ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Νέο άλμα τιμών στους λογαριασμούς ρεύματος, με τους παρόχους να ανακοινώνουν αυξήσεις – φωτιά για τον Ιανουάριο του 2023, που κυμαίνονται από 18% έως 41%, καθώς οι τιμές της κιλοβατώρας αυξήθηκαν δραματικά σε σχέση με τον Δεκέμβριο, εξαιτίας των υψηλών τιμών στην χονδρεμπορική ηλεκτρική ενέργεια και το φυσικό αέριο.

Η τιμή ανά κιλοβατώρα κυμαίνεται από τα 0,358 ευρώ έως τα 0,501 ευρώ, σε αντίθεση με τις αντίστοιχες του Δεκεμβρίου που τοποθετήθηκαν μεταξύ των 0,277-0,397 ευρώ ανά κιλοβατώρα.

Αναλυτικά οι χρεώσεις που ανακοίνωσαν οι πάροχοι

ΔΕΗ: κατανάλωση έως 500 kWh 0,489 ευρώ/kWh, πάνω από 500 kWh 0,501 ευρώ/kWh

ΗΡΩΝ: 0,360 ευρώ/kWh με έκπτωση συνέπειας και ανεξαρτήτως κατανάλωσης.

Protergia: 0,448 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Ελίν, Power On: 0,375 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Elpedison: 0,4227 ευρώ/kWh με εμπρόθεσμη πληρωμή

WATT & VOLT, Zero: 0,459 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Φυσικό Αέριο Ελλάδος: 0,358 ευρώ/kWh με έκπτωση συνέπειας

ΖΕΝΙΘ: 0,465 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

NRG: 0,440 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Volterra:  0,518 ευρώ/kWh

Should I step down as head of Twitter? I will abide by the results of this poll.

— Elon Musk (@elonmusk) December 18, 2022

Πώς όμως έφτασε το Κατάρ, μια χώρα χωρίς καθόλου ποδοσφαιρική παράδοση, να φιλοξενήσει την κορυφαία γιορτή του αθλήματος; Οπως πολύ σωστά έγραψε ο διεθνής Τύπος, «ήταν σαν να έδιναν τη διοργάνωση των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων στην… Αλάσκα»! Πολλά ακούστηκαν, ακόμη περισσότερα έχουν βάση, όμως επί της ουσίας ποτέ και τίποτε δεν αποδείχτηκε στις όποιες έρευνες ξεκίνησαν να γίνονται αμέσως μετά την ανάθεση της διοργάνωσης στο Κατάρ το 2010 ή συνεχίζουν να γίνονται με αφορμή και τα τελευταία γεγονότα στις Βρυξέλλες;

Οταν το 2010 η μικρή αυτή χώρα του Κόλπου πήρε το χρίσμα οι αντιδράσεις Αμερικανών και Αγγλων ήταν έντονες και ξεκίνησαν να ερευνούν τον τρόπο με τον οποίο το Κατάρ κατάφερε να «πείσει» τα μέλη της διεφθαρμένης έτσι κι αλλιώς FIFA, έχοντας στα χέρια τους ενδείξεις ότι κάτι παίχτηκε κάτω από το τραπέζι.

Οι «Sunday Times»

Τον Ιούνιο του 2014 η εφημερίδα «Sunday Times» δημοσίευσε ρεπορτάζ σύμφωνα με το οποίο είχαν στα χέρια τους χιλιάδες μυστικά έγγραφα (emails, επιστολές, αλλά και τραπεζικές συναλλαγές) που αποδείκνυαν ότι ο πρώην αντιπρόεδρος της FIFA και πρόεδρος της Ασιατικής Συνομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (AFC) Μοχάμαντ Μπιν Χαμάμ δωροδόκησε με 5 εκατ. δολάρια παράγοντες της παγκόσμιας συνομοσπονδίας για να εξασφαλίσει τη στήριξή τους για τη διεξαγωγή του Μουντιάλ του 2022 στο Κατάρ. Σύμφωνα με την εφημερίδα, ο Μπιν Χαμάμ κατέβαλε μέχρι και 200.000 δολάρια σε κορυφαίους παράγοντες της FIFA για να εξασφαλίσει την ψήφο τους υπέρ του Κατάρ και διοργάνωνε πολυτελή events για τους ίδιους, όπου δαπάνησε περισσότερα από 500.000 δολάρια σε μετρητά. Ενδεχομένως να τα είχε κι αυτός σε βαλίτσες στο σπίτι του…

Ο Μπιν Χαμάμ παραιτήθηκε από τη θέση του το 2011, ακριβώς ένα χρόνο μετά την ανάληψη της διοργάνωσης από τη χώρα του, όχι όμως γι’ αυτή την υπόθεση αλλά για ένα άλλο σκάνδαλο διαφθοράς σχετικά με την υποψηφιότητά του για την προεδρία της FIFA το 2011 απέναντι στον έτερο διεφθαρμένο πρόεδρο της παγκόσμιας συνομοσπονδίας Σεπ Μπλάτερ.Ο Μπιν Χαμάμ εξοστρακίστηκε από τις εκλογές κατηγορούμενος για τη δωροδοκία 20 παραγόντων από την Καραϊβική προκειμένου να τον ψηφίσουν για την προεδρία…

Απαντώντας στο δημοσίευμα των «Sunday Times» τόσο ο Μπιν Χαμάμ όσο και η οργανωτική επιτροπή του «Κατάρ 2022» αρνήθηκαν ότι υπήρξε δωροδοκία από την πλευρά τους σε ό,τι αφορά την ψηφοφορία (τον Δεκέμβριο του 2010) για την ανάληψη της διοργάνωσης. Ομως, σύμφωνα με την εφημερίδα που επικαλέστηκε τα emails που είχε στην κατοχή της «ο Μπιν Χαμάμ εξαγόραζε ψήφους τουλάχιστον ένα χρόνο πριν από την απόφαση» και στο ρεπορτάζ της συμπλήρωνε πως ο Μπιν Χαμάμ «κατέβαλε περίπου 1,6 εκατ. δολάρια σε τραπεζικούς λογαριασμούς του πρώην αντιπροέδρου της FIFA Τζακ Γουόρνερ. Από αυτά τα χρήματα, τα 450.000 δολάρια καταβλήθηκαν πριν από την κρίσιμη ψηφοφορία». Και οι δύο παράγοντες αποβλήθηκαν από την Εκτελεστική Επιτροπή της FIFA που θα ψήφιζε τον διοργανωτή του 2018 και του 2022. Τα 20 εναπομείναντα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής συγκεντρώθηκαν στη Ζυρίχη στις 2 Δεκεμβρίου 2010 για να επιλέξουν τους διοργανωτές

Ευρωπαίοι αξιωματούχοι εκτιμούν ότι το Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν για το Κατάρ η μεγάλη ευκαιρία, κάτι σαν δούρειος ίππος, προκειμένου να «εισβάλει» στα ευρωπαϊκά δρώμενα με ψηφοφορία. Για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022 υποψήφιες ήταν οι ΗΠΑ, η Αυστραλία, η Ιαπωνία, η Ν. Κορέα και το Κατάρ. Ιαπωνία και Ν. Κορέα «έχασαν» με το επιχείρημα ότι είχαν συνδιοργανώσει το Μουντιάλ σχετικά πρόσφατα (το 2002), ενώ οι ΗΠΑ έπειτα από πολύωρες διαπραγματεύσεις κατάφεραν να πάρουν την υπόσχεση ότι θα διοργανώσουν το Μουντιάλ του 2026, όπερ και εγένετο (συνδιοργάνωση με Καναδά και Μεξικό). Ο δρόμος είχε ανοίξει για το Κατάρ αφότου απέμενε μόνος υποψήφιος αντίπαλος η Αυστραλία. Με το επιχείρημα ότι μεγάλες διοργανώσεις έχουν δικαίωμα να διοργανώνουν όλες οι χώρες του κόσμου η FIFA έδωσε το χρίσμα στο Κατάρ, αφού η Αυστραλία είχε ήδη διοργανώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000.

Αμερικανική έρευνα

Οι καταγγελίες ότι «κάτι παίχτηκε» στην ανάληψη της διοργάνωσης τόσο του 2018 όσο και του 2022 έρχονταν διαρκώς στην επιφάνεια. Τον Απρίλιο του 2020 ένα έγγραφο του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ άναψε νέες εστίες φωτιάς στην παγκόσμια συνομοσπονδία καθώς ανέφερε ότι «στελέχη της FIFA δωροδοκήθηκαν για να ψηφίσουν υπέρ των υποψηφιοτήτων για τα Μουντιάλ του 2018 στη Ρωσία και του 2022 στο Κατάρ». Και το έγγραφο αυτό είχε πολύ μεγαλύτερη αξία από προηγούμενες καταγγελίες ή διαμαρτυρίες καθώς ήταν η πρώτη φορά που το δικαστικό σύστημα μιας χώρας επιβεβαίωνε ότι υπήρξε δωροδοκία στην ψηφοφορία για τη χώρα διεξαγωγής των δύο συγκεκριμένων Μουντιάλ. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο διαβόητος Τζακ Γουόρνερ, πρώην πρόεδρος της CONCACAF (Ποδοσφαιρική Συνομοσπονδία Βόρειας, Κεντρικής Αμερικής και Καραϊβικής), πήρε 5 εκατ. δολάρια για να ψηφίσει υπέρ της Ρωσίας για το 2018. Εκτός από τον τότε αντιπρόεδρο της FIFA, το κατηγορητήριο στρεφόταν και κατά του προέδρου της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Γουατεμάλας Ραφαέλ Σαλγέρο (μέλος τότε της ΕΕ της FIFA) γιατί «δέχτηκε ένα εκατ. δολάρια σε αντάλλαγμα για την υποστήριξή του στη ρωσική υποψηφιότητα».

Οσον αφορά τη διοργάνωση του Κατάρ, το αμερικανικό υπουργείο στο έγγραφό του ανέφερε ότι «αρκετοί παράγοντες έλαβαν φακέλους προς εξαγορά των ψήφων τους» και κατονόμαζε τον πρώην πρόεδρο της ΠΟ της Βραζιλίας Ρικάρντο Τεξέιρα και τον πρώην πρόεδρο της CONMEBOL (Ποδοσφαιρική Συνομοσπονδία Νοτίου Αμερικής) Νίκολας Λεόζ, ο οποίος είχε πεθάνει το 2019. Περισσότερες λεπτομέρειες πάντως δεν δόθηκαν τότε από το γραφείο του ομοσπονδιακού εισαγγελέα του Μπρούκλιν που ήταν επιφορτισμένο με την έρευνα και η οποία σύμφωνα με τα διεθνή ΜΜΕ δεν έχει σταματήσει ακόμη…

Επιβεβαίωσε ο Μπλάτερ

Σε όλο αυτό το θολό σκηνικό ήρθε να προστεθεί το δηκτικό σχόλιο του πρώην προέδρου της FIFA Σεπ Μπλάτερ στη «La Repubblica» με αφορμή το ντοκιμαντέρ «Ο άνθρωπος που πούλησε το Παγκόσμιο Κύπελλο», το οποίο προβλήθηκε πριν από περίπου δύο μήνες από το «Discovery+» και προκάλεσε νέες αντιδράσεις στον ποδοσφαιρικό κόσμο. «Η FIFA δεν ήταν διεφθαρμένη. Οι άνθρωποι στη FIFA ήταν» δήλωσε χαρακτηριστικά ο Μπλάτερ, αποδεχόμενος ουσιαστικά τις καταγγελίες περί δωροδοκιών στα δύο επίμαχα Μουντιάλ και βγάζοντας ταυτόχρονα την ουρά του απέξω: «Το Κατάρ πλήρωσε μίζες για να φιλοξενήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο; Δεν ξέρω, δεν το έχω δει. Αλλά για να πάρεις το Μουντιάλ όλα είναι πιθανά».

Ο Ελβετός παράγοντας επιτέθηκε και στον διάδοχό του στην προεδρία της FIFA Μισέλ Πλατινί, τον οποίο κατηγόρησε ευθέως ότι άλλαξε γνώμη το 2010 με την υποστήριξη του τότε Γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζί και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο για την ανάληψη της διοργάνωσης του 2022 από το Κατάρ. «Μια εβδομάδα πριν από την ανάθεση ο Μισέλ με κάλεσε και μου είπε ότι του ζητήθηκε να ψηφίσει το Κατάρ. Επρεπε να πει “όχι” στον πρόεδρό του. Θα είχε κάνει κάτι καλό για τον κόσμο, όχι μόνο για μια χώρα» δήλωσε χαρακτηριστικά…

documentonews

Η συνάντησης της περασμένης Παρασκευής, παρουσία του διπλωματικού συμβούλου του Γερμανού καγκελαρίου Όλαφ Σολτς Γενς Πλέτνερ, που έγινε με την παρότρυνση Ουάσινγκτον και Βερολίνου και αποκαλύφθηκε για μια ακόμη φορά από την τουρκική εφημερίδα Milliyet προκάλεσε έντονο πονοκέφαλο στο Μαξίμου το οποίο δημοσκοπικά νοιώθει την πίεση από δεξιά του και το μόνο που δεν χρειάζεται αυτήν την περίοδο είναι μια κατηγορία για ενδοτισμό έναντι της γειτονικής χώρας. Ωστόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο τελευταίος που θα έλεγε «όχι» σε ένα αμερικανικό και Γερμανικό αίτημα.

Η κατάσταση χειροτέρεψε για τον Μαξίμου λόγω της ακραίας ρητορικής του Τούρκου προέδρου μια ημέρα μετά τη συνάντηση ο οποίος αναφερόμενος στον πύραυλο Typhoon, είπε πως «δεν θα έχει εμβέλεια 560 χλμ, όπως είχε δηλωθεί αρχικά, αλλά 1.000 χλμ και οι Έλληνες θα χοροπηδούν».

Την ίδια μάλιστα ημέρα ο Έλληνας πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής στη συζήτηση για την ψήφιση του προϋπολογισμού του 2023 τράβηξε το λεγόμενο εθνικό χαρτί χαρακτηρίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ «εθνική εξαίρεση», για την επιλογή της καταψήφισης του Προϋπολογισμού των δαπανών εθνικής άμυνας.

Η απάντηση Τσίπρα έδειξε το μέγεθος της ενόχλησης του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ για τον τρόπο που ο Κυριάκος Μητσοτάκης χειρίζεται ή καλύτερα εργαλειοποιεί τα εθνικά θέματα την ώρα που συναντάται μυστικά με τον σύμβουλο του Ερντογάν. «δεν ντρέπεσαι; Που παρακολουθούσες τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ; Τον Αρχηγό ΓΕΣ; Γιατί παρακολουθούσες τους διευθυντές για τα εξοπλιστικά; Πες μας τώρα, γιατί; Τι ήθελες να ελέγξεις;» αντέτεινε ο Αλέξης Τσίπρας χωρίς να πάρει κάποια απάντηση.

Το εθνικό μπρα ντε φερ των δύο ανδρών «θα περάσει σε άλλη πίστα« λένε κάποιοι με νόημα αν η Αθήνα αποφασίσει τελικά να αποσύρει τους S300 από την Ελληνική αντιεροπορική ομπρέλα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη στιγμή έχει εκφράσει την αντίθεσή του με το μέγεθος και την ένταση της εμπλοκής της κυβέρνησης Μητσοτάκη στο Ουκρανικό. Δεν είναι αντίθετος στην στήριξη της Ουκρανίας αλλά όπως έχει πει θα ήταν καλύτερα αυτό να γίνει με ανθρωπιστικό υλικό. Ειδικά από τη στιγμή που η Ελλάδα αντιμετωπίζει τις ακραίες απειλές Ερντογάν του τύπου «θα έρθουμε νύχτα». Στην Κουμουνδούρου αν και κρατούν ακόμη χαμηλούς τόνους δεν έχουν πειστεί ότι ο κ. Μητσοτάκης με πρόσχημα το Ουκρανικό προχωρά σε μια έμμεση αποστρατικοποίηση των νησιών όπως ζητά η Άγκυρα και επιθυμούν ισχυροί κύκλοι εντός των ΗΠΑ και της Γερμανίας.

Αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει το ισχυρό χαρτί της Κουμουνδούρου στον δρόμο προς την κάλπη προκαλώντας «αιμορραγία» στη ΝΔ. Οι διαφωνίες εντός της κυβέρνησης για τα εξοπλιστικά, τις κορβέτες και τους ισραηλινούς πυραύλους και οι παρακολουθήσεις όσων είχαν λόγο σε αυτά είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα που ετοιμάζει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με αποδέκτη το Μαξίμου.

Οι πιο ευάλωτες

Από την τρέχουσα παγκόσμια στασιμοπληθωριστική κρίση αναμένεται να πληγεί περισσότερο η Ευρώπη, της οποίας οι πολιτικές ηγεσίες είχαν τη φαεινή ιδέα να τιμωρήσουν τους πληθυσμούς τους αντικαθιστώντας το φυσικό αέριο της Ρωσίας με LNG από τις ΗΠΑ. Ετσι όμως, λόγω των στρεβλώσεων του ευρωπαϊκού χρηματιστηριακού μοντέλου τιμολόγησής του, οι Ευρωπαίοι καταναλωτές το πληρώνουν πέντε φορές υψηλότερα από ό,τι οι Αμερικανοί. Κι από όλη την Ευρώπη πλήττονται περισσότερο οι πιο ευάλωτες χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, η οποία με βάση τα τελευταία στοιχεία της Eurostat το 2021 είχε κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε μονάδες ισοδύναμης αγοραστικής δύναμης (PPS) στο 64,6% του μέσου όρου της ΕΕ και ήταν προτελευταία μετά τη Βουλγαρία μεταξύ της Ευρώπης των 27.

Η φτωχή Ελλάδα πλήττεται μάλιστα περισσότερο από άλλες χώρες –π.χ. τη φτωχότερη Βουλγαρία– από το τρέχον πληθωριστικό κύμα επειδή έχει πληθωρισμό υψηλότερο του ευρωπαϊκού μέσου όρου κι από τους υψηλότερους στην Ευρώπη λόγω δύο συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Η μία έχει να κάνει με την αδράνεια που επιδεικνύει απέναντι στις στρεβλώσεις των μηχανισμών της αγοράς που τροφοδοτούν τον πληθωρισμό στη χώρα μας. Η πλέον χαρακτηριστική περίπτωση κατά την οποία η κυβέρνηση –παρά τις επικοινωνιακές διακηρύξεις περί μεταρρυθμίσεων και διαρθρωτικών αλλαγών προς ενίσχυση του ανταγωνισμού– έχει κάνει ακριβώς τα αντίθετα τροφοδοτώντας τον πληθωρισμό όσον αφορά το ηλεκτρικό ρεύμα.

Αρνείται να παρέμβει

Δύο χρόνια τώρα, παρ’ όλες τις καταγγελίες της ΓΕΝΟΠ, του ΣΥΡΙΖΑ αλλά ακόμη και των εκπροσώπων της βαριάς βιομηχανίας περί λειτουργίας καρτέλ στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, που ανεβάζει τεχνητά και παράλογα τις τιμές της χονδρεμπορικής τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας, η κυβέρνηση της ΝΔ έχει αρνηθεί κατηγορηματικά να παρέμβει στη λειτουργία της αγοράς ή να ζητήσει ελέγχους από την Επιτροπή Ανταγωνισμού. Το αποτέλεσμα είναι η ανεξέλεγκτη αύξηση των τιμών του ρεύματος στη χονδρεμπορική αγορά που τελικά πληρώνουν τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις.

Κάπως έτσι έχει καταλήξει η Ελλάδα να είναι πανευρωπαϊκή πρωταθλήτρια στο ακριβό ρεύμα. Λόγω δε του κομβικού ρόλου της ηλεκτρικής ενέργειας σε όλες τις διαδικασίες της παραγωγής και της οικονομίας κατέληξε να έχει έναν από τους υψηλότερους πανευρωπαϊκά πληθωρισμούς.

Η δεύτερη επιλογή με την οποία η κυβέρνηση της ΝΔ έχει τροφοδοτήσει την άνοδο του πληθωρισμού είναι οι υψηλοί έμμεσοι φόροι. Να θυμίσουμε για την ιστορία ότι η ΝΔ εκλέχθηκε με την υπόσχεση της μείωσης των φόρων και ότι στο προεκλογικό πρόγραμμά της το 2019 δεν περιλαμβάνονταν μόνο η μείωση των άμεσων φόρων αλλά και των συντελεστών ΦΠΑ κατά δύο ποσοστιαίες μονάδες (από το 24% στο 22% και από το 13% στο 11%). Οταν όμως από τα τέλη του 2020 έφτασε στην Ελλάδα το πληθωριστικό κύμα, η κυβέρνηση επέλεξε να μη μειώσει τους έμμεσους φόρους παρά τα επίμονα σχετικά αιτήματα του συνόλου των παραγωγικών κλάδων –από τη βιομηχανία τροφίμων έως τα πρατήρια υγρών καυσίμων– και αρκέστηκε να μειώσει μόνο τους άμεσους φόρους, προς όφελος μάλιστα των υψηλότερων εισοδημάτων και μεγαλύτερων περιουσιών.

Αφήνοντας τους συντελεστές ΦΠΑ στο ύψος τους πάνω στις ήδη αυξημένες λόγω πληθωρισμού τιμές, η κυβέρνηση έχει επιβάλει στα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα ένα από τα χειρότερα είδη φόρων: τον «φόρο πληθωρισμού», που πλήττει δυσανάλογα τα ευάλωτα έως και μεσαία εισοδηματικά στρώματα, τα οποία δαπανούν το μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός τους για τα βασικά – τρόφιμα ενέργεια, στέγαση. Οπότε με πληθωρισμό, π.χ. 12%, χάνουν τη διπλάσια αγοραστική δύναμη σε σχέση με τα πιο εύπορα στρώματα, έχουν δηλαδή απώλεια πραγματικού εισοδήματος 25%.

Ο «φόρος πληθωρισμού» που η ΝΔ επιβάλλει στα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα, τα οποία είναι πλέον το ήμισυ των εργαζομένων και συνταξιούχων της ελληνικής κοινωνίας, μπορεί να αυξάνει τα φορολογικά έσοδα του κράτους από έμμεσους φόρους (ΦΠΑ και ΕΦΚ), ώστε η κυβέρνηση να κάνει λόγο για «υπεραπόδοση της οικονομίας», ενισχύει όμως παράλληλα περαιτέρω τον πληθωρισμό, αυξάνει τις οικονομικές κοινωνικές ανισότητες ενώ μειώνοντας την κατανάλωση των πολλών, διαβρώνει τις αναπτυξιακές προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.

Ωστόσο, είναι σαφές ότι από τη στιγμή ιδίως που έχουν αρχίσει να φτάνουν στις γραμμές του μετώπου οι ενισχύσεις από τη μερική επιστράτευση που κήρυξε η κυβέρνηση Πούτιν, δεν είναι εφικτό για τις ουκρανικές δυνάμεις να κάνουν μια μεγάλη ανατροπή. Η κατάληψη θέσεων στη δυτική όχθη του Δνείπερου δεν μπόρεσε να συνεχιστεί και σε ορισμένα σημεία, ιδίως στο Ντομπάς καταγράφονται και ρωσικές μικρής κλίμακας ανακαταλήψεις θέσεων.

Οι ουκρανικές δυνάμεις κυρίως επιδίδονται σε έναν πόλεμο φθοράς, υποχρεώνοντας τις ρωσικές δυνάμεις να πρέπει διαρκώς να απαντούν σε τοπικές αντεπιθέσεις, σε συνδυασμό με χτυπήματα σε κατοικημένες περιοχές στο Ντομπάς και τη Ρωσία, αλλά και μεμονωμένες επιχειρήσεις όπως η αποστολή σοβιετικής τεχνολογίας μη επανδρωμένων αεροσκαφών σε στρατιωτικά αεροδρόμια πολλά χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα. Ταυτόχρονα, η ουκρανική πλευρά ζητά ακόμη μεγαλύτερη υποστήριξη από τη Δύση σε εξοπλισμό για να δοκιμάσει να κάνει μεγάλης κλίμακας αντεπίθεση και να ανακαταλάβει εκτάσεις.

Από τη σειρά τους οι ρωσικές δυνάμεις επιδίδονται σε μια ιδιαίτερα συστηματική προσπάθεια καταστροφής όχι μόνο στρατιωτικών στόχων στο έδαφος της Ουκρανίας αλλά και κρίσιμων πολιτικών υποδομών, κυρίως ενεργειακών, ώστε να αυξήσουν το συνολικό κόστος της παράτασης του πολέμου για την ουκρανική πλευρά και να την υποχρεώσουν σε μια συνθηκολόγηση με όρους κοντά σε αυτούς που ζητάει η Μόσχα. Ταυτόχρονα, είναι εμφανές ότι ο σχεδιασμός της Ρωσίας είναι όταν καταφέρει να έχει όλες τις επιπλέον δυνάμεις από τη μερική επιστράτευση στο πεδίο να δοκιμάσει να διευρύνει τις περιοχές υπό ρωσικό έλεγχο τόσο στο Ντονμπάς όσο και στη Χερσώνα.

Η δυσκολία να οριστεί τι σηματοδοτεί μια «αξιοπρεπή ειρήνη»

Σε αυτό το τοπίο γίνεται όλο και πιο δύσκολο να προσδιοριστεί μια εκδοχή αξιοπρεπούς ειρήνης που να μπορεί να ικανοποιεί όλες τις πλευρές.

Η ουκρανική πλευρά έχει επενδύσει πάρα πολύ στο ότι μπορεί, εάν λάβει την απαραίτητη δυτική υποστήριξη, να οδηγήσει τη Ρωσία σε μία ήττα που θα σημαίνει ακόμη και ανακατάληψη μεγάλων περιοχών που είναι υπό ρωσικό έλεγχο από το 2014. Διαφορετικά μια συμφωνία που θα επικύρωνε την απώλεια εδαφών, είτε αυτών που βρέθηκαν από τον έλεγχο της Ρωσίας και των αυτονομιστών το 2014 είτε, ακόμη περισσότερο, αυτών που κατέλαβε στη διάρκεια της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, θα σηματοδοτούσε μια πολύ μεγάλη ήττα για την κυβέρνηση Ζελένσκι, δεδομένου και του μεγάλου φόρου αίματος της ουκρανικής πλευράς. Μόνο την απώλεια της Κριμαίας δείχνει να αποδέχεται η ουκρανική πλευρά.

Η πλευρά της Δύσης επιμένει προς το παρόν στη γραμμή της νίκης της Ουκρανίας και της ήττας της Ρωσίας. Μάλιστα, συχνά στη δυτική δημόσια σφαίρα αυτό παρουσιάζεται ως ένα τετελεσμένο γεγονός. Βεβαίως, αυτό ερμηνεύεται με διαφορετικούς τρόπου, για παράδειγμα σε κάποια κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ που ανήκουν στον «μετακομμουνιστικό κόσμο» αυτό ερμηνεύεται με τρόπο ανάλογο με αυτόν της ουκρανικής κυβέρνησης.

Όμως, οι ΗΠΑ δείχνουν να έχουν αρχίζει να μετατοπίζονται σε μια πιθανή έξοδο που θα περιλάμβανε την υποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων στα σημεία που ήταν πριν ξεκινήσει ο πόλεμος και παραπομπή του καθεστώτος αυτών των περιοχών σε δημοψηφίσματα ώστε να αποφασίσουν οι ίδιοι οι κάτοικοι των περιοχών τι θέλουν. Σε μία παραλλαγή αυτών των προτάσεων, δια χειρός Χένρι Κίσινγκερ, προστίθεται και η εισδοχή της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Παρότι διαφορετική από την ουκρανική θέση, μια τέτοια λύση φαντάζει στις ΗΠΑ ως ικανή να εξασφαλίζει μια έξοδο από τις συγκρούσεις και ταυτόχρονα την επικύρωση μιας «ήττας της Ρωσίας», αφού θα την υποχρεώσει να αφήσει τα επιπλέον εδάφη που απέσπασε. Ειδικά αυτό το στοιχείο της αναγκαίας «ήττας» της Ρωσίας, δεν θα πρέπει να το προσπερνάμε γιατί είναι καθοριστική παράμετρος της δυτικής στρατηγικής. Δηλαδή, η όποια διέξοδος θα έρθει αφού καταγραφεί «ήττα της Ρωσίας».

Όμως, όλα αυτά δύσκολα μπορούν να γίνουν αποδεκτά από τη Ρωσία. Η Μόσχα έχει κάνει σαφές ότι δεν τίθεται θέμα απλής επιστροφής στις συμφωνίες του Μινσκ. Πολύ δύσκολα μπορεί να χάσει τον κύριο όγκο των εδαφών που απέκτησε, εδάφη τα οποία επισήμως έχει ενσωματώσει στη ρωσική επικράτεια. Ούτε μπορεί εύκολα να δεχτεί μια λύση όπου δεν θα της προσφέρονταν εγγυήσεις ουδετερότητας και «αποναζιστικοποίησης» της Ουκρανίας. Ούτε υπάρχει μια διάχυτη αίσθηση στη ρωσική ηγεσία ότι «χάνει τον πόλεμο». 

Οι δυσκολίες για όλες τις πλευρές

Την ίδια στιγμή όλες οι πλευρές έχουν να υπερβούν σοβαρά εμπόδια για να μπορέσουν να κάνουν πράξη τη στρατηγική τους.

Η ουκρανική πλευρά πολύ δύσκολα μπορεί να υποχρεώσει τις ρωσικές δυνάμεις σε υποχώρηση, ακόμη και εάν έχει μεγαλύτερη υποστήριξη σε εξοπλισμό από τη Δύση. Στην πραγματικότητα, αυτό θα απαιτούσε εκείνο το είδος άμεσης εμπλοκής της Δύσης στον πόλεμο που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτη παγκόσμια σύρραξη, ό,τι σημαίνει αυτό όταν μιλάμε για πυρηνικές δυνάμεις.

Οι ΗΠΑ γνωρίζουν ότι αυτή τη στιγμή η Ρωσία δεν έχει λόγο να θελήσει να κάνει μεγάλες υποχωρήσεις. Ποντάρουν μεν στη στρατηγική φθοράς της Ρωσίας, όμως μέχρι τώρα ούτε οι κυρώσεις ούτε η ίδια η εξέλιξη των πολεμικών συγκρούσεων το έχουν κάνει στην κλίμακα που θα άνοιγε το δρόμο για την επικύρωση μιας «ήττας». Την ίδια στιγμή, μια πολύ μεγαλύτερη εμπλοκή έχει όλους τους κινδύνους που αναφέραμε.

Ούτε, όμως, και η Ρωσία μπορεί εύκολα να τροποποιήσει το συσχετισμό υπέρ της. Αν θελήσει να επιβάλει με τα όπλα το σχεδιασμό αυτό, δηλαδή να οδηγήσει τις ουκρανικές δυνάμεις σε ήττα και συνθηκολόγηση, να πάρει και τα εδάφη που αναγκάστηκε να παραχωρήσει και πιθανώς να διεκδικήσει την ανατροπή της κυβέρνησης Ζελένσκι, τότε η Ρωσία προσκρούσει σε συγκεκριμένα όρια. Μια τέτοια στρατηγική απαιτεί ακόμη μεγαλύτερες δυνάμεις και από αυτές της μερικής επιστράτευσης και θα έχει σημαντικό κόστος σε ζωές, την ώρα που υπάρχουν σαφή σημάδια και δυσαρέσκειας στη Ρωσία για την παράταση του πολέμου.

Η παράταση των συγκρούσεων

Όλα αυτά σημαίνουν ότι δεν θα υπάρξουν σύντομα πρωτοβουλίες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αποκλιμάκωση. Ακόμη και εάν οι καιρικές συνθήκες δυσκολέψουν ως έναν βαθμό τις χερσαίες κινήσεις, είναι σαφές ότι όλες οι πλευρές θα προσπαθήσουν να επιμείνουν σε αυτά που θεωρούν ότι είναι τα ισχυρά τους σημεία. Η Ρωσία θα συνεχίσει να καταστρέφει τις υποδομές της Ουκρανίας και συγκεντρώνει δυνάμεις για τυχόν επέκταση των ζωνών υπό τον έλεγχό της. Η Ουκρανία θα συνεχίσει να ρίχνει δυνάμεις σε αντεπιθέσεις, παρά το κόστος σε ζωές και θα δοκιμάζει «εκδικητικά» πλήγματα και σε κατοικημένες περιοχές. Οι Δυτικές δυνάμεις θα συνεχίσουν να στέλνουν εξοπλισμό, έστω και εάν πλέον το κόστος θα γίνεται παράμετρος που θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη.

Το πώς όλη αυτή η διαδικασία θα εξελιχθεί είναι πολύ νωρίς για να πούμε. Είναι πιθανό η Ρωσία να θελήσει να δοκιμάσει τη μεγάλη κλιμάκωση και την προσπάθεια να υποχρεώσει την ουκρανική κυβέρνηση σε πλήρη αποδοχή των όρων που έχει θέσει. Είναι πιθανό η ουκρανική πλευρά να εξασφαλίσει αρκετή βοήθεια ώστε να μπορεί να παρατείνει τον πόλεμο της φθοράς της Ρωσίας στο βαθμό που τα πράγματα να οδηγηθούν σε εκείνη τη «στασιμότητα» που προηγείται των διαπραγματεύσεων. Είναι πιθανό να οδηγηθεί η Δύση σε μια πιο «ρεαλιστική» τοποθέτηση ή να αποφασίσει να ξεπεράσει τρέχουσες «κόκκινες γραμμές» ως προς το βαθμό εμπλοκής.

Πρόσφατες δηλώσεις του Τζέικ Σάλιβαν στο Carnegie Endowment δείχνουν ότι σε πρώτη φάση οι ΗΠΑ δεν βιαζονται.

«Δεν γνωρίζουμε πώς θα τελειώσει αυτό. Γνωρίζουμε, όμως, ότι δουλειά μας είναι να συνεχίσουμε τη στρατιωτική μας υποστήριξη στην Ουκρανία, έτσι ώστε να είναι στην καλύτερη θέση στο πεδίο της μάχης, ώστε όταν και εάν η διπλωματία είναι ώριμη, να είναι στην καλύτερη θέση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Αυτή η στιγμή δεν είναι ώριμη και ως αποτέλεσμα έχουμε πάει στο Κογκρέσο και έχουμε ζητήσει έναν σημαντικό όγκο επιπλέον πόρων για να μπορούμε να συνεχίσουμε να εξασφαλίζουμε ότι η Ουκρανία έχει τα μέσα για να πολεμήσει αυτόν τον πόλεμο».

Σε κάθε περίπτωση, όμως, το δράμα που συνεπάγεται ο πόλεμος, το κόστος σε ζωές, οι κατεστραμμένες υποδομές, το δράμα των ενόπλων, η βαναυσότητα που αναπόφευκτα εκλύεται σε κάθε πόλεμο, θα συνεχίσει να είναι η καθοριστική πλευρά.

philenews / in.gr

Από τους πυροβολισμούς τραυματίστηκε και μια 31χρονη που καθόταν με την πλάτη στους δύο άνδρες όπου μιλούσε με τον ιδιοκτήτη του μπαρ και μια φίλη της.

Τα δύο θύματα του περιστατικού, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, ήταν γνωστά στην περιοχή καθώς είναι μεταξύ των ατόμων που φρουρούσαν τα καταστήματα. Με βάση τον τρόπο δράσης του ο δολοφόνος είναι επαγγελματίας.

Από τις κάμερες διακρίνεται ο δράστης να φοράει ένα ζευγάρι μαύρες φόρμες, ένα φούτερ με κουκούλα και αθλητικές μπότες.

Τη στιγμή που πλησιάζει το τραπέζι των θυμάτων, ενεργεί ψυχρά και αδιάφορα και μπροστά στους πελάτες, βγάζει ένα πιστόλι από την τσέπη του σακακιού και πυροβολεί με το δεξί του χέρι.

Ξεκαθάρισμα λογαριασμών

Σημειώνεται όμως πως οι αρχές φαίνεται να συνδέουν τη δολοφονία στη Νέα Σμύρνη με μια άλλη δολοφονία που έλαβε χώρα στην Αλβανία, δύο μέρες πριν.

Το απόγευμα της Παρασκευής στις 4:30, σε ένα μπαρ στα Τίρανα σημειώθηκε παρόμοιο περιστατικό ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που δολοφόνησαν τους δύο μπράβους στη Νέα Σμύρνη.

Σύμφωνα με τα αλβανικά μέσα, το θύμα της εκτέλεσης στα Τίρανα πρόκειται για τον Edmond Papa με τις αλβανικές αρχές να εξετάζουν αν η δολοφονία του ήταν απάντηση σε ένα μαφιόζικο χτύπημα που έγινε σε έναν από τους αντιπάλους του αυτό το καλοκαίρι στην πρωτεύουσα της Αλβανίας. 

Το βασικό στοιχείο που οδηγεί την αστυνομία στη σύνδεση των δύο δολοφονιών είναι το γεγονός ότι ο Papa και ο αντίπαλός του συναντήθηκαν στους Αγίους Σαράντα δύο ημέρες πριν από τη δολοφονία. Υπάρχουν αμφιβολίες ότι αυτή η μεταξύ τους συνάντηση δεν πήγε καλά και στη συνέχεια έφερε το σοβαρό περιστατικό.

Υποπτεύεται ότι πρόκειται για τη δολοφονία του 27χρονου Aleksandër Sadikaj, ο οποίος πέθανε έπειτα αφού εξερράγη η βόμβα που είχαν τοποθετήσει στο αυτοκίνητό του, την ώρα που οδηγούσε στον άξονα Τιράνων-Ελμπασάν, στα περίχωρα της πρωτεύουσας.

Ο 49χρονος Papa εκτελέστηκε το απόγευμα της Παρασκευής σε μπαρ στην περιοχή Selitë την ώρα που έπινε καφέ. Ο εκτελεστής του κινήθηκε πεζός μεταμφιεσμένος ενώ η αστυνομία των Τιράνων συγκεντρώνει πλάνα από κάμερες ασφαλείας στην περιοχή.

Αν και με χαμηλό προφίλ, ο 49χρονος φέρεται να είχε βαριά εμπλοκή στη διακίνηση ναρκωτικών από την Τουρκία στην Αλβανία και από την Αλβανία στην Αγγλία. Υπάρχουν επίσης υποψίες ότι συμμετείχε σε ξέπλυμα μαύρου χρήματος.

Με ΚΥΑ που δημοσιεύτηκε στις 14/12/2022 στο με 1155 (Τεύχος Υ.Ο.Δ.Δ.) [1] – της Εφημερίδας της Κυβέρνησης συγκροτείται ομάδα εργασίας 17 ατόμων  τα μέλη της οποίας θα λάβουν εφάπαξ αποζημίωση οκτακοσίων ευρώ (800€) για τη συμμετοχή τους σ αυτή. Το έργο της επιτροπής ξεκινά με τη δημοσίευση της απόφασης ήτοι στις 14/12/2022 και τελειώνει στις 15/12/2022. Η περιγραφή του έργου είναι μέσα στην δημιουργική ασάφεια αλλά δεν θα υπάρξει πρόβλημα αφού στην ΚΥΑ προβλέπεται ότι  «η δε ολοκλήρωση αυτού βεβαιώνεται από τη Γενική Γραμματέα Εργασιακών Σχέσεων του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων» από την ίδια την κα Στρατινάκη δηλαδή, οπότε όλα καλά.

Οι 17 αυτοί υπάλληλοι, υποθετικά μιλώντας, θα απασχοληθούν εκτός ωραρίου και εκτός υπερωριακής απασχόλησης για μια ολόκληρη μέρα και θα λάβουν 800 ευρώ ο καθένας καθόλου άσχημο deal.  Βέβαια στο Υπουργείο υπηρετούν περί τους 450 υπαλλήλους …

Τώρα για τα κριτήρια επιλογής αυτών των 17 υπαλλήλων που συγκροτούν την ομάδα εργασίας στη ΚΥΑ δεν γίνεται καμία αναφορά αλλά από τα ονόματα βγαίνουν και τα συμπεράσματα για τα κριτήρια επιλογής… καθώς σ αυτήν συμμετέχουν  γνωστοί σύμφωνα με πηγές  του Υπουργείου Εργασίας για τις «φιλικές» τους σχέσεις με την τρέχουσα ηγεσία και την Γενική Γραμματέα  υπάλληλοι. Κάτι που επιβεβαιώνεται από το γεγονός  ότι συμμετέχουν  και 2 υπάλληλοι αποσπασμένοι  στο ιδιαίτερο γραφείο της ίδια της Γενικής Γραμματέως Εργασιακών Σχέσεων κα Στρατινάκη. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ότι η επιτροπή έχει «διακομματική» στήριξη καθώς σ αυτή συμμετέχουν γνωστό συνδικαλιστικό στέλεχος της ΠΑΣΚ αλλά και εκλεγμένο στα συλλογικά όργανα του Υπ. Εργασίας στέλεχος της Αγωνιστικής Συσπείρωσης (ΠΑΜΕ).

Μπορεί οι αμοιβές για συμμετοχή σε ομάδες εργασίας να έχουν καταργηθεί, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, από τις μνημονιακές διατάξεις και χιλιάδες ΔΥ να καλούνται να συμμετέχουν παρέχοντας υπηρεσίες αμισθί σε υψηλών απαιτήσεων και ευθύνης ομάδες εργασίας  και επιτροπές αλλά προφανώς για τους ημέτερους λύσεις υπάρχουν.

Ακολουθούν τα σχετικά έγγραφα του ΦΕΚ και της Διαύγειας: