ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ NEWSKAMATERO

Δευτέρα 11 Μαΐου 2020

Με… πηλοφόρι και μυστρί ο γαμπρός του Ριμπολόβλεφ – «Βράζει» ο Ρώσος κροίσος

Μπορεί για την μετατροπή του θρυλικού Σκορπιού σε επίγειο ξενοδοχειακό παράδεισο για λίγους κι εκλεκτούς να μην του καίγεται καρφί, για το υπό κατάρρευση σπίτι όμως μιας οικογένειας με μεγάλα οικονομικά προβλήματα στην Ουρουγουάη, όπου πολιτεύεται, πρώτος έτρεξε να φτιάξει λάσπη και να βοηθήσει στις επιδιορθώσεις.
Ο Χουάν Σαρτορί μπορεί ν’ αποτελεί πλέον “κόκκινο” πανί για τον Ρώσο κροίσο πεθερό του Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ, εξαιτίας της επιλογής του να δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά και πολιτικά στη χώρα που γεννήθηκε και μεγάλωσε, απομακρύνοντας από εκείνον την πολυαγαπημένη του κόρη Εκατερίνα και τα εγγόνια του, ωστόσο δεν φαίνεται καθόλου να πτοείται.
Ήδη ο νεαρός πολιτικός έχει διαγράψει μια άκρως ενδιαφέρουσα πολιτική πορεία στην Ουρουγουάη, κλείνοντας μάλιστα πολλά στόματα πολιτικών του αντιπάλων, που εξαιτίας των οικογενειακών δεσμών με τον “βασιλιά της ποτάσας” δεν χάνουν την ευκαιρία να τον χτυπούν. Αυτός ήταν ένας σημαντικός λόγος, ώστε τόσο εκείνος όσο και η γοητευτική σύζυγος του να πάρουν την ζωή στα χέρια τους και ν απομακρυνθούν όσο μπορούν από την άλλοτε χλιδάτη ζωή, αποδεικνύοντας  σε όλους, πως μοναδικός οικογενειακός τους στόχος είναι το μέλλον τους στην Ουρουγουάη.
Έτσι ο Χουάν Σαρτορί δεν χάνει την ευκαιρία να δίνει το παρόν όπου χρειάζεται βοήθεια κάτι που φαίνεται και μέσα από τις φωτογραφίες που αναρτά στη σελίδα του στο instagram. Εντύπωση προκαλεί η ανάρτηση που έκανε το Σάββατο, όπου μαζί με την Ταξιαρχία Αλληλεγγύης συμμετείχε στην αναστήλωση ενός υπό κατάρρευση φτωχικού σπιτιού στη γειτονιά Sayago, στο οποίο μένει μια οικογένεια με δυο ανήλικα παιδιά. Ο γαμπρός του Ρώσου Κροίσου φορώντας μάσκα προστασίας κατά του κορονοϊού, όχι μόνο δεν δίστασε να φτιάξει λάσπη, αλλά βοήθησε και στις εργασίες αναστήλωσης αποδεικνύοντας σε όλους πως ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να εγκαταλείψει το “ατσαλάκωτο” λουκ του.

Καιρός: Έρχεται καύσωνας – Σε ποιες περιοχές το θερμόμετρο θα δείξει 38 βαθμούς

Ηλιοφάνεια, ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες και αυξημένες συγκεντρώσεις σκόνης αναμένονται την Τρίτη 12 Μαΐου 2020. Η θερμοκρασία θα παρουσιάσει άνοδο. Νότιοι άνεμοι έως 6 μποφόρ στο Αιγαίο.
Πιο αναλυτικά, σύμφωνα με το meteo.gr αναμένεται ηλιοφάνεια σε όλη τη χώρα με αραιές νεφώσεις κατά τόπους στα κεντρικά και νότια. Οι συγκεντρώσεις σκόνης στην ατμόσφαιρα θα είν
αι αυξημένες, κυρίως στα κεντρικά και νότια ηπειρωτικά. Η ορατότητα στα βόρεια ηπειρωτικά θα είναι τοπικά περιορισμένη έως το πρωί.
Η θερμοκρασία στη Δυτική Μακεδονία θα κυμανθεί από 10 έως 28 βαθμούς, στην υπόλοιπη Μακεδονία και στη Θράκη από 11 έως 30, στη Θεσσαλία και στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα από 14 έως 35, στα υπόλοιπα ηπειρωτικά από 16 έως 30, στα νησιά του Ιονίου από 15 έως 24, στις Κυκλάδες από 14 έως 31, στην Κρήτη από 15 έως 38 και στα νησιά του υπολοίπου Αιγαίου από 15 έως 28.

Αναλυτική πρόγνωση του καιρού από την ΕΜΥ

ΑΤΤΙΚΗ
Καιρός: Γενικά αίθριος, με αραιές νεφώσεις μέχρι το απόγευμα.
Ανεμοι: Νοτιοδυτικοί 4 με 6 και στα νότια τοπικά 7 μποφόρ. Από το απόγευμα θα στραφούν σε δυτικούς βορειοδυτικούς 3 με 5 και πρόσκαιρα στο Σαρωνικό έως 6 μποφόρ.
Θερμοκρασία: Από 13 έως 30 βαθμούς Κελσίου.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Καιρός: Γενικά αίθριος.
Ανεμοι: Μεταβλητοί 2 με 3 μποφόρ. Τη νύχτα θα στραφούν σε βόρειους 3 με 4 μποφόρ.
Θερμοκρασία: Από 12 έως 29 βαθμούς Κελσίου.
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ΘΡΑΚΗ
Καιρός: Γενικά αίθριος.
Ανεμοι: Μεταβλητοί 3 με 4 και στα ανατολικά από νότιες διευθύνσεις 5 και τοπικά 6 μποφόρ, με εξασθένηση από το απόγευμα. Τη νύχτα στα δυτικά θα στραφούν σε βόρειους 3 με 4 μποφόρ.
Θερμοκρασία: Από 12 έως 30 βαθμούς Κελσίου. Στη δυτική Μακεδονία η ελάχιστη 3 με 4 βαθμούς χαμηλότερη.
ΝΗΣΙΑ ΙΟΝΙΟΥ, ΗΠΕΙΡΟΣ, ΔΥΤΙΚΗ ΣΤΕΡΕΑ, ΔΥΤΙΚΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ
Καιρός: Γενικά αίθριος, με αραιές νεφώσεις στα νότια.
Ανεμοι: Νοτιοανατολικοί 3 με 5 και στο Ιόνιο το πρωί τοπικά 6 μποφόρ. Από το μεσημέρι βαθμιαία θα στραφούν σε βορειοδυτικούς 3 με 4 μποφόρ.
Θερμοκρασία: Από 12 έως 29 βαθμούς Κελσίου.

ΘΕΣΣΑΛΙΑ, ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΣΤΕΡΕΑ, ΕΥΒΟΙΑ, ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ
Καιρός: Γενικά αίθριος, με αραιές νεφώσεις στα νότια.
Ανεμοι: Στα βόρεια από δυτικές διευθύνσεις 3 με 4 μποφόρ. Στα υπόλοιπα αρχικά νότιοι νοτιοδυτικοί 4 με 6 και πρόσκαιρα τοπικά 7 μποφόρ, στρεφόμενοι από το απόγευμα σε δυτικούς βορειοδυτικούς με μικρή εξασθένηση.
Θερμοκρασία: Από 12 έως 32 και κατά τόπους στη Θεσσαλία 33 βαθμούς Κελσίου.

ΚΥΚΛΑΔΕΣ, ΚΡΗΤΗ
Καιρός: Γενικά αίθριος.
Ανεμοι: Νότιοι νοτιοδυτικοί 5 με 6 και στα δυτικά 7 μποφόρ. Από αργά το απόγευμα θα στραφούν σε δυτικών διευθύνσεων και τη νύχτα θα εξασθενήσουν.
Θερμοκρασία: Από 11 έως 27 βαθμούς Κελσίου και στην Κρήτη τοπικά 3 με 5 βαθμούς υψηλότερη.

ΝΗΣΙΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ, ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ
Καιρός: Γενικά αίθριος.
Ανεμοι: Από νότιες διευθύνσεις 5 με 6 και στα βόρεια 6 με 7 μποφόρ.
Θερμοκρασία: Από 15 έως 28 βαθμούς Κελσίου. Στα βόρεια 2 με 3 βαθμούς χαμηλότερη.

Νέο σενάριο για Champions League και Europa League

Διέρρευσε νέα φήμη για το πλάνο της UEFA για τις διοργανώσεις της.
Η UEFA θέλει εντός του Αυγούστου να έχουν ολοκληρωθεί το Champions και το Europa League, κάτι που σημαίνει ότι το πρόγραμμα για τις δύο ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις της νέας περιόδου θα πρέπει να επαναπροσδιορισθεί.
Στο πλαίσιο αυτό, έρχεται η αποκάλυψη των «Times», σύμφωνα με την οποία, ένα από τα σενάρια που εξετάζονται έντονα από την ευρωπαϊκή συνομοσπονδία, είναι οι προκριματικοί γύροι για την περίοδο 2020-21, να είναι «μονοί», δηλαδή χωρίς αγώνα ρεβάνς, προκειμένου να εξοικονομηθεί χρόνος για την πιό εύρυθμη συνέχεια των δύο διοργανώσεων.

8 Toύρκοι στρατιώτες νεκροί και ένα τουρκικό drone καταρρίφθηκε στο νότιο Κουρδιστάν

Το Γραφείο Τύπου των Αμυντικών Δυνάμεων του Λαού HPG εξέδωσε δήλωση ανακοινώνοντας τις λεπτομέρειες μίας ενέργειας ανταρτών κατά του Τουρκικού Στρατού στην περιοχή Xakurke, πλησίον τον Αμυντικών Ζωνών της περιοχής Medya στο Βόρειο Νότιο Κουρδιστάν που βρίσκεται στο Βόρειο Ιράκ.
Στο πλαίσιο της ”Επαναστατικής Εκστρατείας των Μαρτύρων Bager και Martyr Ronya” οι αντάρτες χτύπησαν Τούρκους στρατιώτες που εβρίσκοντο στην περιοχή Xakurke στις 21:00 στις 10 Μαΐου. Οι επιθέσεις στέφθηκαν με επιτυχία, αφήνοντας μία τουρκική αποθήκη πυρομαχικών κατεστραμμένη αλλά και οκτώ Τούρκους στρατιώτες νεκρούς.
Έπειτα από τουρκικές βολές πυροβολικού που έβαλαν έναντι τυχαίων στόχων, τα Τουρκικά  ελικόπτερα ήρθαν και περισυνέλλεξαν τους νεκρούς. Οι αντάρτες γύρισαν σώοι στις βάσεις τους.
Ως μέρος της  επαναστατικής καμπάνιας εναντίον της Τουρκίας, οι αντάρτες κατέρριψαν ένα τουρκικό UAV στην περιοχή Zap στις 10 Μαΐου.
Στις 10 π.μ. την ίδια ημέρα Τουρκικά μαχητικά έβαλαν εναντίον των περιοχών  Sinînê, Lolan stream και Koma Sor. 
Μιλώντας με την προϋπόθεση της ανωνυμίας, αξιωματούχος της Ουάσινγκτον αποκάλυψε πως οι ΗΠΑ σταμάτησαν να παρέχουν βοήθεια στην Τουρκία σε επίπεδο πληροφοριών σχετικά με το που βρίσκονται οι θέσεις των Κούρδων μαχητών του ΡΚΚ. 
Ο Εκπρόσωπος Τύπου του Πενταγώνου δεν σχολίασε το συμβάν, ωστόσο δήλωσε πως οι ΗΠΑ έχουν αναγνωρίσει το ΡΚΚ ως τρομοκρατική οργάνωση από το 1997. 
”Στηρίξαμε την Τουρκία στον αγώνα της ενάντια των Κούρδων με πολλούς τρόπους εδώ και δεκαετίες. Ως θέμα πολιτικής, δεν παρέχουμε λεπτομέρειες για λειτουργικά ζητήματα.”, ανέφερε εκπρόσωπος τύπου στο Reuters όταν ερωτήθηκε για το ζήτημα της άρσης παροχής αμερικανικής βοηθείας στην Τουρκία.
Τούρκος αξιωματούχος επιβεβαίωσε επίσης την αναστολή του προγράμματος, προσέθεσε η έκθεση.
Όλα αυτά συμβαίνουν παράλληλα με τα πολλά πολιτικά ζητήματα που έχει να επιλύσει η Τουρκία στα πεδία της Συρίας και της Λιβύης. Ένας αξιωματούχος των ΗΠΑ υποστήριξε πως η αναστολή του προγράμματος θα επηρεάσει ποιοτικά τον αγώνα της Τουρκίας εναντίον του ΡΚΚ. 
”Αυτό καθιστά την εκστρατεία ενάντια του ΡΚΚ πιο δύσκολη και δαπανηρή για την Τουρκία”.
Μετάφραση Χωριανόπουλος Άγγελος
πηγή: anfenglishmobile.com

Σάββατο 9 Μαΐου 2020

ΠΑΟΚ: Αποχωρεί ο Μπράνκο

Η θητεία του Μάριο Μπράνκο στον ΠΑΟΚ δεν πρόκειται να ανανεωθεί.
Ριζικές αλλαγές σχεδιάζει ο ΠΑΟΚ ενόψει της νέας σεζόν, σε όλα τα επίπεδα. Η φιλοσοφία και η λειτουργία της ομάδας θα αλλάξει σημαντικά, με τον Ιβάν Σαββίδη να παίρνει άμεσα αποφάσεις.
Μια από αυτές είναι η αποχώρηση του Μάριο Μπράνκο, καθώς δεν πρόκειται να ανανεωθεί η συνεργασία με τον αθλητικό διευθυντή, που λήγει το καλοκαίρι. Η απόφαση για τον Πορτογάλο έχει ληφθεί εδώ και καιρό, πριν από την κρίση της πανδημίας του κορονοϊού. Γι’ αυτό άλλωστε, είχε το τελευταίο διάστημα περιορισμένες αρμοδιότητες.
Οι επαφές και οι συζητήσεις για τον αντικαταστάτη του έχουν ήδη ξεκινήσει. Στόχος του ΠΑΟΚ είναι να βρει έναν τεχνικό διευθυντή, ο οποίος θα μπορεί να υπηρετήσει το νέο μοντέλο που θα ακολουθήσει αγωνιστικά η ομάδα. Δηλαδή μεταγραφές νέων και εξελίξιμων παικτών, διαχείριση ενός μειωμένου μπάτζετ και ανάδειξη παικτών από την ακαδημία.
Στον «Δικέφαλο του Βορρά» έχουν στρέψει την προσοχή τους στην αγορά της κεντρικής Ευρώπης για να βρουν τον αθλητικό διευθυντή και εξελίξεις αναμένονται άμεσα. Εξάλλου, ο αντικαταστάτης του Μπράνκο θα είναι αυτός που θα αναλάβει τις συζητήσεις με παίκτες και μάνατζερ για τον σχεδιασμό του ΠΑΟΚ τη νέα σεζόν.

Μιχάλης Ιγνατίου: Ο Τραμπ έσωσε τον άνθρωπό του, εξυπηρέτησε και τον Ερντογάν

Μιχάλης Ιγνατίου
Ο απόστρατος στρατηγός Φλιν πρακτόρευε τα συμφέροντα της Τουρκίας
Ηαπόφαση του αμερικανικού υπουργείου Δικαιοσύνης, να θέσει στο αρχείο την ποινική δίωξη εις βάρος του πρώην συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου, Μάικλ Φλιν, δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία για τους τους υποψιασμένους στην Ουάσιγκτον.
Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ σκεφτόταν να δώσει χάρη στον γνωστό ως ατζέντη της Τουρκίας. Ήταν πληρωμένος και πρακτόρευε τα συμφέροντα της κατοχικής δύναμης στην Ουάσιγκτον.
Πρόκειται για ελεεινή πράξη από ένα κρατικό αξιωματούχο, διότι -εκτός των άλλων- όπως αποκαλύφθηκε στη διάρκεια της ανάκρισης, δεν ήταν μόνο ατζέντης του Ταγίπ Ερντογάν, αλλά σύμφωνα με μαρτυρίες, που έχουμε γράψει και εμείς, συζήτησε με τον γαμπρό του Τούρκου Προέδρου, Μπεράτ Αλμπαϊράκ και τον υπουργό Εξωτερικώμν, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, την απαγωγή του Ιμάμη Γκιουλέν. Όταν θα τον μετέφερε στην Τουρκία, θα λάμβανε την αμοιβή του, ύψους 15 εκατομμυρίων δολαρίων, όπως είχε αποκαλύψει ο πρώην αρχηγός της CIA, Τζιμ Γούλσι.
Ουδείς, λοιπόν, πίστευε ότι ο κ. Τραμπ θα τολμούσε να δώσει εντολή στον υπουργό Δικαιοσύνης να αποσύρει την ποινική δίωξη, για μία υπόθεση που ήταν καθαρή όπως το κρύσταλλο. Ο κ. Φλιν, που εργάστηκε για τον κ. Τραμπ στην προεκλογική εκστρατεία, και στη συνέχεια επιβραβεύθηκε με τη σημαντικότατη θέση του συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας του Αμερικανού προέδρου, είναι ένοχος.
Άλλωστε παραδέχθηκε δύο φορές με όρκο την ενοχή του και δεν πιέστηκε για να το πράξει. Η παραδοχή του είναι μαγνητοφωνημένη.
Δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο ότι οι πράκτορες του FBI που τον ανέκριναν άσκησαν οποιαδήποτε μορφής βίας. Δεν τον εκβίασαν, δεν τον απείλησαν, τα είπε όλα μόνος του. Και πήρε και την ευθύνη.
Η πρώτη φορά που δήλωσε την ενοχή του ήταν στο τέλος του 2017. Ο κ. Φλίν παραδέχθηκε ότι είπε ψέματα στο FBI, για τις επαφές που είχε εκ μέρους της προεδρικής εκστρατείας του κ. Τραμπ για τις συζητήσεις που είχε με τον τότε πρέσβη της Ρωσίας, Σεργκέι Κίσλιακ. Οι συζητήσεις έγιναν πριν αναλάβει την προεδρία ο κ. Τραμπ και οι πάντες πιστεύουν ότι είχαν στόχο την ανάπτυξη ενός καναλιού επικοινωνίας και συνεργασίας με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν.
Ο Αμερικανός πρόεδρος φέρεται να εκτιμά τον ισχυρό άνδρα της Ρωσίας και να νιώθει θαυμασμό. Προφανώς τον θαυμάζει για τον αυταρχικό τρόπο διακυβέρνησης της Ρωσίας… Τι άλλο να υποθέσουμε. Ο κ. Φλίν, λοιπόν, ήταν ο άνθρωπος που έκανε τη βρώμικη δουλειά. Στο μεταξύ είχε διαρρεύσει και μία φωτογραφία του να κάθεται στο ίδιο τραπέζι με τον κ. Πούτιν στη διάρκεια εκδήλωσης στη Μόσχα.
Όταν ανέλαβε την έρευνα ο ειδικός εισαγγελέας Ρόμπερτ Μιούλερ, εστίασε πάνω στον Φλιν και δικαιολογημένα. Ερευνώντας τη ρωσική ανάμειξη στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές του 2016, βρήκε στοιχεία που συνέδεαν τον πρώην στρατηγό με τους Ρώσους. Απ’ εκεί και πέρα, έγινε η ανάκριση, και ο κ. Φλιν παραδέχθηκε τα ψέματα του.
Κανονικά έπρεπε να έχει ήδη φυλακιστεί αλλά με νομικά τερτίπια καθυστέρησε η εκτέλεση της απόφασης. Στο μεταξύ, εμφανίστηκαν νέοι δικηγόροι να τον υπερασπίζονται, οι οποίοι είχαν συνεργασία με ανθρώπους του Τραμπ. Ο πρόεδρος ήθελε πάση θυσία να βρεθεί τρόπος να αθωωθεί ο κ. Φλιν για να χρησιμοποιήσει την υπόθεση ως όπλο στην προεκλογική περίοδο. Φαίνεται ότι ο υπουργός Δικαιοσύνης, που τους προηγούμενες μήνες εξέφραζε παράπονα ότι δέχεται πιέσεις από τον πρόεδρο Τραμπ, συναίνεσε και συμμετείχε στην παραβίαση των νόμων.
Οι δικηγόροι και ο υπουργός Δικαιοσύνης στάθηκαν σε ένα σημείωμα, που υποτίθεται έγραψε πράκτορας του FBI πριν την ανάκριση. Έγραφε:
«Ποιος είναι ο στόχος μας; Η αλήθεια/παραδοχή ή να τον κάνουμε να πει ψέματα για να του ασκηθεί δίωξη ή να απολυθεί;».
Αυτό το σημείωμα δεν σημαίνει ότι ο κ. Φλιν δεν είναι ένοχος. Παραδέχθηκε και υπέγραψε την ενοχή του. Και επειδή συνεργάστηκε με τις αρχές εναντίον συνεργατών του, μειώθηκε και η ποινή του, την οποία δεν εκτέλεσε ποτέ.
Οι δικηγόροι του ατζέντη της Τουρκίας, αλλά και ο πρόεδρος Τραμπ, εστίασαν πάνω στον εισαγγελέα Μπράντον Βαν Γκρακ, ο οποίος είχε αναλάβει την υπόθεση. Τι δεν του καταμαρτύρησαν… Τον κατηγόρησαν ότι παγίδευσε με το FBI τον Φλιν, ενώ αυτό δεν συνέβη ποτέ. Το σχέδιο τους ήταν να τον αναγκάσουν να παραιτηθεί.

Δικαστής στον Φλιν:  Ξεπούλησες την πατρίδα σου

Πριν την απόφαση του υπουργείου Δικαιοσύνης ο εισαγγελέας αποσύρθηκε από την υπόθεση χωρίς να κάνει καμία ανακοίνωση, μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές. Προφανώς παραιτήθηκε διαμαρτυρόμενος και δεν είναι ο μόνος. Και άλλα στελέχη του υπουργείου έφυγαν αιφνιδιαστικά. Και αυτοί ασχολούνταν με υποθέσεις που αφορούσαν φίλους του κ. Τραμπ.
Ο κ. Φλιν, ο δήθεν ατρόμητος στρατηγός, παραδέχθηκε την ενοχή του, αφού έδωσε όρκο μπροστά στον δικαστή. Υποτίθεται ότι οι στρατιωτικοί σέβονται τον όρκο τους, ιδιαίτερα οι πιστοί χριστιανοί, όπως ο συγκεκριμένος. Πότε έλεγε αλήθεια και πότε ψέματα; Όπως φαίνεται από την μελέτη αυτής της ιστορίας και στο FBI είπε την αλήθεια και στο δικαστήριο.
Όμως, τώρα, όταν λέει ότι δεν είναι ένοχος και ότι εξαναγκάστηκε να παραδεχθεί την ενοχή του, λέει απλά ψέματα.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Μ’ ένα σμπάρο δύο τρυγόνια, πέτυχε ο κ. Τραμπ. Έσωσε τον φίλο του, ο οποίος αρνήθηκε να τον καρφώσει στη διάρκεια της ανάκρισης, και από την άλλη εξυπηρέτησε και τον Ταγίπ Ερντογάν, που θεωρεί τον πρώην στρατηγό άνθρωπο της Τουρκίας…

Η πολιτική της δικτατορίας στο Κυπριακό – Χαμηλά αντανακλαστικά και μειοδοσία

Νικόλαος Παούνης
Οι χουντικοί σε κάθε συνάντηση επισήμαναν προς τους Κυπρίους ομολόγους τους τη στρατιωτική ανωτερότητα της Τουρκίας και την αδυναμία της Ελλάδας να προστρέξει σε βοήθεια της Κύπρου…
Στις 21 Απριλίου συμπληρώθηκαν 53 έτη από την κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος από μια ομάδα ανώτερων αξιωματικών και την επιβολή δικτατορικού καθεστώτος στη χώρα, το οποίο θα καταρρεύσει υπό το βάρος της χειρότερης τραγωδίας του ελληνισμού μετά την μικρασιατική καταστροφή, της εισβολής και διχοτόμησης της Κύπρου. Μάλιστα αν έχουν δημιουργηθεί φοβικά σύνδρομα έναντι της Τουρκίας στις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις, αυτό σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στα γεγονότα εκείνων των ημερών. Να διευκρινιστεί στο σημείο αυτό, ότι το άρθρο αντλεί στοιχεία από την προσωπική διπλωματική εργασία.
Μεταπολιτευτικά σε Ελλάδα και Κύπρο, τα γεγονότα της τουρκικής εισβολής περιβλήθηκαν από έναν «μανδύα συνομωσιολογίας, συσκότισης και διαστρέβλωσης», προκειμένου να αιτιολογηθούν λανθασμένοι χειρισμοί στρατιωτικών και πολιτικών ταγών. Αποδόθηκαν χαρακτηρισμοί «προδοτών» σε μοιρολάτρες και αφελείς – ως προς τα γεωπολιτικά αντανακλαστικά – δικτάτορες, οι οποίοι ατυχώς και με αφροσύνη ώθησαν την κατάσταση προς την καταστροφή. Συγκαλύφθηκαν οι παραλείψεις επί της αμυντικής προετοιμασίας για το ενδεχόμενο μιας θερμής αναμέτρησης και γενικότερα επικράτησε ένας γενικότερος αποπροσανατολισμός ως προς το πραγματολογικό πλαίσιο και τη διάσταση των τεκταινομένων σε Ελλάδα, Κύπρο, Τουρκία και γενικότερα στο διεθνοπολιτικό «γίγνεσθαι».
Στο παρόν κείμενο θίγουμε τον τρόπο με τον οποίον η δικτατορία χειρίστηκε το μείζων ζήτημα του Κυπριακού, καθώς πάντα μερίδα πολιτών στην Ελλάδα υπερτονίζει το πατριωτικό χαρακτήρα των δικτατόρων. Ασφαλώς το άρθρο επισημαίνει επιγραμματικά τα σημεία εξαιτίας των αντικειμενικών περιορισμών.
Ποια τα χαρακτηριστικά της πολιτικής που αποδεικνύουν τα μειωμένα γεωπολιτικά αντανακλαστικά και τη μειοδοσία εις βάρος των Κυπρίων, εκτός του τραγικού πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974;
  1. Η χούντα προτίμησε την πολιτική της απευθείας συνεννόησης με την Άγκυρα, κατ’ εντολή Λονδίνου και Ουάσιγκτον, διότι η πολιτική διεθνοποίησης που ακολουθούσε ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος επέτρεπε την εμπλοκή της ΕΣΣΔ σε μια περιοχή η οποία αποτελούσε το επίκεντρο των διεθνοπολιτικών εξελίξεων εξαιτίας της αραβοϊσραηλινής σύγκρουσης. Η ελληνοτουρκική συνάντηση κορυφής στην Κεσσάνη αποτέλεσε την αφετηρία.
  2. Μετά την κρίση στην Κοφίνου και τον Άγιο Θεόδωρο απέσυραν μια Μεραρχία η οποία μεταφέρθηκε κρυφά από τον Γεώργιο Παπανδρέου στην Κύπρο. Έναντι της απόσυρσης της ελληνικής Μεραρχίας, η Άγκυρα απέσυρε – ως χειρονομία καλής θέλησης – την απειλή για απόβαση. Μια απειλή η οποία εφόσον είχε αξιολογηθεί ορθολογικά, τεκμαίρονταν ότι δεν μπορούσε να υλοποιηθεί εξαιτίας τεχνικών περιορισμών. Επιπλέον και σύμφωνα με τα γεγονότα της πρώτης εισβολής (20-22 Ιουλίου), εάν η Μεραρχία βρίσκονταν στο κυπριακό έδαφος, η εξάλειψη των δύο τουρκικών προγεφυρωμάτων από την πρώτη μέρα του πολέμου, θα πρέπει να θεωρείται βεβαιότητα.
  3. Η Αθήνα κατήγγειλε με πρωτοφανή δριμύτητα στα διεθνή φόρα την απόπειρα της Λευκωσίας να αποκτήσει ένα πακέτο όπλων από χώρα του ανατολικού μπλοκ και συγκεκριμένα την Τσεχοσλοβακία. Μέσα στο πακέτο όπλων είχαν συμπεριληφθεί αντιαεροπορικοί πύραυλοι SA-2. Δεδομένης της αποτελεσματικότητας τους στο μέτωπο του Βιετνάμ, μπορούμε να αναλογιστούμε ποια θα ήταν η επίπτωση στις τάξεις της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας και γενικότερα στην εξέλιξη των τουρκικών επιχειρήσεων (καθότι σε μεγάλο βαθμό η επιτυχία της απόβασης κρίθηκε από την παρουσία ισχυρής αεροπορικής υποστήριξης).
  4. Η δικτατορία αξιολόγησε τον κομμουνιστικό κίνδυνο ως ιεραρχικά σπουδαιότερο έναντι της τουρκικής απειλής και εργάστηκε προς την κατεύθυνση συνεννόησης με την Τουρκία εις βάρος του Μακαρίου. Οι σχέσεις Χούντας-Μακαρίου έβαιναν διαρκώς επιδεινούμενες, εξαιτίας των διπλωματικών ανοιγμάτων του Μακαρίου προς το κίνημα των Αδεσμεύτων. Οι χουντικοί προσφωνούσαν τον Μακάριο «κόκκινο παπά» και διαπραγματεύτηκαν σχέδια μείωσης της διεθνοπολιτικής οντότητας της Κύπρου. Σε κάθε συνάντηση επισήμαναν προς τους Κυπρίους ομολόγους τους τη στρατιωτική ανωτερότητα της Τουρκίας και την αδυναμία της Ελλάδας να προστρέξει σε βοήθεια της Κύπρου, δια τούτο απαιτούσαν την πλήρη υποταγή της Κύπρου στο «εθνικό κέντρο» ώστε να μην προκληθεί ελληνοτουρκική αντιπαράθεση. Το έτος 1971, μέσα σε πρωτόγνωρο κλίμα ρήξης θα υπάρξει ανταλλαγή επιστολών μεταξύ Αθήνας και Λευκωσίας για την πορεία του Κυπριακού, αλλά την ίδια στιγμή η ελληνική πολεμική αεροπορία θα διεξάγει κοινές ασκήσεις με μονάδες του ΝΑΤΟ στη Λάρισα, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας (σμήνος F-104).
Δεν κρίνω την ανάγκη να γράψω συμπεράσματα. Θεωρώ ότι ο ορθολογικός αναγνώστης έχει ήδη αποφανθεί.

Η ελληνική επανάσταση στην εποχή των επαναστάσεων

Το παρόν άρθρο συντάσσεται με αφορμή τη συζήτηση που έχει ξεκινήσει, στα πλαίσια και της επικείμενης επετείου για τα 200 χρόνια από το 1821, σχετικά με τον χαρακτήρα και τις ιδεολογικές προκείμενες της ελληνικής επανάστασης. Ο λόγος που τονίζεται στον τίτλο η εποχή των επαναστάσεων είναι η παραδοχή πως η ελληνική περίπτωση δεν μπορεί να ιδωθεί ανεξάρτητα από την παγκόσμια κίνηση της ιστορίας της εν λόγω περιόδου (1776 – 1848). Ωστόσο, η προσέγγιση μας θα κινηθεί κριτικά έναντι τόσο της απομονωτικής παρουσίασης -που τείνει να εξετάζει το γεγονός της ελληνικής επανάστασης εκτός αυτού του διεθνούς πλαισίου- όσο και πτυχών της, κυρίαρχης, εκσυγχρονιστικής ματιάς -που θέτει τον «ευρωπαϊκό προσανατολισμό», στα πλαίσια μίας κακώς εννοούμενης εξάρτησης, ως πρωταρχικό διακύβευμα των επαναστατημένων Ελλήνων.
Η τελευταία προσέγγιση, μάλιστα, έρχεται -όλο και περισσότερο- να δώσει προτεραιότητα στα «φιλελεύθερα» ιδεολογικά προτάγματα του αγώνα και τεχνηέντως να υποκαταστήσει την παραδοσιακά κυρίαρχη εθνοθρησκευτική διάσταση του. Για να εξετάσουμε την ορθότητα και τα ενδεχόμενα προβλήματα αυτής της θέσης θα αναφερθούμε στο πλαίσιο στο οποίο αναπτύχθηκαν τα επαναστατικά κηρύγματα στον ελληνικό χώρο, στην εξέλιξή τους και στην προσαρμογή τους στο χρόνο σε σύνδεση με τα διεθνή δεδομένα της ανάπτυξης και, τελικά, της ήττας του ριζοσπαστισμού στην Ευρώπη –κατά την περίοδο 1789-1815. Επιπλέον, θα παραθέσουμε τον τρόπο προβολής της ελληνικής επανάστασης προς το εξωτερικό, όπως αυτός αποτυπώνεται στο κείμενο της διακήρυξης της ελληνικής ανεξαρτησίας τον Ιανουάριο του 1822.
Είναι γεγονός ότι τα επαναστατικά κηρύγματα εισέρχονται στον βαλκανικό χώρο κατά την περίοδο ακμής του ριζοσπαστισμού στην ευρωπαϊκή ήπειρο, μετά το κορυφαίο γεγονός της γαλλικής επανάστασης, της ιακωβίνικης «τρομοκρατίας» (1792-1794) και, ιδίως, της Ναπολεόντειας αυτοκρατορικής επέκτασης στην Ευρώπη και στα εδάφη της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Αρχής γενομένης από την επαναστατική απόπειρα του Ρήγα Βελεστινλή (1797), το λεγόμενο σενάριο επανάστασης στον ελληνικό χώρο λαμβάνει, αρχικά, χαρακτηριστικά ριζικής κοινωνικής αναμόρφωσης πέραν του σκοπού της εθνικής αποκατάστασης, όντας συνδεδεμένο με τις διακηρύξεις και τα προτάγματα της γαλλικής επανάστασης και των ναπολεόντειων αντιτυραννικών μηνυμάτων. Σε αυτό το πλαίσιο, η επαναστατική προοπτική προκάλεσε ισχυρές αντιδράσεις σε ευρέα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Εκπρόσωποι του ελληνικού διαφωτισμού, φαναριώτες και λόγιοι (Βούλγαρης, Καταρτζής, Κούμας, Οικονόμου κ.α.) αντιτάχθηκαν στην τροπή της γαλλικής επανάστασης μετά τη βασιλοκτονία (1793) και οριοθέτησαν τα ανοίγματά τους στον διαφωτισμό. Φιλελεύθεροι, όπως ο Κοραής, άσκησαν κριτική στις ακραίες πτυχές της γαλλικής επανάστασης και στη ναπολεόντεια διακυβέρνηση, ενώ η ισχυρότερη αντίδραση στα επαναστατικά καλέσματα προήλθε από συντηρητικούς λογίους (όπως ο Μιχαήλ Περδικάρης), από τον κλήρο και το πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης (Γρηγόριος Ε΄, Αθανάσιος Πάριος κ.α.).
Όπως καταδεικνύει η κοινωνιολογική προσέγγιση του Ανωνύμου Έλληνος στην «Ελληνική Νομαρχία» και ο Βρετανός περιηγητής William Leak, κατά την πρώτη δεκαετία του 19ου αι., οι Έλληνες ήταν χωρισμένοι σε δύο παρατάξεις: στη μία βρίσκονταν οι φορείς της ιδέας της επανάστασης και στην άλλη η εκκλησία και τα πρόσωπα που κατείχαν διοικητικές θέσεις στην οθωμανική αυτοκρατορία, οι οποίοι ένιωθαν, εύλογα, να απειλούνται από την επέλαση του ριζοσπαστισμού και τη δυνητική ανατροπή της κοινωνικής και διανοητικής τάξης πραγμάτων. Οι τελευταίοι ασκούσαν τη μεγαλύτερη επιρροή στο σύνολο του ελληνικού πληθυσμού. Ωστόσο, σε αυτό το πλαίσιο, όπου το ενδεχόμενο επανάστασης άρχισε να γίνεται το κεντρικό σημείο αντιπαράθεσης, διαμορφώθηκε ένα περιβάλλον στο οποίο άρχισαν να συζητούνται σενάρια μελλοντικής αποκατάστασης του ελληνικού γένους. Η κριτική που ασκήθηκε από τις προαναφερθείσες κοινωνικές ομάδες στις ανατρεπτικές πτυχές του επαναστατικού λόγου, που διαφοροποιούνταν ριζικά από τα δεδομένα της ορθόδοξης παράδοσης και του υπάρχοντος κοινωνικοοικονομικού καθεστώτος, διαμόρφωσε σταδιακά τα όρια ριζοσπαστισμού στα οποία θα κινούνταν μελλοντικά η προσπάθεια εθνικής αποκατάστασης.
Παράλληλα, η έκβαση των ναπολεόντειων πολέμων, το 1814, σηματοδότησε την απαρχή μίας νέας εποχής, στην οποία οι επαναστατικές ιδέες ήταν πλέον ηττημένες. Οι μυστικές εταιρείες αποτέλεσαν τους φορείς απορρόφησης των επαναστατικών ιδεών στα πλαίσια της παλινόρθωσης. Οι εταιρείες, όμως, μέσα στο προαναφερθέν περιβάλλον, -και ιδιαίτερα η Φιλική Εταιρεία στη ελληνική περίπτωση- εισήγαγαν μία νέα ιεράρχηση, όπου η εθνική αποκατάσταση τίθεται σε προτεραιότητα έναντι μίας ριζικά ανατρεπτικής πολιτικής και κοινωνικής συγκρότησης. Το ιδεολογικό πλαίσιο, επομένως, τροποποιήθηκε σταδιακά, καθώς ο εθνισμός άρχιζε να κερδίζει συνεχώς έδαφος έναντι των παλαιότερων προταγμάτων που συνδύαζαν την εθνική αποκατάσταση με έναν ριζοσπαστικά φιλελεύθερο κοινωνικό μετασχηματισμό.
Επιπλέον, η ελληνική εθνική αποκατάσταση ήταν πλέον συνδεδεμένη όχι με τις διαθέσεις των «δημοκρατικών» Γάλλων αλλά με την προσμονή βοήθειας από την ομόδοξη ρωσική αυτοκρατορία, για την οποία έχει διαμορφωθεί η πεποίθηση ότι βρίσκεται πίσω από τις ενέργειες της Φιλικής Εταιρείας. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό και με άλλους (κοινωνικοοικονομικούς) παράγοντες της μεταναπολεόντειας εποχής, θα ενεργοποιήσει τα παραδοσιακά ρωσόφιλα στοιχεία του ελληνικού χώρου, τα οποία θα γίνουν κοινωνοί της εθνικής και επαναστατικής ιδέας. Επιπρόσθετα, η οργάνωση της Φιλικής Εταιρείας, με το σύστημα των τοπικών εφορειών, θα εισαγάγει τις ελληνικές ηγετικές κοινωνικές ομάδες στο επαναστατικό εγχείρημα, μετά το 1818, με την αθρόα μύηση προεστών, φαναριωτών ηγεμόνων και ανωτέρων ιερέων· ομάδων που μέχρι εκείνη τη στιγμή τάσσονταν στους αντίποδες της επαναστατικής προοπτικής. Η Φιλική Εταιρεία, έτσι, κατέστη ο δίαυλος μετάδοσης των επαναστατικών ιδεών και βλέψεων από τα κοινωνικά στρώματα της διασποράς στην καρδιά των ηγετικών ελληνικών ομάδων στο πλαίσιο της οθωμανικής κυριαρχίας. Παράλληλα, κατάφερε να συσπειρώσει διαφορετικά κοινωνικά στρώματα του έθνους, τα οποία κινήθηκαν για την επίτευξη ενός κοινού σκοπού ανεξάρτητα από την ιδεολογική και κοινωνική τους ταυτότητα.
Μετά την αποτυχία της ελληνικής επανάστασης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες και την εμφανή αδυναμία της να εκπληρώσει το αρχικό σχέδιο μίας ολοκληρωτικής κατάρρευσης της οθωμανικής εξουσίας με μία πανχριστιανική συστράτευση, άρχισε να προωθείται το σενάριο της ανεξαρτησίας, στη βάση της πολιτικής ενοποίησης, στις περιοχές όπου η επανάσταση είχε επικρατήσει (Πελοπόννησος, Στερεά Ελλάδα, Νησιά). Οι πιο επιφανείς ελληνικές προσωπικότητες, εντός και, κυρίως, εκτός της επαναστατημένης επικράτειας (Ιωάννης Καποδίστριας, Ιγνάτιος Ουγγροβλαχίας, Κωνσταντίνος Πολυχρονιάδης, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος κ.α.) συνέστηναν την άμεση δημιουργία κεντρικής υπέρτατης διοίκησης, με στόχο αφενός τον κεντρικό συντονισμό των πολεμικών ενεργειών και αφετέρου την ιδεολογική προβολή του ελληνικού αγώνα στο εξωτερικό όχι ως κοινωνικά ανατρεπτικού αλλά ως εθνικού, θρησκευτικού και νομιμόφρονος.
Χαρακτηριστικό τεκμήριο αυτής της προτεραιότητας είναι το υπόμνημα του Ιωάννη Καποδίστρια προς τον Ιγνάτιο, το καλοκαίρι του 1821, στο οποίο, αφού προτρέπει τη σύσταση διοίκησης στους ελευθερωθέντας τόπους που να είναι  απλουστάτη και όσον το δυνατόν παρομοία με την παλαιάν των κατασκευήν καθώς οι νεωτερισμοί θέλουν κάμει περισσότερον κακόν παρά καλόν, σημειώνει: «Χαρακτηρίζουν την επανάστασιν της Ελλάδος ως έργον αυτόχρημα των Ιταλικών, Γερμανικών και Γαλλικών εταιρειών. Η κατηγορία αυτή είναι ψευδής· τουλάχιστον δεν την βοηθεί καμμία απόδειξις· εν τοσούτω αυτή πιέζει το έθνος μας. Αι ανόητοι προκηρύξεις του Υψηλάντου εδικαίωσαν πολλά τους εχθρούς μας (και δεν είναι μόνον οι Τούρκοι εχθροί μας) να σημειώσουν την ελληνικήν επανάστασιν ως περισπασμόν, τον οποίον οι Ιακωβίνοι της Ευρώπης ενήργησαν προς βοήθειαν των ολεθρίων σκοπών των κατά Ιταλίας, Γερμανίας και Γαλλίας». Έτσι, κοινός τόπος της πνευματικής, θα λέγαμε, ηγεσίας των Ελλήνων, που είχε γνώση των ευρωπαϊκών πραγμάτων, κατέστη η εμφάνιση της ελληνικής επανάστασης ως εντελώς ξεχωριστής περίπτωσης από τις επαναστατικές κινήσεις που εκδηλώνονταν την ίδια εποχή στον ευρωπαϊκό χώρο. Η ιδιαιτερότητά της, σύμφωνα με την παραπάνω ερμηνεία, συνίσταται στο γεγονός ότι δεν επεδίωκε κάποια ριζοσπαστική κοινωνική εκτροπή και τη διατάραξη της ευρωπαϊκής τάξης.
 Η επανάσταση, δηλαδή, εξ υπαρχής, προσπάθησε να πετύχει τη σύνδεσή της όχι με τις επαναστατικές φιλελεύθερες δυνάμεις της εποχής που απειλούσαν το status quo της παλινόρθωσης αλλά με τα κραταιά ευρωπαϊκά -συνταγματικά και μη- βασίλεια. Αυτή η επιλογή αφενός οφειλόταν στην ανάγκη για διπλωματική υποστήριξη της επανάστασης, σε έναν κόσμο όπου οι αντεπαναστατικές δυνάμεις και ιδέες είχαν επικρατήσει πλήρως· αφετέρου, όμως, δήλωνε την προσήλωση των Ελλήνων στον εθνικό προσανατολισμό ο οποίος επισκίαζε τις διακριτές ιδεολογικές και κοινωνικές ταυτότητες των ηγετικών (και μη) προσωπικοτήτων του αγώνα. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η προσπάθεια απόκρυψης του ονόματος της Φιλικής Εταιρείας (ο εταιρισμός προκαλούσε αρνητικά τις διαθέσεις των Δυνάμεων)  και ο υποβιβασμός του φυσικού αρχηγού της επανάστασης Δημητρίου Υψηλάντη. Επιπλέον, η στάση του Κολοκοτρώνη, στις αρχές τις επανάστασης, που συγκράτησε τον όχλο και τους θερμόαιμους στρατιωτικούς, έξω από το κατάλυμα του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, όταν επιχείρησαν να εξοντώσουν τους προύχοντες, λέγοντας ότι δεν πρέπει να μας πουν καρβονάρους.
Το πρώτο ελληνικό πολίτευμα της Επιδαύρου (1822) υπηρέτησε ακριβώς την ανάγκη προβολής του αγώνα, στην Ευρώπη της παλινορθούμενης μοναρχίας (όπου την ίδια εποχή καταπνίγονταν επαναστατικά κινήματα στην Ισπανία, τη Νάπολη και το Πεδεμόντιο), ως εθνικού και θρησκευτικού. Ταυτόχρονα, το προσωρινό πολίτευμα διευθέτησε προσωρινά τις επιμέρους ανταγωνιστικές επιδιώξεις των πρωταγωνιστικών πολιτικών παραγόντων (προυχόντων, φαναριωτών, στρατιωτικών), οι οποίες συνολικά οριοθετούνταν έξω από τον χώρο του φιλελεύθερου ριζοσπαστισμού, όπως αυτός εκφράστηκε πανευρωπαϊκά από τον «ιακωβινισμό» και τον «καρμποναρισμό» στη συνέχεια. Σίγουρα στους κόλπους των Ελλήνων διανοουμένων και, ιδιαιτέρως, των φιλελλήνων υπήρχαν αρκετά στοιχεία που εξέφραζαν, συνήθως, έναν μετριοπαθή και, σε κάποιες περιπτώσεις, ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό. Τα προτάγματα, όμως, αυτών των ομάδων συμβιβάστηκαν και προωθήθηκαν έως το σημείο εκείνο που να μην διαταράσσεται η επιδιωκόμενη διπλωματική σύνδεση του ελληνικού αγώνα με τον ευρωπαϊκό κόσμο της Ιεράς Συμμαχίας.
Στην εκσυγχρονιστική βιβλιογραφία τονίζονται σε μεγάλο βαθμό τα φιλελεύθερα χαρακτηριστικά των ελληνικών συνταγμάτων (ισότητα απέναντι στο νόμο, διάκριση των εξουσιών, ανεξιθρησκία), με πρώτο αυτό της Επιδαύρου, και, ενίοτε, η αναντιστοιχία τους με τη παραδοσιακή κοινωνία στην οποία απευθύνονταν. Στη σύνταξή τους, πράγματι, πρωταγωνίστησαν φιλελεύθεροι Έλληνες και φιλέλληνες, όπως ο Αναστάσιος Πολυζωίδης και ο Ιταλός καρμπονάρος Vincenzo Gallina. Η συνταγματική, ωστόσο, διευθέτηση και η σύσταση επιτροπικής (αντιπροσωπευτικής) διοίκησης ήταν σύμφωνη με τις προθέσεις των επιφανών Ελλήνων του εξωτερικού, ενώ δεν εναντιωνόταν στις αξιώσεις της πλειοψηφίας των ανθρώπων της επαναστατημένης επικράτειας. Επίσης, τα ρεπουμπλικανικά συντάγματα, κατά τη διάρκεια του αγώνα, είχαν προσωρινό χαρακτήρα, δεδομένου ότι δεν υπήρχε κάποιο πρόσωπο εκείνη τη στιγμή που θα αναλάμβανε ως μονάρχης τη διακυβέρνηση. Αυτό σήμαινε ότι η οριστική πολιτειακή συγκρότηση θα ολοκληρωνόταν, μετά από την επιδιωκόμενη -στρατιωτική και διπλωματική- επιτυχία της επανάστασης και την ένταξη της ελληνικής πολιτείας στο ευρωπαϊκό σύστημα σταθερότητας, με την ίδρυση ενός βασιλείου· πράγμα που δεν ήταν αντίθετο με τις διαθέσεις του συνόλου σχεδόν των πολιτικών παραγόντων. Επιπλέον, τα συντάγματα, γενικότερα, στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα, αποτελούσαν πλέον μία διαδεδομένη πρακτική της εποχής μέσω της οποίας θεσμίζονταν ισχυρά βασίλεια και αναγνωρίζονταν νέα κρατικά μορφώματα και όχι μία ριζοσπαστικά φιλελεύθερη καινοτομία.
Η ελληνική επανάσταση προσάρμοσε το νεωτερικό κεκτημένο του εθνικισμού στις παραδοσιακές νοηματοδοτήσεις του κόσμου και της ιστορίας, στη βάση της υποκατάστασης του θρησκευτικού προνοιακού προορισμού από την υπηρέτηση του εθνικού οράματος. Σε αυτό το πλαίσιο, το μοντέρνο συνταγματικό μοντέλο της Επιδαύρου συνδυάζεται με παραδοσιακές ερμηνείες αποκατάστασης που είναι εμφανείς στο κείμενο της  διακήρυξης της ελληνικής ανεξαρτησίας, σηματοδοτώντας το σημείο συνάντησης της παράδοσης και της νεωτερικότητας. Χαρακτηριστικό στοιχείο της διακήρυξης της ανεξαρτησίας είναι η απουσία της λέξης «επανάσταση» από το κείμενο. Ο αγώνας των Ελλήνων περιγράφεται ως εθνικός και ιερός πόλεμος εναντίον μίας τυραννικής και άνομης εξουσίας. Το εθνικό πρόταγμα έρχεται να υποστασιάσει νομιμοποιητικά το νοούμενο πλέον ως αυθαίρετο και παράνομο πλαίσιο της παρελθούσης συνθήκης της οθωμανικής κατάκτησης. Σε αυτά τα συμφραζόμενα, η επανάσταση προβάλλεται από τους Έλληνες ως προσπάθεια για την επιβολή της νομιμότητας απέναντι στην ανομία της σουλτανικής εξουσίας και όχι ως ανατροπή της τάξης. Η θεία πρόνοια έρχεται να αποκαταστήσει τη νόμιμη εξουσία μέσω της επαναστατικής δράσης (που ονομάζεται «πόλεμος»), η οποία αμφισβητεί τη νομιμότητα του συστήματος της κατάκτησης για να προβάλει τη -χαμένη στον παρελθόντα χρόνο- νομιμότητα του έθνους.
Με βάση τα παραπάνω, είναι εμφανές ότι οι επαναστατικοί λόγοι στον ελληνικό χώρο προσαρμόστηκαν, κατά το διάστημα 1797 – 1821, από τα δεδομένα της ανάπτυξης σε αυτά της ήττας του ριζοσπαστισμού στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Η τελική συστράτευση επετεύχθη μέσω της διανοητικής σύγκλησης στη βάση του έθνους και της θρησκείας. Οι ιδεολογικές διαφορές ενυπήρχαν στους κόλπους των επαναστατών, όμως η εθνική αποκατάσταση είχε την απόλυτη προτεραιότητα στη σκέψη και στις στοχεύσεις του συνόλου των πρωταγωνιστών· σε σημείο τέτοιο, ώστε ο όποιος προσδιορισμός που τίθεται στη βάση της ιδεολογικής σύγκρουσης και χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει τον αγώνα στο σύνολό του να στερείται πραγματολογικής ακρίβειας. Με βάση αυτήν την παραδοχή, οι Έλληνες προέβαλαν τη νομιμότητα του αγώνα, ο οποίος δεν είχε σκοπό τη διατάραξη του ευρωπαϊκού συστήματος σταθερότητας, σε αντίθεση με άλλες φιλελεύθερες επαναστάσεις που κατεστάλησαν την ίδια εποχή στη γηραιά ήπειρο. Η επανάσταση επιδίωξε εξ υπαρχής τη σύνδεση με την Ευρώπη και τα ισχυρά βασίλεια, αξιώνοντας όμως μία ισότιμη και ειλικρινή σχέση βασισμένη σε κοινά πολιτισμικά δεδομένα και όχι στην υποτέλεια. Η τελευταία ήταν παράγωγο της στρατιωτικής ήττας της επανάστασης, όχι ο εξ αρχής ομολογημένος σκοπός της.
Μιχάλης Ρέττος (Cognosco Team),
Εκπαιδευτικός, απόφοιτος κλασικής φιλολογίας (ΕΚΠΑ). Μεταπτυχιακός φοιτητής Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας του τμήματος Ιστορίας & Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ.
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
Baker, Keith Michael. “Revolutionizing Revolution.” στο Scripting Revolution: A Historical Approach to the Comparative Study of Revolutions, Keith Michael Baker and Dan Edelstein (επιμ.). Stanford, California: Stanford University Press, 2015.
Edelstein, Dan. “From Constitutional to Permanent Revolution.” στο Scripting Revolution: A Historical Approach to the Comparative Study of Revolutions, Keith Michael Baker and Dan Edelstein (επιμ.), 118–30. Stanford, California: Stanford University Press, 2015.
Leake, William-Martin. Researches in Greece. Λονδίνο: John Booth, Duke Street, Portland Place, 1814.
Petropulos, John. Πολιτική Και Συγκρότηση Κράτους Στο Ελληνικό Βασίλειο (1833-1843). Αθήνα: ΜΙΕΤ, 1985.
Rakove, Jack. “Constitutionalism: The Happiest Revolutionary Script.” στο Scripting Revolution: A Historical Approach to the Comparative Study of Revolutions, Keith Michael Baker and Dan Edelstein (επιμ.). Stanford, California: Stanford University Press, 2015.
Βακαλόπουλος, Απόστολος. Ιστορία του Νέου Ελληνισμού. τ. Ε΄. Θεσσαλονίκη: Ηρόδοτος, 1982.
Δαφνής, Κώστας (επιμ.). Αρχείον Ιωάννου Καποδίστρια. τ. ΣΤ΄. Κέρκυρα: Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών, 1985.
Δημακόπουλος, Γεώργιος. Η Διοικητική Οργάνωσις Κατά Την Ελληνικήν Επανάστασιν 1821-1827. Αθήνα: Τύποις Αδελφών Κλεισιούνη, 1966.
Δημαράς, Κ.Θ. Νεοελληνικός Διαφωτισμός. Αθήνα: Ερμής, 2009.
Διαμαντούρος, Νικηφόρος. Οι Απαρχές Της Συγκρότησης Σύγχρονου Κράτους Στην Ελλάδα, 1821 -1828. Αθήνα: ΜΙΕΤ, 2002.
Θεοτοκάς, Νίκος. “Παράδοση Και Νεοτερικότητα: Σχόλια Για Το Εικοσιένα,” Τα Ιστορικά, τχ. 17 (1992): 345–70.
Κιτρομηλίδης, Πασχάλης. Η Γαλλική Επανάσταση Και η Νοτιοανατολική Ευρώπη. Αθήνα: Πορεία, 2000.
———. Νεοελληνικός Διαφωτισμός. Αθήνα: ΜΙΕΤ, 2009.
———. Ρήγα Βελεστινλή: Άπαντα Τα Σωζόμενα. τ. Ε΄. Αθήνα: Βουλή των Ελλήνων, 2000.
Παναγιωτόπουλος, Βασίλης. “Η Φιλική Εταιρεία: Οργανωτικές Προϋποθέσεις Της Ελληνικής Επανάστασης.” στην Ιστορία Του Νέου Ελληνισμού 1770-2000, τ.Γ΄. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα, 2003.
Παντελοδήμος, Δημήτριος. Απηχήσεις Της Γαλλικής Επανάστασης Στον Ελληνικό Χώρο Κατά Το ΙΘ΄ Αιώνα. Αθήνα: Συμμετρία, 1993.
Τζάκης, Διονύσης. “Η Εφορεία Της Φιλικής Εταιρείας Στην Πελοπόννησο: Σκέψεις Για Τη Συμμετοχή Των Τοπικών Ηγετικών Ομάδων Στο Εθνικό Κίνημα.” Ιόνιος Λόγος Ε΄ (2015): 97–110.
Φιλήμων, Ιωάννης. Δοκίμιον Ιστορικόν Περί Της Ελληνικής Επαναστάσεως. τ. Α΄. Αθήνα: Τύποις Π. Σούτσα και Α. Κτένα, 1859.
———. Δοκίμιον Ιστορικόν Περί Της Φιλικής Εταιρείας. Ναύπλιο: Θ. Κονταξής και Ν. Λουλάκης, 1834.

Φωτιές από έγκριτο νομικό: «Δύσκολα θα δικαιωθεί ο Άρης στο CAS»

Τα δεδομένα της υπόθεσης του Άρη και της τιμωρίας του από τη FIFA ανέλυσε ο Πάρης Ατλαμάζογλου.
Πολύ δύσκολα θα καταφέρει ο Άρης να δικαιωθεί στο CAS και να ανατρέψει την απόφαση της FIFA για την υπόθεση της μεταγραφής του Ντουρμισάι. Ο νομικός Πάρης Ατλαμαζόγλου ανέλυσε τα δεδομένα της υπόθεσης στο Metropolis 95.5 ξεκαθαρίζοντας πως η νέα τιμωρία του Άρη είναι διαφορετική από αυτή που του είχε επιβληθεί για τις οικονομικές εκκρεμότητες προς παλιούς παίκτες.
Ο Ατλαμαζόγλου υπογράμμισε πως η FIFA έχει αλλάξει τους κανονισμούς της σχετικά με την αλλαγή του ΑΦΜ από το 2018, στην οποία βασίστηκαν οι διεκδικήσεις του Σιστόν και των άλλων παικτών. Παράλληλα, τόνισε πως η τωρινή ποινή δύσκολα θα ανατραπεί, μιας και πρόκειται για παραβίαση από πλευράς του Άρη, με τη μεταγραφή του Ντουρμισάι, της αρχικής τιμωρίας που του είχε επιβληθεί από την Παγκόσμια Ομοσπονδία. Παράλληλα, αναφέρθηκε και στις ευθύνες της ΕΠΟ, που θέλησε να διευκολύνει τους «κίτρινους», αλλά τιμωρήθηκε και η ίδια.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του Πάρη Ατλαμαζόγλου:
«Οφείλουμε να διευκρινίσουμε ότι η ποινή αυτή είναι διαφορετική από την ποινή απαγόρευσης μεταγραφών που είχε προηγηθεί για οικονομικές εκκρεμότητες προς παίκτες τον περασμένο Νοέμβριο. Η πρώτη ποινή μπορούσε να εξαλειφθεί αν πληρώνονταν οι παλιές οφειλές ή αν υπήρχε διακανονισμός ενώ η δεύτερη επιβάλλει την γνωστή ποινή για τις επόμενες δύο μεταγραφικές περιόδους. Το νομοθετικό πλαίσιο άλλαξε το 2018. Να επισημάνω ότι υπάρχει μια διαφορά σε σχέση με την ΑΕΚ: Οι υποθέσεις που είχε η ΑΕΚ κρίθηκαν μέχρι το 2016, ενώ από τον Μάιο του 2018 και εφεξής άλλαξε ο κανονισμός της FIFA και αναφέρει ότι οι νέες ΠΑΕ καλούνται να πληρώσουν ακόμα και για τις παλιές οφειλές των ΠΑΕ. Με αυτά τα δεδομένα έφτασε η απόφαση των τεσσάρων ποδοσφαιριστών στη FIFA, διότι αυτοί πήγαν στη FIFA μετά το 2018», ανέφερε αρχικά.
Για το πώς προέκυψε αυτή η απόφαση βόμβα: «Η υπόθεση του Σιστόν τελεσιδίκησε το 2013 και μέχρι τον Νοέμβριο του 2019 δεν φάνηκε ο παίκτης να κάνει κάποια ενέργεια για να διεκδικήσει τα χρήματα του. Το αίτημα του κατατέθηκε προφανώς μετά τον Μαϊο του 2018 και η πειθαρχική της FIFA εξέδωσε απόφαση, η οποία δεν μπορεί να προσβληθεί με κανέναν τρόπο άλλωστε έχει περάσει και το όριο των 21 ημερών. Αυτή η υπόθεση έγινε αμετάκλητη και δεν μπορεί να προσβληθεί πουθενά. Για τη δεύτερη απόφαση ο Άρης μπορεί να κινηθεί είτε από το CAS είτε στην επιτροπή εφέσεων της FIFA, αλλά, όπως έχει κάνει γνωστό, θα προσφύγει στο CAS. Ο Άρης θα πρέπει να καταθέσει έφεση στο CAS σε 21 ημέρες από την ώρα που θα λάβει όλο το σκεπτικό της απόφασης. Η απόφαση που εκδόθηκε χθες είναι άμεσα εκτελεστή κάτι που σημαίνει ότι δεν μπορεί να κάνει η ομάδα μεταγραφή στις δύο επικείμενες μεταγραφικές περιόδους, ενώ ανακαλείται και το δελτίο του Φιορίν Ντουρμισάι».
Για την εκτίμηση που κάνει για την έκβαση της απόφασης: «Ο Αρης εφόσον κερδίσει, θα αρθεί το δεύτερο ban. Εκτιμώ όμως ότι πολύ δύσκολα μία προσφυγή στο CAS θα γίνει δεκτή. Αυτό το λέω γιατί ο Άρης θα αιτηθεί να ανατραπεί η απόφαση της πειθαρχικής. Τον Άρη όμως τον εγκάλεσαν για παραβίαση απόφασης. Όπως αναφέρει η FIFA, ο Άρης παραβίασε τα όσα του είχε ζητήσει με την απόφαση του Νοεμβρίου. Με βάση αυτά τα δεδομένα, πόσο εύκολο είναι να ανατραπεί μια τέτοια απόφαση;».
Για τις ευθύνες της ΕΠΟ: «Κατά τη γνώμη μου η ΕΠΟ ήθελε να εξυπηρετήσει τον Άρη, κακώς το έκανε και όπως φάνηκε οι διεθνείς ομοσπονδίες δεν παίζουν. Η απόφαση που εκδίδει, πρέπει να γίνεται σεβαστή. Μάλιστα στο διατακτικό σκέλος της απόφασης δίνονται οδηγίες για την εφαρμογή της. Δεν υπάρχει άγνοια. Η ΕΠΟ και στο παρελθόν μας έχει συνηθίσει σε εκπλήξεις. Δεν εφαρμόζει όσα λέει η FIFA αλλά και η UEFA. Η ΕΠΟ πήρε ένα ρίσκο, γνωρίζοντας ότι μπορεί να υπάρχουν συνέπειες. Και οι συνέπειες τώρα είναι δυσβάστακτες. Οι εγκύκλιοι και όλες οι αποφάσεις κοινοποιούνται σε όλα τα μέρη. Στην ομοσπονδία υπάρχει ειδικό τμήμα για τις υποθέσεις εξωτερικού. Έπρεπε να γνωρίζει τις λεπτομέρειες για το τι πρέπει να κάνει».
Για το αν αυτό επηρεάζει και άλλες ομάδες ή μπορεί να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου: «Οι ξένοι παίκτες προσφεύγουν στα όργανα του εξωτερικού, στη FIFA, ενώ οι Έλληνες στα εγχώρια, όμως οι αποφάσεις, οι κανονισμοί που ορίζει η FIFA έχουν άμεση εφαρμογή στις ομοσπονδίες που υπάγονται σε αυτήν, οπότε η ΕΠΟ οφείλει να εφαρμόσει όσα ορίζει η FIFA, εκτός αν ο ορίζεται από τον κανονισμό ότι μπορεί να γίνει κάτι διαφορετικό. Με την απόφαση αυτή η FIFA θέλει να κόψει τη μόδα που οι ομάδες άλλαζαν ΑΦΜ για να γλιτώσουν τα όποια χρέη υπήρχαν. Σαφώς και μπορεί να επηρεάσει άλλες ομάδες στο μέλλον».
Τέλος. για το αν μπορεί ο Άρης να προχωρήσει σε ανανεώσεις: «Ο Άρης με την απόφαση ως έχει δεν μπορεί να κάνει μεταγραφές, αποδεσμεύσεις παικτών και να μετατρέψει ερασιτέχνες παίκτες σε επαγγελματίες. Για τις ανανεώσεις δεν μπορώ να είμαι βέβαιος, είναι κάτι που θα πρέπει να αναφέρεται μέσα στην απόφαση».
Από το Blogger.