ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Η τουρκική κυβέρνηση ανακοίνωσε την Τετάρτη την απόφαση της να τιμωρήσει τις διαδικτυακές πλατφόρμες Facebook, Instagram, Periscope, TikTok, Twitter, και YouTube με πρόστιμο 10 εκατομμυρίων τουρκικών λιρών (1.175 εκατομμυρίων δολαρίων). Ο λόγος είναι η μη-συμμόρφωση των παραπάνω μέσων με τον νέο νόμο που έχει θεσπίσει η Άγκυρα, ο οποίος δίνει την εξουσία στο κράτος να ρυθμίζει το περιεχόμενο που διακινείται στα social media. Πρόκειται για την ύστατη προσπάθεια αποσιώπησης της διαδικτυακής έκφρασης της δυσαρέσκειας για την εύθραυστη οικονομία της χώρας, η οποία οδεύει ολοταχώς προς μια συναλλαγματική κρίση.

Ο νέος αυτός νόμος τέθηκε σε ισχύ την 1^η Οκτωβρίου και εξαναγκάζει τις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης,  με πάνω από 1 εκατομμύριο χρήστες/ημέρα, να διορίσουν κάποιο μόνιμο στέλεχος στην Τουρκία, του οποίου η αρμοδιότητα και δικαίωμα θα είναι ο εντοπισμός και η αφαίρεση «προσβλητικού» περιεχομένου. Επίσης, υποχρεώνει τις εταιρείες που αποθηκεύουν δεδομένα Τούρκων χρηστών να χρησιμοποιούν βάσεις δεδομένων εντός Τουρκίας, δημιουργώντας προβληματισμούς ως προς την προσβασιμότητα του τουρκικού κράτους σε προσωπικά δεδομένα ανθρώπων που ασκούν κριτική στο καθεστώς Ερντογάν.

Οι κυρώσεις για τις εταιρείες που δεν συμμορφώνονται με τον νέο νόμο συμπεριλαμβάνουν πρόστιμο έως 30 εκατομμύρια τουρκικές λίρες (3.5 εκατομμύρια δολάρια), απαγόρευση παροχής διαφημιστικών υπηρεσιών σε τουρκικές επιχειρήσεις και μείωση του διαθέσιμου bandwidth κατά 90%.

Μέχρι σήμερα, καμία από τις εταιρείες δεν έχει δεχτεί τον διορισμό κρατικού εκπροσώπου, με το Facebook μάλιστα να ενημερώνει την κυβέρνηση ότι δεν υπάρχει περίπτωση να συμμορφωθεί με το νέο νόμο. Παραμένει να δούμε αν οι εταιρείες θα πληρώσουν τα πρόστιμα που τους επιβλήθηκαν την περασμένη Τετάρτη(4/11).

Με τέτοιου τύπου μέτρα, ο Τούρκος Πρόεδρος επιδιώκει να σφίξει την θηλιά γύρω από τον λαιμό των επικριτών της κυβέρνησής του. Από το 2018, συγγενείς, φίλοι και άνθρωποι του στενού επαγγελματικού κύκλου του Ερντογάν ελέγχουν 7 ομίλους-κολοσσούς των media, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την έκδοση 21 από τις 29 καθημερινές εφημερίδες, ελέγχοντας έτσι το 90% της ειδησεογραφίας της χώρας. Αυτό έχει οδηγήσει στη δραματική μείωση των αναγνωστών, με τις πωλήσεις των εφημερίδων και των περιοδικών να έχουν μειωθεί κατά 50% την τελευταία δεκαετία. Σημαντική μείωση έχει υποστεί και ο τομέας της τηλεόρασης. Μια έρευνα του 2018 παρουσίασε ότι ο αριθμός των Τούρκων που ενημερώνονται μέσω της τηλεόρασης μειώθηκε από το 87% στο 72%, ενώ παράλληλα ο αριθμός αυτών που ενημερώνονται μέσω social media πήγε από το 2% στο 10% την ίδια περίοδο. Η αυξανόμενη δημοτικότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και η αποτελεσματικότητα της αντιπολίτευσης στο να χρησιμοποιεί διαδικτυακές πλατφόρμες ώστε να εκθέσει την διαφθορά και την κακοδιαχείριση του καθεστώτος Ερντογάν, έχει εξελιχθεί σε πονοκέφαλο για τον Τούρκο Πρόεδρο, ο οποίος έσπευσε να αποκαλέσει τα μέσα αυτά ως «την χειρότερη απειλή κατά της ανθρωπότητας», την περίοδο που απαγόρευσε τα Facebook, Twitter, WhatsApp και YouTube με την δικαιολογία ότι αποτελούν απειλή κατά της εθνικής ασφάλειας της χώρας. Τον Απρίλιο του 2017 απαγόρευσε την Wikipedia για 3 χρόνια, καθώς στην διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια υπήρχαν κείμενα τα οποία, μεταξύ άλλων, ανέφεραν την στήριξη της Τουρκίας προς τζιχαντιστές και την ανάμειξη του γαμπρού του και Υπουργού Οικονομικών της χώρας, Berat Albayrak, σε ντροπιαστικά σκάνδαλα.

Η ειρωνεία στην υπόθεση είναι ότι η Τουρκική κυβέρνηση βασίζεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στους στρατούς troll και hacker που έχει στο δυναμικό της ώστε να προωθήσει την προπαγάνδα της, πιέζοντας και παρενοχλώντας παράλληλα διαφωνούντες, δικαστές και εισαγγελείς. Ακόμα και τα πρόστιμα κατά των εταιρειών που ανακοινώθηκαν την Τετάρτη, δημοσιεύθηκαν μέσω ενός tweet από τον Τούρκο Αναπληρωτή Υπουργό Μεταφορών. Τον Ιούνιο, το twitter ανακοίνωσε τον εντοπισμό και τη διαγραφή 7.340 λογαριασμών από ένα δίκτυο που σχετίζεται με την νεολαία του κυβερνώντος κόμματος AKP. Η αντίσταση των γιγάντων των social media απέναντι στα δρακόντεια μέτρα του Ερντογάν μέχρις στιγμής είναι κάτι το θετικό. Ένας από τους μεγαλύτερους υπερασπιστές των δικαιωμάτων στο διαδίκτυο, ο καθηγητής Yaman Akdeniz, προειδοποιεί ότι ενδεχόμενη συμμόρφωση των εταιρειών μπορεί να μετατρέψει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στο «μακρύ χέρι» του τουρκικού καθεστώτος. Ενώ η Άγκυρα ακολουθεί το παράδειγμα άλλων αυταρχικών καθεστώτων όπως το Ιράν και η Βενεζουέλα φιμώνοντας τα social media, οι Αμερικανικές πλατφόρμες δεν πρέπει να γίνουν μαριονέτες του Ερντογάν. Αντιθέτως, πρέπει να συνεχίσουν να τον εκθέτουν αλλά και να συνεχίσουν να απομακρύνουν τους κυβερνητικούς μηχανισμούς, των οποίων ο στόχος είναι η παρενόχληση και απειλή διαφωνούντων.

Μετάφραση: Νίκος Χριστοφορίδης

Πηγή: fdd.org

Μπαράζ παραβιάσεων τουρκικών κατασκοπευτικών στο Αιγαίο

Οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες έδωσαν το σύνθημα στο Παρίσι πιθανότατα για την άμεση προετοιμασία αποτροπής ενός πιθανού τουρκικού σεναρίου τύπου "Ναγκόρνο/Καραμπάχ” στην Α. Μεσόγειο το επόμενο διάστημα, αφού ο Ερντογάν θα θελήσει να κεφαλαιοποιήσει άμεσα τις νίκες του στο αρμενικό έδαφος στα δικά μας γαλάζια νερά, ξεκινώντας ήδη με μπαράζ παραβιάσεων τουρκικών κατασκοπευτικών.

Συγκεκριμένα, τρία τουρκικά αεροσκάφη τύπου CN-235, τα οποία ειδικεύονται στη συλλογή πληροφοριών, καθώς επίσης και σε ζητήματα ναυτικής συνεργασίας, προχώρησαν σε 30 παραβιάσεις του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου στην περιοχή του Αιγαίου.

Για τον λόγο αυτόν τρεις γαλλικές φρεγάτες υποστηριζόμενες από ένα αεροσκάφος AWACS και ένα αεροσκάφος ΑΦΝΣ (ναυτικής συνεργασίας) τύπου ATL 2, αποτελούν μια ομάδα επιτήρησης όπως την ονομάζει το γαλλικό επιτελείο στην Ανατολική Μεσόγειο, δίνοντας ζωντανή εικόνα του τι γίνεται στην περιοχή αυτή.

Στόχος της δύναμης αυτής σύμφωνα με το γαλλικό ΓΕΝ είναι “η επαύξηση της αυτόνομης αξιολόγησης της κατάστασης και της προσήλωσης της Γαλλίας στον σεβασμό της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας”.

Αυτό μεταφράζεται σε “αποστολή δυνάμεως επιτηρήσεως” λόγω πιθανής τουρκικής προκλήσεως σε περιοχές γαλλικών συμφερόντων, που αφορούν γαλλικές ενεργειακές εταιρείες όπως την TOTAL.

Την ίδια στιγμή προετοιμάζεται και νέος στολίσκος με πλοία του Γαλλικού πολεμικού ναυτικού που αναχωρούν από την Τουλόν και αφορούν μία φρεγάτα κλάσεως La Fayette, το ελικοπτεροφόρο Mistral και ένα υποβρύχιο, κινούμενα και αυτά πιθανόν στην ίδια περιοχή της Μεσογείου. 

[#SAG] Depuis le 6/11, 3 frégates 🇫🇷 appuyées par 1 AWACS et un ATL 2 constituent un Surface action group en Méditerranée orientale.

Objectif : accroître l’appréciation autonome de situation et rappeler l’attachement de la France au respect de la liberté de navigation. pic.twitter.com/EfRyDOJ6o5

— État-Major Armées (@EtatMajorFR) November 9, 2020

French Navy vessels leaving Toulon, France this morning - La Fayette-class frigate, Mistral-class amphibious assault ship and tentatively a Rubin-class attack submarine - November 9, 2020 pic.twitter.com/plKz4Alp3I

— WarshipCam (@WarshipCam) November 9, 2020

 Τα βλέμματα νοτίως της Κρήτης
Η Γαλλία ενισχύει την ναυτική της παρουσία στη Μεσόγειο έχοντας κατά νου τυχόν τουρκικές προκλήσεις νοτίως της Κρήτης.

Στην περιοχή αυτή ο Μακρόν γνωρίζει ότι έχουν δοθεί άδειες στην TOTAL και μετά την αναγγελία-απειλή της Άγκυρας για έρευνες στην ίδια περιοχή σε απροσδιόριστο χρονικό διάστημα, εκτιμά τυχόν εξελίξεις με αποστολή τουρκικών πλοίων μετά την νίκη των Τούρκων στο Καραμπάχ.

Ενδεικτικό των γαλλικών προθέσεων κατά της Άγκυρας είναι η δήλωση Μακρόν.

"Η Γαλλία επιμένει ότι η Τουρκία πρέπει να σταματήσει κάθε είδους προκλητικές ενέργειες σχετικά με τη σύγκρουση Αρμενίων-Αζέρων στην περιοχή της μη αναγνωρισμένης Δημοκρατίας του Ναγκόρνο-Καραμπάχ", δήλωσε ο Γάλλος πρόεδρος Ε. Μακρόν.

Ο ίδιος έχει την άποψη ότι η Άγκυρα πρέπει να διασφαλίσει ότι δεν θα τεθεί σε κίνδυνο μια μελλοντική συμφωνία.

Το Παρίσι ανακοίνωσε ότι μελετά τις λεπτομέρειες της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός στην περιοχή Ναγκόρνο-Καραμπάχ, σημειώνοντας ότι οποιαδήποτε διαρκής ειρήνη στην περιοχή που κατοικείται κυρίως από Αρμένιους θα πρέπει με κάθε τρόπο να λαμβάνει υπόψη και να «διατηρεί» τα συμφέροντα του Γερεβάν.

Η Γαλλία κινείται σε μια ανεξάρτητη κατά κάποιο τρόπο πορεία στην Μεσόγειο αφού διαβλέπει ότι η Τουρκία προσπαθεί να επιβάλλει την τουρκική παρουσία σε περιοχές που αποτελούν “ενεργειακά φιλέτα”, ενώ έχουμε και το ζήτημα της ευρείας μετακίνησης Τζιχαντιστών σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Οι κίνδυνοι είναι τεράστιοι για το σύνολο της ΕΕ, η οποία δεν κινείται όμως με την ίδια θέρμη για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα.

Ισχυρές οι ελληνογαλλικές σχέσεις
Οι καλές σχέσεις των Γάλλων με την Ελλάδα ως γνωστόν, δεν ευοδώθηκαν με την υπογραφή αμυντικού συμφώνου τον Ιούνιο, παρόλα αυτά παραμένουν ισχυρές και υπάρχει σύγκλιση απόψεων σε μεγαλύτερο βαθμό από άλλες χώρες της ΕΕ, όπως η Γερμανία και η Ισπανία για παράδειγμα.

Οι σχέσεις μεταξύ Γαλλίας και Τουρκίας την ίδια στιγμή είναι στο χειρότερο σημείο καθώς ο Πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν ετοιμάζει χοντρό χουνέρι στην Άγκυρα.

 Συγκεκριμένα, την διακοπή της τελωνειακής ένωσης μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Τουρκίας θα προτείνει η γαλλική κυβέρνηση στο επόμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

H γαλλική πρόταση εντάσσεται στο πλαίσιο της οργανωμένης αντεπίθεσης απέναντι στις προκλήσεις του Τούρκου προέδρου το τελευταίο διάστημα.

Το Παρίσι στηρίζει Ελλάδα και Κύπρο, μέσα σε ένα πλαίσιο υπακοής στους διεθνείς νόμους, αλλά και στήριξης των γαλλικών συμφερόντων.

Οι Γάλλοι ενδεχομένως ανησυχούν για μια πιθανότατη τουρκική προσπάθεια κεφαλαιοποιήσεως της δράσης τους στο Ναγκόρνο κατά της Αρμενίας, στην Α. Μεσόγειο αυτήν την φορά, καθώς η ανάληψη των καθηκόντων από τον νέο Αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν έχει ένα “κενό” διάστημα, το οποίο η Άγκυρα θα προσπαθήσει σίγουρα να εκμεταλλευθεί στο έπακρο.

Πιθανό κέντρο μιας τουρκικής πρόκλησης λογικά θα είναι το Καστελόριζο και οι πέριξ αυτού θαλάσσιες περιοχές. Ποτέ όμως ο “επιτιθέμενος” δεν έρχεται από εκεί που τον αναμένουν.  

Υπάρχουν πολλές “καυτές” περιοχές για πιθανή τουρκική πρόκληση μέχρι τον Ιανουάριο του 2021, σε Αιγαίο και Α. Μεσόγειο -Κύπρο.

Το σίγουρο είναι ότι οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις θα είναι οπουδήποτε απαιτηθεί, ταχύτατα με τρομερή αποτελεσματικότητα, για να αποτρέψουν κάθε πιθανή τουρκική πρόκληση, τόσο απλά και δυναμικά.      

EUNAVFOR MED farewells and thanks the🇫🇷#French #LatoucheTréville for her contribution to Op.#IRINI in one month of activity. The Force Commander, Commodore Theodoros Mikropoulos, underlines the great job from the crew and the Ship’s Commander, Bravo Zulu! @EtatMajorFR @NavyGR 🇬🇷 pic.twitter.com/ySA6YgQ5oj

— Operation EUNAVFOR MED IRINI (@EUNAVFOR_MED) November 10, 2020

Επιστολή του διευθυντή του 2ου Δημοτικού Σχολείου Δραπετσώνας προς τον δήμαρχο της περιοχής, έρχεται να υπογραμμίσει την τραγική κατάσταση της δυσοσμίας που προέρχεται από τις εγκαταστάσεις της OIL ONE.

Τις τραγικές συνθήκες που έχει δημιουργήσει η περιβαλλοντική υποβάθμιση στη Δραπετσώνα, με ευθύνη τις εγκαταστάσεις της Oil One, συμφερόντων του Δημήτρη Μελισσανίδη, καταγράφει ρεπορτάζ του Mega

Μαθητές αναφέρουν πως η περιβαλλοντική ρύπανση δυσκολεύει την αναπνοή τους, την ώρα που οι γονείς φοβούνται για την υγεία των παιδιών τους.

Ανυπόφορη δυσοσμία. Αποπνικτική ατμόσφαιρα. Δύσπνοια που προκαλεί λιποθυμίες και καρκινογόνες ουσίες στον αέρα, είναι μερικά από τα προβλήματα που βιώνουν εδώ και χρόνια κάτοικοι της Δραπετσώνας και που, όπως ισχυρίζονται, οφείλονται στις εγκαταστάσεις της OIL ONE.

Αντιμέτωποι με την τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή και τις επιπτώσεις της έρχονται και οι 255 μαθητές του 2ου Δημοτικού σχολείου της περιοχής.

Με επιστολή που απηύθυνε για δεύτερη φορά ο διευθυντής του σχολείου Σταύρος Κώστογλου, προς τον δήμαρχο Κερατσινίου – Δραπετσώνας, περιγράφει την τραγική κατάσταση που αποτυπώνει το μέγεθος του προβλήματος.

«Η χαρακτηριστική δυσοσμία που θυμίζει βενζίνη ή παράγωγα πετρελαίου, διαπερνά τις μάσκες μας, φυλακίζεται στους διαδρόμους, δημιουργεί πόνους που τρυπούν το μυαλό μας και δυσκολεύει την αναπνοή μας», τονίζει ο διευθυντής.

Οι γονείς από την πλευρά τους ανησυχούν για την υγεία των παιδιών τους που διαμαρτύρονται για τη δυσοσμία κατά τη διάρκεια του μαθήματος, αφού οι πόρτες και τα παράθυρα πρέπει να παραμένουν υποχρεωτικά ανοιχτά στο πλαίσιο των προφυλάξεων από τον κορωνοϊό.

Κάτοικοι ζητούν την άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος μέσα από την απομάκρυνση των ρυπογόνων δραστηριοτήτων στην περιοχή, ξεκινώντας από τις εγκαταστάσεις της OIL ONE.

Η επιστολή

Μεταξύ άλλων στην επιστολή τονίζεται:

«Ελέω πανδημίας τα παιδιά και οι εκπαιδευτικοί του σχολείου καλούμαστε να λειτουργήσουμε με ανοιχτά παράθυρα και πόρτες φορώντας τις μάσκες προφύλαξης, σεβόμενοι τα μέτρα ασφάλειας και υγιεινής, σεβόμενοι την αξία της ανθρώπινης ζωής και της υγείας των συμπολιτών μας. Όμως, η χαρακτηριστική δυσοσμία που θυμίζει βενζίνη ή παράγωγα πετρελαίου, διαπερνά τις μάσκες μας, φυλακίζεται στους διαδρόμους, δημιουργεί

Πολλά παράπονα μαθητών για κεφαλαλγίες και στομαχόπονους, ιλίγγους και τάση προς εμετό, μας οδηγούν να ειδοποιούμε τους γονείς ότι πιθανώς είναι συμπτώματα απλών ιώσεων ή υπόπτων κρουσμάτων COVID-19»

Μάλιστα, όπως επισημαίνει, δέχονται παράπονα για την αποπνικτική δυσοσμία και στο σημείο υπογειοποίησης της περιφερειακής λεωφόρου Δραπετσώνας, ακριβώς κάτω από το γήπεδο της περιοχής, ενώ σημειώνει ότι ανάλογα προβλήματα έχουν και όμορα σχολεία.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατηγορεί εκ νέου την Amazon για κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης στις διαδικτυακές λιανικές αγορές, και ξεκινά δεύτερη έρευνα για τις επιχειρηματικές πρακτικές του μεγάλου αμερικανικού ομίλου.

Σύμφωνα με την Κομισιόν, η εταιρεία του Τζεφ Μπέζος αξιοποιεί δεδομένα που αφορούν ανεξάρτητους πωλητές της πλατφόρμας της προκειμένου να προωθήσει τις δικές της υπηρεσίες.

Οι ευρωπαϊκές αντιμονοπωλιακές αρχές θα εξετάσουν επίσης το κατά πόσον η Amazon προσφέρει προνομιακή μεταχείριση στους πωλητές που χρησιμοποιούν τις δικές της υπηρεσίες εφοδιαστικής αλυσίδας και διανομής.

Οι εταιρείες με «εμπορική δύναμη» δεν θα πρέπει να «στρεβλώνουν τον ανταγωνισμό» δήλωσε η επίτροπος Ανταγωνισμού της ΕΕ Μαργκρέτε Βεστάγκερ.

Η Amazon, πάντως, αρνήθηκε τις κατηγορίες υποστηρίζοντας ότι προσφέρει στους καταναλωτές μεγαλύτερο, και όχι στενότερο, περιθώριο επιλογών.

«Η Amazon αντιστοιχεί σε λιγότερο από 1% του παγκόσμιου λιανεμπορίου, και σε όλες τις χώρες όπου δραστηριοποιούμαστε υπάρχουν μεγαλύτεροι λιανοπωλητές» αναφέρεται στην ανακοίνωση του ομίλου, στην οποία επισημαίνεται επίσης ότι περισσότερες από 150.000 ευρωπαϊκές επιχειρήσεις πωλούν προϊόντα μέσω της πλατφόρμας της.

Η έρευνα κατά της Amazon για παράβαση των κανόνων ανταγωνισμού ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2020 έπειτα από καταγγελίες εμπόρων.

Σε περίπτωση που κριθεί ένοχη, αντιμετωπίζει πρόστιμο που μπορεί να φτάσει το 10% του παγκόσμιου τζίρου της, περίπου 19 δισεκατομμύρια δολάρια.

Το Realclearpolitics εδώ και λίγες ώρες έχει βγάλει την Πενσυλβάνια από τις Πολιτείες που θεωρούνταν πως έχουν κερδηθεί από τον υποψήφιο των Δημοκρατικών Τζο Μπάιντεν.

Έτσι τον επαναφέρει στους 259 εκλέκτορες και συνεπώς δεν τον θεωρεί προς ώρας ως τον εκλεγμένο επόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ. 

Δεν υπάρχει κάποια επίσημη ενημέρωση για ποιο λόγο η γνωστή πολιτική αμερικανική ιστοσελίδα επέλεξε να προβεί σε τέτοια ενέργεια αλλά για να το κάνει υπάρχει σίγουρα σοβαρός λόγος.

Έχει διαταχθεί έρευνα για νοθεία από τον Αμερικανό Γενικό Εισαγγελέα William Barr αλλά αυτό από μόνο του δεν θα αρκούσε για μια τέτοια «παράτολμη» ενέργεια.

Ίσως η ιστοσελίδα να διαθέτει πληροφορίες πως εν τέλει υπάρχουν στέρεες αποδείξεις για το τι συνέβη σε αυτή την Πολιτεία και πιθανότατα και σε άλλες Πολιτείες.

Ίσως κάποιοι βιάστηκαν να πανηγυρίσουν στην Ελλάδα και να δηλώσουν απροκάλυπτα «πίστη και θαυμασμό» σε μια «νέα αμερικανική διοίκηση».

«Κυριακή κοντή γιορτή»...

#Pensylvania #Hammer end? https://t.co/fsD2T0zkEX

— Eustache luigy (@eustache_luigy) November 10, 2020

Ο τουρκικός στρατός διαθέτει βάσεις σε 12 ξένες χώρες

Βασίλης Κων/νου Φούσκας*

Πρόλογος

Είναι διάχυτες οι απόψεις στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο ότι η εκλογή Μπάϊντεν είναι ευνοϊκή για τα Ελληνικά συμφέροντα έναντι αυτών των Τουρκικών στην Ανατολική Μεσόγειο. Ακόμα, υπάρχουν απόψεις που καλλιεργούν την εντύπωση της στρατηγικής αναβάθμισης της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας μέσα στο ΝΑΤΟ, κάτι που σημαίνει και αναβάθμιση της θέσης της Ελλάδας στην υψηλή στρατηγική των ΗΠΑ για την Μεσόγειο, τα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή. Ο λόγος; Διότι η Τουρκία, μας λέει αυτό το επιχείρημα, μεταξύ άλλων, τόλμησε κι αγόρασε Ρωσικούς πυραύλους των οποίων οι μπαταρίες λειτουργούν εκτός ΝΑΤΟϊκού πλαισίου. Ακόμα, συναντάμε απόψεις που θεωρούν δεδομένο ότι το πραξικόπημα του 2016 κατά του Ερντογάν ήταν υποκινούμενο από τις ΗΠΑ. Ίσως. Δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι ο Ερντογάν και η ηγετική του μερίδα το χρησιμοποίησαν στο έπακρο προκειμένου να εδραιώσουν την εξουσία τους στο εσωτερικό της χώρα ακόμα παραπέρα και με μια πιο υπέρμετρη δόση κρατικού αυταρχισμού.  Εν πάση περιπτώσει, οι θέσεις αυτές – και ότι συνεπάγονται – δεν ευσταθούν για σειρά από λόγους. Θα εξηγήσω τους σημαντικότερους απ’ αυτούς συνοπτικά και στη συνέχεια θα παραθέσω τέσσερις προγραμματικούς άξονες για μια φιλο-λαϊκή, δημοκρατική εξωτερική πολιτική της Ελλάδας προς τη Τουρκία. Αυτή τη πολιτική δεν είναι σε θέση να φέρει σε πέρας ο κυβερνών δικομματισμός λόγω των δεσμεύσεών του προς το πολυ-εθνικό κεφάλαιο που αναπαράγουν την υποτελή και εξαρτημένη θέση της χώρας στο διεθνές και περιφερειακό σύστημα πολιτικών/διπλωματικών ισορροπιών και κατανομών ισχύος.

Λόγοι υποβάσταξης του Τουρκικού επεκτατισμού

Πρώτα και κύρια, η Τουρκία ασκεί πολιτική περιφερειακού ιμπεριαλιστικού κράτους διότι εξάγει κεφάλαιο και ισχύ σ’ ολόκληρο το πρώην Οθωμανικό χώρο, αλλά και πέραν αυτού. Η διαλεκτική «σύγκρουσης-ασταθούς συνεργασίας» με τη Ρωσία εδράζεται εδώ. Σ’ αυτό το πλαίσιο, η Τουρκία διαχειρίζεται μία πολυσχιδή στρατηγική αλληλο-συγκρουόμενων διεθνών συμφερόντων ενώ ταυτόχρονα καταφέρνει, μέσω αυτής ακριβώς της διαχείρισης και των ρίσκων που παίρνει, ειδικά με δεσμεύσεις στο πεδίο των μαχών, ν’ αναβαθμίζει τη γεω-στρατηγική της θέση μέσα στο ΝΑΤΟ έναντι της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το καθεστώς Ερντογάν, μέσω ιδιωτικών μισθοφορικών εταιρειών, έχει εξοπλίσει και εκπαιδεύσει γύρω στο ένα εκατομμύριο φανατικούς εθνικιστές-Ισλαμιστές, οι οποίοι και πολεμούν σε Λιβύη, Συρία, Καύκασο και στις Κουρδικές ζώνες του Ιράκ και του Ιράν. Η Τουρκία μπόρεσε να αναπτυχθεί σ’ αυτό τον ιμπεριαλιστικό βαθμό για πολλούς λόγους, εκ των οποίων εδώ θα ξεχώριζα τους εξής τρεις:

          α) Λόγω της παγκοσμιοποίησης. Η παγκοσμιοποίηση της επέτρεψε να λειτουργήσει ως τεχνολογικός κόμβος αιχμής των αλυσίδων παραγωγής, συναρμολόγησης και εμπορίου, αλλά και ως διαμετακομιστικός κόμβος πετρελαίου και φυσικού αερίου μέσω αγωγών Δυτικών συμφερόντων. Μεγάλες Τουρκικές εταιρείες και διεθνή κονσόρτσια στη Τουρκία είδαν τα κέρδη τους στα ύψη, ειδικά τη περίοδο 2001-13. Η όλη διαδικασία ανέπτυξε υπέρμετρα την υλική και τεχνολογική υποδομή της χώρας και είναι αυτό που της επέτρεψε να γίνει χώρα εξαγωγής μεγάλου κεφαλαίου, άρα ιμπεριαλιστική χώρα. Χωρίς να θέλω να τραβήξω το παραλληλισμό πέρα απ’ τα επιτρεπτά του όρια, θα έλεγα ότι η Τουρκία, τηρουμένων των αναλογιών, ωφελήθηκε απ’ τη παγκοσμιοποίηση με τον ίδιο τρόπο που ωφελήθηκε και η Κίνα. Για Ελλάδα, Κυπριακή Δημοκρατία και Βαλκανικές χώρες δεν ισχύει το ίδιο, ίσως μάλιστα ισχύει το ακριβώς αντίθετο.

          β) Λόγω της κρίσης της παγκοσμιοποίησης και της ιστορικής παρακμής των ΗΠΑ. Αυτό σημαίνει οικονομική και γεω-πολιτική υποχώρηση των ΗΠΑ έναντι της Κίνας και της Ρωσίας, αφήνοντας γεω-στρατηγικά κενά εκμετάλλευσης στη Τουρκία με την «υπόσχεση» προς ΗΠΑ-ΝΑΤΟ ότι ο νέος περιφερειακός ιμπεριαλισμός της θα λειτουργεί ανασχετικά προς τη Ρωσία αλλά και, ως ένα βαθμό, τη Κίνα μέσω της συμμαχίας με το Πακιστάν, τη Μαλαισία και μεγάλη μερίδα των Σουνιτών της Μέσης Ανατολής και Κεντρικής Ασίας, όπως η Μουσουλμανική Αδελφότητα (για να μην αναφερθούμε στους Τουρκόφωνους Ουϊγκούρ της Κίνας). Να τονιστεί, ακόμη, ότι περαιτέρω έμπρακτη απόσυρση των ΗΠΑ από την άμεση διαχείριση κρίσεων σε Ανατολική Μεσόγειο, Βαλκάνια και Μέση Ανατολή θα φέρει την Ελλάδα – και άλλες δυνάμεις του ΝΑΤΟ και της περιοχής – αντιμέτωπες με το εξής δίλημμα: ή ν’ αποδεχτούν τη διαχείριση των κρίσεων  από το Τουρκικό κράτος και, άρα, να δεχτούν ακόμα και νέα γεωγραφική εξάπλωσή του σε αέρα, ξηρά και θάλασσα. Ή να εμπλακούν σε (σύντομη;) πολεμική αναμέτρηση με στόχο την – προσωρινή – αναχαίτιση του Τουρκικού ιμπεριαλισμού. Αυτό το δίλημμα είναι σήμερα παρόν σε πολλά κράτη, όπως στη Γαλλία και στην Αίγυπτος, ακόμα και στην Ελλάδα. Οι ΗΠΑ δεν θάχουν κανένα πρόβλημα με την έκβαση αυτής της αναμέτρησης, αν και συστήνουν «συγκράτηση». Απλά, θα συνδιαλλαγούν και θα συνταχθούν μ’ όποιον επικρατήσει – κλασσική Θουκιδίδεια πρακτική. Σ’ αυτές τις εξελίξεις εδράζεται το δεύτερο χαρακτηριστικό του Τουρκικού ιμπεριαλισμού, που είναι η εξαγωγή ισχύος, δηλ. η δέσμευση προβολής ισχύος στη πράξη έξω απ’ τα διεθνώς αναγνωρισμένα πολιτικά σύνορα της χώρας. Η Τουρκία του Ερντογάν, μιμούμενη τη Ναζιστική σκέψη και πρακτική, έκανε και κάνει πάντα λόγο για γεω-πολιτικά σύνορα και ζωτικό χώρο ασφαλείας. Αυτά δεν συμπίπτουν με τα πολιτικά σύνορα, πάνε όμως πολύ πέρα απ’ αυτά.

          γ) Ένας τρίτος λόγος, που δεν χρειάζεται μεγάλη επεξήγηση, είναι η γεωγραφία της χώρας – καλύπτει Βαλκάνια, Μαύρη Θάλασσα, Καύκασο, Μέση Ανατολή – και η μεγάλη πληθυσμιακή της ανάπτυξη. Το 1919 ο Τουρκικός πληθυσμός ήταν περίπου 12 εκ. και, αθροιστικά, οι πληθυσμοί όλων των νέων Βαλκανικών κρατών, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας (6 εκ.), ήταν σχεδόν τριπλάσιος της Τουρκίας, περίπου 32 εκ. Σήμερα, το σύνολο των Βαλκανικών λαών αριθμεί περίπου 70 εκ. με πτωτικό το ποσοστό γεννήσεων. Η Τουρκία, τουναντίον, έχει 83 εκ. με ανοδικό ποσοστό γεννήσεων και εξαιρετικά νεανικό πληθυσμό. Υπολογίζεται ότι το 2050 η Τουρκία θα έχει γύρω στα 100 εκ. και με καλπάζοντα νεανικό και οικονομικά ενεργό πληθυσμό. Οι τάσεις σε Ελλάδα, Βαλκάνια και Ευρώπη είναι ακριβώς αντίθετες.

Μια πιο πρόσφατη εξέλιξη που ισχυροποιεί της θέση της Τουρκίας στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο έναντι της Ρωσίας – αλλά και των Ελληνικών συμφερόντων – είναι η νέα αμυντική συμφωνία του Ερντογάν με τον Ουκρανό Πρόεδρο Βολοντομίρ Ζελένσκυ, μία συμφωνία που εμπερικλείει εμπορικές ανταλλαγές πολεμικού υλικού και τεχνολογίας προς όφελος και των δύο χωρών. Να σημειωθεί ότι στη Κριμαία ζουν 250,000 Τάταροι που ταυτίζονται πολιτισμικά και γλωσσικά με τους Τούρκους. Ακόμα, η Ρωσία δεν θα κάνει πόλεμο με τη Τουρκία για την Αρμενία, όσο κι αν η Τουρκία είναι αυτή που υποκινεί τη συνέχιση του πολέμου στη περιοχή. Αυτό που επιζητεί η Ρωσία είναι να τελειώσει τον πόλεμο γρήγορα και να επιβάλλει μία λύση υπέρ του Αζερμπαϊτζάν ώστε να μην ωφεληθεί υπέρμετρα  η Τουρκία. Οι ΗΠΑ, μ’ άλλα λόγια, εξακολουθούν – παρόλα όσα της έκανε η Τουρκία με τους S-400 και σε άλλα θέματα – να βλέπουν τη Τουρκία ως το βασικό εξισορροπιστή της Ρωσικής ισχύος, από τη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο μέχρι τη Κεντρική Ασία, τη Συρία, την Ανατολική Μεσόγειο και τη Βόρεια Αφρική. Ακόμα, όσο περισσότερο ο νεο-Οθωμανικός λόγος του Ερντογάν κερδίζει συναινέσεις και πιστούς και στρατολογεί τζιχαντιστές μισθοφόρους, τόσο πιο υπολογίσιμος γίνεται απ’ τις ΗΠΑ, διότι οι ΗΠΑ και η Δύση γενικότερα γνωρίζουν ότι αυτές οι φανατικές δυνάμεις δεσμεύονται έμπρακτα σε πολεμικές επιχειρήσεις και είναι διαθέσιμες ανά πάσα στιγμή να ενεργήσουν τόσο ενάντια στη Ρωσική επέκταση όσο και ενάντια – ας μην φανεί παράξενο – στα όποια αντι-Αμερικανικά μελλοντικά σχέδια της Γαλλίας, της Γερμανίας και, ακόμα, της Κίνας, όπου ζουν 40 εκατομμύρια Τουρκόφωνοι Ουιγκούρ. Βλέπουμε, έτσι, ότι η Τουρκία είναι πρόθυμη, με έξυπνο τρόπο, να δουλεύει για λογαριασμό των ΗΠΑ στα θέατρα της Συρίας, της Λιβύης, του Καυκάσου και της Μαύρης Θάλασσας, χωρίς να υπονομεύει τα εθνικά της συμφέροντα, τουναντίον μάλιστα, καταφέρνει να τα ισχυροποιεί όλο και περισσότερο μέσω μιας πολυδιάστατης ιμπεριαλιστικής πολιτικής, η οποία δεν διστάζει να δεσμευτεί και στα πεδία των μαχών καταγράφοντας θύματα. Αυτό είναι κάτι που η Δύση δεν μπορεί πλέον να κάνει και, με μία έννοια, έτσι «έχασε» η Γαλλία τη Λιβύη: ενώ πρωτοστάτησε στους βομβαρδισμούς ενάντια στο καθεστώς Καντάφι, στη συνέχεια ούτε αυτή, ούτε η Ιταλία δεσμεύτηκαν στρατιωτικά σε χερσαίες επιχειρήσεις για να βάλουν τάξη στην αναρχία που ακολούθησε. Ο Ερντογάν, ωστόσο, εκμεταλλεύτηκε το άνοιγμα που του παρουσιάστηκε και έσπευσε να καλύψει το κενό με τα γνωστά επακόλουθα (ένταση με Γαλλία, χάραξη παράνομης ΑΟΖ με Λιβύη προκαλώντας τα Ελληνικά συμφέροντα κλπ.).

Η βασική αντίφαση του νεο-Οθωμανισμού και η σύζευξη Κεμαλισμού και Ισλάμ

Ο Ερντογάν διατύπωσε με ακρίβεια κάτι που ωρίμαζε στην Τουρκική κοινωνία και πολιτική απ’ την εποχή του Τουργκούτ Οζάλ τη δεκαετία του 1980: μία ηγεμονική νεο-Οθωμανική αφήγηση που συγκινεί τους Μουσουλμάνους όλου του πρώην Οθωμανικού χώρου και πέρα απ’ αυτόν, κατηγορώντας πολλάκις τη Δύση για ρατσισμό και ιμπεριαλισμό, κάτι που είναι μεν ορθό, αλλά είναι συνάμα και απόλυτα υποκριτικό. Αυτό για δύο κυρίως λόγους. Ο πρώτος είναι ότι ο Ερντογάν – όπως και ο Κεμάλ Ατατούρκ το 1920 όταν έκανε τη προσέγγιση με τους μπολσεβίκους – δεν έχει ουδεμία σχέση με το σοσιαλισμό και την εργατική τάξη, εφόσον η οικονομική πολιτική που χάραξε στη Τουρκία ήταν και είναι άκρως νεο-φιλελεύθερη, συνοδευόμενη από ισχυρή δόση κρατικού αυταρχισμού, λιτότητας και δραστικού περιορισμού των αστικών ελευθεριών, εν πολλοίς, εμπέδωσε μία μορφή κράτους εκτάκτου ανάγκης, ειδικά μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του το 2016. Ο δεύτερος λόγος είναι περισσότερο προφανές: η ηγετική μερίδα του Ερντογάν είναι άκρως ρατσιστική – σε αντι-χριστιανική βάση – και, βεβαίως, ιμπεριαλιστική. Το πρόταγμα του Φετουλάχ Γκιουλέν για πολυ-θρησκευτικότητα και ανοχή δεν είχε ελπίδα ηγεμονίας στο Σουνίτικο μονολιθικό Ισλάμ του διευρυμένου Τουρκικού γεω-πολιτικού συνόρου, άρα έπρεπε να διαπομπευθεί και να καταστραφεί. Εδώ η θρησκεία λειτουργεί πράγματι ως «όπιο», προσπαθώντας να συγκαλύψει τη πραγματική αντίφαση στη Τουρκία, που είναι η κοινωνική-πολιτική αντίφαση μεταξύ ενός λαού-υποκειμένου άγριας λιτότητας και κρατικής καταστολής και ενός νεο-Οθωμανικού συνασπισμού εξουσίας που εργαλειοποιεί το Ισλάμ, τον εθνικισμό και το προσφυγικό ως μέσα απόκτησης κοινωνικής-εθνικής συσπείρωσης και συναίνεσης για τη συνέχιση της νεο-φιλελεύθερης λιτότητας στο εσωτερικό της χώρας. Η σύζευξη μεταξύ Ισλαμικού εθνικισμού και Κεμαλισμού που πέτυχε ο νεο-Οθωμανισμός του Ερντογάν είναι εκπληκτικής σημασίας και έχει βαθιές ιστορικές ρίζες στο «βαθύ κράτος» της Τουρκίας. Ο κυβερνών δικομματισμός στη Τουρκία είναι η ενσωμάτωση – μέσα στο κράτος και στους στρατιωτικούς του μηχανισμούς – μεταξύ Κεμαλικού εθνικισμού και Ισλαμικού εθνικισμού. Είναι λάθος να υποστηρίζεται ότι η βασική αντίφαση στη Τουρκία σήμερα είναι αυτή μεταξύ «κοσμικών» Κεμαλιστών και Ισλαμιστών. Αυτό δεν ισχύει σε καμία περίπτωση.

Ο Ελληνικός χώρος και οι τέσσερις προγραμματικοί άξονες

Σημαίνουν μήπως τα παραπάνω ότι η Ελλάδα δεν έχει κανένα γεω-πολιτικό πλεονέκτημα με βάση την αντίληψη των ΗΠΑ περί πρωτοκαθεδρίας της Τουρκίας στην Εγγύς Ανατολή; Όχι βέβαια. Ο Ελληνικός πολιτικός-πολιτισμικός χώρος είναι ισοδύναμος, αν όχι ανώτερος ποιοτικά, του Τουρκικού, αν συμπεριληφθούν αέρας, θάλασσα και Κύπρος, σύμφωνα πάντα με βάση το (αστικό) διεθνές δίκαιο και τις πολιτισμικές επιρροές, κι όχι σύμφωνα με γεω-πολιτικές αντιλήψεις περί συνόρων, δηλ. ιμπεριαλιστικές αντιλήψεις που, εν πολλοίς, έχουν τις θεωρητικές τους καταβολές στη Γερμανική σκέψη και πράξη. Ωστόσο, οι άρχουσες μετεμφυλιακές ελίτ της Ελλάδας, κατεξοχήν μεταπρατικές-κομπραδόρικες και με αρχής γενομένης της Κύπρου, έχουν ιστορικά απεμπολήσει αυτή την αστικο-δημοκρατική δυνατότητα της χώρας και αποφεύγουν διεκδικήσεις με βάση το διεθνές δίκαιο. Έτσι, υπάγονται γεω-στρατηγικά στο σύστημα του Τουρκικού περιφερειακού ιμπεριαλισμού, επικυρώνοντας τις αρχικές συστάσεις στρατηγικών μελετών των ΗΠΑ απ’ το 1947-8 και δώθε (οι μοναδικές ίσως εξαιρέσεις που μπορούν να καταγραφούν εδώ είναι οι περιπτώσεις του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, της ΕΔΑ του Ηλία Ηλιού και του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου). Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι, ελλείψει πίεσης εκ μέρους των ενδοτικών αστικών ελίτ της χώρας, ουδεμία αλλαγή πρόκειται να επέλθει στην Αμερικανική εξωτερική πολιτική σ’ αυτό το θέμα με το νέο Δημοκρατικό Πρόεδρο, εφόσον η πολιτική-πολιτισμική (υπερ)αξία της χώρας θα παραμείνει υποδεέστερη αυτής της Τουρκίας, έτσι όπως ακριβώς συνέβαινε κατά το Ψυχρό Πόλεμο. Κι αυτό, το τονίζω, με την ανοχή και συνεργασία των ενδοτικών αστικών ελίτ της χώρας – οικονομικών και πολιτικών.

Αν αυτή είναι πράγματι η κατάσταση, υπάρχει χώρος για μια ριζοσπαστική, φιλο-λαϊκή εξωτερική πολιτική ειρήνης μεταξύ των λαών της Ανατολικής Μεσογείου από τη στιγμή που ο κυβερνών δικομματισμός στην Ελλάδα λειτουργεί μέσα στα πλαίσια της ενδοτικότητας, της υποτέλειας και της εξάρτησης, ενώ ο Τουρκικός διέπεται από την εθνικιστική-ιμπεριαλιστική σύζευξη Ισλαμισμού/Κεμαλισμού; Η απάντηση είναι θετική και πηγάζει, εν μέρει, απ’ την ανάλυση που προηγήθηκε. Διακρίνω τέσσερις θεμελιακούς άξονες πρακτικής πολιτικής για τη ριζοσπαστική Αριστερά της χώρας, άξονες οι οποίοι θα πρέπει να εκλάβουν προγραμματικό χαρακτήρα και δέσμευση προς τον λαό μας.

Ο πρώτος είναι η δημιουργία σθεναρών και ακλόνητων σχέσεων αλληλο-υποστήριξης με το δημοκρατικό λαό και παρατάξεις της Τουρκίας, ειδικά με τις Κουρδικές δημοκρατικές δυνάμεις, με στόχο, σε πρώτη φάση, τη πτώση του καθεστώτος Ερντογάν και την ανάδειξη του Κουρδικού κινήματος και της εργατικής τάξης ως βασικών λαϊκών υποκειμένων για τη χάραξη μιας σοσιαλιστικής δημοκρατίας στη Τουρκία. Αυτή η πολιτική πρέπει να ζυμωθεί στο ακέραιο και στις Δυτικές κοινωνίες. Σ’ αυτό το πλαίσιο, η ριζοσπαστική Αριστερά δεν θα πρέπει ν’ αποποιηθεί συμμαχίες με μερίδες ξένου κεφαλαίου που βλέπουν θετικά στη προοπτική (αστικού) εκδημοκρατισμού της Τουρκίας. Κοντολογίς, οι αντιφάσεις μέσα στο ΝΑΤΟ – π.χ. η θέση της Γαλλίας – θα πρέπει να τύχουν τακτικής εκμετάλλευσης στο έπακρο. Αντ’ αυτού, όμως, οι ενδοτικές ελίτ του κυβερνώντος δικομματισμού συνεχίζουν να συνωστίζονται μόνο με τις ΗΠΑ – εναργέστερο παράδειγμα η πιο πρόσφατη συμφωνία για αγορά αμφιλεγόμενων Αμερικανικών φρεγατών και, ακόμα, η κατοχύρωση της Ρωσίας ως σημαντικού διπλωματικού συνομιλητή.

Ο δεύτερος είναι η σφοδρή πίεση που πρέπει να ασκηθεί προς τον κυβερνών δικομματισμό για άσκηση του μονομερούς δικαιώματος της Ελλάδας χάραξης των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο στα 12νμ. Αυτό είναι απαράγραπτο δικαίωμα της χώρας με βάση το διεθνές δίκαιο και πρέπει να χαρακτηριστεί ως το πρώτο δίκαιο χτύπημα στο Τουρκικό ιμπεριαλισμό. Το επιχείρημα εδώ είναι ότι αυτό αποτελεί αιτία πολέμου, διότι αυτό ψήφισε το Τουρκικό κοινοβούλιο πολύ πριν τον Ερντογάν. Αυτό το επιχείρημα είναι λάθος. Η Τουρκία είναι ήδη εμπόλεμο κράτος και έχει ελάχιστες άλλες επιλογές, ειδικά στα νότια και ανατολικά της σύνορα, απ’ το να κάνει πόλεμο. Στα δυτικά και νότια σύνορά της η μόνη της επιλογή παραμένει η έκδοση παράνομων NAVTEX και υπερπτήσεων σε Αιγαίο και Κύπρο με στόχο τη δημιουργία τετελεσμένων. Με την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία θέλει μόνο να προκαλέσει ολιγομερές επεισόδιο, ανεξάρτητα απ’ τον αν ο ενδοτισμός του Ελληνικού δικομματισμού θα συνεχιστεί. Η ανεκτικότητα και υποχωρητικότητα του κυβερνώντος δικομματισμού μεταθέτουν αυτό το επεισόδιο στο μέλλον, δεν το αναιρούν, κάτι που έχει να κάνει και με τις επαγγελματικές καριέρες της πολιτικής τάξης της χώρας, φοβούμενοι να πάρουν οποιοδήποτε ρίσκο, ακόμα και ελεγχόμενο. Ένα θερμό επεισόδιο με τη Τουρκία είναι  αναπόφευκτο και θάχει καταστροφικά αποτελέσματα για τον Ελληνικό λαό όσο συνεχίσει να υφίσταται ο ενδοτισμός ως δόγμα αποφυγής πολεμικής εμπλοκής, με αποτέλεσμα να γίνονται όλο και μεγαλύτερες υποχωρήσεις σε θάλασσα, θαλάσσιο υπέδαφος και αέρα. Αυτό το βήμα χάραξης των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο στα 12 νμ, να τονιστεί, πρέπει να συνοδεύεται από ενέργειες και ζυμώσεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς για μια τεράστια παλλαϊκή κινητοποίηση, κεντροθετώντας τον Ελληνικό λαό ως το συλλογικό Συνταγματικό πατριώτη και υποκείμενο-εφαρμοστή των εθνικών-λαϊκών δικαίων. Ταυτόχρονα, όσο περισσότεροι προοδευτικοί-λαϊκοί φορείς της Τουρκίας, της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής επικυρώσουν αυτή τη πολιτική γραμμή, τόσο το καλύτερο για την υπόθεση της ειρήνης και του σοσιαλισμού στη περιοχή.

Ο τρίτος άξονας πηγάζει απ’ την αμφίσημη και υποτελή θέση της χώρας στην Ευρω-ζώνη και το ΝΑΤΟ. Εδώ, η ριζοσπαστική Αριστερά θα πρέπει να κινηθεί, με στήριξη του λαού, προς τη κατεύθυνση της διαλεκτικής απεξάρτησης απ’ την οικονομική-αμυντική υποτέλεια και το καθεστώς της διαρκούς λιτότητας που επέβαλλαν τα μνημόνια. Ουδέποτε η χώρα θα μπορέσει ν’ αντισταθεί στις Τουρκικές επεκτατικές πιέσεις αν δεν λυθεί αυτό το καίριο ζήτημα. Οι οποιεσδήποτε «Ελληνικές» αποφάσεις για οποιοδήποτε καίριο εθνικό-λαϊκό και ταξικό ζήτημα θα είναι μεσευμένες και φαλκιδευμένες απ’ τις Δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που, όπως είδαμε, θεωρούν τη Τουρκία πιο σημαντική γεω-στρατηγικά απ’ την Ελλάδα και χωρίς να ενδιαφέρονται για το ποιος θα κερδίσει σ’ ένα θερμό επεισόδιο: έτσι, οι (μεσευμένες) αυτές αποφάσεις θα εξυπηρετούν πρώτιστα τα συμφέροντα της Τουρκίας και της Δύσης, και έπειτα, αν υπάρχει «χώρος», τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού. Αυτό είναι το βαθύ νόημα της Δύσης και του Ερντογανισμού για «διπλωματική λύση» στην Ανατολική Μεσόγειο και αυτό το νόημα έχουν οι διμερείς συναντήσεις που γίνονται εδώ και καιρό με τη μεσολάβηση της Γερμανίας. Αν δεν υπάρξει σοσιαλιστική λύση στο θέμα η οποία θα φρενάρει, σε πρώτη φάση, και θα ανατρέπει, σε επόμενη, το Τουρκικό επεκτατισμό, τότε αυτή η «διπλωματική λύση» θα νομιμοποιεί τα Τουρκικά τετελεσμένα και θα ανοίγει το δρόμο για νέες αμφισβητήσεις της Ελληνικής λαϊκής κυριαρχίας στο άμεσο μέλλον. Αυτό δείχνει η στάση της Τουρκίας τουλάχιστον από τις διεκδικήσεις της για το μοίρασμα του νησιωτικού συμπλέγματος της Δωδεκανήσου απ’ το 1942 έως το 1946. Να τονίσω ότι – κάτι που παραμένει άγνωστο και, ακόμα, άβολο για τη ριζοσπαστική Αριστερά ν’ αποδεχτεί – το Καστελόριζο και η Μεγίστη παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα κυρίως λόγω της επιμονής των ΗΠΑ, η οποία απέρριψε σθεναρά τις Τουρκικές διεκδικήσεις, κι όχι της Μεγάλης Βρετανίας ή λόγω αδιαφορίας της Ιταλίας.

Ο τέταρτος άξονας, εξίσου σημαντικός, συνδέεται ευθέως με άμεση ανατροπή του νέου τετελεσμένου στην Αμμόχωστο και τη δρομολόγηση λύσης του Κυπριακού επί τη βάσει μιας ανεξάρτητης, δι-κοινοτικής, δημοκρατικής και αδέσμευτης Κυπριακής Δημοκρατίας χωρίς ΝΑΤΟϊκούς στρατούς κατοχής, ειδικά του Τουρκικού στρατού κατοχής, και χωρίς νεο-ρατσιστικά δι-ζωνικά σχέδια τύπου Ανάν. Η αντι-ρατσιστική/αντι-εθνικιστική θέση της ριζοσπαστικής Αριστεράς σε Ελλάδα, Κυπριακή Δημοκρατία και Τουρκία είναι μία ανεξάρτητη, δημοκρατική, δι-κοινοτική – αλλά επ’ ουδενί τρόπο δι-ζωνική – Κυπριακή Δημοκρατία. Αυτά σημαίνουν και ριζική αλλαγή μεθοδολογίας αντιμετώπισης του Κυπριακού ζητήματος και ρητή ενσωμάτωσή του ως διμερές θέμα Τουρκίας-Ελλάδας. Εδώ, ο ενδοτισμός του κυβερνώντος δικομματισμού αφορά ακριβώς τον μεθοδολογικό αποκλεισμό του Κυπριακού ζητήματος από τα Ελληνο-Τουρκικά, κάτι που υπήρξε πάγιο αίτημα της Τουρκίας. Η ενσωμάτωση του Κυπριακού στην προγραμματική ατζέντα της ριζοσπαστικής Αριστεράς για τα Ελληνο-Τουρκικά θα θυμίζει συνεχώς στο κυβερνών δικομματισμό ότι ως επίσημο αστικό κράτος έχει αστικές υποχρεώσεις που δεν τηρεί: μια τέτοια υποχρέωση είναι ο Συνταγματικός του ρόλος ως εγγυήτριας δύναμης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κι ενώ το αίτημα του σοσιαλισμού πρέπει να παραμείνει η κατάργηση των παρωχημένων Συνθηκών Εγγύησης και η εφαρμογή πλήρους απο-ΝΑΤΟποίησης του νησιού, είναι καλό να θυμίζουμε ότι τα αστικά Συντάγματα τα παραβαίνουν πρώτα και κύρια οι αστικές δυνάμεις που τα υπογράφουν, όχι ο λαός. Αυτό συμβαίνει τόσο σε επίπεδο εσωτερικής, όσο και εξωτερικής πολιτικής και άμυνας. Μία σοσιαλιστική Ελλάδα θα τυγχάνει σεβασμού και εκτίμησης σε Δύση και Ανατολή μόνο όταν η Κυπριακή Δημοκρατία αποκτήσει αδέσμευτα δημοκρατικά χαρακτηριστικά ως κυρίαρχη-ανεξάρτητη οντότητα χωρίς ξένους στρατούς, τιμώντας την εμπνευσμένη πολιτική γραμμή του Αρχιεπίσκοπου Μακάριου και τις θυσίες του Κυπριακού λαού.

*Καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Ανατολικού Λονδίνου και αρχισυντάκτης της ακαδημαϊκής επιθεώρησης, Journal of Balkan and Near Eastern Studies (https://vassilisfouskas.co.uk)

Πηγή: Αριστερό Ρεύμα

Η Αρμενία ηττήθηκε από τις ενωμένες τουρκοαζερικές δυνάμεις στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και κατέληξε να υπογράψει μια οδυνηρή και ταπεινωτική συμφωνία γιατί οι ένοπλες δυνάμεις της αφέθηκαν χωρίς χρηματοδότηση και εξοπλισμούς για πολλά χρόνια.

Κάπου οι Αρμένιοι είχαν επαναπαυθεί στις νίκες του παρελθόντος όταν κέρδιζαν συνεχώς σε όλες τις συγκρούσεις τις αζερικές δυνάμεις, αλλά οι Αζέροι εξελίχθηκαν, έμαθαν από τις ήττες τους, προχώρησαν σε γενναία χρηματοδότηση των ενόπλων δυνάμεών τους και απέκτησαν προηγμένα οπλικά συστήματα.

Εν συνεχεία άλλαξαν το στρατιωτικό τους δόγμα και εκσυγχρόνισαν τις τακτικές τους οι οποίες στηρίχτηκαν στα τουρκικής κατασκευής drone.

Οι αρμενικές ένοπλες δυνάμεις στην ουσία εγκαταλείφθηκαν χωρίς κανέναν εκσυγχρονισμό όπως ήταν από τότε που δημιουργήθηκαν με την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.

Τα ίδια ακριβώς εγκλήματα διαπράξαμε και στην Ελλάδα με την πλήρη εγκατάλειψη των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων με πρόσχημα τα μνημόνια την στιγμή που οι Τούρκοι επένδυαν και επενδύουν δισεκατομμύρια δολάρια στις δικές τους και στην τουρκική αμυντική βιομηχανία.

Όχι, μόνο αγοράζουν ότι τους «λείπει» αλλά ένα μεγάλο μέρος πλέον των οπλικών συστημάτων όπως και των απαιτούμενων ηλεκτρονικών συστημάτων τα κατασκευάζουν οι ίδιοι και τα εξάγουν κιόλας.

Συν τοις άλλοις εκσυγχρόνισαν τις τακτικές τους. Κάτι που φάνηκε πάρα πολύ στον πόλεμο στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Η Τουρκία βάζει «πόδι» στον Καύκασο και πέτυχε μαι μεγάλη νίκη κυρίως με τα drones που για πρώτη φορά στη στρατιωτική ιστορία τα χρησιμοποίησαν σε ρόλο εγγύς εναέριας υποστήριξης μικρών μονάδων και άλλαξαν τον ρου αυτής της σύγκρουσης που είχε παραμείνει παγωμένη επί χρόνια ενώ πριν το Αζερμπαϊτζάν λάβει την τουρκική βοήθεια, ουδέποτε είχε επιτύχει σημαντικές νίκες κατά των αρμενικών ενόπλων δυνάμεων.

Η Ελλάδα θα πρέπει να τα λάβει όλα αυτά πολύ σοβαρά υπόψιν της και να ανατρέψει τάχιστα το εθνικό έγκλημα του αυτοαφοπλισμού στο οποίο μας οδήγησαν οι κυβερνήσεις των Μνημονίων από το 2010 μέχρι σήμερα.

Αλλά και να βρει τρόπο άμεσης αντιμετώπισης των τουρκικών drones, τα οποία μετατρέπονται σε ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα τόσο στο πεδίο της μάχης, όσο και σε στρατηγικό επίπεδο όπως απέδειξαν οι πρόσφατες συγκρούσεις στη Λιβύη και στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ που αποδεκάτισαν τα τακτικά στρατεύματα του αντιπάλου.

Σημειώνεται ότι η επιτυχία τους και στην Λιβύη ήταν πολύ μεγάλη αφού ανέτρεψαν την εις βάρος του GNA κατάσταση και έσωσαν την Τρίπολη. Εν συνεχεία βοήθησαν τον GNA να αντεπιτεθεί και να δημιουργηθεί μια κατάσταση που οδήγησε στην οριστική κατάπαυση του πυρός που έχει ως συνέπεια την διατήρηση του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου που υπέγραψε η φιλoτουρκική κυβέρνηση Σάρατζ.

Πέτυχε δηλαδή η Άγκυρα ακόμα μία στρατηγική νίκη με την χρήση των drones.

Έμαθε από τις αποτυχίες της στις πρώτες εκστρατείες στην Συρία και προχώρησε σε αναπροσαρμογές και «πειραματισμούς». Απέκτησε εμπειρία και στρατιωτικό know how.

Στην Ελλάδα αντίθετα, ακόμα και τώρα κάποιοι θέλουν να προχωρήσουν σε μια εντελώς εγκληματική ενέργεια και αντί να προωθήσουν την αγορά πραγματικών φρεγατών «άμυνας περιοχής» για να επικρατήσει το ΠΝ στην Ανατολική Μεσόγειο και για να επεκταθεί η αντιαεροπορική «ασπίδα» της χώρας μέχρι τις εσχατιές της ελληνικής υφλοκρηπίδας και να προσδοθεί και η δυνατότητα κτυπημάτων μακρού πλήγματος στην τουρκική ενδοχώρα, ζητούν την αγορά των αμερικανικών «μαούνων» MMSC (Multi Mission Surface Combatant).

Eπί της ουσίας πρόκειται μεγάλα «περιπολικά ανοικτής θαλάσσης» τα οποία βαφτίζουμε ως.. «φρεγάτες». Για αυτή την επιλογή θα είναι υπεύθυνη η ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού και όχι μόνο η κυβέρνηση αφού αυτή είναι που έκανε την εισήγηση.

Δηλαδή σηκώνουμε «λευκή σημαία» από την Ανατολική Μεσόγειο; Ο σκοπός που γινόντουσαν οι συζητήσεις για την απόκτηση των γαλλικών Belh@rra ήταν ακριβώς αυτός.

Η επίτευξη ναυτικής υπεροχής σε θάλασσες πολύ μακρινές από τα νησιά του Αιγαίου, εκεί που τα πλοία θα πρέπει να μπορούν μόνα τους να διεξάγουν και άμυνα και επίθεση, θα είναι δηλαδή «πλωτά φρούρια».

Η ευθύνη της κυβέρνησης και της ηγεσίας του ΠΝ είναι τεράστια και καλά θα κάνουν να δουν πως υποχρεώθηκε σε στρατηγική ήττα η Αρμενία (στην ουσία παράδοση) επειδή παρομοίως και αυτή είχε εγκαταλείψει τις ένοπλες δυνάμεις της στην τύχη τους χωρίς τα απαιτούμενα «εργαλεία».

 Πηγή pronews

 

#BREAKING: Protesters have stormed parliament building of #Armenia in #Yerevan. They have captured & severely beaten the Ararat Mirzoyan, speaker of the #Armenian Parliament! He can be seen unconscious here: pic.twitter.com/iDkObDPgIg

— Babak Taghvaee - Μπάπακ Τακβαίε - بابک تقوایی (B) (@BabakTaghvaee1) November 10, 2020

Εκατοντάδες εισέβαλαν στο κοινοβούλιο τη νύχτα / Φωτογραφία: AP

 Χιλιάδες μαζεύτηκαν στο κοινοβούλιο στο άκουσμα της είδησης, αισθανόμενοι πως η κυβέρνηση παραδέχτηκε ουσιαστικά την ήττα των στρατιωτικών δυνάμεών και κατήγγειλαν την συμφωνία. Μερικές εκατοντάδες εξ αυτών, κατάφεραν να εισβάλουν στο κοινοβούλιο, με την κατάσταση να είναι έκρυθμη.

Οι διαδηλωτές προκάλεσαν ζημιές σε αίθουσες συνεδριάσεων, ενώ ζήτησαν να κάνουν δηλώσεις στα ΜΜΕ εκφράζοντας την οργή τους για το γεγονός ότι η κυβέρνηση έκανε πίσω και υπέγραψε την συμφωνία κατάπαυσης του πυρός.

Χιλιάδες οι διαδηλωτές και έξω από το Κοινοβούλιο όπου εξέφρασαν την οργή τους για την απόφαση του πρωθυπουργού να υπογράψει συμφωνία με το Αζερμπαϊτζάν / Φωτογραφία: AP

Συνθήματα όπως «τα εδάφη μας ανήκουν» και «δεν παραδίνουμε τη γη μας» φώναζαν συνεχώς οι διαδηλωτές, σε μία νύχτα με μεγάλη ένταση στο Γερεβάν.

Βλέποντας τις αντιδράσεις του κόσμου, ο πρωθυπουργός της χώρας, Νικόλ Πασινιάν, ανάρτησε νέο ποστ στο Facebook, κάνοντας έκκληση για ηρεμία και ζητώντας από τους διαδηλωτές να φύγουν από το κοινοβούλιο.

Κρέμασαν σημαίες της Αρμενίας φωνάζοντας πως δεν κάνουν πίσω για το Ναγκόρνο Καραμπάχ