι στην ανομία της σουλτανικής εξουσίας και όχι ως ανατροπή της τάξης. Η θεία πρόνοια έρχεται να αποκαταστήσει τη νόμιμη εξουσία μέσω της επαναστατικής δράσης (που ονομάζεται «πόλεμος»), η οποία αμφισβητεί τη νομιμότητα του συστήματος της κατάκτησης για να προβάλει τη -χαμένη στον παρελθόντα χρόνο- νομιμότητα του έθνους.
Με βάση τα παραπάνω, είναι εμφανές ότι οι επαναστατικοί λόγοι στον ελληνικό χώρο προσαρμόστηκαν, κατά το διάστημα 1797 – 1821, από τα δεδομένα της ανάπτυξης σε αυτά της ήττας του ριζοσπαστισμού στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Η τελική συστράτευση επετεύχθη μέσω της διανοητικής σύγκλησης στη βάση του έθνους και της θρησκείας. Οι ιδεολογικές διαφορές ενυπήρχαν στους κόλπους των επαναστατών, όμως η εθνική αποκατάσταση είχε την απόλυτη προτεραιότητα στη σκέψη και στις στοχεύσεις του συνόλου των πρωταγωνιστών· σε σημείο τέτοιο, ώστε ο όποιος προσδιορισμός που τίθεται στη βάση της ιδεολογικής σύγκρουσης και χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει τον αγώνα στο σύνολό του να στερείται πραγματολογικής ακρίβειας. Με βάση αυτήν την παραδοχή, οι Έλληνες προέβαλαν τη νομιμότητα του αγώνα, ο οποίος δεν είχε σκοπό τη διατάραξη του ευρωπαϊκού συστήματος σταθερότητας, σε αντίθεση με άλλες φιλελεύθερες επαναστάσεις που κατεστάλησαν την ίδια εποχή στη γηραιά ήπειρο. Η επανάσταση επιδίωξε εξ υπαρχής τη σύνδεση με την Ευρώπη και τα ισχυρά βασίλεια, αξιώνοντας όμως μία ισότιμη και ειλικρινή σχέση βασισμένη σε κοινά πολιτισμικά δεδομένα και όχι στην υποτέλεια. Η τελευταία ήταν παράγωγο της στρατιωτικής ήττας της επανάστασης, όχι ο εξ αρχής ομολογημένος σκοπός της.
Μιχάλης Ρέττος (Cognosco Team),
Εκπαιδευτικός, απόφοιτος κλασικής φιλολογίας (ΕΚΠΑ). Μεταπτυχιακός φοιτητής Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας του τμήματος Ιστορίας & Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ.
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
Baker, Keith Michael. “Revolutionizing Revolution.” στο Scripting Revolution: A Historical Approach to the Comparative Study of Revolutions, Keith Michael Baker and Dan Edelstein (επιμ.). Stanford, California: Stanford University Press, 2015.
Edelstein, Dan. “From Constitutional to Permanent Revolution.” στο Scripting Revolution: A Historical Approach to the Comparative Study of Revolutions, Keith Michael Baker and Dan Edelstein (επιμ.), 118–30. Stanford, California: Stanford University Press, 2015.
Leake, William-Martin. Researches in Greece. Λονδίνο: John Booth, Duke Street, Portland Place, 1814.
Petropulos, John. Πολιτική Και Συγκρότηση Κράτους Στο Ελληνικό Βασίλειο (1833-1843). Αθήνα: ΜΙΕΤ, 1985.
Rakove, Jack. “Constitutionalism: The Happiest Revolutionary Script.” στο Scripting Revolution: A Historical Approach to the Comparative Study of Revolutions, Keith Michael Baker and Dan Edelstein (επιμ.). Stanford, California: Stanford University Press, 2015.
Βακαλόπουλος, Απόστολος. Ιστορία του Νέου Ελληνισμού. τ. Ε΄. Θεσσαλονίκη: Ηρόδοτος, 1982.
Δαφνής, Κώστας (επιμ.). Αρχείον Ιωάννου Καποδίστρια. τ. ΣΤ΄. Κέρκυρα: Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών, 1985.
Δημακόπουλος, Γεώργιος. Η Διοικητική Οργάνωσις Κατά Την Ελληνικήν Επανάστασιν 1821-1827. Αθήνα: Τύποις Αδελφών Κλεισιούνη, 1966.
Δημαράς, Κ.Θ. Νεοελληνικός Διαφωτισμός. Αθήνα: Ερμής, 2009.
Διαμαντούρος, Νικηφόρος. Οι Απαρχές Της Συγκρότησης Σύγχρονου Κράτους Στην Ελλάδα, 1821 -1828. Αθήνα: ΜΙΕΤ, 2002.
Θεοτοκάς, Νίκος. “Παράδοση Και Νεοτερικότητα: Σχόλια Για Το Εικοσιένα,” Τα Ιστορικά, τχ. 17 (1992): 345–70.
Κιτρομηλίδης, Πασχάλης. Η Γαλλική Επανάσταση Και η Νοτιοανατολική Ευρώπη. Αθήνα: Πορεία, 2000.
———. Νεοελληνικός Διαφωτισμός. Αθήνα: ΜΙΕΤ, 2009.
———. Ρήγα Βελεστινλή: Άπαντα Τα Σωζόμενα. τ. Ε΄. Αθήνα: Βουλή των Ελλήνων, 2000.
Παναγιωτόπουλος, Βασίλης. “Η Φιλική Εταιρεία: Οργανωτικές Προϋποθέσεις Της Ελληνικής Επανάστασης.” στην Ιστορία Του Νέου Ελληνισμού 1770-2000, τ.Γ΄. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα, 2003.
Παντελοδήμος, Δημήτριος. Απηχήσεις Της Γαλλικής Επανάστασης Στον Ελληνικό Χώρο Κατά Το ΙΘ΄ Αιώνα. Αθήνα: Συμμετρία, 1993.
Τζάκης, Διονύσης. “Η Εφορεία Της Φιλικής Εταιρείας Στην Πελοπόννησο: Σκέψεις Για Τη Συμμετοχή Των Τοπικών Ηγετικών Ομάδων Στο Εθνικό Κίνημα.” Ιόνιος Λόγος Ε΄ (2015): 97–110.
Φιλήμων, Ιωάννης. Δοκίμιον Ιστορικόν Περί Της Ελληνικής Επαναστάσεως. τ. Α΄. Αθήνα: Τύποις Π. Σούτσα και Α. Κτένα, 1859.
———. Δοκίμιον Ιστορικόν Περί Της Φιλικής Εταιρείας. Ναύπλιο: Θ. Κονταξής και Ν. Λουλάκης, 1834.

Φωτιές από έγκριτο νομικό: «Δύσκολα θα δικαιωθεί ο Άρης στο CAS»

Τα δεδομένα της υπόθεσης του Άρη και της τιμωρίας του από τη FIFA ανέλυσε ο Πάρης Ατλαμάζογλου.
Πολύ δύσκολα θα καταφέρει ο Άρης να δικαιωθεί στο CAS και να ανατρέψει την απόφαση της FIFA για την υπόθεση της μεταγραφής του Ντουρμισάι. Ο νομικός Πάρης Ατλαμαζόγλου ανέλυσε τα δεδομένα της υπόθεσης στο Metropolis 95.5 ξεκαθαρίζοντας πως η νέα τιμωρία του Άρη είναι διαφορετική από αυτή που του είχε επιβληθεί για τις οικονομικές εκκρεμότητες προς παλιούς παίκτες.
Ο Ατλαμαζόγλου υπογράμμισε πως η FIFA έχει αλλάξει τους κανονισμούς της σχετικά με την αλλαγή του ΑΦΜ από το 2018, στην οποία βασίστηκαν οι διεκδικήσεις του Σιστόν και των άλλων παικτών. Παράλληλα, τόνισε πως η τωρινή ποινή δύσκολα θα ανατραπεί, μιας και πρόκειται για παραβίαση από πλευράς του Άρη, με τη μεταγραφή του Ντουρμισάι, της αρχικής τιμωρίας που του είχε επιβληθεί από την Παγκόσμια Ομοσπονδία. Παράλληλα, αναφέρθηκε και στις ευθύνες της ΕΠΟ, που θέλησε να διευκολύνει τους «κίτρινους», αλλά τιμωρήθηκε και η ίδια.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του Πάρη Ατλαμαζόγλου:
«Οφείλουμε να διευκρινίσουμε ότι η ποινή αυτή είναι διαφορετική από την ποινή απαγόρευσης μεταγραφών που είχε προηγηθεί για οικονομικές εκκρεμότητες προς παίκτες τον περασμένο Νοέμβριο. Η πρώτη ποινή μπορούσε να εξαλειφθεί αν πληρώνονταν οι παλιές οφειλές ή αν υπήρχε διακανονισμός ενώ η δεύτερη επιβάλλει την γνωστή ποινή για τις επόμενες δύο μεταγραφικές περιόδους. Το νομοθετικό πλαίσιο άλλαξε το 2018. Να επισημάνω ότι υπάρχει μια διαφορά σε σχέση με την ΑΕΚ: Οι υποθέσεις που είχε η ΑΕΚ κρίθηκαν μέχρι το 2016, ενώ από τον Μάιο του 2018 και εφεξής άλλαξε ο κανονισμός της FIFA και αναφέρει ότι οι νέες ΠΑΕ καλούνται να πληρώσουν ακόμα και για τις παλιές οφειλές των ΠΑΕ. Με αυτά τα δεδομένα έφτασε η απόφαση των τεσσάρων ποδοσφαιριστών στη FIFA, διότι αυτοί πήγαν στη FIFA μετά το 2018», ανέφερε αρχικά.
Για το πώς προέκυψε αυτή η απόφαση βόμβα: «Η υπόθεση του Σιστόν τελεσιδίκησε το 2013 και μέχρι τον Νοέμβριο του 2019 δεν φάνηκε ο παίκτης να κάνει κάποια ενέργεια για να διεκδικήσει τα χρήματα του. Το αίτημα του κατατέθηκε προφανώς μετά τον Μαϊο του 2018 και η πειθαρχική της FIFA εξέδωσε απόφαση, η οποία δεν μπορεί να προσβληθεί με κανέναν τρόπο άλλωστε έχει περάσει και το όριο των 21 ημερών. Αυτή η υπόθεση έγινε αμετάκλητη και δεν μπορεί να προσβληθεί πουθενά. Για τη δεύτερη απόφαση ο Άρης μπορεί να κινηθεί είτε από το CAS είτε στην επιτροπή εφέσεων της FIFA, αλλά, όπως έχει κάνει γνωστό, θα προσφύγει στο CAS. Ο Άρης θα πρέπει να καταθέσει έφεση στο CAS σε 21 ημέρες από την ώρα που θα λάβει όλο το σκεπτικό της απόφασης. Η απόφαση που εκδόθηκε χθες είναι άμεσα εκτελεστή κάτι που σημαίνει ότι δεν μπορεί να κάνει η ομάδα μεταγραφή στις δύο επικείμενες μεταγραφικές περιόδους, ενώ ανακαλείται και το δελτίο του Φιορίν Ντουρμισάι».
Για την εκτίμηση που κάνει για την έκβαση της απόφασης: «Ο Αρης εφόσον κερδίσει, θα αρθεί το δεύτερο ban. Εκτιμώ όμως ότι πολύ δύσκολα μία προσφυγή στο CAS θα γίνει δεκτή. Αυτό το λέω γιατί ο Άρης θα αιτηθεί να ανατραπεί η απόφαση της πειθαρχικής. Τον Άρη όμως τον εγκάλεσαν για παραβίαση απόφασης. Όπως αναφέρει η FIFA, ο Άρης παραβίασε τα όσα του είχε ζητήσει με την απόφαση του Νοεμβρίου. Με βάση αυτά τα δεδομένα, πόσο εύκολο είναι να ανατραπεί μια τέτοια απόφαση;».
Για τις ευθύνες της ΕΠΟ: «Κατά τη γνώμη μου η ΕΠΟ ήθελε να εξυπηρετήσει τον Άρη, κακώς το έκανε και όπως φάνηκε οι διεθνείς ομοσπονδίες δεν παίζουν. Η απόφαση που εκδίδει, πρέπει να γίνεται σεβαστή. Μάλιστα στο διατακτικό σκέλος της απόφασης δίνονται οδηγίες για την εφαρμογή της. Δεν υπάρχει άγνοια. Η ΕΠΟ και στο παρελθόν μας έχει συνηθίσει σε εκπλήξεις. Δεν εφαρμόζει όσα λέει η FIFA αλλά και η UEFA. Η ΕΠΟ πήρε ένα ρίσκο, γνωρίζοντας ότι μπορεί να υπάρχουν συνέπειες. Και οι συνέπειες τώρα είναι δυσβάστακτες. Οι εγκύκλιοι και όλες οι αποφάσεις κοινοποιούνται σε όλα τα μέρη. Στην ομοσπονδία υπάρχει ειδικό τμήμα για τις υποθέσεις εξωτερικού. Έπρεπε να γνωρίζει τις λεπτομέρειες για το τι πρέπει να κάνει».
Για το αν αυτό επηρεάζει και άλλες ομάδες ή μπορεί να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου: «Οι ξένοι παίκτες προσφεύγουν στα όργανα του εξωτερικού, στη FIFA, ενώ οι Έλληνες στα εγχώρια, όμως οι αποφάσεις, οι κανονισμοί που ορίζει η FIFA έχουν άμεση εφαρμογή στις ομοσπονδίες που υπάγονται σε αυτήν, οπότε η ΕΠΟ οφείλει να εφαρμόσει όσα ορίζει η FIFA, εκτός αν ο ορίζεται από τον κανονισμό ότι μπορεί να γίνει κάτι διαφορετικό. Με την απόφαση αυτή η FIFA θέλει να κόψει τη μόδα που οι ομάδες άλλαζαν ΑΦΜ για να γλιτώσουν τα όποια χρέη υπήρχαν. Σαφώς και μπορεί να επηρεάσει άλλες ομάδες στο μέλλον».
Τέλος. για το αν μπορεί ο Άρης να προχωρήσει σε ανανεώσεις: «Ο Άρης με την απόφαση ως έχει δεν μπορεί να κάνει μεταγραφές, αποδεσμεύσεις παικτών και να μετατρέψει ερασιτέχνες παίκτες σε επαγγελματίες. Για τις ανανεώσεις δεν μπορώ να είμαι βέβαιος, είναι κάτι που θα πρέπει να αναφέρεται μέσα στην απόφαση».

Παρασκευή 8 Μαΐου 2020

Ανοίγουν και πάλι τα σύνορα – Πτήσεις από Φρανκφούρτη για Αθήνα στις 18 Μαΐου ανακοίνωσε η Lufthansa

Σύμφωνα με ανακοίνωση η γερμανική αεροπορική εταιρεία Lufthansa θα ξεκινήσεις πτήσεις από Φρανκφούρτη προς Αθήνα στις 18 Μαΐου.

Guardian: “Οι πρόσφυγες που έγιναν πιόνια στο παιχνίδι του Ερντογάν”

Με τίτλο «”Δεν υπάρχει μέλλον”: οι πρόσφυγες που έγιναν πιόνια στο παιχνίδι του Ερντογάν», η βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν» αναφέρεται σε εκτενές δημοσίευμά της στους αιτούντες άσυλο υπογραμμίζοντας πως «αρχικά χρησιμοποιήθηκαν για την προώθηση των φιλοδοξιών της Τουρκίας στην περιοχή και σήμερα υποφέρουν σε καταυλισμούς υπό καθεστώς καραντίνας».
Στις αρχές Μαρτίου χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες συγκεντρώθηκαν στη συνοριακή πύλη του Παζάρκουλε αφού ο τούρκος πρόεδρος Ερντογάν ανακοίνωσε πως “θα ανοίξει την πύλη” για την Ευρώπη, αναφέρει το δημοσίευμα. Πολλοί επιβιβάστηκαν τότε σε λεωφορεία για το Παζάρκουλε, κάτι που σε μερικές περιπτώσεις είχε οργανωθεί από τις τουρκικές αρχές, και άλλοι περπάτησαν ως εκεί, πολλοί αφήνοντας τα σπίτια που νοίκιαζαν και πουλώντας ό,τι είχαν και δεν είχαν.
Η εφημερίδα αναφέρεται λεπτομερώς στην μαρτυρία της 45χρονης Ρίμα, μιας πρώην νοσηλεύτριας από την Συρία, η οποία έχει τεκμηριώσει τις θηριωδίες του καθεστώτος σ’ ένα νοσοκομείο εκστρατείας στη Νταράα. Μαθαίνοντας για την προτροπή του Ερντογάν, μάζεψε ό,τι είχε, άφησε το σπίτι που νοίκιαζε στην Κωνσταντινούπολη και πλήρωσε 64 ευρώ για να πάει στο Παζάρκουλε, ελπίζοντας ότι θα βρει τρόπο για να περάσει στην Ευρώπη και να συνεχίσει μέχρι την Ελβετία, όπου ζει η αδελφή της ως πολιτική πρόσφυγας.
Ωστόσο, όταν έφθασε, γρήγορα συνειδητοποίησε ότι τα σύνορα ήταν κλειστά και ότι εκείνη και οι άλλοι πρόσφυγες ήταν απλώς πιόνια στο ευρύτερο παιγνίδι της τουρκικής κυβέρνησης. “Κατάλαβα ότι μας χρησιμοποιούσαν”, λέει στην Guardian.
Μέσα στις επόμενες εβδομάδες η Ρίμα και χιλιάδες άλλοι που παρέμειναν στο Παζάρκουλε έζησαν τον έναν εφιάλτη μετά τον άλλο καθώς ξέσπασε η πανδημία του κορονοϊού στην Ευρώπη.
Την νύχτα της 26ης Μαρτίου, οι τουρκικές δυνάμεις έκαψαν τις σκηνές όσων είχαν βρει καταφύγιο σε αυτοσχέδιο καταυλισμό και τους υποχρέωσαν να επιβιβαστούν σε λεωφορεία μεταφέροντάς τους σε απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων από εκεί, σε καταυλισμούς καραντίνας.
Η μη κυβερνητική δημοσιογραφική οργάνωση Lighthouse Reports ακολούθησε την Ρίμα και 29 άλλους στο ταξίδι τους από το Παζάρκουλε, τεκμηριώνοντας τις μαρτυρίες τους. Η έρευνά της έδειξε ότι φεύγοντας από τους καταυλισμούς της καραντίνας, κάποιοι από αυτούς κατέληξαν στους δρόμους της Σμύρνης. Άλλοι, ανάμεσά τους και παιδιά, μεταφέρθηκαν σε εγκαταστάσεις κράτησης στην Άγκυρα.
Η Guardian υπογραμμίζει πως οι άνθρωποι αυτοί είναι ό,τι απομένει από τον «μοχλό πίεσης» της Τουρκίας επί της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Ρίμα λέει ότι μεταφέρθηκε σε έναν καταυλισμό καραντίνας στην Μαλάτεια, στην ανατολική Τουρκία, όπου υπήρχε ελάχιστο φαγητό και ιατρική περίθαλψη. Τελικά τους έβγαλαν από την καραντίνα στις 16 Απριλίου και τους άφησαν στην επαρχία της Τραπεζούντας, στα βορειοανατολικά της χώρας. Μια ομάδα 50 ανθρώπων, ανάμεσά τους και η Ρίμα, χωρίς χρήματα για να συνεχίσουν το ταξίδι τους, μεταφέρθηκαν από τις τοπικές αρχές σε ένα κέντρο κράτησης στην Άγκυρα, 800 χλμ μακριά.
“Μας συμπεριφέρθηκαν σαν να είμαστε κρατούμενοι και εγκληματίες”, λέει και συμπληρώνει ότι η ίδια κατάφερε να κρατήσει το κινητό της, ενώ άλλων τα κινητά τα πήραν οι αρχές. “Μπορούσα έτσι να επικοινωνώ και να καταγράφω αυτά που υπέφεραν οι άνθρωποι σε αυτή την φυλακή”, εξηγεί στην Guardian.
Έπειτα από πέντε ημέρες τους άφησαν ελεύθερους. Όμως η Ρίμα έχει χάσει το σπίτι που νοίκιαζε στο Ικόνιο, αφού δεν πλήρωσε ένα νοίκι. Και δεν μπορεί να επιστρέψει στη Συρία λόγω της προηγούμενης δράσης της κατά του καθεστώτος από τα μέσα ενημέρωσης. Και φοβάται ότι θα την απελάσουν στις «ασφαλείς ζώνες» που έχει δημιουργήσει η Τουρκία στη βόρεια Συρία. Φοβάται ότι οι ζώνες αυτές θα πέσουν σύντομα στα χέρια του καθεστώτος. «Πώς να εμπιστευθώ τις υποσχέσεις του Ερντογάν, μετά απ’ όλα όσα έχουμε δει από το τουρκικό κράτος;», ρωτάει.
Ό Ομέρ Φαρούκ Γκεργκερλίογλου, βουλευτής του φιλοκουρδικού Κόμματος της Δημοκρατίας των Λαών (HDP) και μέλος της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Τουρκία, δήλωσε ότι οι πρόσφυγες στο Παζάρκουλε χρησιμοποιήθηκαν σαν πολιτικά πιόνια.
“Χιλιάδες άνθρωποι οδηγήθηκαν στα σύνορα για να χρησιμοποιηθούν σαν μοχλός πίεσης ή για εκβιασμό”, λέει έχοντας υπάρξει και ο ίδιος αυτόπτης μάρτυρας όσων συνέβησαν στο Παζάρκουλε με την ιδιότητά του ως μέλους της Επιτροπής.
Η απειλή να ανοίξουν τα σύνορα για τους πρόσφυγες είναι η “Αχίλλειος πτέρνα της Δύσης”, τονίζει.
“Ο Ερντογάν είναι ένας πραγματιστής πολιτικός. Αυτοί οι άνθρωποι που πέθαναν, τραυματίστηκαν, εξαθλιώθηκαν, έχασαν τα υπάρχοντά τους, είναι απλώς θύματα για τον Ερντογάν. Μπορεί να παίξει και πάλι ένα τέτοιο παιχνίδι”.
Η Guardian ήρθε σε επαφή με εκπροσώπους του τουρκικού υπουργείου Υγείας ζητώντας διευκρινίσεις για την εκκένωση του Παζάρκουλε, των καταυλισμών και της διαχείρισης της κρίσης του κορονοϊού αλλά δεν έλαβε απάντηση.
www.ptisidiastima.gr

Οριστικό από FIFA: Οι πέντε αλλαγές, οι περιορισμοί και το VAR

Το συμβούλιο της FIFA που είναι υπεύθυνο για τους κανονισμούς του ποδοσφαίρου (IFAB) ενέκρινε σήμερα την αύξηση από τρεις σε πέντε των αλλαγών που μπορεί να κάνει κάθε ομάδα.
Πρόκειται για ένα προσωρινό μέτρο, το οποίο ισχύει για διοργανώσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη ή πρόκειται να αρχίσουν σύντομα και θα ολοκληρωθούν ως τις 31 Δεκεμβρίου, με ανοιχτό πάντως το ενδεχόμενο να επεκταθεί, ώστε να καλύψει ολόκληρη τη σεζόν 2020-21. Η ανάγκη για την τροποποίηση αυτή προέκυψε από την παράταση της φετινής σεζόν μέσα στο καλοκαίρι, λόγω της πανδημίας, προκειμένου να προστατευθούν οι ποδοσφαιριστές από τον αυξημένο όγκο αγώνων υπό δύσκολες καιρικές συνθήκες.
Σύμφωνα με την απόφαση της IFAB, κάθε ομάδα δικαιούται να κάνει ως και πέντε αλλαγές, χωρίς όμως να διακόψει το παιχνίδι περισσότερες από τρεις φορές. Κοινώς, κάθε προπονητής θα έχει στη διάθεσή του τρία «παράθυρα» για να κάνει τις αλλαγές του, επιπλέον της ανάπαυλας μεταξύ των δύο ημιχρόνων ή μεταξύ κανονικού αγώνα και παράτασης (σε διοργανώσεις όπου υπάρχει τέτοια).
Η απόφαση της IFAB δεν είναι δεσμευτική και η κατά περίπτωση διοργανώτρια αρχή (ομοσπονδία ή λίγκα) έχει το δικαίωμα να την ενσωματώσει ή όχι στους κανονισμούς της.
Το συμβούλιο κανονισμών απασχόλησε και το ζήτημα του VAR, καθώς έχουν εκφραστεί αμφιβολίες για το κατά πόσον οι διαιτητές VAR μπορούν να διατηρούν μεταξύ τους τις απαραίτητες αποστάσεις. Αποφασίστηκε ότι για το επόμενο διάστημα η χρήση VAR δεν θα είναι υποχρεωτική και επαφίεται στη δικαιοδοσία της εκάστοτε διοργανώτριας αρχής αν θα το διατηρήσει ή αν θα το εγκαταλείψει προσωρινά.

Πέμπτη 7 Μαΐου 2020

Reuters: «Η Τουρκία συνεχίζει να παράγει τμήματα του μαχητικού F-35 - Δεν υλοποιήθηκε η απειλή των ΗΠΑ»

Πριν από έναν χρόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν πει ότι θα αναστείλουν το πρόγραμμα παραγωγής ανταλλακτικών F-35 από την Τουρκία, εξαιτίας της αγοράς των ρωσικών S-400, αλλά σημερινό δημοσίευμα του Reuters υποστηρίζει ότι η Τουρκία συνεχίζει να παράγει κανονικά απαρτία από μαχητικά αεροσκάφη. 
Και γιατί όχι; Οι ΗΠΑ δεν υλοποίησαν την απειλή τους να κόψουν την τουρκική γραμμή παραγωγής ανταλλακτικών από την αλυσίδα εφοδιασμού των F-35.
Την στιγμή που Μόσχα και  Άγκυρα φέρονται να συζητούν τη σύνθεση και το χρονικό πλαίσιο για την παράδοση μιας πρόσθετης παρτίδας ρωσικών συστημάτων αεροπορικής άμυνας S-400, σύμφωνα με τον επικεφαλής της Ρωσικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Στρατιωτικής-Τεχνικής Συνεργασίας, Ντμίτρι Σουγκάγιεφ, η Τουρκία συνεχίζει να παράγει απάρτια των μαχητικών αεροσκαφών F-35.
«Το ζήτημα μιας πρόσθετης παρτίδας S-400 για την Τουρκία παραμένει στην ημερήσια διάταξη. Συντονίζουμε τη σύνθεση, το χρονοδιάγραμμα παράδοσης με άλλους όρους. Οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται σήμερα και ελπίζουμε να καταλήξουμε σε συμφωνία στο άμεσο μέλλον», δήλωσε ο Shugayev στο περιοδικό National Defense. 
«Οι ΗΠΑ ισχυρίζονται ότι οι S-400 είναι μη συμβατοί με το αμυντικό δίκτυο του ΝΑΤΟ παρόλο που προηγουμένως οι ίδιοι αξιωματούχοι δεν είχαν αντιταχθεί  στην Ελλάδα η οποία είχε αγοράσει τους S-300», τονίζουν ρωσικά ΜΜΕ. 
«Βόμβα» για τα F-35 
 «Η Τουρκία εξακολουθεί να παράγει και να παραδίδει ανταλλακτικά για τα μαχητικά αεροσκάφη F-35, παρά την αναστολή της συμμετοχής της από το πρόγραμμα πριν από σχεδόν ένα χρόνο, λόγω της αγοράς ρωσικού αμυντικού συστήματος αεροσκαφών S-400», δήλωσε ο διευθυντής της αμυντικής βιομηχανίας Ismail Demir σήμερα Πέμπτη, σύμφωνα με το Reuters.
Η Ουάσινγκτον ανακοίνωσε τον περασμένο Ιούλιο, όταν οι πρώτες ρωσικές μονάδες S-400 έφτασαν στην Τουρκία, ότι αναστέλλει την δράση της τουρκικής βιομηχανίας από το πρόγραμμα F-35 και αναμένεται να «καταργήσει» τη συμμετοχή της Τουρκίας έως τον Μάρτιο του 2020.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν επίσης ότι η αγορά ρωσικών πυραύλων σήμαινε ότι στην Τουρκία θα μπορούσαν να επιβληθούν κυρώσεις σύμφωνα με τη νομοθεσία των ΗΠΑ με στόχο την αποθάρρυνση αγορών άμυνας από τη Μόσχα.
«Η απομάκρυνση της Τουρκίας από το πρόγραμμα θα κόστιζε έως και 600 εκατομμύρια δολάρια», είπε Τούρκος αξιωματούχος.
Οι ίδιοι αξιωματούχοι δήλωσαν ότι η ανάπτυξη των S-400 έχει ανασταλεί από τον Απρίλιο λόγω της επιδημίας του κορωνοϊού, αλλά τελικά θα προχωρήσει. Ο Ντεμίρ είπε ότι ένα νέο χρονοδιάγραμμα για την ενεργοποίηση των S-400 θα καταρτιστεί μόλις η αμυντική βιομηχανία  επανέλθει πλήρως μετά το ξέσπασμα της πανδημίας.
«Οι εταιρείες μας συνεχίζουν την παραγωγή και την παράδοση», δήλωσε ο Ντεμίρ σε μια διαδικτυακή συνέντευξη, προσθέτοντας ότι η Τουρκία παρέμεινε «πιστός συνεργάτης» του προγράμματος F-35.
Υπενθυμίζουμε όμως ότι τυχόν «μεταφορά ή διαρροή» της τεχνολογίας των πυραύλων S-400 στις ΗΠΑ, αποτελεί σοβαρότατη απειλή για τη Ρωσία αλλά και για τις χώρες που διαθέτουν αυτά τα συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας όπως η Κίνα και η Ινδία.
Αυτό το τρομερό σενάριο περί πιθανότατης μυστικής συμφωνίας Τραμπ-Ερντογάν, το αναφέρουν πολλοί Ρώσοι ειδικοί, αναφέροντας ένα έντονο και σκοτεινό» παρασκήνιο στην υπόθεση, ενώ υπάρχουν ήδη αντιδράσεις Ρώσων αξιωματούχων προς στους Τούρκους.
 Ξένοι ειδικοί, με τη σειρά τους σημειώνουν ότι η μεταφορά τεχνολογίας από τα ρωσικά συστήματα αεράμυνας S-400 Triumph είναι εξαιρετικά ανεπιθύμητη για τη Ρωσία, δεδομένου ότι στην περίπτωση αυτή οι βασικοί εταίροι της Μόσχας θα αναγκαστούν να αρνηθούν την αγορά τέτοιων συστημάτων αεράμυνας/πυραυλικής άμυνας.

Επικοινωνία Ν. Δένδια με τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Σ. Λαβρόφ

Οι διμερείς σχέσεις, οι περιφερειακές εξελίξεις και η αντιμετώπιση της πανδημίας βρέθηκαν στο επίκεντρο της τηλεφωνικής συνομιλίας που είχε σήμερα με τον Ρώσο ομόλογό του, Σεργκέι Λαβρόφ, ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας.
Αναλυτικότερα, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, οι δύο υπουργοί αντήλλαξαν απόψεις και εμπειρίες σχετικά με τους χειρισμούς που απαιτήθηκαν αναφορικά με την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορονοϊού, ενώ ο Ν. Δένδιας ευχαρίστησε τον κ. Λαβρόφ για τη βοήθεια που παρέσχε στις προσπάθειες επαναπατρισμού Ελλήνων πολιτών από τη Ρωσία.
Στο διμερές πλαίσιο όπως επισημαίνουν οι ίδιες πηγές, ο Ν. Δένδιας αναφέρθηκε στις μακροχρόνιες σχέσεις φιλίας και συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας-Ρωσίας, τονίζοντας τη σημασία του Κοινού Σχεδίου Δράσης στην εμβάθυνση και περαιτέρω ανάπτυξη των σχέσεων αυτών, τόσο στο πολιτικό όσο και στο οικονομικό και πολιτιστικό επίπεδο. Περαιτέρω, αναφέρεται ότι τονίσθηκε η σημασία των τουριστικών ροών από τη Ρωσία προς την Ελλάδα και η θετική επίδρασή τους στις σχέσεις μεταξύ των λαών μας.
Τέλος, οι ίδιες διπλωματικές πηγές κάνουν γνωστό πως οι δύο υπουργοί είχαν την ευκαιρία να ανταλλάξουν απόψεις επί σειράς περιφερειακών ζητημάτων, με έμφαση στις εξελίξεις στη Συρία και τη Λιβύη.

Διεθνή ΜΜΕ: ''Ρώσοι μισθοφόροι έφθασαν στην Λιβύη για τον Χαφτάρ''


Τα πάνω κάτω έχουν έρθει για την Τουρκία στην Λιβύη μέσα σε λίγες ημέρες, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες, έχουμε μυστική αποστολή τουλάχιστον 400 Ρώσων μισθοφόρων στο πλευρό του Χαφτάρ, με τους οποίους αλλάζουν τα δεδομένα λόγω και του ειδικού εξοπλισμού τους . 

 
Στην πλευρά του Στρατηγού Χαλίφα Χάφταρ, έχουμε 1.200 μισθοφόρους του ρωσικού ομίλου Wagner, μιας ιδιωτικής στρατιωτικής εταιρείας (PMC).
Πριν ήταν γνωστή η παρουσία τουλάχιστον 800 Ρώσων μισθοφόρων.
 
Αυτά τα δεδομένα επιβεβαιώθηκαν για πρώτη φορά από εκπροσώπους του ΟΗΕ, σε μια έκθεση που δεν έχει ακόμη δημοσιοποιηθεί, αναφέρει το διεθνές πρακτορείο ειδήσεων AFP.

Οι Ρώσοι μεταφέρθηκαν με πλοία κάτω από άκρα μυστικότητα στο αιγυπτιακό έδαφος και από εκεί οδικώς μετέβησαν στην Βεγγάζη, έδρα των δυνάμεων του LNA.   
Την ίδια στιγμή, αντιστρόφως ανάλογη είναι η κατάσταση στην Συρία, αφού 700 τζιχαντιστές εξεγέρθηκαν κατά των Τούρκων, αρνούμενοι να συμμετάσχουν στην πολεμική αναμέτρηση στο λιβυκό έδαφος.
Πρόκειται για μαχητές που ανήκαν στο φιλοτουρκικό «Εθνικό Στρατό της Συρίας», οι οποίοι δεν ήθελαν να πάνε στη Λιβύη, αφού έμαθαν από τους δικούς τους εκεί τι ακριβώς τους αναμένει.
Οι 700 Σύριοι ανήκαν στην επίλεκτη μονάδα “Σουλτάν Μουράτ”, η οποία αποτελεί μέρος του συριακού εθνικού στρατού (SNA) που δημιουργήθηκε από την Άγκυρα.
Σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (SOHR), ο λόγος για αυτό ήταν η διαφωνία σχετικά με τη συμμετοχή αυτής της μονάδας στον πόλεμο της Λιβύης. Στην πραγματικότητα, οι μαχητές δεν ήθελαν να πεθάνουν σε μια ξένη χώρα για τα συμφέροντα του Ερντογάν.
Η Τουρκία, δεσμευμένη από τον πόλεμο της Λιβύης, αναγκάζεται να στείλει χιλιάδες Σύριους μαχητές σε αυτήν τη χώρα για να υποστηρίξει την «Κυβέρνηση της Εθνικής Συμφωνίας» (GNA).
Οι Σύριοι όμως “ξύπνησαν” και αρνούνται να δώσουν «ανθρώπινο φόρο τιμής», στερούμενοι  χρηματοδότησης, όπως συνέβη με πολλούς ''συναδέλφους'' τους που πολεμούν εκεί.
Το ακόμα πιο εξευτελιστικό για τους Τούρκους είναι ότι οι τζιχαντιστές όχι μόνο αρνήθηκαν να μεταβούν στην Λιβύη, αλλά αυτομόλησαν και από την περιοχή του Ras al-Ain στο βόρειο τμήμα της επαρχίας Hasaka στην Συρία, αφήνοντας τους Τούρκους στρατιώτες ξεκρέμαστους.

Σύμφωνα με τους τοπικούς ακτιβιστές, μεταξύ αυτών που αυτομόλησαν υπάρχουν έξι αξιωματικοί της μονάδας  “Σουλτάν Μουράτ”, με τα ονόματα Αμπού Γουαλίντ αλ-Ετσι, Άραβας Ιδρίς, Αμπού Μπιλάλ Χανίς, Αμπού Μουχάναντ αλ-Χουρ και Φάντι αλ Ντίρι.
Επί του παρόντος, τα  μέλη των συριακών παράνομων ένοπλων ομάδων που πολεμούν στο πλευρό της «κυβέρνησης της εθνικής συμφωνίας» στην Τρίπολη, ενδέχεται και αυτά να αυτομολήσουν αλλά δεν είναι σίγουρο προς τα που όμως θα κατευθυνθούν. Επικρατέστερη είναι πάντως η μετακίνηση τους προς την Νότια Ευρώπη με την Ιταλία να δεχθεί ενδεχομένως το μεγαλύτερο βάρος.

‘Όλα αυτά μετά τις μάχες στην αεροπορική βάση Αλ Βατίγια και την εξόντωση που επέβαλε ο στρατηγός Χαφτάρ στους Σύριους μαχητές.

Άτακτη υποχώρηση της κυβέρνησης μπροστά στο «κίνημα των πλατειών» - Ανοικτές για τους πολίτες - (upd)

Στροφή 180° στη σημερινή συνέντευξη Τύπου από τον υφυπουργό Πολιτικής Προστασίας Νίκο Χαρδαλιά, αναφορικά με την αντίδραση των πολιτών στα μέτρα περιορισμού της ατομικής ελευθερίας με τα επεισόδια καταστολής των πολιτών στην πλατεία Αγίας Παρασκευής, αλλά και σε δεκάδες άλλες πλατείες σε όλη την χώρα.
Συγκεκριμένα ο Ν.Χαρδαλιάς που χθες εξήγγειλε το κλείσιμο της πλατείας Αγίας Παρασκευής, σήμερα δήλωσε πως «δεν είναι δουλειά της αστυνομίας η αντιμετώπιση του κορωνοϊού»!
Και μιλώντας σε τηλεοπτικό κανάλι ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης Σ.Πέτσας δήλωσε ότι «Οι δήμαρχοι θα είναι πλέον οι αρμόδιοι για την τήρηση των μέτρων. Εμείς δεν θα επέμβουμε παρά μόνο αν κληθούμε από τους δήμους».
Ετσι, μετά το χθεσινό «φιάσκο» με την πλατεία της Αγίας Παρασκευής, όπου δυνάμεις ασφαλείας έμειναν για ώρες συγκεντρωμένες αμήχανα γύρω από την πλατεία, παρακολουθώντας τους πολίτες να... πίνουν μπύρες, αλλά και τις μαζικές συγκεντρώσεις σε άλλες πλατείες φαίνεται πως η κυβέρνηση αντιλήφθηκε πως δεν είναι λύση να στέλνει αστυνομικές δυνάμεις εναντίον φιλήσυχων πολιτών, οι οποίοι μάλιστα έχουν μείνει 2 μήνες κλεισμένοι στα σπίτια τους και πολλοί από αυτούς αντιμετωπίζουν ήδη σημαντικά οικονομικά προβλήματα λόγω της καραντίνας.
Έτσι από το πρωί υπάρχει μία «στροφή» της κυβέρνησης, με τον Στέλιο Πέτσα να μεταθέτει την ευθύνη στους δήμους για την τήρηση των κανόνων στις πλατείες και τον κ.Χαρδαλιά, ο οποίος χθες με αυστηρό ύφος προανήγγειλε επιχειρήσεις της αστυνομίας και απαγορεύσεις, σήμερα να κάνει επίκληση στην... υπευθυνότητα και την ατομική ευθύνη των πολιτών και να δηλώνει πως η «αστυνομία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τον κορωνοϊό».
«Το ότι δεν ζήσαμε εικόνες άλλων χωρών με εκατόμβες νεκρών οφείλεται ότι κινηθήκαμε συντεταγμένα. Όσοι επιλέγουν να αγνοούν την πραγματικότητα θέτουν σε κίνδυνο τη δική τους ζωή, τη ζωή των φίλων τους, της οικογένειάς τους, δεν είναι αντίσταση, ούτε μαγκιά», τόνισε ο κ. Χαρδαλιάς. «Ο κορωνοϊός κολλάει εξαιρετικά εύκολα. Είδαμε μόλις χθες πως από έναν άνθρωπο μόνο κόλλησαν άλλοι δέκα», είπε.
«Θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους και αυτή των φίλων τους, όσοι μαζεύονται σε πλατείες. Δεν είναι ζήτημα της ΕΛΑΣ ο περιορισμός της νόσου. Υπάρχει ο κίνδυνος να τα τινάξουμε όλα στον αέρα, δεν είναι ζήτημα της αστυνομίας είναι ζήτημα ατομικής ευθύνης. Οι δραματικές εικόνες άλλων χωρών με εκατόμβες νεκρών είναι πολύ πρόσφατες. Και τις αποφύγαμε γιατί λάβαμε γρήγορα και συντεταγμένα τα μέτρα. Ούτε αντίσταση κάνουν κάποιοι, ούτε μαγκιές», πρόσθεσε. 
Μάλιστα ο υφ. Πολιτικής Προστασίας επανέλαβε ότι «ο κορωνοϊός δεν αντιμετωπίζεται από την αστυνομία, η αστυνομία αντιμετωπίζει παραβατικές συμπεριφορές».

Μια γυναίκα έπεσε από το λόφο του Στρέφη – Σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο

Μια γυναίκα ανασύρθηκε χωρίς τις αισθήσεις της καθώς έπεσε από βάραθρο από το λόφο του Στρέφη.
Την άτυχη γυναίκα τη παρέλαβε το ΕΚΑΒ και έχει μεταφερθεί στο νοσοκομείο ΕΛΠΙΣ ενώ άγνωστες έιναι μέχρι τώρα οι αιτίες για την πτώση.

Πότε ανοίγουν θερινά σινεμά, μουσεία – Τι θα γίνει με τις συναυλίες και τα πολιτιστικά δρώμενα

Στις 18 Μαΐου, όπως ανακοίνωσε η Λίνα Μενδώνη, αναμένεται να ανοίξουν και πάλι οι αρχαιολογικοί χώροι, ενώ την ίδια ημέρα θα ξεκινήσουν και οι πρόβες και τα κινηματογραφικά γυρίσματα. Στα θερινά σινεμά η πρώτη προβολή θα γίνει την 1η Ιουνίου, στις 15 του ίδιου μήνα θα ξεκινήσουν οι επισκέψεις στα μουσεία, ενώ για τα πολιτιστικά δρώμενα σε ανοιχτούς χώρους θα πρέπει να φτάσουμε στις 15 Ιουλίου.
Μενδώνη: Όλα εξαρτώνται από τα επιδημιολογικά δεδομένα και από την πορεία της επιδημιολογικής καμπύλης.
Στους αρχαιολογικούς χώρους θα ισχύσει το μέτρο της απόστασης, θα καθοριστεί συγκεκριμένος αριθμός επισκεπτών ανά ώρα, και θα υπάρχει ροή εισόδου-εξόδου. Η χρήση μάσκας θα είναι προαιρετική. Στα 2 μέτρα θα πρέπει να βρίσκονται ο ένας από τον άλλο και οι επισκέπτες των μουσείων· και εδώ θα υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός ανά ώρα, ενώ θα επιτραπούν μόνο τα κλιματιστικά ανοιχτού κυκλώματος.
Στα θερινά σινεμά το όριο πληρότητας θα είναι στο 40%, ώστε να τηρούνται οι αποστάσεις. Αποστάσεις θα πρέπει να τηρούν και όσοι βρίσκονται στη σκηνή σε θεατρικά και συναυλίες· η σκηνή θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 3 μέτρα από την πρώτη σειρά καθισμάτων, ενώ αν το κοινό είναι όρθιο θα πρέπει να τηρεί τις αποστάσεις. Το όριο πληρότητας θα παραμείνει κάτω από το μισό, στο 40%, και υπάρχει σύσταση για τη χρήση μάσκας και αντισηπτικού.
«Οι κρατικές σκηνές και ορχήστρες, καθώς και τα ΔΗΠΕΘΕ, δηλαδή οι φορείς που επιδοτούνται από το κράτος, καλούνται φέτος να διαδραματίσουν ουσιαστικό ρόλο στο να παραμείνει ο πολιτισμός ενεργός αυτό το καλοκαίρι», δήλωσε η Λίνα Μενδώνη. Το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου θα προσαρμόσει τις δράσεις του αναλόγως και θα εστιάσει στις παραγωγές των κρατικών πολιτιστικών φορέων, ενώ θα αξιοποιήσει και τις νέες τεχνολογίες. Επίσης, το ΥΠΠΟΑ, σε συνεργασία με τους εποπτευόμενους φορείς του θα διοργανώσει από 15 Ιουλίου ως το τέλος Αυγούστου σε αρχαιολογικούς χώρους 200 «μικρά» πολιτιστικά δρώμενα, τα οποία αποτιμώνται περίπου σε 2 εκατομμύρια ευρώ.
Με πρωτοβουλία της ΚΕΔΕ, δημοτικοί πολιτιστικοί χώροι θα παραχωρούνται δωρεάν προκειμένου να διευκολύνονται όσοι επαγγελματίες του πολιτισμού θελήσουν να διοργανώσουν εκδηλώσεις.
Από το Blogger.