ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Έξι μήνες αργότερα, όλα αυτά τα κόμματα συντρίβουν τους αντιπάλους τους στη μια δημοσκόπηση μετά την άλλη, επισημαίνει το Axios στην ανάλυσή του.

Γιατί έχει σημασία: Το λαϊκιστικό κύμα που σχηματίστηκε μετά τη μεταναστευτική κρίση του 2015, δεν έχει κορυφωθεί. Κυριαρχεί -και εξαπλώνεται- σε όλη την Ευρώπη, με την υποστήριξη μιας κυβέρνησης των ΗΠΑ, η οποία επιθυμεί να δει το MAGA να γίνεται παγκόσμιο.

Οι εξελίξεις: Για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία, τα ακροδεξιά κόμματα προηγούνται στις δημοσκοπήσεις στις τέσσερις μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρώπης.

• Στη Γερμανία, μια νέα δημοσκόπηση την περασμένη εβδομάδα διαπίστωσε ότι το AfD -που μαστίζεται από ναζιστικά σκάνδαλα και παρακολουθείται από τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες για ύποπτο εξτρεμισμό- είναι οριακά το πιο δημοφιλές κόμμα στη χώρα.
• Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Μεταρρυθμιστικό Κόμμα του Νάιτζελ Φάρατζ έχει διψήφιο προβάδισμα έναντι τόσο του κυβερνώντος Εργατικού Κόμματος όσο και των Συντηρητικών, που κυριαρχούν στη βρετανική πολιτική σκηνή για έναν αιώνα.
• Στη Γαλλία, ο ακροδεξιός Εθνικός Συναγερμός βρίσκεται άνετα στην πρώτη θέση των δημοσκοπήσεων, ακόμη και με την ηγέτιδά του Μαρίν Λεπέν να έχει αποκλειστεί από το να θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία το 2027, λόγω υπεξαίρεσης κονδυλίων της ΕΕ.
• Στην Ιταλία, η πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι -επικεφαλής της πρώτης ακροδεξιάς κυβέρνησης της χώρας από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο- αψήφησε την πολιτική σοβαρότητα, παραμένοντας σχετικά δημοφιλής τρία χρόνια μετά την άνοδό της στην εξουσία, αν και κυβέρνησε πιο ρεαλιστικά από ό,τι ανέμεναν πολλοί.

Βεβαίως, καμία από αυτές τις χώρες δεν θα έχει εκλογές σύντομα, κάτι που σημαίνει ότι οι δημοσκοπήσεις -προς το παρόν- αντικατοπτρίζουν την ορμή και όχι μια επικείμενη μεταβίβαση εξουσίας.

• Στη Γερμανία και σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης, τα κυρίαρχα κόμματα διατηρούν εδώ και καιρό ένα λεγόμενο «cordon sanitaire» («υγειονομικό κλοιό») – αρνούμενα να σχηματίσουν συνασπισμούς ή να μοιραστούν την εξουσία με την ακροδεξιά.
• Αυτό το «τείχος προστασίας» έχει διατηρηθεί τα τελευταία χρόνια, αλλά η αντοχή του δοκιμάζεται από την αυξανόμενη δύναμη των λαϊκιστικών δυνάμεων.

Η μεγάλη εικόνα: Η άνοδος της ακροδεξιάς είναι προϊόν πολιτισμικών, οικονομικών και γεωπολιτικών πιέσεων που έχουν συσσωρευτεί για περισσότερο από μια δεκαετία.

Μετανάστευση: Εκατομμύρια μετανάστες από τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική εισήλθαν στην Ευρώπη τα χρόνια που ακολούθησαν την προσφυγική κρίση του 2015. Ακόμη και μετριοπαθή κόμματα έχουν αυστηροποιήσει τις μεταναστευτικές τους πολιτικές τα τελευταία χρόνια, αλλά οι συζητήσεις για την εθνική κυριαρχία, την ταυτότητα και την ασφάλεια έχουν μόνο ενταθεί.

• Οικονομικό άγχος: Οι επίμονα υψηλές τιμές, η επιβράδυνση της ανάπτυξης και η ανισότητα μετά την πανδημία έχουν τροφοδοτήσει τη δυσαρέσκεια προς τα κυβερνώντα κόμματα. Ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι δασμοί του Προέδρου Τραμπ έχουν προσθέσει στην οικονομική πίεση, ειδικά σε οικονομίες με εξαγωγικές τάσεις όπως η Γερμανία.
• Εμπιστοσύνη στους θεσμούς: Τα σκάνδαλα, οι έρευνες για διαφθορά και οι αντιλήψεις για μια ελίτ που δεν έχει άμεση επαφή με την κοινωνία έχουν αποδυναμώσει την εμπιστοσύνη στα κυρίαρχα κόμματα και τους θεσμούς της ΕΕ, ακόμη και όταν ακροδεξιά κόμματα έχουν αντιμετωπίσει πολλά δικά τους σκάνδαλα.

«Για την ΕΕ, αυτήν τη στιγμή όλα έχουν να κάνουν με την μεταναστευτική κρίση», δήλωσε στο Axios ο podcaster του MAGA, Τζακ Ποσμπίκ (Jack Posobiec), ο οποίος μίλησε στις εναρκτήριες εκδηλώσεις του CPAC στην Ουγγαρία και την Πολωνία.

• «Οι προσδοκίες έχουν αλλάξει δραστικά. Οι άνθρωποι ήθελαν ελεγχόμενη καθαρή θετική μετανάστευση. Αγνοούνταν. Έτσι, τώρα θέλουν μαζικές απελάσεις», δήλωσε ο Ραχίμ Κασάμ (Raheem Kassam), πρώην σύμβουλος του Φάρατζ και νυν αρχισυντάκτης του The National Pulse.

Ανάμεσα στις γραμμές: Οι αξιωματούχοι του Τραμπ έχουν κάνει ανοιχτά εκστρατεία για την ακροδεξιά της Ευρώπης, επιδιώκοντας να αυξήσουν τις τάξεις των συμμάχων τους όπως η Μελόνι, ο Βίκτορ Όρμπαν στην Ουγγαρία και ο νέος Πρόεδρος της Πολωνίας, Κάρολ Ναβρότσκι.

• Ο Βανς συναντήθηκε με τον ηγέτη του AfD πριν από τις εκλογές της Γερμανίας, ο Μασκ υποστήριξε ρητά το κόμμα και ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάρκο Ρούμπιο, καταδίκασε τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες επειδή το χαρακτήρισαν «εξτρεμιστική» οργάνωση.
• Ο Βανς, ο οποίος συναντήθηκε επίσης με τον Φάρατζ στο Ηνωμένο Βασίλειο αυτήν την εβδομάδα, σόκαρε το ευρωπαϊκό κατεστημένο, όταν κατηγόρησε τους ηγέτες του τον Φεβρουάριο ότι «τρέχουν με φόβο» για τους δικούς τους ψηφοφόρους.
• «Η δημοκρατία βασίζεται στην ιερή αρχή ότι η φωνή του λαού έχει σημασία», δήλωσε ο Βανς στην πρώτη του ομιλία για την εξωτερική πολιτική ως αντιπρόεδρος στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου. «Δεν υπάρχει χώρος για τείχη προστασίας», σημείωσε.

«Στην πρέσβειρα υπενθυμίστηκε ότι οι δηλώσεις αυτές αντίκεινται στο κλίμα εμπιστοσύνης και στην ιστορική σχέση των δύο χωρών μας, καθώς επίσης και στις πρόσφατες διμερείς εξελίξεις», τη «σθεναρή σύγκλιση των δυο χωρών, ιδίως όσον αφορά την ακλόνητη υποστήριξη στην Ουκρανία», διευκρίνισε η πηγή στο γαλλικό υπουργείο Εξωτερικών, επιβεβαιώνοντας πληροφορίες του ραδιοφωνικού σταθμού France Inter.

Ερωτηθείς ενώ βρισκόταν στο Μιλάνο για το ενδεχόμενο ανάπτυξης Ιταλών στρατιωτικών στην Ουκρανία, αν σταματήσουν οι εχθροπραξίες, κάτι που σχεδιάζουν να κάνουν η Γαλλία και η Βρετανία, ο Ματέο Σαλβίνι απάντησε πως αφού το θέλει τόσο ο Εμανουέλ Μακρόν, «μπορεί να πάει αυτός», βάζοντας κράνος και παίρνοντας τουφέκι.

Ο επικεφαλής του ακροδεξιού, αντιμεταναστευτικού κόμματος Λέγκα, σύμμαχος της επικεφαλής της γαλλικής ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν, είχε ήδη χαρακτηρίσει «παλαβό» τον Γάλλο πρόεδρο τον Μάρτιο, κατηγορώντας τον πως ωθεί την Ευρώπη να εμπλακεί σε πόλεμο με τη Ρωσία.

Η Γαλλία και η Βρετανία, επικεφαλής «συμμαχίας προθύμων» χωρών, έχουν πρόθεση να στείλουν αποσπάσματα στην Ουκρανία, εν είδει εγγύησης ασφαλείας, για να αποτραπεί επανέναρξη των εχθροπραξιών αν συναφθεί συμφωνία κατάπαυσης του πυρός ή συμφωνία ειρήνης ανάμεσα στο Κίεβο και τη Μόσχα.

Η Ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζα Μελόνι απορρίπτει το ενδεχόμενο.

Έτσι ημέρες Μ.Τζόνσον που τίναξε στον αέρα τις διαπραγματεύσεις στην Κωνσταντινούπολη όταν λίγο πριν υπογράψουν συμφωνία Ρωσία-Ουκρανία, ο Βρετανός πρωθυπουργός είπε στον Β.Ζελένσκι, «μην κλείσεις συμφωνία και θα σε στηρίξουμε εμείς» και έτσι ο πόλεμος τώρα οδηγείται στον τέταρτο χρόνο.

Διαβάστε περισσότερα εδώ: ΠΗΓΗ  www.pronews.gr

Η διπλωματική αυτή προσπάθεια της Αθήνας γίνεται σε ένα εξαιρετικά ευαίσθητο και δύσκολο περιβάλλον, καθώς η Τουρκία, με πολιορκητικό κριό την Αμυντική Βιομηχανία της αλλά και τη γεωστρατηγική της θέση, δελεάζει τους εταίρους. Και αυτό συμπίπτει με την προσπάθεια τόνωσης και αναζωογόνησης της ελληνοτουρκικής προσέγγισης, η οποία αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες.

Το γεγονός ότι η Αθήνα και δημοσίως –και μάλιστα διά του πρωθυπουργού– έθεσε θέμα όρων και προϋποθέσεων, κάνοντας ειδική αναφορά στην άρση του casus belli, είναι σαφές ότι φορτίζει ακόμη περισσότερο το κλίμα ενόψει των προετοιμασιών για την επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Άγκυρα και τη συνάντησή του με τον πρόεδρο Ερντογάν. Διότι μετά από σχεδόν 2,5 χρόνια προσέγγισης, και ενώ δεν έχει υπάρξει κανένα δείγμα προόδου όσον αφορά το μείζον ζήτημα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας, η Τουρκία έχει «φρεσκάρει» όλες τις διεκδικήσεις της έναντι της χώρας μας και τώρα, μέσω της συμμετοχής της στην Ευρωπαϊκή Άμυνα, επιχειρεί να τις «ξεπλύνει» σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Ο Κυρ. Μητσοτάκης δήλωσε ότι θα θέσει στην επόμενη συνάντησή του με τον Τ. Ερντογάν (είτε στη Σύνοδο Κορυφής στη Χάγη στις 24–25 Ιουνίου, είτε στην Άγκυρα στο ΑΣΣ, πιθανόν στις αρχές Ιουλίου) το θέμα της άρσης του casus belli. Ωστόσο, καθώς η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων βρίσκεται στον πυρήνα των διεκδικήσεων της Τουρκίας, θεωρείται εντελώς απίθανο να υπάρξει ανταπόκριση από την Άγκυρα. Μάλιστα, μια τέτοια σύνδεση –η οποία είναι απολύτως νομιμοποιημένη– πιθανότατα θα προκαλέσει αντιδράσεις από την τουρκική πλευρά, η οποία «ερεθίζεται» με κάθε προσπάθεια να τεθούν όροι και προϋποθέσεις, πολύ περισσότερο τέτοιας μορφής, στις αμυντικές σχέσεις της με την Ε.Ε. αλλά και τις ΗΠΑ.

Πάντως, η αναφορά του πρωθυπουργού στο casus belli δεν απευθυνόταν μόνο στην Άγκυρα, αλλά και στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και στην Κομισιόν, ενόψει των αποφάσεων για την ενεργοποίηση και του προγράμματος SAFE. Η υπόθεση της συμμετοχής της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Άμυνα είναι μείζονος σημασίας, καθώς θα μπορούσε να εξελιχθεί σε διαδικασία επιβράβευσης της αναθεωρητικής πολιτικής της και να ακυρώσει εκ των πραγμάτων το ισχυρό ευρωπαϊκό χαρτί, το οποίο τις τελευταίες δεκαετίες η Αθήνα χρησιμοποίησε για την ανάσχεση του τουρκικού αναθεωρητισμού.

Η Ε.Ε., μετά το σοκ που προκάλεσε ο πρόεδρος Τραμπ με την επανεκλογή του και τη δημόσια αποστασιοποίησή του από τις αμερικανικές δεσμεύσεις και εγγυήσεις ασφαλείας προς την Ευρώπη, βρέθηκε σε επείγουσα ανάγκη να στραφεί στον επανεξοπλισμό της με ίδια μέσα. Στόχος είναι τόσο η ενίσχυση της αμυντικής ικανότητας της Ε.Ε. όσο και η τόνωση της ανάπτυξης, μέσω των ευρωπαϊκών αμυντικών βιομηχανιών, σε μια περίοδο επιβράδυνσης της ευρωπαϊκής οικονομίας. Καθώς είναι πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν σε πολύ σύντομο διάστημα, η προσπάθεια της Τουρκίας να προβληθεί ως «λύση των προβλημάτων», λόγω της ισχυρής Αμυντικής Βιομηχανίας και της γεωγραφικής της θέσης, βρήκε ευήκοα ώτα σε αρκετές χώρες της Ευρώπης. Η Κομισιόν, παρουσιάζοντας τη Λευκή Βίβλο για την Άμυνα της Ε.Ε., κατέθεσε την πρόταση για εξοπλισμούς ύψους 800 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 150 δισ. θα διατεθούν υπό μορφή δανείων από το SAFE.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα αυτό, υπάρχει υποχρέωση το 65% της αξίας των έργων να ανατεθεί σε ευρωπαϊκές αμυντικές εταιρείες, ενώ στο υπόλοιπο 35%, υπό ορισμένους όρους, θα μπορούν να συμμετέχουν και εταιρείες από τρίτες χώρες. Ο Κανονισμός εγκρίνεται με ειδική πλειοψηφία, κάτι που στερεί το δικαίωμα βέτο. Όμως, σύμφωνα με τις δεσμεύσεις της Κομισιόν, μετά από πίεση της Αθήνας και της Λευκωσίας, για τη σύναψη διμερών συμφωνιών με κάθε τρίτο κράτος θα απαιτείται ομοφωνία. Κατά τις διαπραγματεύσεις, η Κομισιόν –η οποία έχει και την ευθύνη της σύναψης των διμερών συμφωνιών που χρειάζονται τα τρίτα κράτη για να συμμετέχουν στο SAFE– δεσμεύτηκε στο COREPER να χρησιμοποιεί ως νομική βάση το άρθρο 212 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ε.Ε., βάσει του οποίου «οι συμφωνίες οικονομικού, χρηματοδοτικού και τεχνικού περιεχομένου της Ένωσης με τους υποψήφιους εταίρους αποφασίζονται με ομοφωνία».

Η Αθήνα, με γραπτή δήλωση που κατέθεσε, χαιρέτισε αυτή τη δέσμευση, καλώντας την Κομισιόν να την τηρήσει σε όλη τη διαδικασία, καθώς κάτι τέτοιο προσφέρει μία ακόμη εγγύηση και ένα διπλωματικό χαρτί στα χέρια της Ελλάδας και της Κύπρου. Όμως οι συμφωνίες αυτές αφορούν το ενδεχόμενο τρίτα κράτη να αναβαθμιστούν ώστε να μπορούν να συμμετέχουν στο 65% της αξίας του έργου, ενώ οι προϋποθέσεις δεν είναι τόσο ισχυρές όταν αφορά το υπόλοιπο 35% του έργου, όπου εργολάβοι και υπεργολάβοι από τρίτες χώρες θα μπορούν να διεκδικήσουν αναθέσεις.

Επίσης, είναι προβληματικό το γεγονός ότι η Τουρκία, κινούμενη εγκαίρως, έσπευσε να κάνει συμπράξεις με ευρωπαϊκές εταιρείες, με κορυφαία κίνηση της Baykar, η οποία εξαγόρασε την ιταλική Piaggio και συνεργάστηκε με την επίσης ιταλική Leonardo, ενώ αντίστοιχες συμφωνίες έχει συνάψει και με ισπανικές εταιρείες. Για τους εργολάβους και υπεργολάβους που συμμετέχουν στις κοινές προμήθειες προβλέπεται έλεγχος, ώστε να μην παραβιάζουν τα συμφέροντα ασφάλειας και άμυνας της Ένωσης και των κρατών-μελών της.

Η αναβάθμιση τρίτων χωρών ώστε να μπορούν να διεκδικήσουν έργα του 65% απαιτεί, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, σύναψη χωριστής συμφωνίας η οποία υπόκειται σε ομοφωνία. Και αυτό αποτελεί μια ακόμη ασφαλιστική δικλείδα για την Ελλάδα. Επιπλέον, στο γενικό πλαίσιο του Κανονισμού υπάρχει η αναφορά ότι για τις τρίτες χώρες θα πρέπει να πληρούνται οι όροι «σχετικά με τα συμφέροντα ασφάλειας και άμυνας της Ένωσης και των κρατών-μελών της, όπως ορίζεται στο πλαίσιο της ΚΕΠΠΑ (Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας), σύμφωνα με τον τίτλο V της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ)».

Το σχέδιο αυτό θα εγκριθεί την Τρίτη από τους υπουργούς Εξωτερικών, και από εκείνη τη στιγμή τα κράτη-μέλη θα έχουν δύο μήνες στη διάθεσή τους για να καταρτίσουν τα έργα για τα οποία διεκδικούν κονδύλια της Ε.Ε. Για να είναι επιλέξιμο κάθε έργο, θα πρέπει να περιλαμβάνει τουλάχιστον δύο χώρες, ενώ η Κομισιόν θα χρειαστεί έως και τέσσερις μήνες για να τα αξιολογήσει.

Με αφορμή και τους ευρωπαϊκούς εξοπλισμούς, ξεκινά μια ιδιαίτερα ευαίσθητη περίοδος τόσο για τα ελληνοτουρκικά όσο και για τις σχέσεις με ορισμένους εταίρους, όπως η Ιταλία, η Γερμανία, η Ισπανία, αλλά και μικρότερες χώρες, οι οποίες επιθυμούν διακαώς να εμπλακεί η Άγκυρα στο σχέδιο επανεξοπλισμού της Ευρώπης, καθώς και στη συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Άμυνα και Ασφάλεια χωρίς –ενοχλητικούς για την Άγκυρα– όρους και προϋποθέσεις. 

Περισσότερα Εδω   liberal.gr